Baby Bag

„არასოდეს ჩემს ცხოვრებაში არ დამიძალებია ბავშვებისთვის საკვები… სულ მინდა, რომ ყველა კმაყოფილი იყოს,“ - როგორია ოთხი შვილის დედის, თაკო ტაბატაძის საოჯახო რუტინა

„არასოდეს ჩემს ცხოვრებაში არ დამიძალებია ბავშვებისთვის საკვები… სულ მინდა, რომ ყველა კმაყოფილი იყოს,“ - როგორია ოთხი შვილის დედის, თაკო ტაბატაძის საოჯახო რუტინა

ოთხი შვილის დედა, მსახიობი თაკო ტაბატაძე საოჯახო რუტინისა და ბავშვების კვების რაციონის შესახებ საუბრობს. მისი თქმით, თითოეულ ბავშვს საკვებს ინდივიდუალურად უმზადებს, რათა ყველა კმაყოფილი დარჩეს:

„გაგიზიარებთ ჩემს საოჯახო ფუსფუსსა და დილას. სახლში ბევრი ბავშვია და სულ მინდა, რომ ყველა კმაყოფილი იყოს. ოთხ ბავშვს რომ ერთი საკვები მოუმზადო და კმაყოფილი იყოს ოთხივე, ძალიან უცნაური იქნება. არასოდეს ჩემს ცხოვრებაში არ დამიძალებია ბავშვებისთვის საკვები. ვცდილობ ხოლმე, რომ რაღაც ალტერნატივა შევთავაზო. ხშირად არის ამაზე საუბარი, რომ ჭარბი წონისკენ მიდრეკილება ხშირად თურმე ბავშვობაში დაძალებით იწყება.“

თაკო ტაბატაძის თქმით, ბავშვების რაციონში უპირატესობა ხილს, ბოსტნეულს და ხორცს ენიჭება:

„უპირატესობას ვანიჭებთ ხილს, ბოსტნეულს, ხორციც არის ჩვენს რაციონში, მაგრამ ეს უკვე შუადღეს და საღამოს. დილით ყოველთვის ვიწყებთ შვრიის ფაფით, თუ უარს არ მეტყვიან გოგონები. გვაქვს ალტერნატივა წიწიბურა. შვრიის ფაფა რომ არ მოგვბეზრდეს, ვამდიდრებთ სხვადასხვა ინგრედიენტებით. კვებას და კვებას შორის, როდესაც ბავშვს მოშივდება და წახემსების სურვილი აქვს, ნახშირწყლებს და ცომეულს რომ არ მიეძალოს, მაგიდაზე სულ არის ხილი და ბოსტნეული. ჩემი და ჩემი მეგობრის აღმოჩენაა, რომ თურმე სულგუნს საოცრად უხდება ბროწეულის სოუსი. ბავშვებიც დიდი სიამოვნებით მიირთმევენ. ეს არის ჩემი დესერტი, რომელიც არის უგემრიელესი. კარგია, თუ დავამატებთ ნუშს, ცოტა მზესუმზირაც ძალიან უხდება. ნინის რაციონია ავოკადო და კვერცხი. ავოკადო მოვიგონეთ, იმიტომ, რომ რაღაც პერიოდი ჰქონდა, რომ არ მიირთმევდა დიდად საჭმელს. ძალიან ვეცადეთ, რომ რაღაც მოგვეფიქრებინა, რომელიც მოეწონებოდა. გავსინჯეთ ავოკადო, რომელიც ძალიან მოეწონა ჩვენს ძვირფას ნინის. ბავშვებს უყვართ საუზმის მომზადებაში მოხმარება. ეს სიფერადე ჩემი მარკეტინგული ხრიკია.“

„ძალიან ხშირად ვსეირნობთ, იმიტომ, რომ პატარებისთვის აუცილებელია სუფთა ჰაერი. მიუხედავად იმისა ქარია, ცივა თუ წვიმს, მაინც ვსეირნობთ. გუბეებში გვიყვარს ძალიან ხტუნვა. ოთხი შვილი, ამათი აქტივობებზე წაყვანა-წამოყვანა საუკეთესო ვარჯიშია. ძალიან უყვართ ცეკვა. კონცერტიც კი გვქონდა ერთად მე და ჩემს გოგონებს,“ - აღნიშნულ საკითხზე თაკო ტაბატაძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ასეთ პირობებში ბავშვი მატყუარა არ გაიზრდება...“ - შალვა ამონაშვილის რეკომენდაციები მშობლებს

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ბავშვებში ტყუილის თქმისკენ მიდრეკილების მიზეზებზე ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„ბევრი მშობელი ჩივის ხოლმე, რომ ბავშვი ტყუის და მართალს არ მეუბნებაო. როდესაც ბავშვი მართალს არ ამბობს, მიზეზი აქვს ამას. მას არ უნდა, რომ დედა ან მამა გააღიზიანოს. მშობლებმა რაღაც აუკრძალეს და იმან გააკეთა. ბავშვმა იცის, თუ გაამხელს, შეიძლება დასაჯონ, გაუწყრნენ. აქედან ორი გამოსავალია. ერთი, რომ ვიცი ბავშვი მატყუებს და ხმას ვიმაღლებ: „როგორ ბედავ, შვილო, ჩემთან ტყუილს?“ ვამხელ ბავშვს, კედელთან მივაყენებ: „განა ეს შენ არ გააკეთე?“ მერე ბავშვი იტყვის სიმართლეს და ატირდება. ამით ჩვენ თითქოს აღზრდა მოვახდინეთ, მაგრამ ეს არ არის აღზრდის წესი. ბავშვმა კი იტირა, მაგრამ წყენა რომ დარჩა გულში?! მან იტირა, მაგრამ ეს ტყუილი არსად წასულა, რადგან ის ელოდება, რომ ხვალაც თუ რაიმე მართალს ეტყვის დედას ან მამას, იგივე მოხდება. ამიტომ ეს ტყუილი რჩება და გადადის ჩვევაში.

ბავშვს და ჩვენც გვაქვს საიდუმლო განცდა ჩვენში. ამას ჰქვია სინდისი. სინდისი თანდაყოლილი განცდაა. სინდისმა ყოველთვის იცის, რა უნდა გავაკეთო და რა არ გავაკეთო. ბავშვმაც იცის, რომ ეს ცუდია და ეს კარგია, მაგრამ ცუდს მიეტანება, იმიტომ, რომ იქ მეტი ხალისია, აქ კი ყველაფერი მწყობრშია. ბავშვს თავი მოვაჩვენოთ, ვითამაშოთ, რომ ვითომ დავიჯერეთ მისი ნათქვამი. ჩემი გამომეტყველება ბავშვს თითქოს არწმუნებს, რომ ეს ასეა. ბავშვი თავის თავში გრძნობს, რომ მე შეცდომაში შემიყვანა. მას სინდისი ნელ-ნელა ქენჯნას დაუწყებს. ის გრძნობს, რომ დედა ან მამა მიხვდა რაღაცას, მაგრამ ის მხილებული არ არის. მხილებული რომ არ არის, გულში იტანჯება ბავშვი. ეს არის დაწყებული სამი წლიდან, ძალიან მცირედ, მაგრამ 6-7 წლის ბავშვი ძალიან განიცდის ტყუილს. ზოგჯერ მოგადგება და გეტყვის: „დედა, მე ტყუილი გითხარი შენ.“ ეს იმიტომ, რომ დედამ არ დასაჯა ბავშვი, მიიღო შვილი ისეთი, როგორიც არის. მაშინ მადლობას ვეტყვით, არაფერიაო, ვეტყვით.

ბევრი იკითხავს: „როგორ? მატყუარა გავზარდო ჩემი შვილი?“ ეს იქნება მაშინ, როდესაც მე არ დავუფასე ბავშვს მართლის თქმა. რაღაც დროს ხომ იქნება ბავშვი მართალი? უნდა გამიკვირდეს, გამიხარდეს. განა ერთხელ ან ორჯერ? სამჯერ, თხუთმეტჯერ... ძილის წინ უნდა ვუთხრა მადლობა: „შვილო, შენ როგორი მართალი ბიჭი ყოფილხარ! რა გოგო მყოლიხარ, ასეთი გამბედავი! ძალიან მახარებ ასეთი ქცევით!“ იმ ერთ გმირობას ისე დავუფასებ ბავშვს, რომ ეს უფრო მეტი იყოს მისთვის, ვიდრე ტყუილის თქმა. ასეთ პირობებში ბავშვი მატყუარა არ გამეზრდება.

დასჯის პირობებში ბავშვი უფრო ძლიერი მატყუარა იქნება. რაც უფრო მეტია დასჯა, უფრო მეტად ხელოვნურად უნდა მოგატყუოს. როდესაც ის დაინახავს, რომ მის მიერ ჩადენილ საქციელს სასჯელები არ მოჰყვება, ბავშვს არ დასჭირდება ტყუილი. ტყუილი არ ჩნდება იმ ოჯახში, სადაც მშობლები ბავშვს უგებენ. იქ ბავშვს არ აქვს მიზეზი, რომ მოგვატყუოს ჩვენ. ხომ გაქვს დედის გული? თვითონ მიხვდები, რის გამო რას ამბობს ბავშვი. ის მიზეზი თუ მოუხსენი, აღარ დასჭირდება მას ტყუილი, უბრალოდ იფანტაზიორებს,”- მოცემულ საკითხზე შალვა ამონაშვილმა საქართველოს პირველ არხზე „ტელესკოლის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​„ტელესკოლა“

წაიკითხეთ სრულად