Baby Bag

„ვილოცოთ, რომ არ დაიღვაროს არცერთი წვეთი სისხლი, ვისიც არ უნდა იყოს, არ დაზარალდეს არცერთი ბავშვი, სადაურიც არ უნდა იყოს,“- შალვა ამონაშვილი

„ვილოცოთ, რომ არ დაიღვაროს არცერთი წვეთი სისხლი, ვისიც არ უნდა იყოს, არ დაზარალდეს არცერთი ბავშვი, სადაურიც არ უნდა იყოს,“- შალვა ამონაშვილი

„ამონაშვილის აკადემია“ სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს, რომელშიც აკადემიკოსი შალვა ამონაშვილი უკრაინაში მიმდინარე მოვლენებს ეხმიანება:

„ძვირფასო მეგობრებო, ის, რაც ახლა ხდება, თანაბრად ეხება ყველას და ყოველი ადამიანის ტკივილია. ეს მთელი მსოფლიოს პრობლემაა. მინდა ვუსურვო ყველა ჩვენს უკრაინელ მეგობარს მშვიდობა და ერთიანობა. ჩვენ სიკეთისა და კეთილდღეობის შემქმნელი საზოგადოება ვართ და ნათლად ვაცნობიერებთ, რომ მეგობარი გაჭირვებაში იცნობა. დავეხმაროთ ყველას, ვისაც ჩვენი დახმარება სჭირდება. ვუთანაგრძნოთ ყველას, ვისაც ეს ძალებს შეჰმატებს. გავუგზავნოთ სიყვარული ყველას, რადგან ჩვენს გულს უსაზღვრო სიყვარული შეუძლია.

ვილოცოთ, რომ არ დაიღვაროს არცერთი წვეთი სისხლი, ვისიც არ უნდა იყოს. ვილოცოთ, რომ არ დაზარალდეს არცერთი ბავშვი, სადაურიც არ უნდა იყოს.

ნებისმიერი ომი კლავს და ანადგურებს სინათლეს, სამყაროს ჰფენს მტრობასა და სიძულვილს. ომს არ აქვს გამართლება, ის ბოროტებაა, ის უგუნურებაა, მაგრამ დღეს ომი მოვიდა და უმოწყალოდ პარპაშებს. ხელისუფლებებს არ ეყოთ გონიერება გადაეწყვიტათ გაუგებრობა ტყვიებზე უფრო ძლიერი იარაღით - ღვთის უდიდესი საჩუქრით - სიტყვით და გონებით.

დადგება დრო, როდესაც ყველაფერი ცუდ სიზმარს დაემსგავსება, მაგრამ ახლა აუცილებელია გადარჩენა, ბავშვების მოფრთხილება, ერთმანეთის მხარდაჭერა. არ მივცეთ მიმდინარე მოვლენებს უფლება დაბომბოს ჩვენი ადამიანურობის საყრდენები - რწმენა, იმედი და სიყვარული.

მხოლოდ ამ სამშია მომავლის გამარჯვება.

ძვირფასო მეგობრებო, მიყვარხართ ყველა, გითანაგრძნობთ ყველას, მესმის ყოველი თქვენგანის ტკივილის. შევეცადოთ ამ არეულ, გაურკვეველ, რთულ დღეებში ჩავაბაროთ ადამიანობის გამოცდა, რისკენაც მოგვიწოდებენ წმინდა წერილები. დავეხმაროთ ერთმანეთს, დავიცვათ ბავშვები. ამ ბნელ დროში დავრჩეთ სინათლის ადამიანებად და არ დავნებდეთ წყვდიადის ძალებს.

ჩემი გული ტირის. უყვარხართ თქვენ და ლოცულობს თქვენთვის,“- წერს შალვა ამონაშვილი.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

გაიცანით 12 წლის თაკო კონცელიძე, რომელმაც ლეიკემია დაამარცხა და ახლა საკუთარი ნამუშევრების გაყიდვით სხვა ბავშვებს ეხმარება

12 წლის თაკო კონცელიძემ ლეიკემია დაამარცხა და ახლა სხვა ბავშვების დახმარებას ცდილობს, რომლებიც დაავადების დასამარცხებლად იბრძვიან. თაკო ხატავს და ლამაზ აქსესუარებს ამზადებს, რომლებსაც ყიდის, შემოსული თანხით კი ბავშვებს ეხმარება:

„მე ვარ თაკო კონცელიძე, 12 წლის, ვარ ბათუმიდან, ამჟამად ვცხოვრობ რუსთავში. მე ძალიან მიყვარს ხატვა. ჩემთვის ძალიან რთული იყო, როდესაც გავიგე ლეიკემიის შესახებ. ბევრი არაფერი არ ვიცოდი ამ დაავადებასთან დაკავშირებით. არ მჯეროდა, რომ ეს მე დამემართა. განერვიულებული ვიყავი, უმიზეზოდ ვეჩხუბებოდი ყველას. ვხვდებოდი, რომ ეს კარგი საქციელი არ იყო, მაგრამ ჩემდა უნებურად ხდებოდა ეს.

5 წლის ვიყავი, როდესაც წავიქეცი სოფელში, გამიჩნდა სილურჯეები. მივედით ბათუმში, იქ დამიდგინეს ლეიკემია და გადმოგვამისამართეს თბილისის იაშვილის კლინიკაში. ყოველთვის მაძლიერებდა ის ფაქტი, რომ ოჯახის წევრები, ახლობლები ჩემს გვერდით იყვნენ, ყოველთვის მამხნევებდნენ. ჩემს თავსაც ამიტომ შემოვუძახე, რომ კარგად უნდა გავმხდარიყავი. მკურნალობის დროს მხარში მედგა დედა, მამშვიდებდა, მაწყნარებდა, გულში მიკრავდა, სულ ცდილობდა გავემხიარულებინე, მაგრამ მაინც ცოტა ვნერვიულობდი ხოლმე. ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ გჯეროდეს შენი თავის, რომ შეუძლებელი არაფერია. როდესაც ოჯახის წევრები გიდგანან გვერდში, შეუძლებელია, რომ მათ გამო მაინც არ გახდე კარგად.

დაავადებასთან ბრძოლის პერიოდში შემოიჭრა ჩემს ცხოვრებაში ხელოვნება. იაშვილში ხელოვნების მასწავლებლები გვასწავლიდნენ ხატვას. ძირითადად მიყვარს პორტრეტების ხატვა, მაგრამ პორტრეტებს უფრო ჩანახატებისთვის ვხატავ. რასაც ხშირად ვხატავ არის პეიზაჟები, ბუნება. იაშვილში სტუმრები რომ მოდიოდნენ, წვრილმან საჩუქრებს რომ გვირიგებდნენ, თითოეული საჩუქარი უდიდეს ბედნიერებას მანიჭებდა. მინდა, რომ ბავშვები ისეთი ბედნიერები იყვნენ, როგორიც მე ვიყავი მაშინ. მივხვდი, რომ ჩემი ნახატებითა და დამზადებული აქსესუარების გაყიდვით შემეძლო მათი დახმარება და გაბედნიერება. როდესაც პირველად გავყიდე ნახატი, ძალიან ბედნიერი ვიყავი, რადგან ვხვდებოდი, რამხელა ბედნიერებას მივანიჭებდი პატარებს, რომლებიც იაშვილში მკურნალობენ. შემოსულ თანხას ვრიცხავ დიტო ცინცაძის სახელობის ფონდში, რომელიც ეხმარება ლეიკემიით დაავადებულ ბავშვებს. მე ასევე დავეხმარე ჩემს მოსახელე გოგონას, რომელიც ამჯერად თურქეთში მკურნალობს. ვფიქრობ, ჩემ მიერ გადარიცხული ფული დიდი არაფერია, მაგრამ იმედია ეს მათ რაღაცაში დაეხმარება და მათ მალე გამოჯანმრთელებაში ხელს შეუწყობს.

როდესაც ექიმებმა მითხრეს, რომ ჯანმრთელი ხარო და გამწერეს, ეს დღე იყო ჩემი დაბადების დღე. უბედნიერესები ვიყავით. უდიდესი ტორტი მივართვით ექიმებს. ჩემი თავის ვირწმუნე, რომ შეუძლებელი არაფერია,“ - თავისი ისტორიის შესახებ თაკო კონცელიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

წაიკითხეთ სრულად