Baby Bag

„ნებისმიერი მიხუტების შემთხვევაში ჩვენი და ბავშვის ტემპერატურა ემთხვევა, რაც იწვევს ჩახურებას,“ - ბაკურ კოტეტიშვილი

„ნებისმიერი მიხუტების შემთხვევაში ჩვენი და ბავშვის ტემპერატურა ემთხვევა, რაც იწვევს ჩახურებას,“ - ბაკურ კოტეტიშვილი

ნევროლოგმა ბაკურ კოტეტიშვილმა ბავშვის სწორად დაჭერისა და ჩვილის დასმის წესების შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ბავშვის დასმა მისი დაბადების დღიდანვე არის შესაძლებელი:

„რატომღაც ვადაც კი არის გამოყოფილი, რომ ექვს თვემდე ბავშვი არ უნდა დასვან. უბრალოდ მოცემულობაა ასეთი. არამარტო არასწორია, ეს ძალიან ცუდია ბავშვის განვითარებისთვის. ​ამით ჩვენ სტიმულს არ ვაძლევთ ბავშვის ფიზიკურ განვითარებას. დღიდან დაბადებისა შესაძლებელია ბავშვის დაჯდომა. რა თქმა უნდა, ამას თავისი ტექნიკა აქვს. ეს არაფერ შუაში არ არის არც ხერხემლის გამრუდებასთან, არ შეიძლება ასეთი რამე მოხდეს.“

ბაკურ კოტეტიშვილის თქმით, პედიატრის შეფასების შემდეგ, თუ ბავშვი ჯანმრთელია, მის დაჯდომაზე შეზღუდვა არ არსებობს:

„პირველ რიგში, როდესაც შეაფასებს პედიატრი, ნეონატოლოგი, რომ ბავშვის კუნთთა ტონუსი, ანატომიური სტრუქტურები ყველაფერი ნორმაშია აბსოლუტურად, მაშინ არანაირი შეზღუდვა არ არსებობს ბავშვის დაჯდომაზე. რა თქმა უნდა, დაჯდომას ხელშეწყობა უნდა. ეს არ ნიშნავს მიყუდებას. ბავშვი რომ მიყუდებული არ გყავთ, ​მისი კისრის სისტემა აქტიურად მუშაობს. ამ რეფლექსს ვერ ამუშავებ ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში, მით უმეტეს, როდესაც საწოლზე წევს ბავშვი. ჩვენ ამ პოზით ვაძლევთ მას სწორ მიმართულებას, რომ ის, რაც მას თანდაყოლილად ჩადებული აქვს, გამოიყენოს სწორად.“

„ძალიან ხშირად ახალბედა დედებს აშინებენ რომ არ შეიძლება, კისერი ჩამოუვარდება, მოტყდება, მენჯები გაეღუნება და ა.შ. გენდერული დაყოფაც არის, რომ ბიჭები უფრო გვიან უნდა დასვან, ვიდრე გოგოები. ეს არის აბსოლუტურად გაუგებარი რაღაც. სინამდვილეში ეს ყველაფერი არის ძალიან მნიშვნელოვანი, არამხოლოდ მოტორული განვითარებისთვის, არამედ უბრალოდ ელემენტარულ ფიზიკას მოგახსენებთ. ნებისმიერი მიხუტების შემთხვევაში ჩვენი და ბავშვის ტემპერატურა ემთხვევა, რაც იწვევს ჩახურებას. ჩვენთვის ეს მოსახერხებელია, რადგან ხელში დიდხანს ჭერით ხელი გვეღლება. ჩვენთვის არის უფრო კომფორტული, რომ ბავშვი არის მოხუტებული. იღლიის ქვემოთ ხელები და ბეჭებთან ფიქსაცია არის სწორად დაჭერა. ბავშვი ნიავდება, არის კომფორტულად, გადახურება არ ხდება. მხრის სარტყელი და კისერი ბიოლოგიურად სწორად დგას. ბავშვი სმენით და მხედველობით აკონტროლებს გარემოს. ეს ძალიან მნიშვნელოვანი მომენტია ბავშვის განვითარებისთვის, მისი სიმშვიდისთვის. როდესაც ვერ ვხედავთ არეალს და ვხედავთ მხოლოდ ერთ საგანს, ეს შემზღუდავია. ტარების დროს​ ვთხოვ ხოლმე მშობლებს, რომ ასევე ატარონ, მხოლოდ წინ გადახრილად, რომ მოძრაობისას მან დააფიქსიროს მოძრაობის პარალაქსი,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ბაკურ კოტეტიშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„ამ არასწორი ჩაცმულობით საბოლოოდ იღებთ განვითარების შეფერხებას,“ - ნევროლოგი ბაკურ კოტეტიშ...
​ნევროლოგმა ბაკურ კოტეტიშვილმა ბავშვების ჩაცმისას მშობლების მიერ დაშვებულ მთავარ შეცდომებზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ მოჭერილი ტანსაცმელი ბავშვს არ უნდა ჩავაცვათ:„​ნებისმიერი შეკოჭვა, შებოჭვა, მოჭერა...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„განა ბავშვს არ უნდა, რომ განათლებული იყოს?! პირველ-მეორე კლასში ბავშვი ისეთი მოტივირებულია, როგორც არასდროს,“ - ფსიქოლოგი ლელა ტყეშელაშვილი

ფსიქოლოგმა ლელა ტყეშელაშვილმა ზრდასრულებსა და ბავშვებს შორის არსებული უფსკრულის შესახებ ისაუბრა:

„უზნაძემ თქვა, რომ არსებობს უფსკრული ბავშვსა და ზრდასრულ ადამიანს შორის. ზრდასრულ ადამიანს, აღმზრდელს, მასწავლებელს ამოძრავებს შესანიშნავი მიზნები. მას სურს ბავშვისგან მიიღოს საუკეთესო, რაც კი შესაძლებელია. მასწავლებელი როგორ შედის საკლასო ოთახში? ის შედის თავისი გეგმებით. კარგი მასწავლებელი შედის ძალიან გრანდიოზული გეგმებით, რომ მიაღწიოს შედეგებს, ბავშვებს უნარები ჩამოუყალიბოს, ცოდნა შესძინოს.“

„არის ადამიანი, რომელიც უფსკრულის მეორე ნაპირზე დგას. განა ბავშვს არ უნდა, რომ განათლებული იყოს?! პირიქით, პირველ-მეორე კლასში ბავშვი ისეთი მოტივირებულია, რომ ასეთი მოტივირებული არასდროს არ არის. გთხოვს, რომ უფრო რთული ამოცანა მისცე, ინგლისური სიტყვები შეეკითხო. რას ამბობს უზნაძე? ის ამბობს, რომ ბავშვი არის აწმყოს სუბიექტი და მასწავლებელი ხელმძღვანელობს მომავლით. აცდენილია დროში ეს ორი სუბიექტი. ერთი ელაპარაკება, ვინ მინდა, რომ შენგან 20 წლის შემდეგ მივიღო. მინდა, არაჩვეულებრივი გამოხვიდე, ჭკვიანი, დამოუკიდებელი. არსებობს გამონათქვამი, რომ ჯოჯოხეთისკენ მიმავალი გზა კარგი განზრახვებით არის მიმოფანტული. ბავშვი აწმყოს სუბიექტია. იმას იმ მომენტში სულ სხვა რაღაც უნდა. ორი მოტივი არის სრულიად აცდენილი ერთმანეთთან. წარმოიდგინეთ, რომ მასწავლებელი თავისი მიზნებით და ბავშვი თავისი სურვილებით დგანან ორ განსხვავებულ პოლუსზე,“ - აღნიშნა ლელა ტყეშელაშვილმა.

წყარო:​ აზროვნების აკადემია

წაიკითხეთ სრულად