Baby Bag

„სისხლის გამათხელებლების თვითნებურად მიღებით კატასტროფულ შედეგამდე შეიძლება მივიდეთ," - ანესთეზიოლოგი არჩილ მარშანია

ანესთეზიოლოგი არჩილ მარშანია კოვიდ-19-თან დაკავშირებით გავრცელებულ მითებზე საუბრობს და აცხადებს, რომ ადამიანები ინტერნეტში გავრცელებულ ინფორმაციას მეტისმეტად ენდობიან, რის გამოც შეცდომაში შედიან:

„სამწუხაროდ ქაოსია, სამეცნიერო ინფორმაცია ძალიან მარტივად ვრცელდება, შესაბამისად მოსახლეობა შედის შეცდომაში. ჩვენ გვახსოვს იბუპროფენთან დაკავშირებული მითები, რომელიც არ დადასტურდა. იყო მითი ბეცეჟე-ს ვაქცინასთან დაკავშირებით. ამბობდნენ, რომ ის გვიცავდა ​კორონავირუსისგან, რაც ასევე არ დადასტურდა, რადგან გავრცელება ჩვენთანაც მაღალია. იგივე ხდება დღეს D და C ვიტამინზე. რომ დავიწყოთ D ვიტამინით, ზოგი ადასტურებს, მაგრამ ზოგი არ ადასტურებს, რომ მას რესპირატორულ დაავადებებთან მიმართებაში დამცველობითი ფუნქცია ახასიათებს.არ არსებობს რაიმე სარწმუნო წყარო, რომლის მიხედვითაც დამატებით C და D ვიტამინის მიღება დაგვიცავს კოვიდისგან ან კოვიდის გართულებებისგან. თუ ამ ვიტამინების დეფიციტი გვაქვს, რა თქმა უნდა, მათი მიღება უნდა გავაგრძელოთ.“

არჩილ მარშანიაც თქმით, D ვიტამინის დეფიციტის პრობლემა თუ არ გვაქვს, მისი მიღება აბების სახით საჭირო არ არის:

„D ვიტამინი, რა თქმა უნდა, საჭიროა ორგანიზმისთვის, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ის ყოველდღიურად აბების სახით მივიღოთ გადაჭარბებული დოზებით. ​კვირაში სამი დღე მზეზე ყოფნითაც მივიღებთ საჭირო დოზას. მზისგან დამცავი კრემებიც კი არ აფერხებს მის მიღებას. არ არსებობს რაიმე საფუძველი, რომ დეფიციტის პრობლემის არარსებობის დროს მივიღოთ ის აბების სახით.“

არჩილ მარშანია ადამიანებს მოუწოდებს, არავითარ შემთხვევაში არ მიიღონ თვითნებურად სისხლის გამათხელებელი აბები და საშუალებები:

„კორონავირუსის ერთ-ერთი ვერაგი გართულება არის თრომბოემბოლია. ეს ხდება მხოლოდ მაშინ, როდესაც მდგომარეობა გართულებულია, ან როდესაც პაციენტი არის თრომბოემბოლიის რისკის ქვეშ. სხვა შემთხვევაში ჩვენ რუტინულად რაიმე სისხლის გამათხელებლების მიღება არ გვჭირდება. ​მით უმეტეს, თვითნებურად მიღებით კატასტროფულ შედეგამდე შეიძლება მივიდეთ. შესაძლოა, გაიზარდოს ინსულტების ან სისხლდენების რისკი. ლიმონიან წყალს რაც შეეხება, აქ მნიშვნელოვანია თვითონ წყალი და არა ლიმონი შიგნით. ლიმონი კარგია, არომატულია. ზოგ ადამიანს არ მოსწონს წყალი და გემოსთვის ერთი ნაჭერი ლიმონი რომ ჩავაგდოთ, კარგია. ისიც არ შეიძლება, რომ ლიმონი გავწუროთ და დავლიოთ. ამან შეიძლება გააღიზიანოს კუჭ-ნაწლავი.“

„ასპირინის ბუმი არის ახლა რატომღაც. გართულებულ შემთხვევებშიც კი ასპირინი არ არის პანაცეა. ნუ მიიღებთ ასპირინს თვითნებურად. ეს არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება,“ - აცხადებს არჩილ მარშანია.

წყარო: ​დილა ფორმულაზე

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

,,ვინც სახლშია, მიიღოს ბევრი წყალი, იმოძრაოს და ასევე, მიიღოს ლიმონი, რომელსაც სისხლის გამ...
„ვინც სახლში გადის მკურნალობას, პირველ რიგში წყლის მიღებაა ყველაზე კარგი. ასევე აუცილებელია მოძრაობა. კორონავირუსს საშინელი სისუსტე ახასიათებს, ადამიანს განძრევაც კი არ უნდა, მიუხედავად ამისა,&nb...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა,“ - პაატა ამონაშვილი

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა,“ - პაატა ამონაშვილი

ფსიქოლოგმა პაატა ამონაშვილმა ჰუმანურ პედაგოგიკაში დასჯის მეთოდებზე ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რეკომენდაციები მისცა:

„ჰუმანური პედაგოგიკა არანაირად არ არის დაუსჯელობის, „რაც გინდა ქენის“ და „თავზე დამაჯექის“ პედაგოგიკა. ჰუმანური პედაგოგიკა არ გულისხმობს, რომ თავდაყირა იარე და მე მოგეფერები. ჰუმანურ პედაგოგიკაში, რა თქმა უნდა, არის დასჯა, მაგრამ ის ძირეულად განსხვავდება ავტორიტარული პედაგოგიკის დასჯისგან. მბრძანებლურ პედაგოგიკაში დასჯაში აქვს გარეგნული სახე, მაგალითად, „წადი კუთხეში,“- თავისუფლება მოვაკელით. თუ წამოარტყამს ვინმე ბავშვს, მაშინ ფიზიკური შეურაცხყოფაც მიაყენეს. ჰუმანურ პედაგოგიკაში დასჯას აქვს სინდისის გახსნის ხასიათი. აქ ისეთი ფორმაა დასჯის, როდესაც ბავშვში იხსნება სინდისი. ის თვითონ გრძნობს ხოლმე თავის დანაშაულს. ის თვითონ წუხს ჩადენილის გამო. გარეგნულად შეიძლება საყვედური არავინ არ უთხრას.

ერთხელ მე სახლიდან დაუკითხავად რაღაც ფული ავიღე, იმიტომ, რომ შატალოზე მივდიოდით. 5 მანეთი მოვიპარე. იმ ფულით ნახევარმა კლასმა ვისეირნეთ. ყველა დავპატიჟე კარუსელებზე, ნაყინებზე. სახლში რომ მოვედი, რა თქმა უნდა, დაინახეს, რომ ჩემი აღებული იყო ეს ფული, მაგრამ არც შემარცხვინეს, არც თავში ჩამარტყეს. უბრალოდ საღამოს დედაჩემმა თქვა, დილით რძეზე ვარ წასასვლელი და შენ ხომ არ წახვალო? მე ვუთხარი, წავალ-თქო. მან მითხრა, მაშინ იქ გუშინ დადებული 5 მანეთი დევს და ის აიღეო. აქ დაიწყო ჩემი ტანჯვა. ის 5 მანეთი უკვე დახარჯული მქონდა. მე ვუთხარი, რომ აღარ იდო იქ ფული, მაგრამ არ ვთქვი, რომ მე ავიღე. არავინ არ შემარცხვინა მაინც. ყველამ ერთხმად დაიწყო იმ 5 მანეთის ძებნა. ეძებდნენ უჯრებში და ყველგან. უსინდისოდ მეც ვეძებდი მათთან ერთად, ვითომც არაფერი. ძებნისას შინაგანად ძალიან ვიტანჯებოდი. მოგვიანებით ამ ვითარებას რომ ვაანალიზებდი, ვფიქრობდი, რა იქნებოდა, რომ დავესაჯე სიტყვიერად, გაველანძღე. ბავშვი როდესაც ასე ისჯება, ცხადია, იწყებს თავის მართლებას. არავინ არაფერი მითხრა და ვის შევეწინააღმდეგებოდი? ერთადერთი სინდისი იღვიძებს და სინდისს ხომ ვერ დაემალები? ბოლოს დედაჩემმა თქვა, არაუშავს, მეორე 5 მანეთიც მაქვს, დაანებეთ თავი, ქარის მოტანილს ქარი წაიღებს, ქვიშაა ეგ ფული, სხვა არაფერიო და დადო მეორე 5 მანეთი, ეს აიღეო. იმის მერე ფული რომ დევს, ხელი აღარ გამირბის. ეს არის დასჯის ფორმა. საუკეთესო დასჯა არის დასჯა ბრჭყალებში. დასჯის საუკეთესო ფორმა არის, როდესაც ბრძენი აღმზრდელი კარგ განსჯას ჩაუდებს თავის აღსაზრდელს."

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად