Baby Bag

ჩემი შვილები ზუსტად ჩემნაირები არიან და ეს ძალიან რთულია

ჩემი შვილები ზუსტად ჩემნაირები არიან და ეს ძალიან რთულია

აღმოვაჩინე, რომ ჩემი შვილები ზუსტად ჩემნაირები არიან და ეს ძალიან რთულია. მახსენდება, ბავშვობაში როგორი ხმაურიანი ვიყავი და ბევრ კითხვას ვსვამდი, ჩემს უფროს დას მოსვენებას არ ვაძლევდი და ჩემთან თამაშს ვთხოვდი. მე სათამაშოებს ვამტვრევდი, ჩემს სახელს კედელზე ვწერდი და მოუსვენრად ვიქცეოდი. ოთხიდან ათ წლამდე ჩემს თავს მოლაყბე, მშფოთვარე, ხმაურიან და ქაოტურ ადამიანად დავახასიათებდი.

ჩემი აღზრდაც არათანმიმდევრული იყო, რამაც ქცევითი პრობლემები შემიქმნა. ჩემი და მშვიდი და მოწესრიგებული ბავშვი იყო, მე კი მისგან აბსოლუტურად განვსხვავდებოდი. ჩემი მშობლები ასაკოვნები იყვნენ, როდესაც გავჩნდი, ისინი ბევრს მუშაობდნენ და ჩემთან თამაშის ენერგია არ ჰქონდათ.

შესაძლოა, ჩემს შემთხვევაში კარმამ იმოქმედა, რადგან ჩემს შვილებში ჩემს ბავშვობას ვხედავ. ისინი ხმაურიანები და მოუსვენრები არიან. ჩემი შვილები გამუდმებით ერთმანეთს ეჯიბრებიან, თუ ვინ უფრო მეტად მიიქცევს ხმაურით სამეზობლოს ყურადღებას. საბედნიეროდ, ჩემი შვილები არ იზრდებიან გარემოში, სადაც მათი ენერგია უგულებელყოფილია. ჩვენ მათ ყოველთვის ვეთამაშებით და ვცდილობთ ჩვენი ენერგია გავუზიაროთ. თუმცა, აღმოვაჩინე, რომ ეს ენერგია არ მაქვს, მიუხედავად იმისა, რომ ბევრად ახალგაზრდა ვარ, ვიდრე დედაჩემი ჩემი ბავშვობის პერიოდში იყო. ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ დედა უგულებელყოფდა ჩემს სურვილებს და ცუდად მექცეოდა, თუმცა ახლა კარგად მესმის მისი.

ცხრა წელია დიასახლისი დედა ვარ... ჩემი შვილებისთვის ხშირად მითხოვია აბაზანის კარს მოშორებოდნენ, როდესაც შიგნით ვიყავი. ტელეფონზე საუბრისას ისინი ყოველთვის მოდიან, თავიანთი ამბების მოსაყოლად. არ მაქვს არცერთი წამით მშვიდად დაჯდომის შესაძლებლობა, რადგან ჩემს შვილებს ყოველწამიერად ვჭირდები. დისტანციური სწავლების პირობებში ოთახიდან-ოთახში დავრბივარ, რათა შევამოწმო, რას აკეთებენ ჩემი შვილები და როგორ მიმდინარეობს სწავლის პროცესი.

ჩემი შვილი ყველაფერს აკეთებს იმისთვის, რომ თავიდან აიცილოს საშინაო დავალება. მეც ასეთი ვიყავი. ჩემი ქალიშვილი არასდროს წყვეტს საუბარს, მეც ასე ვიქცეოდი. ის ყურადღების მისაქცევად ტირის, მეც ასე ვტიროდი. იმის გათვალისწინებით, რომ ისინი ჩემნაირები არიან, წარმომიდგენია, რა რთული წლები მელის წინ, როდესაც თინეიჯერები გახდებიან. საბედნიეროდ, მათთან ურთიერთობის ყველა ხრიკი ვიცი და იმედი მაქვს, შეცდომებს არ დავუშვებ.

წყარო: ​Moms.com

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

აღზრდის ჩუმი ტრაგედია, რომელიც ჩვენს სახლებში იმალება
​ჩვენს სახლებში ჩუმი ტრაგედია მჟღავნდება, რომელიც ჩვენთვის ყველაზე ძვირფას საჩუქარს - შვილებს ეხება.ჩვენი შვილები შიშისმომგვრელ ემოციურ მდგომარეობაში არიან. მკველვარები ბავშვებში ფსიქიკური დაავადებებ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ეს არის ბავშვის განვითარების კანონი, განვითარება მხოლოდ ამ პროცესში მოხდება,“- შალვა ამონაშვილი

„ეს არის ბავშვის განვითარების კანონი, განვითარება მხოლოდ ამ პროცესში მოხდება,“- შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ბავშვის განვითარების კანონზე ისაუბრა, რომლის გარეშეც ის ვერ განვითარდება:

„ბავშვში არის ძლიერი მისწრაფებები, რომელსაც ის უმკლავდება და უნდა, რომ ჰქონდეს. ბავშვს არ შეუძლია მათ არ დაემორჩილოს. ბავშვს უნდა განვითარება. რომ არ განვითარდეს, ცხოველურ დონეზე დარჩება. ვინც მას ამაში შეეშველება, ის უთუოდ შეუყვარდება. ვინც ამაში ხელს შეუშლის, იმას განუდგება. ბავშვს განვითარებაში დიდი უნდა წაეშველოს. აგერ ავიდა ბავშვი სადღაც და გადმოხტა. შენ ეუბნები: „უი, უი, არ ახვიდე.“ აგერ 4 წლის გოგონა საწოლის ქვეშ შეძვრა. „გამოდი ახლავე,“ - ეუბნებით. ბავშვი ყველაფერს აკეთებს ზღვარზე, უნდა, რომ უფსკრულში ჩაიხედოს. დედას გული უსკდება. ბეწვის ხიდზე გაივლის ბავშვი. ზღვარს ეძებს ის. როდესაც დიდი არ ეხმარება, ის თვითონ ცდილობს განვითარებას. როდის ხდება განვითარება? როდესაც ბავშვი სიძნელეს ეჭიდება. განვითარება მოხდება, მხოლოდ სიძნელეთა გადალახვის პროცესში. ეს არის განვითარების კანონი.

ერთხელ მე და პაატა ავდიოდით მეცხრე სართულზე. ლიფტი იყო გამორთული. მე ვეუბნები: „იცი, შოთა ძიამ, მათემატიკოსი რომ არის, მითხრა, რომ ბავშვი თურმე შეიძლება დაეწიოს მამას ასაკით.“ ეგ როგორო, მკითხა პაატამ. მეორე კლასში იყო მაშინ. ვუთხარი, მამა 19 წლისაა, შვილი ერთის, რამდენჯერ დიდია მამა? მითხრა, 19-ჯერო. მამა 20-ისაა, შვილი 2-ის, რამდენჯერ დიდია? 10-ჯერო. ხომ ხედავ, ეწევა-მეთქი. ვერასდროს დაეწევაო. ხომ ხედავ, მათემატიკა ასე ამბობს-მეთქი. ბევრი იჯახირა. მეგობრებიც ჩართო და მიხვდა. შენ მეკითხები რამდენჯერ, უნდა მკითხო, რამდენითო, რადგან ვერასდროს დაეწევა შვილიო. ვუთხარი, უი, ძია შოთასაც შეშლია-მეთქი. მერე ძია შოთასაც დავურეკე და ვუთხარი: „შოთა, შენ შეგეშელა.“ არადა, განგებ მოგონილი სიძნელე მივეცი ბავშვს გონებრივი. იქვე ვდგავარ, რომ შევეშველო თუ გაუჭირდება, რომ გადალახოს. ძნელი რამე აკეთებინე ბავშვს, ააწევინე, გადაადგმევინე. თან იქვე უნდა ედგე, რომ შეეშველო. არ წაიქცეს, არ დაეცეს! ცხოვრების გამოცდილება უნდა მიიღოს ბავშვმა. რაც მეტს ავაცდენთ ამ გამოცდილებს, მით უმწირაფი იქნება ის. დაისვი, როდესაც მანქანას ბორბალი უნდა გამოუცვალო, დაიხმარე ის. რა თქმა უნდა, მისი გაკეთებული სასაცილო იქნება, მაგრამ რომ აკეთებს ამას, ამაში ის იზრდება და ვითარდება,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად