Baby Bag

„ჩვენ ვწუწუნებთ, ბავშვები ხმას არ იღებენ, არიან გაჯეტებში ჩართულები, გავიდნენ თითქოს ამ სამყაროდან,“ - ფსიქოლოგი ირინა ტაბუციძე

„ჩვენ ვწუწუნებთ, ბავშვები ხმას არ იღებენ, არიან გაჯეტებში ჩართულები, გავიდნენ თითქოს ამ სამყაროდან,“ - ფსიქოლოგი ირინა ტაბუციძე

ფსიქოლოგმა ირინა ტაბუციძემ Euronews Georgia-ს ეთერში იმ ადამიანების შესახებ ისაუბრა, რომლებსაც პანდემიამ ყველაზე დიდი ფსიქოლოგიური სტრესი მიაყენა:

„მანამდეც რომ ჰქონდათ დეპრესია და შფოთვის ნიშნები, ეს კატეგორია, პირველ რიგში, დაზარალდა. ​ცალკე ჯგუფია ასევე ადამიანების, ვისაც პანდემია უშუალოდ შეეხო, ოჯახის წევრის გარდაცვალება, ახლობლის, მეგობრის, ან თვითონ გადაიტანა ვირუსი ძალიან მძიმედ. ეს, რა თქმა უნდა, ცალკე ჯგუფია. არანაირ შფოთვაზე აქ ლაპარაკი არ არის. მათ ცალკე სპეციფიკური დახმარება სჭირდებათ.“

ირინა ტაბუციძის თქმით, განსაკუთრებული სტრესის ქვეშ მარტოხელა ადამიანები არიან:

„მარტოხელა ადამიანები არიან განსაკუთრებული სტრესის ქვეშ. ამას მთელ მსოფლიოში აღიარებენ. პირველ რიგში, ​მათ სჭირდებათ ჩვენი დახმარება. კარგი იქნებოდა, რომ სახელმწიფო დონეზე დიდი ჯგუფი შექმნილიყო ფსიქოლოგების უფასო ცხელი ან ონლაინ ხაზით. ეს ბევრ ქვეყანაში უკვე გაკეთდა. ჩვენ ფსიქოლოგები ამას ცალ-ცალკე ვაკეთებთ. დიდი, მთელი პოლიტიკა ამ მიმართულებით არ არის, სამწუხაროდ.“

ირინა ტაბუციძემ ბავშვების შესახებაც ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ სოციუმისგან იზოლირებულ პატარებს ასევე ძალიან მძიმე პერიოდი აქვთ:

„ბავშვები არიან საოცარ სტრესულ სიტუაციაში, მით უმეტეს, ჩვენთან. ისინი არიან ყველანაირი სოციუმისგან იზოლირებულები. თანატოლებისგან არიან იზოლირებულები. სკოლა არ იძლევა მხოლოდ განათლებას. განათლება ცალკე სანერვიულოა და დიდი ჩავარდნა გვაქვს, ვატყობ. ​ეს ურთიე​რთობები თანატოლებთან, პედაგოგებთან ასევე პრობლემაა. სტუდენტებს რომ ვუყურებ, შვილი სტუდენტი მყავს და ლექტორებს არ იცნობს. მარტო ეკრანზე ხედავს და იქაც კონტაქტი არ აქვს. რეალურად ისინი მომავალი კოლეგები არიან. სულ სხვა ურთიერთობა უნდა იყოს ჩამოყალიბებული. ძალიან დაზარალდნენ ბავშვები. ჩვენ ვწუწუნებთ, ბავშვები ხმას არ იღებენ, არიან თავისთვის, ​გაჯეტებში ჩართულები რაღაცებს თამაშობენ. გავიდნენ თითქოს ამ სამყაროდან. ყველა ამბობს და ფსიქოლოგები აღიარებენ, რომ დღეს ამას ვერ ვგრძნობთ, მაგრამ მომავალში ზუსტად ეს გაგვიჩნდება ჩვენ პრობლემად.“

„მაქსიმალურად შევეცადოთ, რომ ბავშვები ფიზიკურად ერთ ადგილას არ იყვნენ, იმოძრაონ ხშირად, ივარჯიშონ. გაიყვანეთ ჰაერზე, უსაფრთხო ადგილას, რა თქმა უნდა. თანატოლებთან, სამწუხაროდ, ვერ მიიყვანთ. თუ ოჯახში ჰყავს ადამიანს და-ძმები და ბევრი არიან, ეს კიდევ კარგი ვარიანტია. დედისერთა ბავშვებისთვის კიდევ უფრო მძიმეა ეს ყველაფერი. შეიძლება იყოს ძალიან ახლობელი ოჯახი, რომელიც იცით, რომ შეზღუდულია, სხვაგან არ დადის და რაღაც რისკებზე შეიძლება წასვლა. რეალურად ერთადერთი პლუსი რაც არის ახლა, არის ის, რომ ​მშობლებს მეტი დრო გვაქვს სახლში. იქნებ ურთიერთობების დეფიციტი, რომელიც იყო მანამდე შვილებთან, რაღაცნაირად ამოვწიოთ, მეტი დრო დავუთმოთ საკუთარ შვილებს,“ - აღნიშნა ირინა ტაბუციძემ.

წყარო: ​Euronews Georgia

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„პირველ რიგში, ბავშვის კეთილდღეობისთვის, დედა უნდა იყოს კარგად, მისი განწყობა პირდაპირ აის...
რამდენად ხშირია დეპრესია მშობიარობის შემდეგ, რა შეიძლება იყოს გამომწვევი მიზეზები, რამდენ ხანს შეიძლება გაგრძელდეს და ვინ არის განსაკუთრებულად რისკის ქვეშ? - ​MomsEdu.ge-ს ამ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩემი მასწავლებელი არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები პედაგოგებსა და მშობლებს

„ჩემი მასწავლებელი  არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები პედაგოგებსა და მშობლებს

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ჰუმანური პედაგოგიკის მნიშვნელობის შესახებ ისაუბრა:

„კავკასიის მთები არ მოგწონთ? ამ ორ მთას შორის რომ პატარა მთაა, ის გოგებაშვილია. გოგებაშვილის მწვერვალი დავარქვი. როგორ ცოცხლდებიან მთები?! გახედავ და ჩემი მთებია. ჩემი პროფესიაა ბავშვების სიყვარული, ანუ პედაგოგიკა. მიყვარს ბავშვების აღზრდის შესახებ ფიქრი. მთელი ჩემი ცხოვრება ამას ვემსახურები. ეს ყველაფერი აქ დაიწყო, თბილისში. 60-70-80-იან წლებში ვქმნიდით ამ პედაგოგიკას პირველ ექსპერიმენტულ სკოლაში და საქართველოს ბევრ სკოლაში.

არ გამოდგება ყვირილი, დასჯა, აკრძალვები. ეს ბავშვები არიან ახალი თაობის ბავშვები. მათ სინათლის ბავშვები ჰქვიათ, ვარსკვლავის ბავშვები ჰქვიათ. ბავშვი, როდესაც გამგები გვერდით არ ჰყავს, ეძებს გამოსავალს. ხანდახან უნდა, რომ დაგვსაჯოს, გადაყლაპავს რაღაც აბებს, ასე ხდება სუიციდები. ჩვენ ვართ ბიძგის მიმცემები ამ ამბავში. შეუყვარდა მეექვსე კლასელს მეცხრე კლასელი, არ შედგა ეს, წავიდა გოგონა და მოიკლა თავი. ვიღაცას რომ ეთქვა ლიტერატურის მასწავლებელს, რომ სიყვარული ასეთია, გაუძელით, ბავშვებო. თქვენც შეგიყვარდებათ, განა მარტო იმან და იმან შეიყვარეს ერთმანეთი რომანში?!

საქართველოში მასწავლებელს არ აქეზებენ, რომ შემოქმედი იყოს. წავიკითხავთ რაღაც რომანს, მშვენიერი ქართველი მწერლები გვყვანან და უნდა გადმოვცეთ შინაარსი. ვის უნდა ეს შინაარსები?! გადმოსცა მოსწავლემ შინაარსი. მერე რა?! როდესაც ამაზე ვალაპარაკობ, სულ ჩემი მასწავლებელი მახსენდება, ვენაცვალე იმის სულს, ვარვარა ვარდიაშვილი. არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა. ახლაც არიან ასეთი მასწავლებლები, რა თქმა უნდა,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად