Baby Bag

„ჩვილის ხელში აყვანა მარტო ტირილისას არ არის საკმარისი, მას მაშინაც უნდა მიეფეროთ და სიახლოვე აგრძნობინოთ, როდესაც მშვიდადაა და არაფერი აწუხებს“ - პედიატრი ნანა საპანაძე

„ჩვილის ხელში აყვანა მარტო ტირილისას არ არის საკმარისი, მას მაშინაც უნდა მიეფეროთ და სიახლოვე აგრძნობინოთ, როდესაც მშვიდადაა და არაფერი აწუხებს“ - პედიატრი ნანა საპანაძე

იწვევს თუ არა შეჩვევას ახალშობილის ხელში ხშირად აყვანა, შეუძლია თუ არა ჩვილს დამოუკიდებლად თავის დამშვიდება? - ამ და სხვა საკითხებზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ექიმი-პედიატრი, რადიოლოგი ნანა საპანაძე.

„ძვირფასო მშობლებო! ბავშვისადმი ყურადღება და მზრუნველობა ქართველი ხალხის ერთ-ერთი უძველესი და მტკიცე ტრადიციაა, რამდენადაც საყვარელი და სასურველია ბავშვი, იმდენად სათუთი ოჯახის წევრია. ადრეული ასაკიდანვე მის სწორ მოვლას დიდი მნიშვნელობა აქვს. ბავშვის სრულყოფილი განვითარების პროცესში საყურადღებოა გარემო, სადაც იგი იზრდება“.
- გავრცელებული მოსაზრებაა, რომ ჩვილის ხელში ხშირად აყვანა შეჩვევას იწვევს. რამდენად მართებულია ეს აზრი?

​- ადრეული განვითარების წლები, ერთი მხრივ, უდიდესი მოწყვლადობის, მეორე მხრივ კი, დიდი შესაძლებლობების პერიოდია. დაბადებამდე ბავშვი კომფორტული გარემოს მკვიდრია. აქვს საუცხოო რეჟიმი: არც ჭამა-სმა ადარდებს, არც სიცივე აწუხებს და ძილშიც არავინ უშლის ხელს. აქვს თბილი, მყუდრო, თვალისთვის სასიამოვნო, წითელი ფერის გარემო, თავისუფლად მოძრაობს ამნიონურ სითხეში. ასევე დიდი რაოდენობით გადაეცემა ორსულობის დროს დედის ორგანიზმში მომეტებულად გამომუშავებული ბედნიერებისა და სიხარულის ჰორმონი ენდორფინი. ზოგი ფსიქოლოგი ამ პერიოდს ადამიანის ცხოვრებაში ყველაზე უსაფრთხო და ბედნიერ ხანად მიიჩნევს. ამ ბედნიერი ყოფის მუდმივობის გარანტი დედის გულისცემაა, რომელიც მუდმივად ესმის ნაყოფს და აი, იწყება მშობიარობა, ბავშვის ამქვეყანაზე მოვლენის პროცესი. მშობიარობა ფიზიოლოგიური პროცესია, რომელშიც დედასთან ერთად ბავშვიც აქტიურად მონაწილეობს. მშობიარობის დასაწყისში საშვილოსნოს შეკუმშვა ნაყოფში ბადებს განგაშის გრძნობას, ნაყოფი აქტიურდება, მოძრაობს სამშობიარო გზებში და იბრძვის ამქვეყანაზე მოსავლენად. ფსიქოლოგების მოსაზრებით, ეს არის პირველი დამოუკიდებელი გადაწყვეტილება, რომელსაც ადამიანი იღებს თავისი ცხოვრების მანძილზე. ბავშვისთვის დაბადებით მიღწეული გამარჯვება კმაყოფილების შეგრძნებაა. ადამიანი დაიბადა, ის ჯერ ძალიან პატარა და უსუსურია. აი, აქ თავს იჩენს განსხვავებული, მანამდე უცნობი მდგომარეობა - ბავშვი ერთბაშად უჩვეულო სამყაროში აღმოჩნდა. მისთვის ყველაფერი საოცარი სისწრაფით შეიცვალა: სითბო-სიცივით, სითხე-ჰაერით, სიბნელე-თვალისმომჭრელი სინათლით, სიჩუმე-ხმაურით და რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, დედასთან სრული ერთიანობა, სრული სიმარტოვით. იწყება პატარას ცხოვრების ახალი ეტაპი. გარანტია იმისა, რომ ცხოვრების ამ შეუცნობელ ეტაპზე ის მარტო არ არის, გაგონებაა დედის გულისცემისა. როგორ მივაღწევთ ამას, თუ არა ჩვილის ხელში აყვანით და მოფერებით. მისთვის ჯერ კიდევ უცხო სამყაროში უზომოდ სჭირდება დედასთან ძველებური ერთიანობის განცდა. ნუ დაიშურებთ დროსა და მონდომებას, ამით თქვენი პატარა უსაფრთხოდ და დაცულად იგრძნობს თავს, არ შეეშინდება საწოლში გარკვეული პერიოდის შემდეგ მარტო დარჩენის, რადგან ეცოდინება, რომ დედა აქვეა, გვერდით და ის ამ სამყაროში მარტო არ არის, შესაბამისად, აღარ დასჭირდება ხელში ხშირად აყვანა.

​- ბავშვის ნერვული სისტემისთვის რა არის უკეთესი, ხელში გვეჭიროს (ხშირად) თუ არ ავიყვანოთ და რატომ?

​- კიდევ ერთხელ შეგახსენებთ, რომ ადამიანის ცხოვრების პირველი 5 წელი არის ის პერიოდი, როდესაც სხვაზე დამოკიდებული უმწეო და უსუსური ახალშობილი მოსიარულე, მოლაპარაკე, პრობლემებთან გამკლავების უნარის მქონე ბავშვად ჩამოყალიბდება. ეს საოცარი ცვლილებები განპირობებულია რთული ურთიერთკავშირით გენებსა და გარემო-ფაქტორებს, ბუნებასა და აღზრდას შორის. განვითარებისთვის ისეთივე აუცილებელია, როგორც საკვები წონაში მატებისთვის. ბავშვები სიცოცხლის დასაწყისშივე მზად არიან ურთიერთობებისათვის. სწორედ ეს ურთიერთობაა ტვინის ადრეული განვითარების პირველი ხელშემწყობი ფაქტორი. ჩვილი იბადება უნარით, დაინტერესდეს მის გარშემო არსებული სახეებით და დაამყაროს უსიტყვო, არავერბალური ურთიერთობები სხვებთან. როდესაც უფროსი ადამიანი პასუხობს ჩვილის დაჟინებულ მზერას, ღიმილს, ღუღუნს, ყალიბდება ჯაჭვი ემოციების ურთიერთგასაცვლელად. სწორედ ეს ჯაჭვი ხდება წამყვანი ჩვილის ტვინში ნერვული კავშირების განვითარებისა და გამყარებისათვის. ცოცხალი ურთიერთობა არის განვითარების საფუძველი. უამრავი კვლევის შედეგად დადგენილია, რომ ადრეულ ასაკში დადებითი/პოზიტიური გამოცდილება ხელს უწყობს ტვინის ჯანსაღი არქიტექტურის ფორმირებას, ხოლო ადრეული უარყოფითი გამოცდილება: უყურადღებოდ დატოვება ასუსტებს ტვინის ფორმირების პროცესს. ამიტომ, აუცილებლად უნდა აიყვანოთ პატარა ხელში, დაამშვიდოთ, როდესაც ტირის. ისიც უნდა გაითვალისწინოთ, რომ ხელში აყვანა მარტო ტირილისას არ არის საკმარისი, მას მაშინაც უნდა მიეფეროთ და სიახლოვე აგრძნობინოთ, როდესაც მშვიდადაა და არაფერი აწუხებს.

​- შეუძლიათ თუ არა ჩვილებს დაუხმარებლად თავის დამშვიდება და რამდენად არის მათი ტირილი მანიპულირება, რომ დედამ ხელში აიყვანოს?

​- ვიდრე პატარას ტირილის დროს მისი თვითდამშვიდების ჩვევის ჩამოყალიბებას ეცდებით, რამდენიმე საკითხი უნდა გაითვალისწინოთ. მართალია, ბავშვები ტირილის დიდოსტატები არიან და უფროსებთან ურთიერთობის ყველაზე ძლიერი, ზოგჯერ ერთადერთი საშუალებაა. ჩვილობის ასაკში ტირილს სხვადასხვა ობიექტური მიზეზიც აქვს: შია, სწყურია, გამოცვლა უნდა, ან ზოგჯერ უფროსის ყურადღება სჭირდება. იმის მიხედვით, თუ რატომ ტირის პატარა, ტირილის ტონალობაც განსხვავებულია. როგორ უნდა მოვიქცეთ, თუ ბავშვი ტირის.

  • დააკვირდით ბავშვის ტირილის ხასიათს და ეცადეთ, გაარკვიოთ მისი მიზეზი;
  • დაუყოვნებლივ აიყვანეთ ხელში, დაამშვიდეთ;
  • შემდეგ ტირილის ობიექტური მიზეზი მოაგვარეთ - საჭირეობის შემთხვევაში გამოუცვალეთ, შესთავაზეთ საკვები, მიეფერეთ, უმღერეთ.

​პირველი 6 თვის განმავლოვაში ასეთი მოპყრობით არ გაანებივრებთ. თქვენი რეაქცია ბავშვს აგრძნობინებს, რომ ის მარტო არ არის. ეს გარკვეულწილად განსაზღვრავს, რომ იგი მომავალში ცხოვრებას მეტი ნდობით მოეკიდება. ასაკის მატებასთან ერთად ხვდება, რომ მას ხშირად ტირილის დროს ეფერებიან და 6 თვის შემდეგ ტირილს ყურადრების მისაქცევად იყენებს.

​თუ წლის მეორე ნახევარში ბავშვი უმეტესად უმიზეზოდ ტირის, თავი შეიკავეთ მისი ყველა კაპრიზის დაკმაყოფილებისგან. წინააღმდეგ შემთხვევაში იგი პატარა „დესპოტად“ გადაიქცევა. აცადეთ, თავად დამშვიდდეს. ასეთ შემთხვევაში შეიძლება, თქვენ წონასწორობიდან გამოგიყვანოთ, სადღაც გაქცევა მოინდომოთ, რათა ტირილი არ გაიგონოთ, შეეცადეთ, აღიდგინოთ სიმშვიდე, გაიხსენეთ, როგორ ელოდით ამ პატარა მტირალა არსებას, როგორი ბედნიერი იყავით მისი პირველი დანახვისას. არც ის დაივიწყოთ, რომ სწორედ თქვენ ხართ პასუხისმგებელი ამ პაწია, უმწეო ადამიანზე.

​- ასევე, აზრთა სხვადასხვაობაა იმასთან დაკავშირებით, რომ ბავშვისთვის არ არის კარგი, თუ მშობლები 6 თვიდან კიდევ ლოგინში ჩაიწვენენ, ამაზე რას ფიქრობთ?

​- დავიწყოთ იმით, რომ ყველა ბავშვი და ოჯახი უნიკალურია და საყოველთაო რეცეპტი ოჯახური ცხოვრებისთვის არ არსებობს. ყველა ოჯახს ინდივიდუალური გამოცდილება აქვს და ყველა დედა საკუთარი გულის კარნახით მოქმედებს. საკითხი, როდის უნდა დაიძინოს პატარამ საკუთარ საწოლში, დღემდე საკამათოა. ერთად ძილის მომხრეები თვლიან, რომ დედაც და შვილიც ასე უფრო კომფორტულად გრძნობენ თავს, თანაც გრძელდება ღამით კვება. ბავშვთა უმრავლესობა საკუთარ საწოლს ძნელად ეჩვევა და ოჯახს ზედმეტ პრობლემებს უქმნის. მოწინააღმდეგეთა აზრით, ბავშვი მალე უნდა მიეჩვიოს, რადგან დამოუკიდებელი არსებაა და არა დედის ნაწილი.

​ახალშობილობის პერიოდში, ფსიქოლოგებისა და ექიმების დიდ ნაწილს დედისა და შვილის ერთად ძილის საწინააღმდეგო არაფერი აქვთ. ასე უფრო იოლია ძუძუთი კვების განხორციელება, ჩვილების უმრავლესობა ხომ აქტიურად წოვს ძუძუს ღამის საათებში და საწოლში ბავშვის კვება გაცილებით მოხერხებულია, ვიდრე ადგომა, მისი საწოლიდან ამოყვანა და მერე ისევ დაწვენა. ასევე სიცოცხლის პირველ თვეებში ბავშვი მზად არ არის დედის სხეულთან განშორებისთვის. დედის სურნელი, სითბო, გულისცემა პაწაწინა, უსუსურ არსებას ამშვიდებს. მშობლის საწოლში ჩვილს გაცილებით მშვიდად სძინავს. დადგენილია, რომ ბავშვის გვერდით დედის ტვინის ყველა უჯრედი ფხიზლობს და შვილის ყოველ გაფაჩუნებაზე სწრაფად რეაგირებს. დედაც უკეთ ახერხებს გამოძინებას, როცა ბავშვი გვერდით ეგულება და მთელი ღამე არ დარბის მის საწოლთან, რომ შეამოწმოს, ხომ არ გადაიხადა, ხომ არ გაოფლიანდა, საბანში ხომ არ გაიხლართა, ხომ არ იგუდება.

​ფსიქოლოგები ხშირად აღნიშნავენ, რომ მშობლებს საკუთარ საწოლში ბავშვის გადაყვანისას დანაშაულის გრძნობა ეუფლებათ. ნუ განიცდით, მართალია, პატარა ოჯახის წევრია, რომელსაც მშობლების მზრუნველობა სჭირდება, მაგრამ ამავე დროს, ისიც უნდა ითვალისწინებდეს მშობლების ინტერესებს. ამავდროულად, არ დაგავიწყდეთ, რომ საერთო საწოლში გვერდითაა მამაც, რომლის ძლიერმა ხელმა ან ფეხმა შეიძლება უნებლიეთ ავნოს. გასათვალისწინებელია, ინტიმური ცხოვრებაც, და თუ მაინცდამაინც ერთად ძილის მომხრე ხართ, ეს მომენტები აუცილებლად მხედველობაში უნდა მიიღოთ.

​თუ პატარა დღის განმავლობაში მშვიდად თვლემს საკუთარ საწოლში, რატომ არ შეიძლება, ღამითაც მარტო იძინებდეს?!

​და ბოლოს, ძვირფასო მამებო, ბებიებო და ბაბუებო! თქვენ, რა თქმა უნდა, გსურთ, რომ თქვენი პატარა მომავალში ჯანმრთელი, ჭკვიანი, ხალისიანი, ბედნიერი იყოს. ამისთვის როგორც ბავშვს, ასევე დედას მშვიდი და კეთილმოსურნე გარემო უნდა შეუქმნათ, აქტიურად ჩაერთეთ მოვლის და აღზრდის პროცესში, შეუქმენით დედას მყუდრო და თბილი გარემო. გახსოვდეთ, შენიშვნები და დამრიგებლური ტონი მისთვის გამაღიზიანებელია, შეუმსუბუქეთ ფიზიკური შრომა. თქვენი მზრუნველობა თანაბრად სჭირდებათ, დედასაც და ბავშვსაც.
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე ​დედების ჯგუფი“)

როგორ მივუხვდეთ პატარებს, სანამ ლაპარაკს დაიწყებენ - ჟესტების ენა
მშობლები ყოველთვის ცდილობენ, მიუხვდნენ თავიანთ პატარებს მაშინ, როცა ისინი ჯერ ვერ ლაპარაკობენ. კომუნიკაცია ჩვილებთან საკმაოდ რთულია.თუმცა არსებობს სხვადასხვა ხერხი, რომელთა ცოდნაც დაგეხმარე...
პატარები უმიზეზოდ არ ტირიან - როგორ გამოვიცნოთ ჩვილის ტირილის მიზეზი
ტირილის დეკოდერი - როგორ გამოვიცნოთ ჩვილის ტირილის მიზეზი - აღიშნულის შესახებ ​ბლოგს პედიატრი თამარ ობგაიძე აქვეყნებს. გთავაზობთ მის ბლოგს უცვლელად. 1. მშია! გამოვლინება: წყვეტილი, რიტმულად...
​რას იწვევს D ვიტამინის ნაკლებობა, ან პირიქით სიჭარბე? - ექიმის რჩევები მშობლებს, რომელთა...
​რას იწვევს D ვიტამინის ნაკლებობა, ან პირიქით სიჭარბე? - რჩევები მშობლებს, რომელთა შვილებსაც ეს პრობლემა აწუხებთ. ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ექიმი-პედიატრი, რადიოლოგი ნანა საპანაძე. - ქალბატონო ნანა,...

შეიძლება დაინტერესდეთ

​რას იწვევს D ვიტამინის ნაკლებობა, ან პირიქით სიჭარბე? - ექიმის რჩევები მშობლებს, რომელთა შვილებსაც ეს პრობლემა აწუხებთ

​რას იწვევს D ვიტამინის ნაკლებობა, ან პირიქით სიჭარბე? - ექიმის რჩევები მშობლებს, რომელთა შვილებსაც ეს პრობლემა აწუხებთ

რას იწვევს D ვიტამინის ნაკლებობა, ან პირიქით სიჭარბე? - რჩევები მშობლებს, რომელთა შვილებსაც ეს პრობლემა აწუხებთ. ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ექიმი-პედიატრი, რადიოლოგი ნანა საპანაძე.

- ქალბატონო ნანა, რას უზრუნველყოფს ბავშვის ორგანიზმში D ვიტამინი?

​- თავდაპირველად განვიხილოთ, რას წარმოადგენს D ვიტამინი. ვიტამინი D ერთდროულად წარმოადგენს ჰორმონს და ცხიმში ხსნად ვიტამინს. „მზის ვიტამინი“ 1963 წელს გამოყოფილ იქნა თევზის ქონიდან.

​არჩევენ ვიტამინ D-ს ორ აქტიურ ფორმას. ვიტამინ D2 მცენარეული წარმოშობის სინთეზური ვიტამინი, რომელიც წარმოიქმნება ზოგიერთ საფუარა სოკოზე ულტრაიისფერი სხივების ზემოქმედების შედეგად, მისი პროვიტამინია ერგოსტერონი. ვიტამინ D2-ით ამდიდრებენ საკვებს და ბიოლოგიურად აქტიურ დანამატებს. ვიტამინი D3 (მეორე სახელი „ნატურალური“) გვხვდება ცხოველური წარმოშობის საკვებში, ადამიანის ორგანიზმისთვის იგი უფრო ოპტიმალურად ითვლება. ეს ფორმები თირკმელებსა და ღვიძლში გარდაიქმნება ჰორმონ კალციტრიოლად, იგი ვიტამინ D-ს აქტიურ ფორმად, რომელიც მოქმედებს კუნთების, თირკმელების, ნაწლავების უჯრედებზე. ნაწლავებში იგი ხელს უწყობს კალციუმის გადამტანი ცილის წარმოქმნას, ხოლო კუნთებსა და თირკმელებში - თავისუფალი კალციუმის უკუშეწოვას.

​რაციონში D ვიტამინის ნაკლებობა, მზეზე ბავშვის არასაკმარისად ყოფნასთან ერთად, ჩვილ და ადრეული ასაკის ბავშვებში იწვევს კალციუმისა და ფოსფორის ცვლის მოშლას, რის შედეგადაც ირღვევა ძვლოვანი ქსოვილის წარმოქმნა და მინერალიზაცია. ამ დაავადებას ბავშვებში რაქიტი, მოზრდილებში კი ოსტეომალაცია (ძვლების დარბილება) ეწოდება.

​- როგორ ვლინდება რაქიტი, ანუ როგორ უნდა მიხვდეს მშობელი, რომ ბავშვს D ვიტამინის ნაკლებობა აქვს?

​- ძირითადად, რაქიტი ბავშვის სიცოცხლის პირველ და მეორე თვეზევე იჩენს თავს, ხოლო სრულად დაავადება 4–დან 6 თვემდე ასაკში ვლინდება. რაქიტის გამოვლენის პირველი ნიშნებია:

  • ​ჭირვეულობა, ხშირი ტირილი, ბავშვი შეიძლება იყოს, როგორც აგზნებული, ისე მივარდნილი;
  • უძილობა, ფრთხილი ძილი, კრთომები (ძილშიც და სიფხიზლეშიც);
  • ცუდი მადა;
  • ოფლიანობის მომატება, განსაკუთრებით კეფის არეში. ბალიშზე ოფლიანი კეფის ხშირი ხახუნის გამო, ამ არეში გამელოტება ვითარდება, ე.წ. კეფის სიქაჩლე.
  • ძვლების არასაკმარისი მინერალიზაციის გამო ყიფლიბანდის დროული დახურვა არ ხდება, ყიფლიბანდი დიდი ზომისაა, რბილდება დიდი ყიფლიბანდის კიდეები, ასევე კეფის ძვალი( ამას კრანიოტაბესი ეწოდება).

​თუ დეფიციტი გაგრძელდა, შემდგომში დაავადება კიდევ უფრო შეიძლება გაღრმავდეს და გამოვლინდეს.

  • თავის დეფორმაცია: კეფის გაბრტყელება, დიდი ყიფლიბანდის გვიანი დახურვა, გამოკვეთილი შუბლის ბორცვები, კვადრატული ფორმის თავი.
  • კბილების გვიანი ამოსვლა.
  • გულმკერდის დეფორმაცია: მკერდის ძვალთან ნეკნების ბოლოების შემსხვილება - „რაქიტული კრიალოსანი“, ლავიწების დეფორმაცია, მკერდის ძვლის დეფორმაცია - ჩაზნექილი ან გამოზნექილი მკერდი, „მეწაღის გულმკერდი“ ან „ქათმის გულმკერდი“.
  • კიდურების დეფორმაციები: ხელებზე სხივ-მაჯის სახსრის შემსხვილება - რაქიტული სამაჯურები. როდესაც ბავშვი სიარულს დაიწყებს, ფეხებზე გარეთ გაზნექილი O-ს მაგვარი, ან მუხლის არეში შიგნით შედრეკილი და ერთმანეთთან მიახლოებული X-ს მაგვარი ფეხები.
  • კუნთთა ტონუსის დაქვეითება: დიდი ბაყაყისებური მუცელი, ხოხვისა და სიარულის დაგვიანება, იხვისებური სიარული.
  •  ყაბზობა და ფაღარათი.

​რაქიტის დიაგნოზს პედიატრი სვამს გასინჯვისას, მაგრამ ზოგჯერ დამატებითი კვლევების ჩატარებაა საჭირო. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ დედებმა დაავადების ზემოთ ჩამოთვლილი პირველი ნიშნების გამოვლენისთანავე მიმართონ პედიატრს.

​- რა რჩევებს მისცემდით მშობლებს მანამ, სანამ ექიმს მიმართავდნენ და როდის უნდა მივმართოთ ექიმს?

​- ძალიან მნიშვნელოვანია რაქიტის პროფილაქტიკა, რადგან ასე თავიდან ავიცილებთ ყველა გართულებასა და ნარჩენ მოვლენას, რაც ამ დაავადებას სდევს თან. რაქიტის პროფილაქტიკა გულისხმობს ბავშვის მოვლისა და კვების რეჟიმის სწორ ორგანიზებას. უმჯობესია, ბავშვი იკვებებოდეს ძუძუთი, მაგრამ თუ ბავშვი გარკვეული მიზეზებით ხელოვნურ კვებაზეა, აუცილებლად უნდა იღებდეს ადაპტირებულ ნარევს, (ასაკის შესაბამის ფორმულას), დროულად უნდა მიეცეს დამატებითი საკვები, ყოველდღიურად უნდა ასეირნებდნენ სუფთა ჰაერზე, უტარებდნენ გამაკაჟებელ პროცედურებს, ვარჯიშებს ასაკის შესაბამისად. მნიშვნელოვანია, ბავშვმა მიიღოს საპროფილაქტიკოდ ვიტამინი D, ხოლო მედიკამენტის დოზა, მიღების წესი და ხანგრძლივობა უნდა განსაზღვროს პედიატრმა.

​რაქიტის ნიშნების შემჩნევისთანავე დედამ უნდა მიმართოს პედიატრს, არ შეიძლება რაქიტის მკურნალობა ექიმის კონსულტაციის გარეშე.

​ორიოდე სიტყვით შევჩერდები ისეთ გართულებაზე, როგორიცაა D ჰიპერვიტამინოზი.

​ზოგჯერ დედებს აქვთ ინფორმაცია D ვიტამინის ნაკლებობის შედეგად გამოწვეული რაქიტის შესახებ და ცდილობენ, პატარას მიაღებინონ აღნიშნული ვიტამინი, ხშირად ექიმის დანიშნულების გარეშეც. ასეთ შემთხვევაში დედამ ადვილი შესაძლებელია, ვერ განსაზღვროს ოპტიმალური დოზა მისი პატარასთვის, დაეყრდნოს მხოლოდ ანოტაციაში მითითებულ ინფორმაციას და ბავშვმა მიიღოს მედიკამენტის ჭარბი დოზა, განვითარდეს D ჰიპერვიტამინოზი. ამ ვიტამინის ზედმეტი დოზები აზიანებს ენდოკრინულ, კერძოდ ფარისებრ, ფარისებრახლო და მკერდუკანა ჯირკვლებს. კალციუმი ლაგდება ყველა ორგანოში და არღვევს მათ ფუნქციას. D ჰიპერვიტამინოზის შორეული შედეგებია თირკმელების ფუნქციის დარღვევა (კალციუმის ჩალაგების გამო) მკერდუკანა (თიმუსის) და პარათირეოიდული ჯირკვლების ფუნქციის დარღვევა, იმუნიტეტის დაქვეითება, შემდგომში მეორადი ბაქტერიული ინფექციების (პნევმონიის, პიელონეფრიტი) განვითარებით.

​თუ პატარას დედის მიერ ანოტაციით შერჩეული დოზით, ვიტამინ D-ს მიღების პროცესში გამოუვლინდება მადის დაქვეითება, შესაძლებელია, სრულ უმადობამდე, პირღებინება, წყურვილი, ძილიანობა, მოდუნება, დეფეკაციის დარღვევები - დიარეისა და ყაბზობის მონაცვლეობით, მშობელმა დაუყოვნებლივ უნდა მიმართოს პედიატრს შესაბამისი კვლევისა და საჭირო მკურნალობისთვის.

​ესაუბრა მარიამ ჩოქური
წაიკითხეთ სრულად