Baby Bag

„შრომა სანამ სირცხვილი იქნება, მანამდე რა უნდა გვეშველოს?!“ - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„შრომა სანამ სირცხვილი იქნება, მანამდე რა უნდა გვეშველოს?!“ - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ შვილების ღირებულებებზე დაყრდნობით აღზრდის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ მშობლებსა და შვილებს სადა ურთიერთობები უნდა ჰქონდეთ:

​ღირებულებები არის ყველაზე მნიშვნელოვანი, რითიც გაზრდი ადამიანს. გქონდეთ ჩვეულებრივი, სადა ურთიერთობები: დღეს გვაქვს, ხვალ არ გვაქვს, დღეს ეს გვაქვს საჭმელი, ხვალ ის გვაქვს. არ არის მნიშვნელოვანი, რა ბრენდის ფეხსაცმელს ჩააცმევ ბავშვს, თან მაშინ, როდესაც არ გაქვს ამის საშუალება. მერე ამადლი შვილს: „მე შენი გულისთვის ვალები ავიღე.“ ვინ გთხოვა ეს? არავის არ უთხოვია. ბავშვმა საერთოდ არ იცის ფასი, შენ თუ არ დაუფიქსირე. იმისთვის ხის სათამაშო და ნებისმიერი პლასტმასის სათამაშო ერთია. როგორ მისცემ, ამას აქვს მნიშვნელობა.“

მარინა კაჭარავას თქმით, შვილი მშობლის შემოქმედებაა და მშობელს ყველა თავისი შეცდომა წინ დახვდება:

„ჩვენივე შემოქმედებაა ჩვენი შვილები. ​ყველა ჩემი შეცდომა ცხვირწინ დამხვდა და ცხვირში მომხვდა. ეს არის სიჯანსაღე: ვიცხოვრო სადად, მშვიდად, დღევანდელ რეალობასთან შესაბამისობაში, არა რაღაც ილუზიებში, ზღაპრებში, თეატრალურ დადგმებსა და ტყუილებში. ტყუილში გაზრდილი ადამიანი რეალობაში რომ გადის, რამდენი პრობლემა აქვს მას?! არ სჭირდება ბავშვს იმაზე მეტი, ვიდრე სჭირდება. სულ უნდა ჰქონდეს მას რაღაც წინ, რისკენაც უნდა ისწრაფვოდეს. ყველაფერი რომ უკვე აქვს ბავშვს, მერე რა აკეთოს იმან?!“

„ოფიციანტობა არ უნდა, ბენზინს არ ჩაასხამს, მარტო უნდათ, რომ დირექტორები იყვნენ. ეს საიდან მოდის? ​სახლში არის ის მეფე, დირექტორი, დედოფალი და შესაბამისად, გარეთაც ეს უნდა. საზღვარგარეთ რომ მიდიან, იქ მუშაობენ, იმიტომ, რომ იქ ნაცნობები ვერ ხედავენ. თითქოს რცხვენია ადამიანს შრომის. შრომა სანამ სირცხვილი იქნება, მანამდე რა უნდა გვეშველოს?!“ - აღნიშნულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ რადიო ფორტუნას ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო ფორტუნა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

ძვირადღირებული საჩუქრების ინტენსიურად ჩუქების შემთხვევაში, არსებობს მუდმივ მოთხოვნილებაში...
სკოლის დამთავრების ან გამოცდების ჩაბარების შემდეგ ძვირადღირებული ნივთების ჩუქებით, ვუკარგავთ თუ არა მოტივაციას შვილებს, თვითონ მიაღწიონ მიზანს, ხომ არ წარმოადგენს ეს დამოუკიდებლობის შეზღუდვას? -...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით...“ - ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

„როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით...“ - ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობლების მიერ ბავშვებისთვის არჩევანის თავისუფლების შეზღუდვის პრობლემაზე ისაუბრა:

„ნორმალური განვითარების ბავშვი ისეთი არსებაა, რაზეც არ უნდა ატარო, ყველაფერზე სიხარულით წავა და ასე თუ ისე ყველაფერს აითვისებს, მაგრამ ეს მისი არჩევანი არ არის. შეიძლება მეც მინდა, რომ ჩემი შვილი მუსიკაზე დადიოდეს, მაგრამ ორი წლის ასაკიდანვე უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რა არის არჩევანის გაკეთება.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, სამი წლის ბავშვი თუ ჭამისას ჭირვეულობს, მას შეზღუდული არჩევანი უნდა შევთავაზოთ:

​როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით: „აირჩიე რას შეჭამ, ფაფას თუ კვერცხს?!“ ეს არის შეზღუდული არჩევანის სტრატეგია. დაუშვათ გეუბნებათ, რომ კვერცხს შეჭამს და მერე ამბობს, რომ არა, გადაიფიქრა. თქვენ მის არჩევანს პატივს სცემთ და ეუბნებით: „ძალიან ვწუხვარ, მაგრამ მე კვერცხი მოგიმზადე და სხვა საშუალება არ მაქვს." რატომ არის ჩვენს საზოგადოებაში, რომ თავის საქციელზე პასუხს არავინ არ აგებს? შემოეჭამა, შემოეპარა და ა.შ. ეს ტერმინი აქედან მოდის, რომ მე არ მინდოდა, მაგრამ ასე გამოვიდა. ვიღაცამ გააკეთა შენ მაგივრად, ვიღაცამ აირჩია შენ მაგივრად. მოზრდილობის ასაკამდე მშობლები ირჩევენ შვილების მაგივრად. შედეგი არის უპასუხისმგებლო მოზრდილი.“

„როდესაც სკოლაში ბავშვი სხვადასხვა წრეზე მიმყავს, ჩვენ ერთად უნდა ავირჩიოთ. მშობლები ხშირად მეუბნებიან, რომ ბავშვი 5-10 წრეზე დაჰყავთ. უხარია ბავშვს და არ იღლებაო, მშობელი მეუბნება. ჩვენ ბავშვის ფიზიკური მდგომარეობაც უნდა გავითვალისწინოთ. კი უხარია ეს ბავშვს 7-8 წლის ასაკში, მაგრამ მისი რესურსი სასრულია. ათას ადგილას ვერ ირბენს და მერე 9 საათზე გაკვეთილების მომზადებას ვერ დაიწყებს ეს ბავშვი. როდესაც მასწავლებელი მიგეგმავს, რომ 10-12 წიგნი უნდა წაიკითხო ზაფხულში, მე, როგორც ბავშვს ინტერესი დამეკარგება,’- აღნიშნულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „იმედი“

წაიკითხეთ სრულად