Baby Bag

„ძალიან ბევრ ბავშვს არ უყვარს ლექსების სწავლა, კლასიკის შესწავლა... თვითონ ნაწარმოები არაფერ შუაში არ არის, მიმწოდებელია შუაში,“- პაატა ამონაშვილი

„ძალიან ბევრ ბავშვს არ უყვარს ლექსების სწავლა, კლასიკის შესწავლა... თვითონ ნაწარმოები არაფერ შუაში არ არის, მიმწოდებელია შუაში,“- პაატა ამონაშვილი

ფსიქოლოგმა პაატა ამონაშვილმა ბავშვების კლასიკური ლიტერატურით დაინტერესებაში მასწავლებლის უდიდესი როლის შესახებ ისაუბრა:

„ძალიან ბევრ ბავშვს არ უყვარს კლასიკის შესწავლა, არ უყვარს ლექსების სწავლა, თუმცა ისეთებსაც ვხედავ, რომლებსაც უყვართ ეს ყველაფერი. თვითონ ლირიკა და ნაწარმოები არაფერ შუაში არ არის აქ, მიმწოდებელია შუაში. მასწავლებელი არის შუამავალი ბავშვსა და კლასიკურ საგანძურს შორის. თუ მასწავლებელს ეს კლასიკური საგანძური მოაქვს, როგორც მხოლოდ სკოლის პროგრამის ნაწილი, რომ მერე ტესტი ჩაატაროს, თან ამას აკეთებს მკაცრი სახით, თან ეჩხუბება, ეს გავლენას ახდენს ბავშვზე. ერთ-ერთ ბავშვს ვკითხე, როგორი მასწავლებლები გყავს-თქო. მან მიპასუხა: „არცერთი მასწავლებელი არ მყავს, რომელიც გაკვეთილის წინ რომ დამინახავს, მკითხავს, როგორ ხარო.“ კლასში რომ შედის მასწავლებელი და „როგორ ხართ?“ კითხვის ნაცვლად ამბობს: „გადაშალეთ წიგნები, როგორ არ მოიტანეთ დავალება?“  და ამის ფონზე ამოიღებს საგანძურს, ეს საგანძური ბავშვისთვის აღარ არის საგანძური.“

„10 წლის წინ საქართველოში ექსპერიმენტი ჩავატარეთ. გავზომეთ როგორ უყვართ ბავშვებს თავიანთი მასწავლებლები სხვადასხვა საგანში. ეროვნული გამოცდა რომ ჩააბარეს ბავშვებმა, შევადარეთ ქულები იმას, თუ როგორ უყვარდათ მასწავლებელი. სადაც მასწავლებელი ძალიან უყვარს, ძალიან მაღალ ქულას იღებს ბავშვი, სადაც სძულს - ძალიან დაბალს. მამაჩემს, შალვა ამონაშვილს ჰყავდა მასწავლებელი ვარვარა ვარდიაშვილი. ის ისე აწვდიდა ბავშვებს „ვეფხისტყაოსანს,“ რომ დღემდე ჯიბით დააქვს მამაჩემს „ვეფხისტყაოსანი.“ მე არ მყავდა, სამწუხაროდ, ვარვარა ვარდიაშვილი მასწავლებლად და მიკვრიდა, რა აინტერესებს-მეთქი მამაჩემს ამ „ვეფხისტყაოსანში.“ სკოლაში „ვეფხისტყაოსანი“ იყო ისეთი ნაწარმოები, რომელიც ძალიან არ მიხაროდა. გაძალებდნენ დაზეპირებას, რთულია, ვერ გიხსნის მასწავლებელი. თვითონ „ვეფხისტყაოსნის“ ბრალი კი არ არის, მიმწოდებლის ბრალია ეს. ყველაზე დიდი კლასიკური საგანძურიც შეიძლება ბავშვისთვის საძულველი გახდეს საძულველი მასწავლებლის ხელიდან. სანამ კლასიკას მივიტან ბავშვთან, რატომ არ უნდა ვიზრუნო იმაზე, რომ შევაყვარო თავი?! მოდი, ჯერ მე შევუყვარდე და რასაც მივუტან, ისიც შეუყვარდება. თუ სიძულვილს მივუტან, თუ მე არ მოვწონვარ, რასაც მივუტან ისიც არ მოეწონება. საუკეთესო პატრიოტული ლექსიც გახდება იძულების ნაწილი. თუ დამაძალებთ, დავიზეპირებ, მაგრამ დავივიწყებ, როგორც კი გამოცდას ჩავაბარებ,”- აღნიშნულ საკითხზე პაატა ამონაშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „შემდეგი გაჩერება“ ისაუბრა.

წყარო: ​„შემდეგი გაჩერება“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„კაცია და რას იზამს,“ - ეს საშინელი ტენდენცია იყო ჩვენს ქვეყანაში და ალბათ, ახლაც გრძელდება - დეკანოზი შალვა კეკელია

„კაცია და რას იზამს,“ - ეს საშინელი ტენდენცია იყო ჩვენს ქვეყანაში და ალბათ, ახლაც გრძელდება - დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ ჯვრისწერისა და ქორწინების მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მან ხაზი გაუსვა ჯვრისწერის დროს მშობლების დასწრების მნიშვნელობას და დაქორწინებული წყვილის ერთმანეთისადმი ერთგულების აუცილებლობას:

„ადამიანები ჯვრისწერაზე მოდიან და გვეკითხებიან: „მშობლის დასწრება ჯვრისწერაზე აუცილებელია?“ არ ვიცი საიდან დამკვიდრდა ეს წესი. აუცილებელია, აბა როგორ?! აბა რას უნდა დაესწროს მშობელი, თამადის სადღეგრძელოებს?! ჯვარს იწერს ადამიანი, საიდუმლო სრულდება. სად უნდა იყო, თუ არ მოისმენ იმ სიტყვებს, როგორ ლოცავს შენს შვილებს მღვდელი?! პირიქით, ძალიან კარგი ტრადიცია არსებობდა, როდესაც მამას შემოჰყავდა ტაძარში შვილი. ჰგონიათ, რომ ეს კათოლიკური ტრადიციაა. ეს არ იყო კათოლიკური ტრადიცია. ეს ქრისტიანული ტრადიციაა, როდესაც მშობელს შემოჰყავს თავისი შვილი. იდეალური ოჯახი არ არსებობს. მნიშვნელოვანია, როდესაც ადამიანები გყავს ირგვლივ, ვისთან ერთადაც არსებულ პრობლემებს აგვარებ. ახალშექმნილ ოჯახში ძალიან ბევრი პრობლემაა, მაგრამ ნელ-ნელა ამ პრობლემებს აგვარებ.

პავლე მოციქული ამბობს, რომ თქვენი სხეული ქრისტეს სხეული არის და არ შეიძლება ეს სხეული შეიბილწოს. აქ პავლე მოციქული არ საუბრობს ქალზე. ის არანაირად არ განასხვავებს სქესს. არ საუბრობს, რომ მამაკაცისთვის შესაძლებელია ეს და ქალისთვის არა. ორივესთვის ერთნაირად მძიმე ცოდვაა, როგორც ქალისთვის, ასევე კაცისთვის. ჩვენთან, სამწუხაროდ, ალბათ, ბავშვობაში, ჩვენი მშობლებისგან გაგვიგია, რომ როგორ მიდიოდა კაცი რუსეთში, როგორ „იგულავა“ იქ, თანაც მაშინ, როდესაც ცოლი ჰყავდა. ამას არ მალავდნენ. ეს ნორმალურად ითვლებოდა. მეუღლეებისთვისაც მისაღები იყო ეს. მთავარი იყო, საყვარელი არ გაეჩინა, თორემ ერთჯერადად შეიძლებოდა. „კაცია და რას იზამს,“ - ეს საშინელი ტენდენცია იყო ჩვენს ქვეყანაში და ალბათ, ახლაც გრძელდება,“ - მოცემულ საკითხზე მამა შალვა კეკელიამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„განთიადი“

წაიკითხეთ სრულად