Baby Bag

„არავის არ უნდა მისცე იმის უფლება, რომ შენი შვილის ზნეობრივ და სულიერ აღზრდაში ჩაერიოს. აქ უნდა იყო შეუვალი,“ - დეკანოზი თეოდორე გიგნაძე

„არავის არ უნდა მისცე იმის უფლება, რომ შენი შვილის ზნეობრივ და სულიერ აღზრდაში ჩაერიოს. აქ უნდა იყო შეუვალი,“ - დეკანოზი თეოდორე გიგნაძე

დეკანოზმა თეოდორე გიგნაძემ სხვადასხვა თაობათა ერთ ოჯახში თანაცხოვრების შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ბავშვის ზნეობრივ და სულიერ აღზრდაში ჩარევის უფლება მშობლის გარდა არავის აქვს:

„არავის არ უნდა მისცე იმის უფლება, რომ შენი შვილის ზნეობრივ და სულიერ აღზრდაში ჩაერიოს. აქ უნდა იყო შეუვალი აბსოლუტურად. ცოლ-ქმარი და შვილები არის დამოუკიდებელი უჯრედი. სხვა თაობის წარმომადგენლები აღმზრდელობითად მაგალითის მიცემით უნდა ერეოდნენ, მაგრამ ​აქტიური ჩარევით რძალს ან სიძეს რომ უთხრან: „ასე ქენი, ისე ქენი,“ ამის უფლება არ აქვთ. პირადი მაგალითით, სიფაქიზით და სიყვარულით უნდა აძლევდნენ მაგალითს.“

დეკანოზის თქმით, ბავშვის თავისუფლება ჩვილობის ასაკშიც არ უნდა შეილახოს:

„შვილის თავისუფლება ჩვილობიდანაც არ შეიძლება შელახო. ​სწორი აღზრდის მეთოდები შვილს თავისუფლებას არ ართმევს. მშობელი უნდა იყოს ქრისტეს თანამუშაკი. ქრისტე ყველას გვზრდის, მაგრამ ჩვენს თავისუფლებას არ ზღუდავს. ადამიანი იტყვის, რომ ამას სიბრძნე სჭირდება. ადამიანს, რომელიც თავის ცხოვრების წესში უარს იტყვის გველისებრ სიბრძნეზე, ადამიანს, რომელიც იტყვის, რომ არა, მე ასეთი სიბრძნე სად შემიძლია, არ აქვს უფლება იყოს მშობელი, არ აქვს უფლება იყოს მასწავლებელი.“

„ძალადობა არაა საჭირო, მაგრამ აუცილებელია სწორი ორიენტირების მიცემა. ამას სჭირდება სიბრძნე. ეგოისტური აღზრდა კატასტროფაა, როდესაც ​შენ შენი შვილი გინდა იყოს ისეთი, როგორიც შენ გინდა, რომ იყოს. შვილიც ხომ მოყვასია. უფალი გვასწავლის, რომ მოყვასი საკუთარი თავივით უნდა გიყვარდეს. თუ საკუთარი თავი არ გიყვარს, როგორ შეიყვარებ შვილს?! საკუთარი თავი სწორად რომ გიყვარდეს, საკუთარი თავის იდენტიფიკაციას უნდა ახდენდე. თუ ადამიანს მოშივდა, ერთი თეფში საჭმელი აქვთ მას და მის შვილს. თუ ადამიანი საკუთარი თავის იდენტიფიკაციას ახდენს კუჭთან, რას იზამს? შეჭამს თვითონ. თუ შენ ხარ ღვთის ხატი, შესაბამისადაც გიყვარს საკუთარი თავი და შვილიც გიყვარს, როგორც საკუთარი თავი, ანუ ღვთის ხატი. ეგოისტურად შვილი ვეღარ გეყვარება, რადგან ღვთის ხატი და ეგოიზმი ერთად არის გამორიცხული,“ - აღნიშნა მამა თეოდორემ.

წყარო: ​„დეკანოზ თეოდორე გიგნაძის ქადაგებები“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„ბავშვს თუ გაუბრაზდებით, ამ გაბრაზებაშიც იმხელა სიყვარულის მუხტი უნდა იყოს, რომ ბავშვს არ...
​დეკანოზმა თეოდორე გიგნაძემ მშობლებს ბავშვების მიმართ ნებისმიერი სახის ძალადობის გამოყენებაზე უარის თქმისკენ მოუწოდა. მისი თქმით, აუცილებელია, რომ მშობელი შვილს შემოქმედებითად დააკვირდეს და მისი ნიჭის...

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა არის მშობლის მთავარი შეცდომა ჭირვეულ ბავშვთან ურთიერთობისას? - ევგენი კომაროვსკის რეკომენდაციები

რა არის მშობლის მთავარი შეცდომა ჭირვეულ ბავშვთან ურთიერთობისას? - ევგენი კომაროვსკის რეკომენდაციები

მშობლებს, რომლებსაც მცირეწლოვანი ბავშვები ჰყავთ, ხშირად აწუხებთ შემდეგი სახის პრობლემები:

  • ბავშვები დამატებით კვებაზე ღამის საათებშიც რთულად ამბობენ უარს. ისინი წყალს არ ეკარებიან და მხოლოდ თბილი ხელოვნური ნარევის მიღებაზე არიან თანახმა.
  • ბავშვები კვებასთან დაკავშირებით პრეტენზიულები ხდებიან, იწყებენ საკვების დაწუნებას, ტირილს და ჭამაზე უარს ამბობენ.
  • ზოგიერთი ბავშვი დედას 10 მეტრის დაშორებით გადაადგილების საშუალებასაც არ აძლევს, მას არსად უშვებს და მამასთან გაჩერებაზეც კი უარს ამბობს. ​თუ დედა თვალს მიეფარება, ბავშვი ხმამაღლა ტირილს იწყებს.

როდესაც ბავშვი პრეტენზიული ხდება და ჭირვეულობს, როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი ამ შემთხვევაში?

ბავშვის ჭირვეულობის მიზეზი ამ შემთხვევაში ჯანმრთელობის პრობლემები არ არის. ყველა ეს პრობლემა პედაგოგიკის სფეროს განეკუთვნება. თქვენ გადაწყვეტილებას იღებთ, ბავშვი აპროტესტებს, ყვირის, წინააღმდეგობას გიწევთ, რის გამოც თქვენ გადაწყვეტილებას ცვლით. აუცილებელია, რომ მშობლებმა მოილაპარაკონ და გარკვეულ შეთანხმებამდე მივიდნენ. თუ თქვენ გადაწყვეტთ, რომ ჭამის დროა, ან გარკვეული საკვები ბავშვმა არ უნდა მიიღოს, ან რამდენიმე წამით მისი მარტო დატოვება გინდათ, ეს გადაწყვეტილება აღარ უნდა შეცვალოთ.

​თუ მშობლები ბავშვის წინააღმდეგობის და ჭირვეულობის გამო მიღებულ გადაწყვეტილებებს ცვლიან, ეს იმაზე მიგვანიშნებს, რომ ბავშვის ნება გაცილებით ძლიერია მშობლების ნებაზე.

მშობლებს ეშინიათ, რომ ხანგრძლივი ტირილი ბავშვის ფსიქიკურ განვითარებაზე ნეგატიურად აისახება. ამ შიშის გამო ისინი ხელს უწყობენ ბავშვის ისეთი ქცევის მოდელის ჩამოყალიბებას, რომელიც მის განვითარებაზე უარყოფითად ზემოქმედებს და მას ადამიანებთან ჯანსაღი ურთიერთობების ჩამოყალიბებაში ხელს უშლის. ჩემი გულწრფელი რჩევაა, ​ატირებულ ბავშვთან თავი ხელში აიყვანოთ და ბავშვი პედაგოგიკის საზოგადოდ აღიარებული კანონების მიხედვით აღზარდოთ. აღზრდის მთავარი პასუხისმგებლობა სწორედ მშობლებს ეკისრებათ და არა ერთი წლის ბავშვს.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად