Baby Bag

5 საათის კანონი: თუ თქვენ კვირის განმავლობაში სწავლას 5 საათს მაინც არ უთმობთ, პასუხისმგებლობის გრძნობა გაკლიათ

5 საათის კანონი: თუ თქვენ კვირის განმავლობაში სწავლას 5 საათს მაინც არ უთმობთ, პასუხისმგებლობის გრძნობა გაკლიათ

„მთელი ჩემი ცხოვრების მანძილზე არასდროს შევხვედრივარ ბრძენ ადამიანს, რომელიც მთელ თავისუფალ დროს კითხვას არ უთმობდა. მე ასეთი არავინ შემხვედრია,“ - ჩარლი მანგერი, მილიარდერი.

რატომ კითხულობდა მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე დაკავებული ადამიანი, ამერიკის შეერთებული შტატების პრეზიდენტი ბარაკ ობამა ყოველდღიურად ერთი საათი მაინც? რატომ უთმობდა კითხვას და ფიქრს თავისი დროის 80%-ს მსოფლიოში ერთ-ერთი ყველაზე მსხვილი ინვესტორი უორენ ბაფეტი? რატომ ხდება, რომ ყველაზე საქმიანი და წარმატებული ადამიანები დღის განმავლობაში სულ ცოტა ერთ საათს მაინც კითხულობენ, სხვები კი საკუთარი სიზარმაცის გასამართლებელი საბუთების ძიებით არიან დაკავებულები?! სწავლისთვის დროის დახარჯვა ერთ-ერთი საუკეთესო ინვესტიციაა. ბენჯამენ ფრანკლინი ამბობდა, რომ „ცოდნაში ჩადებული ინვესტიცია ყოველთვის უდიდეს ინტერესს იწვევს.“

ადამიანების დიდი ნაწილი ცოდნის მნიშვნელობას ვერ აცნობიერებს. ეცადეთ, საკუთარი თავის დაზოგვაზე ნაკლებად იზრუნოთ. უწყვეტი განათლების მიღებას თუ ეცდებით, ცოდნის საოცარ ძალას მალევე იგრძნობთ.

„ინტელექტუალური კაპიტალი ფინანსურ კაპიტალს ყოველთვის აჯობებს,“ - პოლ ტუდორ ჯონსი, მილიარდერი, ინვესტორი და ფილანთროპი.

ჩვენ ცხოვრების უდიდეს ნაწილს ფულის შეგროვებაში, მის დახარჯვასა და ჩვენს ფინანსურ მდგომარეობაზე ღელვაში ვატარებთ. ხშირად ვამბობთ, რომ სწავლისთვის დრო არ გვრჩება, რადგან ფულის გამომუშავებაზე ზრუნვას ძალიან დიდ ენერგიას ვუთმობთ. ჩვენ იმ ეპოქის დასაწყისში ვცოვრობთ, რომელსაც ცნობილი ფუტურისტი პიტერ დიამანდისი „სწრაფ დემონეტიზაციას“ (მონეტის ღირებულების გაუფასურება) უწოდებს. ტექნოლოგიების განვითარება ძვირადღირებულ პროდუქტებზე ხელმისაწვდომობას ზრდის, რის გამოც მათი ფასი მნიშვნელოვნად იკლებს. ზოგიერთი პროდუქტის და მომსახურების შეძენას კი ჩვენ სრულიად უფასოდ ვახერხებთ.

დემონეტიზაცია მომავალში უფრო სწრაფი ტემპით გაგრძელდება. ვირტუალური რეალობა ისეთ ძვირადღირებულ თავგადასავლებს, როგორებიცაა, გოლფის სათამაშოდ ან კონცერტებზე სიარული, ბევრად ხელმისაწვდომ ფასში შემოგვთავაზებს. მართალია, ვირტუალურ რეალობასა და სინამდვილეს შორის განსხვავება აშკარაა, თუმცა ვირტუალური რეალობის წინსვლა და დომინირება აშკარად იზრდება.

განათლებისა და ჯანდაცვის ღირებულების მატებასთან ერთად, აღნიშნულ სფეროებში ინოვაციების სიმრავლე დემონეტიზაციის დაჩქარებას კიდევ უფრო შეუწყობს ხელს. უმაღლესი განათლების უახლესი ინსტიტუციები აქტიურად ცდილობენ ფასების მაქსიმალურად შემცირებას ექსკლუზიური ონლაინ კურსების, მაღალანაზღაურებადი უნარების სწავლების ან მხოლოდ სპეციალურ მოთხოვნილებებსა და საჭიროებებზე დაფუძნებული განათლების მიწოდებით.

ახალი მოწყობილობებისა და ტექნოლოგიების წყალობით სამედიცინო დიაგნოსტირება დისტანციურადაც იქნება შესაძლებელი, რაც ხელოვნური ინტელექტის გამოყენებით მოხერხდება. ეს ყოველივე კი ჯანდაცვის სისტემაში რევოლუციური ცვლილებების გამომწვევ მიზეზად იქცევა. ახალი ტექნოლოგიების გამოყენება ჯანდაცვაზე დახარჯული თანხების რაოდენობას მნიშვნელოვნად შეამცირებს, რადგან მათი დახმარებით დაავადებების პრევენცია გამარტივდება და მკურნალობისთვის სერიოზული თანხების მობილიზების საჭიროება შემცირდება.

მართალია, თანამედროვე სამყაროში სხვადასხვა სერვისი და მომსახურება იაფდება, მაგრამ განათლების ღირებულება მნიშვნელოვნად იმატებს.

„მეოცე საუკუნის უდიდესი მოვლენა ფაქტებისა და სინამდვილის რადიკალური დამხობაა. სახელმწიფოთა ტექნოლოგიების, პოლიტიკისა და ეკონომიკის სიმდიდრე, რომელიც მატერიალური ფორმით არის მოცემული, მნიშვნელობასა და ღირებულებას სწრაფად კარგავს. გონების ძალა საგნების ძლიერებაზე დომინირებას იწყებს,“ - ჯორჯ ჯილდერი, ტექნოლოგიების ექსპერტი.

ცოდნის ღირებულების ზრდის ერთ-ერთი აშკარა მაგალითი თვითმართვადი ავტომობილების ინდუსტრიაა, რომელში დასაქმებული თითოეული ნიჭიერი ადამიანის გასამრჯელო 10 მილიონ დოლარს უტოლდება. აღნიშნული ანაზღაურების მისაღებად კი ახალგაზრდებს განსაკუთრებული და გენიალური უნარების გამოვლენა არ სჭირდებათ. მათ მომავლის პროფესიებისთვის საჭირო ცოდნა და გამოცდილება უნდა გააჩნდეთ. ადამიანები, რომლებიც ახალ ცოდნას სწრაფად ითვისებენ, მზარდ და მაღალბიუჯეტურ ინდუსტრიაში თავს მარტივად იმკვიდრებენ.

ადამიანები, რომლებიც მთელ დროს მუშაობას უთმობენ, ახალი ცოდნის შეძენაზე კი ნაკლებად ზრუნავენ, რისკ-ჯგუფს მიეკუთვნებიან. ისინი წარმოების ავტომატიზაციასთან ერთად სამუშაო ადგილებს მარტივად დაკარგავენ, ისევე როგორც, ეს 2000-2010 წლებში წარმოებაში მომუშავე მუშების უდიდეს ნაწილს დაემართა, მათი 85% რობოტებმა ჩაანაცვლეს.

ეკონომიკური კიბის ქვედა საფეხურზე მყოფი ადამიანები საკუთარ ადგილს მარტივად კარგავენ, რის კომპენსირებასაც ვერ ახერხებენ, მაშინ როდესაც კიბის სათავეში მოქცეულ დასაქმებულებსა და დამსაქმებლებს ძალიან ბევრი ახალი შესაძლებლობა აქვთ და უპრეცედენტოდ მაღალ ანაზღაურებასაც იღებენ. დასაქმებული ადამიანების მიერ სამსახურის დაკარგვა ვაკანტური ადგილების ნაკლებობით არ არის გამოწვეული. მთავარი პრობლემა კვალიფიციური კადრების დეფიციტია, რომლებიც დაკისრებულ მოვალეობას თავს სრულფასოვნად გაართმევენ.

2015 წელს ამერიკის შეერთებულ შტატებში თანამშრომლების მაძიებელი კომპანიების რეკორდული რიცხვი დაფიქსირდა, მიუხედავად ამისა, იმავე წელს უმუშევარი ადამიანების რიცხვი ამერიკაში 17 მილიონს უტოლდებოდა. დასაქმებული ადამიანების დიდი ნაწილი კი ნახევარ განაკვეთზე მუშაობდა და სრულფასოვანი სამსახურის ძიებაში იყო.

თანამედროვე სამყაროში ცოდნის მაღალი დონე ვალუტის უნიკალურ ნაირსახეობად იქცა. ცოდნა ფულია, რომელიც ღირებულებათა გაცვლისა და შენახვისთვის საუკეთესო მედიუმს წარმოადგენს. თუმცა ფულისგან განსხვავებით ცოდნის გაცემა მის დაკარგვას არ ნიშნავს. რაც უფრო მეტ ცოდნას გასცემთ, მით მეტად გახსოვს ის, რაც გაეცით, უკეთ იგებთ იმას, რაც იცით, გონებაში ახალი იდეები გებადებათ და საკუთარი იდენტობის აღმოჩენასაც მარტივად ახერხებთ.

ცოდნის გადაცემა თავისუფალი და მოქნილი პროცესია. მისი ღირებულება დროსთან ერთად იზრდება. ცოდნა ბევრი ისეთი რამის შეძენაში გეხმარებათ, რასაც ფულით ვერ იყიდით. მისი დახმარებით ჯანსაღ, ნამდვილ ურთიერთობებს ამყარებთ და ბედნიერებასაც აღწევთ. ცოდნა საკუთარი მიზნების სწრაფად მიღწევაშიც გეხმარებათ, ის თქვენი ტვინის ფუნქციებს აუმჯობესებს. ცოდნის შეძენა სახალისო და საინტერესო პროცესია. მისი დახმარებით თქვენი მეტყველების უნარი უმჯობესდება და თქვენთან ურთიერთობა ყველასთვის სასიამოვნოა. ცოდნა ისეთ ადამიანებთან ურთიერთობის საშუალებას გაძლევთ, რომელთა არსებობის შესახებ არაფერი იცოდით. თქვენ სამყაროს ათასობით ადამიანის პერსპექტივიდან ხედავთ, რაშიც თქვენი მრავალმხრივი გამოცდილება და სიბრძნე გეხმარებათ.

„თანამედროვე სამყაროში მოვლენები ძალიან სწრაფად ვითარდება, ყველაფერი მოძრაობს და ინფორმაცია მარტივად ვრცელდება, კითხვა კი სიმშვიდის მოპოვებასა და ახალი პერსპექტივის აღმოჩენაში მეხმარებოდა, რაც ჩემთვის შეუფასებელი სიმდიდრე იყო. ვერ ვიტყვი, რომ ამ აღმოჩენების წყალობით მე უკეთეს პრეზიდენტად ვიქეცი, მაგრამ მათი დახმარებით 8 წლის მანძილზე ბალანსის შენარჩუნებას ვახერხებდი. ეს ადამიანს ძნელად ეძლევა და შემდეგ არასდროს ტოვებს,“ - ბარაკ ობამა.

6 უმთავრესი უნარი ახალი ცოდნის ეკონომიკის დასაუფლებლად

„21-ე საუკუნეში გაუნათლებლები არ იქნებიან ადამიანები, რომლებიც ვერ კითხულობენ ან ვერ წერენ, ისინი იქნებიან ადამიანები, რომლებიც ვერ სწავლობენ, ვერ ივიწყებენ ნასწავლს ან ვერ ანაცვლებენ მას ახალი ცოდნით,“ - ალვინ ტოფლერი.

ყურადღებით გაეცანით იმ 6 მთავარ უნარს, რომელიც ახალი ცოდნის ეკონომიკის დაუფლებაში დაგეხმარებათ

  • დროის შესაფერისი ცოდნის იდენტიფიცირება

ცოდნის ღირებულება სტატიკური არ არის. ის საზოგადოებრივ შეხედულებებთან ერთად იცვლება. ახალი ტექნოლოგიების გაჩენა მნიშვნელოვნად ამცირებს იმ ადამიანების რიცხვს, რომლებიც მათთან მუშაობის შესაბამის უნარებს ფლობენ, რაც მსგავსი ტიპის ცოდნის ღირებულებას ზრდის. ადამიანების უმეტესობა სწრაფად ითვისებს ახალ ცოდნას, რადგან მაღალი ანაზღაურების მიღების სურვილი აქვს. ცოდნის დაგროვება კი მის ფასს კვლავ ამცირებს.

  • ცოდნის სწრაფად დაუფლება

შესაძლებლობათა ფანჯარა ყოველთვის ცოტა ხნით იღება და სწრაფად იხურება. ადამიანს ცოდნის სწრაფად ათვისების უნარი უნდა ჰქონდეს. მენტალური მოდელების გაგებისა და გამოყენების შესაძლებლობა თქვენ ახალ გარემოებებთან ადაპტირებაში ძალიან დაგეხმარებათ. მენტალური მოდელების გამოყენება თუ შეგიძლიათ, თქვენ ნებისმიერ სფეროში შეძლებთ ცოდნის სწრაფად დაგროვებას. ახალი მასალის ათვისებისთვის თქვენ ფუნდამენტური ცოდნა გჭირდებათ, რომელიც სწავლისთვის საჭირო ძირითადი უნარებით მოგამარაგებთ.

  • საკუთარი უნარებისა და შესაძლებლობების სხვებისთვის გაზიარება

ერთი და იმავე უნარების მქონე ადამიანებს ხშირად ერთმანეთისგან რადიკალურად განსხვავებული თანამდებობები უჭირავთ და მათი შემოსავლებიც მნიშვნელოვნად განსხვავდება. თქვენ აუცილებლად უნდა გქონდეთ საკუთარი შესაძლებლობების გაზიარების უნარი, რათა სხვები მათ მნიშვნელობაში დაარწმუნოთ. ადამიანების დიდი ნაწილი მთელ თავის დროს ტექნიკური უნარების განვითარებაზე ხარჯავს, თუმცა კომუნიკაციის უნარი ძალიან სუსტი აქვს, რაც მათ საკუთარი შესაძლებლობების რეალიზაციის საშუალებას ნაკლებად აძლევს.

  • ცოდნის ფულად გადაქცევა და სასურველი შედეგის მიღწევა

ცოდნის დახმარებით მაღალი შემოსავლის მიღების ძალიან ბევრი გზა არსებობს. თქვენ შეგიძლიათ მაღალანაზღაურებადი სამსახური იშოვოთ, საკუთარი ბიზნესი წამოიწყოთ, გაყიდნოთ თქვენი ცოდნა, როგორც მომსახურე პერსონალმა, გახდეთ კარგი რეპუტაციის მქონე მოაზროვნე, რომელიც ლიდერული თვისებებით გამოირჩევა.

  • სწავლაში წარმატებული ინვესტიციის განხორციელება

თითოეულ ჩვენგანს აუცილებლად ესაჭიროება სპეციფიკური უნარის განვითარება, რომლის დახმარებითაც საკუთარი ფინანსური შესაძლებლობების ფარგლებში ონლაინ კურსების, სასერთიფიკატო პროგრამებისა და სახელმძღვანელოების შერჩევას სწორად შეძლებს. სწავლაში წარმატებული ინვესტიციის განსახორციელებლად აუცილებელია რისკის მენეჯმენტის, ფინანსური ოპერაციების რისკისგან დაზღვევისა და დივერსიფიკაციის სტრატეგიების ცოდნა.

  • ცოდნის დაუფლების უნარის განვითარება

ცოდნის დაუფლების უნარის განვითარება მასალის სწრაფად ათვისებაში გვეხმარება. როდესაც ადამიანი ერთი წიგნის წაკითხვას ერთ კვირას ანდომებს, ის 30%-ით უსწრებს იმ ადამიანს, რომელიც ერთ წიგნს 10 დღის განმავლობაში კითხულობს. სწრაფად ათვისების უნარის განვითარება ძალიან მნიშვნელოვანია, რათა დროის შესაფერისი განათლების მიღება შევძლოთ.

ცოდნის შეძენისთვის აუცილებელია სიზარმაცეზე უარის თქმა და მოტივაციის მაქსიმალურად გაზრდა. „იცხოვრეთ ისე, თითქოს დღეს თქვენი ცხოვრების უკანასკნელი დღეა, მაგრამ ისწავლეთ ისე, როგორც უკვდავმა,“ - მაჰათმა განდი.

წარმატებული მეწარმე ბენ კლარკი 5 წლის განმავლობაში ყოველდღიურად დილის 7 საათიდან 9-ის ნახევრამდე მთელ დროს მეცადინეობას უთმობდა. შვილის დაბადების შემდეგ კი ის თავის დილის საათებს მთლიანად ბავშვთან ურთიერთობისთვის იყენებდა. ადამიანების უმეტესობა შვილების გაჩენის შემდეგ მნიშვნელოვნად იცვლის ცხოვრების წესს. ბენ კლარკმა სამუშაო საათების რაოდენობა შეამცირა, თუმცა სწავლას კვლავინდებურად დიდ დროს უთმობდა. ის ყოველდღიურ რეჟიმში ნაკლებს მუშაობდა, თუმცა საკუთარი კარიერისთვის გაცილებით მეტს აკეთებდა, ვიდრე ოდესმე. სწავლის დახმარებით მან იმაზე მეტის გაკეთება შეძლო, ვიდრე საკუთარ საწარმოში ყოველდღიური შრომით ახერხებდა. თუ ცოდნის შეძენა გსურთ, თავის გამართლებას ნუ დაიწყებთ. სწავლისთვის დღეში 15 წუთის გამოყოფით, წლის განმავლობაში 100 საათს ცოდნის შეძენას დაუთმობთ, რაც თქვენს პროფესიონალურ წინსვლას მნიშვნელოვნად დააჩქარებს.

თანამედროვე სამყაროში ცოდნა ფუფუნება არ არის, ის აუცილებლობად იქცა, რის გამოც ჩვენს თავს სწავლაზე უარის თქმის უფლებას ვეღარ მივცემთ. მსოფლიოში ყველაზე დაკავებული და წარმატებული ადამიანები ცოდნის შეძენისთვის დღეში სულ ცოტა ერთ საათს მაინც ხარჯავენ. ამის გაკეთება თქვენც შეგიძლიათ. ყოველთვის გამონახეთ დრო სწავლისთვის, მაშინაც კი, როდესაც ძალიან დაკავებული ხართ. სწავლისთვის განკუთვნილი დრო ყოველთვის მაქსიმალურად გამოიყენეთ და ყურადღების გაფანტვისგან თავი დაიზღვიეთ. სწავლის დროს სპეციალური ტექნიკები შეიმუშავეთ, რომელთა დახმარებით წაკითხული ინფორმაციის დამახსოვრებას მარტივად შეძლებთ.

წარმატებული ადამიანების მთავარი საიდუმლო მათ მდგრად და სტაბილურ განვითარებაშია. ისინი ყოველთვის თანმიმდევრულად მოქმედებენ და საკუთარ არჩევანს არასდროს ღალატობენ.

მომზადებულია mediu​m.com-ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

შეიძლება დაინტერესდეთ

„გეხვეწებით, გაუფრთხილდით სიმარტოვეში ეულად დარჩენილ ბებოებს,“ - გოდერძი ჩოხელი

„გეხვეწებით, გაუფრთხილდით სიმარტოვეში ეულად დარჩენილ ბებოებს,“ - გოდერძი ჩოხელი

ცნობილი ქართველი მწერლის გოდერძი ჩოხელის მოთხრობა „ბებო“ მარტო დარჩენილი და ყველასგან დავიწყებული ბებოს სევდიან ისტორიას გვიყვება, რომელიც გულგრილს არავის ტოვებს. მწერლის მთავარი სათქმელი კი შემდეგია: „გეხვეწებით, გაუფრთხილდით სიმარტოვეში ეულად დარჩენილ ბებოებს.


ბებო

***

ისედაც მიტოვებულ სოფელში მიატოვეს ბებო. ზაფხულში ვერ მოიცალეს შვილებმა, ზოგი სამსახურს იმიზეზებდა, ისეთ ადგილებზე მუშაობდნენ, გაცდენა არაფრით არ შეიძლებოდა. შვებულება თითქმის ოთხივემ ერთად აიღო, ოჯახებით აიყარნენ და ზღვაზე წავიდნენ. იქიდან დაბრუნებულებს კი, ისევ უამრავი გადაუდებელი საქმე ელოდებოდათ თბილისში.

მთელი ზაფხული მოლოდინში გაატარა ბებომ. ერთთავად თვალებზე სანთელივით გაყვითლებულ ხეს იჩრდილებდა და გზას გაჰყურებდა.

გზას გასათიბი ბალახი და შამბი მოსდებოდა, აღარც კი ეტყობოდა წესიერად. დილით, ანდა ნისლიანში რომ მოგენდომებინა გავლა ამ გზით, ისე იყო ბალახი ცვარით დამძიმებული, წელს ქვემოთ უცებ დასველდებოდი.

ბებოს იმედი ჰქონდა, რომ ადრე თუ გვიან გამოჩნდებოდნენ მისი შვილები, რძლები და შვილიშვილები, ამიტომ წინასწარ თადარიგს იჭერდა ნისლიან ამინდში. რამდენიმეჯერ აივლ-ჩაივლიდა გზაზე. თან ჯოხით ცვარიან ბალახს ბერტყავდა, რომ „ქალაქელები“ არ ჩაელპო (ასე ეძახდა თავის შვილებს).

სახინკლე ხორციც რამდენჯერ გაამზადა წინასწარ. სიზმარს ნახავდა ხოლმე, რომ ყველანი სახლში იყვნენ. დილაუთენია კი, როგორც კი მამალი საგათენებლო ზარს მორთავდა, იმ წუთში ლოგინიდან წამოდგებოდა ბებო, შვილიშვილებისათვის საგულდაგულოდ ჭინჭრის ფოთლებში გახვეულ სახინკლე ხორცს კარგად გარეცხავდა, მამამთილისეული ხანჯლით წვრილად დაკეპავდა და სოფელში გავიდოდა, ერთი-ორი მასავით ბებერი კიდევ იყო ამ სოფელში. იმათთან ყვებოდა ბებო თავის წუხანდელ სიზმარს.

– დღეს აუცილებლად ვინმე მოგივა, – ეუბნებოდნენ ისინი.

ბებოც მოელოდა.

– შემოგევლოთ თქვენი ბებო, თქვე მამაძაღლებო, თქვენა, ეგრე უნდა ბებოს დავიწყება, რო ერთმა აღარ მომხედეთ.

„ქალაქელებს“ რა ყურს უგდებთ, დასხედით მანქანაზე და წამოდით. არ გიშვებენ განა? მოიცადეთ, ერთი აქ ამოვიდნენ, როგორ მივტყიპო ეგენი, რომ თქვენი თავი დამანატრეს – შვილიშვილების სურათებს ეალერსებოდა ბებო.

ამაოდ გაჰყურებდა სოფლის გზას.

ამაოდ იჩრდილავდა თვალებზე ჩამომჭკნარ ხელს.

ბინდდებოდა.

გულმოკლული ბებო ხინკალს ახვევდა. თვითონ ისე შეკვროდა მოლოდინით გული, ლუკმასაც ვერ შეჭამდა, მაგრამ ამდენ ხანს ნალოლიავებელ ხინკლის გულს ისე ხომ არ გააფუჭებდა. ზაფხულობით იმათ მთებში ცხვრის ფარები იდგა და სახინკლე ხორცს ხან რომელი მწყემსი უწყალობებდა ბებოს, ხან – რომელი.

დუღდა ხინკლიანი ქვაბი.

ნაღველი დუღდა ბებოს გულში.

მერე ხონჩაზე ამოყრილ ხინკლებს ორთქლი ასდიოდა.

მთელი სოფელი იმ ერთ პატარა ხონჩას შემოსხდომოდა და მაინც, კიდევ იყო სტუმრისთვის ადგილი დარჩენილი.

ბებოს ერთ ხელში სანთელი ეჭირა, მეორეში – წყლით სავსე ჭიქა. რომელსაც სუფრის თავზე წაღმა ატრიალებდა და ილოცებოდა:

– ღმერთმა მოიხსენოს, ვისი სულიც ამ სუფრას შემოსტრიალებდეს, ამ სახის დაკლებულებისაც და ყოველი ქრისტიანისა, ვისაც ხინკალი უყვარდა, დღეს კი ცოცხლები აღარ არიან. იმათ სულის სალხინო იყოს ეს სუფრა. იმათი სული ნათელში ამყოფოს მაღალმა ღმერთმა.

– ამინ!

– ამინ! – დასტურს იძლეოდნენ მეზობლები.

ბებო ჩქარ-ჩქარა გადიოდა გარეთ და ღამეს აყურადებდა.

მოსვლით კი მაინც არავინ მოდიოდა.

ნელ-ნელა იწურებოდა ზაფხული.

ძლივს თიბავდა ბებო ბალახს.

მხარი სტკიოდა.

მუხლებშიც ძალა აღარ ედგა.

მალ-მალე ჩაიხვეოდა ხოლმე სათიბში და ძალას იკრებდა.

შემოდგომა რომ დადგა, ტყეში გავიდა. შვილიშვილებისათვის თხილს და ძახველს კრეფდა.

იმ წელს თბილი შემოდგომა იყო.

ოქტომბრის ბოლოს აურია ცოტა.

ბებო შეაშფოთა ამინდის გაჭირვეულებამ, საზამთრო შეშაზე დაიწყო ფიქრი. ახლა უკვე შვილების მოუსვლელობაზე კი არ დარდობს იმდენად, ალბათ ვინმეს რამე უჭირსო, ის უხეთქავდა გულს.

– სად წავიდე, როგორ წავიდე, რო ესეთი საპყარი ვარ და ქალაქის გზაც არ ვიცი, – მეზობლებს შესჩიოდა ბებო.

დამოკლდა დღე და გაგრძელდა უძილო ღამეები.

ზამთრის სუნი დატრიალდა ჰაერში.

მუხლები აუკანკალდა ბებოს.

უშეშოდ დარჩენილს ზამთრის მოახლოების შეეშინდა.

ჯერ კი მაინც იმედი ჰქონდა.

გზას გაჰყურებდა.

ის დღეც მოლოდინში დაღამდა.

ღამე უსაშველოდ დიდხანს გაგრძელდა.

დილით კი …

იმ ღამით ისეთი თოვლი მოსულიყო, სოფელში მისასვლელი გზაც კი აღარ ჩანდა. წყარომდე ძლივს გარეკეს იმ დღეს საქონელი.

უშეშოდ დარჩა ბებო.

დარჩა ზეცისა და მიწის ანაბარა.

მიწაც თოვლით იყო დაფარული.

თოვდა.

გამოდარებას არ აპირებდა.

თითქმის ორ კვირამდე ითოვა ასე.

მეზობლების მიმოსვლა შეწყდა.

საქონელს თოვლს უდნობდნენ და იმას ასმევდნენ. წყაროსაკენ გზის გამკვალავი აღარავინ იყო, თანაც ზვავისა ეშინოდათ. იმხელა თოვლი იყო, კაცმა არ იცოდა, საიდან მოვიდოდა ზვავი. ბებო აქა-იქ ეძებდა შეშის ნარჩენებს და იმით ანთებდა ცეცხლს, ცეცხლს, რომ როგორმე გაედნო თოვლი.

ღამღამობით საშინელ სიზმრებს ხედავდა: გარდაცვლილი მეუღლე ეპატიჟებოდა თავისთან. ბებო უარობდა, შვილიშვილების უნახავად როგორ წამოვიდე, კაცო, რა გულმა უნდა გამიძლოს სამარეში, იმათი რომ ვერა ვიცი და ისე წამოვიდეო.

ციოდა. შიგნიდანაც შეჭირხლული იყო სახლის კედლები.

რომ გამოიდარა, მზე გამოჩნდა.

ცოტა დათბა.

აგუგუნდნენ ზვავები.

ბებო მყუდროში იჯდა და თავის დამჭკნარ ხელებს დაჰყურებდა.

ფიქრობდა.

ღმერთმა იცის, რაზე ფიქრობდა.

იქნებ შვილებზე.

იქნებ ქმარზე.

იქნებ რომელიმე დღე ახსენდებოდა თავის ბალღობიდან.

იქნება სულაც სხვა რამეზე ფიქრობდა ბებო, მაგრამ რაზეც არ უნდა ფიქრობდნენ სიბერეში ბებოები, შვილიშვილების სახე მაინც ერთთავად თვალწინ უდგათ.

ჰოდა ფიქრობდა ბებო.

დღე კი ილეოდა.

ბებომ საღამოს საქონელს თივა დაუყარა და რაკი ცეცხლი ვერაფრით დაანთო, ლოგინში ჩაწვა.

ჩაეძინა.

შუაღამისას რაღაც საშინელმა ხმაურმა გამოაღვიძა.

ტორტმანებდა მიწა და სახლის მინებს ზრიალი გაჰქონდა.

ლოგინში წამომჯდარი ბებო პირჯვარს იწერდა.

ბნელი ღამე იყო და ფანჯარაში არაფერი ჩანდა.

მიწისძვრას დააბრალა ბებომ ეს ამბავი.

ცოტა ხანში გარემო ჩაჩუმდა.

დაწყნარდა სახლი.

ისევ ჩასთვლიმა ბებოს.

დილით მამალმა გააღვიძა.

ბებომ თვალები გაახილა და ყური მიუგდო. იქვე, სახლის ეზოში ყიოდა მამალი.

– მელამა კი არ გამიწყვიტოს ქათმები – ლოგინიდან წამოდგა ბებო და გარეთ გაიხედა.

გაოცებისგან კარგა ხანს ერთ ადგილას იდგა: მის ეზოში უზარმაზარი წიფლის ხე მოეტანა ზვავს და მის კენწეროზე მამალი ყიოდა. დანარჩენი ქათმები წიფლის ტოტებზე ისხდნენ აქა-იქ. ეტყობა, ზვავის ქარს საქათმე მოეგლიჯა და უსახლკაროდ დარჩენილ მამალს ამ წიფლის ხეზე შეეხიზნა თავისი ოჯახი მელიის შიშით.

ბებო გაოცებას ვერ ფარავდა: ამდენი ხანი ამ სოფელში, ცხოვრობდა და არასოდეს ენახა აქ ზვავი.

მამალი კი ისე ხმამაღლა და ლაღად გაჰკიოდა, თითქოს თავისი დღე და მოსწრება იმ წიფლის კენწეროზე ჰქონდა გატარებული.

ბებომ საკენკი დაუყარა ქათმებს და ისინიც რიგ-რიგობით ჩამოფრინდნენ ძირს.

მარტო მამალი არ ჩამოვიდა.

მზის ამოსვლამდე იჯდა წიფლის კენწეროზე და ყიოდა.

რაღაცა უხაროდა ბებოს.

რა, თვითონაც არ იცოდა და ის-ის იყო ძროხების გამოშვება დააპირა მზეზე, რომ უცებ სახეგაბრწყინებული მიაჩერდა ეზოს კარებს.

ეზოში ხმაურით შემოვიდა მისი ოთხივე ბიჭი.

ასეთი დიდი სიხარულის განცდა ბებოს არასოდეს არ ჰქონია.

მამალი კი ხის კენწეროზე იჯდა და ისე გადმოჰყურებდა ეზო-გარემოს, როგორც ერთადერთი მბრძანებელი თავის სამეფოსი. მხოლოდ მაშინღა იკადრა ძირს ჩამოსვლა, როცა ბიჭებმა ქურქები გაიხადეს და მოსაჭრელად მიადგნენ წიფელს.

რაღაცით სჯობდა ის დღე მოლოდინით ფერმკრთალ დღეებს.

***

– მე რა მინდოდა?

– გეხვეწებით, გაუფრთხილდით სიმარტოვეში ეულად დარჩენილ ბებოებს.

წაიკითხეთ სრულად