Baby Bag

„ძალიან ბევრ ბავშვს არ უყვარს ლექსების სწავლა, კლასიკის შესწავლა... თვითონ ნაწარმოები არაფერ შუაში არ არის, მიმწოდებელია შუაში,“- პაატა ამონაშვილი

„ძალიან ბევრ ბავშვს არ უყვარს ლექსების სწავლა, კლასიკის შესწავლა... თვითონ ნაწარმოები არაფერ შუაში არ არის, მიმწოდებელია შუაში,“- პაატა ამონაშვილი

ფსიქოლოგმა პაატა ამონაშვილმა ბავშვების კლასიკური ლიტერატურით დაინტერესებაში მასწავლებლის უდიდესი როლის შესახებ ისაუბრა:

„ძალიან ბევრ ბავშვს არ უყვარს კლასიკის შესწავლა, არ უყვარს ლექსების სწავლა, თუმცა ისეთებსაც ვხედავ, რომლებსაც უყვართ ეს ყველაფერი. თვითონ ლირიკა და ნაწარმოები არაფერ შუაში არ არის აქ, მიმწოდებელია შუაში. მასწავლებელი არის შუამავალი ბავშვსა და კლასიკურ საგანძურს შორის. თუ მასწავლებელს ეს კლასიკური საგანძური მოაქვს, როგორც მხოლოდ სკოლის პროგრამის ნაწილი, რომ მერე ტესტი ჩაატაროს, თან ამას აკეთებს მკაცრი სახით, თან ეჩხუბება, ეს გავლენას ახდენს ბავშვზე. ერთ-ერთ ბავშვს ვკითხე, როგორი მასწავლებლები გყავს-თქო. მან მიპასუხა: „არცერთი მასწავლებელი არ მყავს, რომელიც გაკვეთილის წინ რომ დამინახავს, მკითხავს, როგორ ხარო.“ კლასში რომ შედის მასწავლებელი და „როგორ ხართ?“ კითხვის ნაცვლად ამბობს: „გადაშალეთ წიგნები, როგორ არ მოიტანეთ დავალება?“  და ამის ფონზე ამოიღებს საგანძურს, ეს საგანძური ბავშვისთვის აღარ არის საგანძური.“

„10 წლის წინ საქართველოში ექსპერიმენტი ჩავატარეთ. გავზომეთ როგორ უყვართ ბავშვებს თავიანთი მასწავლებლები სხვადასხვა საგანში. ეროვნული გამოცდა რომ ჩააბარეს ბავშვებმა, შევადარეთ ქულები იმას, თუ როგორ უყვარდათ მასწავლებელი. სადაც მასწავლებელი ძალიან უყვარს, ძალიან მაღალ ქულას იღებს ბავშვი, სადაც სძულს - ძალიან დაბალს. მამაჩემს, შალვა ამონაშვილს ჰყავდა მასწავლებელი ვარვარა ვარდიაშვილი. ის ისე აწვდიდა ბავშვებს „ვეფხისტყაოსანს,“ რომ დღემდე ჯიბით დააქვს მამაჩემს „ვეფხისტყაოსანი.“ მე არ მყავდა, სამწუხაროდ, ვარვარა ვარდიაშვილი მასწავლებლად და მიკვრიდა, რა აინტერესებს-მეთქი მამაჩემს ამ „ვეფხისტყაოსანში.“ სკოლაში „ვეფხისტყაოსანი“ იყო ისეთი ნაწარმოები, რომელიც ძალიან არ მიხაროდა. გაძალებდნენ დაზეპირებას, რთულია, ვერ გიხსნის მასწავლებელი. თვითონ „ვეფხისტყაოსნის“ ბრალი კი არ არის, მიმწოდებლის ბრალია ეს. ყველაზე დიდი კლასიკური საგანძურიც შეიძლება ბავშვისთვის საძულველი გახდეს საძულველი მასწავლებლის ხელიდან. სანამ კლასიკას მივიტან ბავშვთან, რატომ არ უნდა ვიზრუნო იმაზე, რომ შევაყვარო თავი?! მოდი, ჯერ მე შევუყვარდე და რასაც მივუტან, ისიც შეუყვარდება. თუ სიძულვილს მივუტან, თუ მე არ მოვწონვარ, რასაც მივუტან ისიც არ მოეწონება. საუკეთესო პატრიოტული ლექსიც გახდება იძულების ნაწილი. თუ დამაძალებთ, დავიზეპირებ, მაგრამ დავივიწყებ, როგორც კი გამოცდას ჩავაბარებ,”- აღნიშნულ საკითხზე პაატა ამონაშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „შემდეგი გაჩერება“ ისაუბრა.

წყარო: ​„შემდეგი გაჩერება“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„სიყვარულისა და სიმკაცრის ერთდროული მოცემულობა უნდა მოვახერხოთ მოზარდთან ურთიერთობაში,“ - ფსიქოლოგი ნანა ჩაჩუა

„სიყვარულისა და სიმკაცრის ერთდროული მოცემულობა უნდა მოვახერხოთ მოზარდთან ურთიერთობაში,“ - ფსიქოლოგი ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ მოზარდთან ურთიერთობაში სიყვარულისა და სიმკაცრის ერთდროული გამოყენების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„სიყვარულისა და სიმკაცრის ერთდროული მოცემულობა უნდა მოვახერხოთ მოზარდთან ურთიერთობაში. თუ მშობელი დაკავებულია, სამსახურში დადის, აქ ნაკლებად ​განიცდება ბავშვის მიერ მშობლის უყურადღებობა. მოზარდი ყოველთვის გრძნობს, რომ შეიძლება მშობელი სადღაც იყოს, მაგრამ მისი სიყვარული რაღაც ფორმით მოედინება მისკენ. მშობლების ნაწილი არის ასე, განსაკუთრებით თბილისში, ბავშვები დგებიან სკოლაში წასასვლელად და დედას ისევ სძინავს. დედა რომ მძინარე ბავშვს ხელს შეახებს, ტაქტილური შეხებით რომ სითბოს აგრძნობინებს, საწოლთან ჩამოუჯდება, ეს იმხელა სითბოა. ამ სითბოს გარეშე ცხოვრებაში გასული ადამიანი სულ ეძებს ამ დაკარგული სითბოს მიღებას, მაგრამ ამ დაკარგულ სითბოს ვერსად ვერ იპოვი.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, სიმკაცრე თანმიმდევრულობასა და პრინციპულობაშია:

„სიმკაცრე თანმიმდევრულობაში, პრინციპულობაშია. თუ ბავშვს რაღაც აქვს გასაკეთებელი და ჩვენ იქ თანმიმდევრულები ვართ, თუ იქ პრინციპულობას ვიჩენთ, თუ ჩვენი ცხოვრების წესში თავად პრინციპულობაა, ეს არის სიყვარულისადმი, ღირებულებებისადმი, ჩემი ცხოვრების წესისადმი ერთგულება, სადაც მე მკაცრი ვარ და იქიდან არ გადავუხვევ. სიმკაცრე არ არის სისასტიკე, ცხადია.​ სიმკაცრე და სისასტიკე განსხვავებულია. სიყვარული სიმკაცრეში აისახება და სიმკაცრე სიყვარულში აისახება, როდესაც მე ძირითადიდან, არსებითიდან არ გადავუხვევ.“

„სიყვარული არ არის „გენაცვალე, კარგი, შვილო.“ თუ სიყვარული და სიმკაცრე ერთმანეთთან მივა, ეს არის ის, რაზედაც დავით გურამიშვილი ლაპარაკობდა. მთავარი არის მშობლის ცხოვრების წესი. ეს არის ხმამაღლა სათქმელი დედების მიმართ. არაჩვეულებრივად პოულობენ გამოსავალს: „დეპრესიული ვარ, იმაზე გავბრაზდი“ და ა.შ. ​ბავშვმა უნდა იგრძნოს, რომ მისთვის რაღაც არის გაღებული. გაღებულია ის, რომ მე დაღლილი ვარ და მაინც ამას ვაკეთებ. არავითარ შემთხვევაში არ უნდა ითქვას ის, რომ მე შენ გამო ვაკეთებ,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნანა ჩაჩუამ „ქართული არხის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​„ქართული არხი“

წაიკითხეთ სრულად