Baby Bag

„თითქოს გავუთამამდით ამ პრობლემას, თითქოს ხელი ჩავიქნიეთ, დისტანცირების დაცვა ნაკლებია,“ - ფსიქიატრი ნინო ოკრიბელაშვილი

„თითქოს გავუთამამდით ამ პრობლემას, თითქოს ხელი ჩავიქნიეთ, დისტანცირების დაცვა ნაკლებია,“ - ფსიქიატრი ნინო ოკრიბელაშვილი

ფსიქიატრმა ნინო ოკრიბელაშვილმა ადამიანის ფსიქიკაზე სოციალური იზოლაციის ზეგავლენის შესახებ ისაუბრა:

„ადამიანი მარტო ვერ იცხოვრებს. რაც უნდა ვეცადოთ ჩვენ იზოლაციას, კომუნიკაცია გვექნება. მარტოობისგან დაცვის ერთადერთი გზა ჯერჯერობით არსებობს: პირბადე, დისტანცია და ვაქცინაცია. თუ ამ სამეულს კარგად გავივლით, სავარაუდოდ დაბალი რისკია იმისა, რომ პრობლემა ჩვენც შეგვეხება. დღეს უკვე საუბარია, რომ პოსტკოვიდური პერიოდიც საკმაოდ რთულად მიდის. განსაკუთრებით ფსიქოლოგიურ კონტექსტში. ის აძლიერებს შფოთვას, შიშს, ემოციურ სირთულეებს. დღეს რასაც ვხედავთ, ობსესიური, აკვიატებული თემატიკა წინა პლანზეა წამოსული.“

„იზოლაციის მხრივ ყველაზე მოწყვლადი ჯგუფი ბავშვები არიან, სადაც სოციალური ურთიერთობების სწავლა უნდა დაიწყოს ძალიან ადრეული ასაკიდან. მე მინდა გამოვხატო ჩემი სრული მზაობა ვისაუბრო კიდევ ერთ თემაზე. თითქოს გავუთამამდით ამ პრობლემას. რაღაცნაირაც თითქოს ხელი ჩავიქნიეთ. ის მაქსიმალური სოციალიზაცია, რაც ბოლო 10 დღის განმავლობაში ხდება საქართველოში, როდესაც დისტანცირების დაცვა ნაკლებია, ფაქტია, რომ ნაკლებად ხდება საკუთარი თავისა და სხვების დაცვა. იზოლაციისკენ ნაკლებად მიდრეკილია ხალხი. მცირე ნაწილია, ვინც იცავს წესებს. მე კვლავ იზოცალიისა და ჩაკეტვისკენ არ მოვუწოდებ, მაგრამ საკუთარ თავს თვითონვე უნდა დაუწესო სოციალური იზოლაციის საზღვრები. არის მოსაზრება, რომ თავის დროზე ისპანკამ გამოიწვია დეკადანსი ევროპის მთელ რიგ ქვეყნებში, როდესაც ადამიანებმა დაიწყეს სხვაგვარი ტიპის ცხოვრება. ვნახოთ, რას მოიტანს მომავალი. მომავალი ძალიან საინტერესოა, თუმცა უიმედოდ არ მიმაჩია,“ - აღნიშნულ საკითხზე ნინო ოკრიბელაშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,რაც უფრო დიდია ეკრანი, მით უფრო შორს უნდა დავდგათ კომპიუტერი" - თეა ადამია

,,რაც უფრო დიდია ეკრანი, მით უფრო შორს უნდა დავდგათ კომპიუტერი" -  თეა ადამია

,,როდესაც ბავშვი ზის კომპიუტერთან ან წიგნთან, მიაქციეთ ყურადღება, რომ ორივე ყურის ბიბილო იყოს ერთ დონეზე და მხრებთან გასწორებული", - ამის შესახებ ექიმმა რეაბილიტოლოგმა, თეა ადამიამ გადაცემაში ,,შუადღე" ისაუბრა.

,,ამ მდგომარეობიდან  ნებისმიერი გადახრა არის პრობლემა იმიტომ, რომ ეს არღვევს კუნთების დატვირთვას და ხერხემლის  ბიომექანიკას. სამუშაო მაგიდის სიმაღლე უნდა იყოს მისი მხრის დონეზე. რაც შეეხება სკამს - ბავშვის ფეხების ქვეშ უნდა იყოს რაიმე, ანუ მისი ფეხები არ უნდა იყოს ჰაერში, ეს ძალიან მნიშნელოვანია. უკნიდან საზურგე ისე უნდა იწყებოდეს, რომ სკამზე ბარძაყის 2/3 უნდა მოთავსდეს. სკამის უკან ვდებთ დიდ ბალიშს, რათა პატარასთვის მოცულობა იყოს შევსებული  და თუ ის ფეხით ვერ წვდება იატაკს, სულ ერთია - რა იქნება, თუნდაც - ფეხსაცმლის ძველი ყუთი, უნდა დავუდოთ. 

ბევრ რაიმეს გააჩნია - ასაკს, როგორ იზრდება ბავშვი და ა.შ. სწრაფად მზარდი ბავშვები სწორად ჯდომას უფრო მეტად ვერ უძლებენ. გარდა ამისა, მნიშვნელოვანია, რომ ბავშვს ჰქონდეს საყრდენი. ეს ჩვენს სკოლებში არ აქვთ - მერხი არის ვიწრო და როდესაც ბავშვი წიგნს გადაშლის, მისი ხელისთვის ადგილი აღარ რჩება. ამიტომ, ბავშვი ხრის წიგნს და მასთან ერთად იხრება ხელიც. ის ყველა წესს არღვევს, რადგან ფიზიკურად არ აქვს მეტი ადგილი. ბუნებრივია, ეს მერხები კომერციულად არის წარმოებული. ალბათ, უნდა იყოს ვალდებულება და მოწმდებოდეს ისინი. ჩვენს სკოლებში ეს სტანდარტი დარღვეულია, რაც ძალიან დიდი პრობლემაა, განსაკუთრებით, თუ სკოლას აქვს ვარიაციის საშუალება.

რაც შეეხება კომპიუტერს - არ დაგვავიწყდეს, რომ ბავშვს კომპიუტერის წინ უნდა ჰქონდეს სამუშაო სივრცე. რაც უფრო დიდია ეკრანი, მით უფრო შორს უნდა დავდგათ კომპიუტერი. თუ ბავშვს სჭირდება ბიფოკალური სათვალე, ეკრანი უნდა იყოს გადახრილი. მეორე მნიშვნელოვანი საკითხია, საიდან ხვდება განათება - შეიძლება, ეკრანზე იყოს ანარეკლი, რაც ბავშვს აიძულებს, შეცვალოს კომპიუტერის მდებარეობა. იდეალურად მიიჩნევა, თუ ჩემი თვალის ხაზი არის ეკრანის ზედა ნაწილიდან, დაახლოებით, 6-8 სმ-ით დაბლა. ასევე, მნიშვნელოვანია, რომ კლავიატურა და მაუსი უნდა იყოს ერთმანეთთან ახლოს", - გვირჩევს თეა ადამია.

წყარო: ​,,შუადღე"

წაიკითხეთ სრულად