Baby Bag

„სათამაშოების და საგნების დამდუღვრა კატეგორიულად არასწორია,“- ბავშვთა ნევროლოგი ბაკურ კოტეტიშვილი

„სათამაშოების და საგნების დამდუღვრა კატეგორიულად არასწორია,“- ბავშვთა ნევროლოგი ბაკურ კოტეტიშვილი

ბავშვთა ნევროლოგმა ბაკურ კოტეტიშვილმა ბავშვისთვის სახლში სტერილური გარემოს შექმნის ნეგატიურ მხარეებზე ისაუბრა:

„სათამაშოების და საგნების დამდუღვრა კატეგორიულად არასწორია. უბრალოდ ჩვენი საკუთარი ხელიდან და სახიდანაც იმდენი ბაქტერია გადადის, რომელსაც ვერავინ ვერ საზღვრავს. ვერ დამდუღრავ მთელ სახლს, ვერ დამდუღრავ მთელ გარემოს. ვერანაირ სახლში ვერ მოაწყობთ იმ სისტემას, რაც არის ბუნებრივად გარეთ. იმდენი სტიმულია გარეთ, უბრალოდ სიომ დაუბერა და ფოთოლი ააფრიალა, ეს უკვე სტიმულია ბავშვისთვის. რატომ მოსწონს მას ყველაფრისთვის ხელის ხლება, ეს არის ტაქტილური შეგრძნება. ეს ყველაფერი მისი ტვინისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია.

როგორც კი ახალშობილი ხმას ამოიღებს, მაშინვე უფროსების პასუხი არის: „არა, ჩუ-ჩუ.“ შესაბამისად იწყება უამრავი ზეწოლა ბავშვზე. რაც ბავშვი დაიწყებს უკვე სიარულს, ეხება უამრავ საგანს, გამოაღებს კარადას და ყველა ეუბნება: „დახურე.“ ჩვენ ფიზიკურს ვეძახით, მაგრამ ზრდა არის ტვინის მომწიფება, მეტი არაფერი. თუნდაც ხოხვით, თუნდაც კუბიკის ერთმანეთზე დალაგებით ის ვითარდება.

ბავშვობა არის ყველაზე ბედნიერი ასაკი ადამიანის მთელი სიცოცხლის მანძილზე. დააცადეთ ბავშვებს, იყვნენ ბავშვები. პატივი ეცით მათ უფლებებს. აუცილებლად უნდა ითამაშოს ბავშვმა გარეთ თანატოლებთან,“- მოცემულ საკითხზე ბაკურ კოტეტიშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დღევანდელი ცოდნა არის ძალიან ზედაპირული, ბევრი ინფორმაციით გაჯერებული, რომლის გადამუშავებასაც ბავშვები ვერ ახერხებენ,“- თამარ გაგოშიძე

„დღევანდელი ცოდნა არის ძალიან ზედაპირული, ბევრი ინფორმაციით გაჯერებული, რომლის გადამუშავებასაც ბავშვები ვერ ახერხებენ,“- თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ თანამედროვე განათლების სისტემის პრობლემების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ დღევანდელი ცოდნა ზედაპირულია:

„როგორ იქნება ტკბილი და სასიამოვნო, როდესაც ამდენ დავალებას მაძლევს მასწავლებელი?! მე არ მახსოვს საბჭოთა სკოლაში დავალებებს როგორ ვაკეთებდი. კი იყო საბჭოთა სკოლა, მაგრამ არ მახსოვს როგორ ვმეცადინეობდი. ახლა რასაც ვუყურებ მე, პირველ-მეორე კლასის მოსწავლეებს იმდენი გამოსაწერი აქვთ, იმდენი სამეცადინო აქვთ და ვერაფრით ვერ ვიგებ, რატომ. რა უნდა გააკეთოს მშობელმა? ერთადერთი არის, რომ თავის შვილს უთხრას: „აქედან აქამდე გავაკეთოთ.“ პრიორიტეტები გამოვყოთ. მე ასე გავაკეთებდი, ამ ასაკის შვილი რომ მყავდეს. ვეტყოდი: „ამდენს ვერ მოვასწრებთ, გააკეთე აქედან აქამდე.“ არის კატეგორია პედაგოგების, რომლებიც თვლიან, რომ ბავშვის კარგი მომზადება ნიშნავს ბევრი დავალების მიცემას. ამის არგუმენტები მოსმენილი არ მაქვს, რატომ შეიძლება იყოს კარგი ცოდნის მიცემა კორელაციაში ბევრი დავალების მიცემასთან. ფსიქოლოგიურად ეს არ არის გამართლებული.

ჩვენ ძალიან ზომიერები უნდა ვიყოთ. რა გვინდა ჩვენ? ბავშვი არ არის ინფორმაციის დატევის წყარო. ზოგადად კონცეფციაა შესაცვლელი. მშობლების მომხრეები არიან ხოლმე, რომ ბავშვმა ბევრი ინფორმაცია იცოდეს. ინფორმაციის გაფილტვრას ვინმე გვასწავლის ჩვენ? ბავშვს ასწავლის ამას ვინმე? მე რომ ახალგაზრდა ვიყავი, არსებობდა ასეთი ტერმინი: „ინფორმაციული ნევროზი.“ შენ ვერ ახერხებ პრიორიტეტების გამოყოფას და ინფორმაციის ანალიზს. ეს უნდა ვასწავლოთ ბავშვებს ჩვენ. XXI საუკუნეა, ხალხო! ეს საზღვარგარეთაც პრობლემაა, თქვენ არ ინერვიულოთ. იქაც მე-19 საუკუნის სკოლაში ვართ. რეალობას ხომ უნდა გავუსწოროთ თვალი?! ჩემ დროს არ იყო საინფორმაციო ტექნოლოგიები და ჩვენი ცოდნა ზურგით უნდა გვეტარებინა. ბავშვმა დღეს სხვა რამე უნდა ისწავლოს. იმას არ ვასწავლით ჩვენ. დღევანდელი ცოდნა არის ძალიან ზედაპირული, ბევრი ინფორმაციით გაჯერებული, რომლის გადამუშავებასაც ბავშვები ვერ ახერხებენ და არის ზედაპირული კლიშე ფრაზებით ცოდნის გამოხატვა. არ შეგიმჩნევიათ ეს?!“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო:​ „მშობლები განათლებისთვის“

წაიკითხეთ სრულად