Baby Bag

„6 წლამდე ასაკის ბავშვისთვის წამყვანი ქცევა არ არის მეცადინეობა და დასწავლა. მისი ქცევა არის თამაში,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვის ცხოვრებაში თამაშის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მისი თქმით, თამაშის დროს ბავშვი სამყაროს შეიმეცნებს, ხოლო სწავლის პროცესი, შესაძლოა. სრულიად გაუცნობიერებლად განხორციელდეს:

„პირველ რიგში, ალბათ, მნიშვნელოვანია ჩვენ განვასხვავოთ ერთმანეთისგან სწავლა და დასწავლა. სწავლა ისეთი პროცესია, რომელიც მთელი ცხოვრების განმავლობაში ჩვენ გვდევს თან. ეს სწავლა მთელი ცხოვრების განმავლობაში სრულიად გაუცნობიერებლადაც შეიძლება განხორციელდეს. რაც შეეხება დასწავლას, ეს არის ნებისყოფით გაშუალებული, ​მიზანმიმართული პროცესი, რომელსაც სჭირდება ძალისხმევა, ძალიან სერიოზული ყურადღების კონცენტრაცია.“

თამარ გაგოშიძემ აღნიშნა, რომ 6 წლამდე ასაკის ბავშვის ფსიქიკური განვითარება მნიშვნელოვნად განსხვავდება 6 წლის შემდგომი ბავშვის განვითარებისგან:

„ახლა შევხედოთ ბავშვის განვითარებას. 6 წლამდე ასაკის ბავშვის თავისებურება რადიკალურად განსხვავდება უკვე 6 წლის შემდგომი ბავშვის ფსიქიკური განვითარებისგან იმით, რომ​ 6 წლამდე ასაკის ბავშვისთვის წამყვანი ქცევა არ არის მეცადინეობა და დასწავლა. მისი ქცევა არის თამაში. თამაშს ჩვენი საზოგადოება არასერიოზულად უყურებს, განსაკუთრებით მშობლები. მშობლები ფიქრობენ, რომ ბავშვი თავისთვის რაღაცებს შვრება, დროს ატარებს. ეს არ არის დროის გატარება, ეს არ არის დროის ფუჭად კარგვა.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, თამაში ბავშვის უნარებს ავითარებს და მისი პოტენციალის რეალიზებისთვის ძალიან სასარგებლოა:

​ბავშვისთვის თამაში არის ცხოვრების შესწავლა, უნარების განვითარება, თავისი პოტენციალის რეალიზება, მომავალი ცხოვრებისთვის მომზადება. ეს არის თამაში, განსაკუთრებით შემეცნებითი თამაშები და როლური თამაშები. პირველი, რასაც ჩვენ მშობლებს ვეკითხებით, ეს არის როლურ და წარმოსახვით თამაშებს თუ თამაშობს ბავშვი. სწორედ ამ წარმოსახვითი თამაშებით ემზადება ბავშვი მომავალი ცხოვრებისთვის.“

„ეს არ არის არც გაჯეტების შედეგი, ​არც კომპიუტერული განმავითარებელი თამაშების. იმ თამაშებს არ აქვთ ის გავლენა ამ ასაკში, როგორი გავლენაც აქვს ხოლმე რეალურ შემეცნებით თამაშებს და წარმოსახვით როლურ თამაშებს. ყველა ფსიქოლოგი თანმხდება იმაზე და კარგი სკოლამდელი საგანმანათლებლო პროგრამები აგებულია თამაშზე, იმისთვის, რომ ბავშვმა შეიმეცნოს სამყარო, მოემზადოს ცხოვრებისთვის და ჰქონდეს კეთილდღეობის განცდა,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„მშობლები განათლებისთვის“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, „ფასდაკლებები დედებისთვის“ (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „ფასდაკლებები დედებისთვის“)

„დღეს ბებიები და ბაბუები შვილიშვილებთან დროს არ ატარებენ, სამწუხაროდ, საქართველოში ეს მოი...
​ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ საქართველოში ხანშიშესულ ადამიანთა პრობლემებზე ისაუბრა. მისი თქმით, პენსიაზე გასვლის ასაკი ჩვენთან ტრაგედიაა, თუმცა ბედნიერება უნდა იყოს:„პენსიაზე გასვლის ასაკი ჩვენთან...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„თუ ღიმილი გულწრფელია, მაშინ თვალები იჭუტება,“ - ზურა მხეიძე ყალბი ღიმილის ამოცნობის წესებზე

„თუ ღიმილი გულწრფელია, მაშინ თვალები იჭუტება,“ - ზურა მხეიძე ყალბი ღიმილის ამოცნობის წესებზე

ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ ჟესტების ენის ამოცნობის წესებზე ისაუბრა. მისი თქმით, ყალბი და ნამდვილი ღიმილის ერთმანეთისგან გარჩევა შესაძლებელია:

„რით გასხვავდება სერვისული ღიმილი ნამდვილი ღიმილისგან? თუ თვალები არ მონაწილეობს და მარტო ღიმილია, ეს ღიმილიც არ არის, ეს არის დაკრეჭვა. ღიმილის დავალება ადამიანისთვის არ შეიძლება. ღიმილი არის შინაგანი მდგომარეობის გარეგანი გამოხატვა. ეს იგივეა, ადამიანს დაავალო, რომ ცრემლი გადმოაგდოს. ღიმილი არის ის, რაც შიგნიდან უნდა მოდიოდეს.

თუ ღიმილი გულწრფელია, მაშინ თვალები იჭუტება. ვიღაცის დანახვის შემთხვევაში, თუ გაგიხარდა ვიღაცის დანახვა, წარბები ზემოთ მიდის. გაითვალისწინეთ ბოტოქსის ამბები, იმიტომ, რომ ვისაც ბოტოქსი აქვს, ის ვერ ასწევს წარბებს. ლაპარაკის დროს კეთილგანწყობის გამოხატვა სხვაგვარადაც შეიძლება. რადგან მას არ სჭირდება თქვენი კონტროლი, თვალებს ჭუტავს. თუ მას თვალები მოშტერებული აქვს და ისე იღიმება, ის ცდილობს თქვენს კონტროლს. ხელისგულის ჩვენებაც ღიაობას ნიშნავს.

ადამიანი იტყუება თუ არა, ეს ინდიკატორები რომ გაარჩიოთ, ამ ადამიანთან მინიმუმ 20 წუთი მაინც უნდა ილაპარაკოთ თემაზე, სადაც მას ტყუილი არ დასჭირდება. ერთ საათში ჩანს მისი ბუნებრივი ჩვევები. ჩვევები უნდა ამოყაროთ და როგორც ინდიკატორი არ გაითვალისწინოთ. თუ მე თავზე ხელს ვიდებ და ისე გელაპარაკებით და ეს ჟესტი საუბარს არ სჭირდება, ამასთან ეს ჩვევა თუ არ მაქვს, ეს ნიშნავს, რომ ვიტყუები. თუ ამ მოძრაობას ყოველთვის ვაკეთებ და ასეთი ჩვევა მაქვს, ეს არ არის ტყუილის ინდიკატორი. მინიმუმ 20 წუთია საჭირო ამ ჩვევების დასანახად. თუ ჩვევა ვლინდება, ის უნდა გამოვრიცხო, როგორც სიცრუის ინდიკატორი,“- მოცემულ საკითხზე ზურა მხეიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ნაშუადღევს“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ნაშუადღევს“

წაიკითხეთ სრულად