Baby Bag

რატომ ვერ მეცადინეობს გაკვეთილებს ბავშვი, რომელსაც სტრესი აქვს? - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

რატომ ვერ მეცადინეობს გაკვეთილებს ბავშვი, რომელსაც სტრესი აქვს? - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ იმ პრობლემების შესახებ ისაუბრა, რომელსაც სტრესი ბავშვს უქმნის. მისი თქმით, სტრესულ მდგომარეობაში მყოფ ბავშვს სასკოლო მასალის ათვისება უჭირს:

„ბოლო პერიოდში ჩემთან მოდიან ხოლმე მშობლები ჩივილით, რომ ბავშვი ვერ სწავლობს. ის ვერ სწავლობს ჩვეულებრივ სასკოლო პროგრამას. ეს არ მიკვირს, იმიტომ, რომ ჩვენთან ძირითადად ამ ტიპის ბავშვები მოდიან, მაგრამ მიკვრის ის, რომ ამ ბავშვებს პრობლემა არ აქვთ ინტელექტუალური. მათ აქვთ ემოციური პრობლემები.“

„ამ ბავშვების მშობლების ნაწილი არის მარტოხელა, დაშორებული, ნაწილი კი არ არის, მაგრამ ოჯახებში არის დაძაბულობა. მშობელი ამბობს: „მასწავლებელი მეუბნება, რომ ბავშვი გაშტერებული ზის.“ გაშტერებული ჯდომა ნიშნავს იმას, რომ ადამიანი არის სტრესულ სიტუაციაში. წარმოიდგინეთ, სტრესულ სიტუაციაში რომ ჩავარდებით, ხომ არ გესმით და არც ფიქრობთ არაფერზე. ძალიან დაძაბულები არიან ბავშვები. ეს გარედან კი არ ჩანს. ბავშვი არასდროს არ იტყვის მშობელთან, რომ შეწუხდა, გაბრაზდა. ამას არ გამოხატავს. მას ეშინია, რომ არასწორად გაუგებენ. სხვათა შორის, ეს არის ძალიან საინტერესო კიდევ: ბავშვები ყოველთვის თვლიან, რომ მშობლების დაშორებისას დამნაშავეები თვითონ არიან. პატარა ბავშვებზეა საუბარი,“- აღნიშნულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო:​ „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„2 წლის ასაკში ბავშვი აღმოაჩენს, რომ სამყარო მის გარშემო არ ტრიალებს“

„2 წლის ასაკში ბავშვი აღმოაჩენს, რომ სამყარო მის გარშემო არ ტრიალებს“

,,ჩვენი ცხოვრება ილუზიების დაკარგვის პროცესია - 2 წლის ასაკში ბავშვი აღმოაჩენს, რომ სამყარო მის გარშემო არ ტრიალებს, თუმცა საქართველოში 40 წლის ასაკშიც ასე გვგონია“ - აღნიშულ თემაზე ნეიროფსიქოლოგმა, პროფესორმა თამარ გაგოშიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

მისი თქმით, ჩვენი ცხოვრება არის ილუზიების დაკარგვის პერიოდი, ფსიქიკური ჯანმრთელობა კი არის ამის უმტკივნეულოდ დაკარგვა:

,,ბუნებრივია, მშობლებსაც აქვთ ილუზიები. ჩემი აზრით, ზოგადად, ჯერ მშობლებს უნდა დავუჭიროთ მხარი და მერე ბავშვებს. მე ბავშვების სპეციალისტად ვითვლები, მაგრამ რაც უფრო დრო გადის, მით უფრო ვმტკიცდები იმ მოსაზრებაში, რომ მშობლებს სჭირდებათ მხარდაჭერა, მათ სჭირდებათ თერაპია, გაგება, იმიტომ რომ ძალიან ბევრი პრობლემა აქვთ. ეს კი სარკისებურად აისახება ბავშვებზე. პუბერტატის პერიოდი იმიტომაა საშიში, რომ ჩვენ საწინააღმეგოდ ვმოძრაობთ, ნერვები გვეშლება, რომ ეს ბავშვი აქამდე, რომ მორჩილი იყო, უცებ გახდა რევოლუციონერი, ყველაფერზე გვეწინააღმდეგება, ვერ გაიგებ როდის ტირის, როდის რა სწყინს, თვითონაც ვერ იგებს რა უნდა. თუ ამ დროს გვეცოდინება მისი საჭიროება, რომ უნდა გაიგოს, გაარკვიოს ვინ არის და ამაში უნდა დაეხმაროს მშობელი. როცა ამაზე ვსაუბრობთ, ჰგონიათ, რომ ბავშვებს ყველაფრის უფლება უნდა მივცეთ, ამბობენ, აბა, ბავშვს ხომ არ შევუზრუდავთ თავისუფლებას, დაითრგუნება. თავისუფლება პასუხისმგებლობაა, რომლის ტარებაც ძალიან მძიმეა. ჩვენ უნდა ვასწავლოთ, რომ ის ირჩევს, არჩევანი თავისუფალია, მაგრამ ამ არჩევანზე აგებს პასუხს,'' - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ. 

წაიკითხეთ სრულად