Baby Bag

„კოვიდგადატანილ პაციენტებს გაცილებით მაღალი რისკი აქვთ ინსულტის განვითარების, ვიდრე მათ, ვისაც დაავადება არ გადაუტანია,“ - ნევროლოგი ალექსანდრე ცისკარიძე

„კოვიდგადატანილ პაციენტებს გაცილებით მაღალი რისკი აქვთ ინსულტის განვითარების, ვიდრე მათ, ვისაც დაავადება არ გადაუტანია,“ - ნევროლოგი ალექსანდრე ცისკარიძე

ნევროლოგმა ალექსანდრე ცისკარიძემ პოსტ-კოვიდურ ეტაპზე განვითარებული ყველაზე საშიში გართულებები დაასახელა, რომელიც სიცოცხლისთვის საფრთხის შემცველია:

„არის საშიში, სახიფათო გართულებები, რომელიც, შესაძლოა, იყოს​ პოსტ-კოვიდურ პერიოდში, ასევე მწვავე კოვიდის დროს. კორონავირუსული ინფექცია ზრდის თრომბების წარმოქმნის რისკს. შესაძლებელია, რომ ამ თრომბების წარმოქმნის რისკის ფონზე პაციენტს განუვითარდეს იშემიური ინსულტი, რაც ერთ-ერთი ყველაზე სახიფათო გართულებაა კოვიდ-19-ის. კოვიდგადატანილ პაციენტებს გაცილებით უფრო მაღალი რისკი აქვთ ინსულტის განვითარების, ვიდრე მათ, ვისაც დაავადება არ გადაუტანია. კოვიდგადატანილ პაციენტებს უფრო მეტი რისკი აქვთ იშემიური ინსულტის განვითარების, ვიდრე სხვა რესპირატორულ ვირუს გადატანილ ადამიანებს.“

ალექსანდრე ცისკარიძის თქმით, გართულებების გამოვლენის მაღალი რისკი აქვთ იმ ადამიანებსაც, ვინც კოვიდი მარტივად გადაიტანა:

​იმ პაციენტებში, ვინც ძალიან მშვიდობიანად გადაიტანა ინფექცია საკუთარ სახლში, ისე, რომ ჰოსპიტალში გადაყვანა არ დასჭირდა, მათ მაინც მაღალი რისკი აქვთ ასეთი გართულებების გამოვლენის. ეს უკვე შესწავლილი ფაქტია. კოვიდ-19 იწვევს ძალიან აგრესიულ იმუნურ პასუხს, რომელიც თავადვეა ძალიან ბევრი პრობლემის მიზეზი. ერთ-ერთი შედეგი ამისა, შესაძლოა, იყოს: ენცეფალოპათია, ენცეფალიტი, მიელიტი.“

ალექსანდრე ცისკარიძემ ის დაავადებები დაასახელა, რომელთა ქონის შემთხვევაში აცრა აუცილებელია:

„ჩვენ ხშირად გაგვიგონია, რომ პაციენტი დამძიმდა თანმხლები დაავადებების არსებობის გამო. ქრონიკული დაავადებების მქონე პაციენტებს გაცილებით მაღალი რისკი აქვთ ჰოსპიტალში მოხვედრის და სამწუხაროდ, სიკვდილობისაც. აცრა აუცილებელია შემდეგი პაციენტებისთვის: ინსულტგადატანილი ადამიანებისთვის, მათთვის, ვისაც ცერებრული ვენური თრომბოზი აქვს გადატანილი, დემენციის, პარკინსონის დაავადებების ან მსგავსი დაავადებების მქონე ადამიანებისთვის.“

„კოვიდის დროს კიდურების დაბუჟების შეგრძნება ხშირი ჩივილია. ​უხშირეს შემთხვევაში ეს გახლავთ ფუნქციური ჩივილი, რომელიც სტრესით არის გამოწვეული. ამას მარტივად ხსნის დამამშვიდებელი საშუალების მიღება. ექიმს უნდა მივმართოთ მაშინ, თუ ეს ჩივილი გაგრძელდა, ამ სიმპტომებმა არ გაიარა და პირიქით, პროგრესირება განიცადა,“- აღნიშნულ საკითხებზე ალექსანდრე ცისკარიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“- ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„სხვა შუადღე“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის შექმნა ახალი სივრცე. გაწევრიანდით ჯგუფში ჯანმრთელობა

„პოსტ-კოვიდურ პერიოდში ყველაზე ხშირი სიმპტომი და ჩივილი არის ქოშინი, რომელიც არ არის ყოველ...
​​პულმონოლოგი დავით ჭყონია კოვიდ-19-ით გამოწვეულ ჯანმრთელობის პრობლემებზე საუბრობს. მისი თქმით, პოსტ-კოვიდურ ეტაპზე გამოჯანმრთელებულ ადამიანებს გარკვეული სიმპტომები რამდენიმე თვის განმავლობაში აწ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი, თუ ბავშვს ხელის დარტყმის ჩვევა აქვს?

როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი, თუ ბავშვს ხელის დარტყმის ჩვევა აქვს?

მშობლები ფიქრობენ, რომ მათი მცირეწლოვანი შვილები ყველაფერს შესანიშნავად იგებენ და ყოველთვის იდეალურად უნდა იქცეოდნენ. დედები ხშირად გაოცებას ვერ მალავენ, როდესაც სკოლამდელი ასაკის ბავშვი მათ მოულოდნელად ხელს ურტყამს, რადგან მშობლის ნათქვამ სიტყვებს კარგად ვერ იგებს. მშობლების გაოცებას იწვევს, როდესაც მათი შვილი სხვა ბავშვის მიმართ იმავე ქცევას ავლენს.

ბავშვის ჩვევა, რომ ხელი დაარტყას მშობელს, უფროსებში ხშირად გაოცებას, სევდას, ბრაზს, სინანულს და სხვა ნეგატიურ განცდებს იწვევს. მცირეწლოვან ბავშვებში ხელის დარტყმის ჩვევა საკმაოდ გავრცელებულია. თუ ბავშვი ხელს გირტყამთ, არ ნიშნავს, რომ სძულხართ. ეს არც იმაზე მიანიშნებს, რომ თქვენ შვილის აღზრდას ვერ ახერხებთ.

პირველ რიგში, მნიშვნელოვანია მშობელმა გააცნობიეროს, რატომ დაარტყა მას ბავშვმა. ამერიკის პედიატრთა აკადემიის ინფორმაციით, მცირეწლოვან და სკოლამდელი ასაკის ბავშვებში მსგავსი ქცევა თვითკონტროლის ნაკლებობით არის განპირობებული. მიზეზები, რის გამოც მცირეწლოვანმა ბავშვმა შეიძლება ხელი დაგარტყათ, შემდეგია: ის ფიქრობს, რომ ხელის დარტყმით დასახულ მიზანს მიაღწევს, ბავშვს ძლიერი ემოციები აქვს და მათში გარკვევას ასაკის გამო ვერ ახერხებს, ბავშვმა არ იცის, როგორ მიიღოს ის, რაც სურს. ისინი საკუთარი ძალაუფლების საზღვრებს ამოწმებენ, რაც მათი ასაკისთვის ბუნებრივია, ბავშვებს ამ ასაკში ემპათიის განცდა არ აქვთ სათანადოდ განვითარებული.

მნიშვნელოვანია, მშობლებმა იცოდნენ, როგორ უპასუხონ ბავშვის მსგავს ქცევას. თუ ბავშვის დარტყმას დარტყმით უპასუხებთ, ის იფიქრებს, რომ ცუდ ქცევაზე პასუხი ცუდი ან უარესი ქცევის ჩადენაა. გირჩევთ ბავშვის მიმართ გამოიყენოთ ფრაზები: „ვხედავ, რომ გაღიზიანებული ხარ...“ „ვხედავ, რომ გრძნობების გამოხატვა გინდა...“ „მესმის, რომ განიცდი...“ ბავშვი უფრო მეტად უსმენს იმ ადამიანებს, რომლებიც მას უსმენენ, ამიტომ მნიშვნელოვანია, ვაგრძნობინოთ, რომ მისი გვესმის.

მშობლებმა დისციპლინის მიზნით საუბრის მტკიცე ტონი და მკაფიო რეკომენდაციები უნდა გამოიყენონ. მნიშვნელოვანია, წახალისების მიზნით ბავშვის შექებაც. დასჯა ნეგატიური ხასიათის ქმედებაა. თქვენ ბავშვს სჯით ისეთი ქცევის გამო, რომლის უარყოფითი მხარეების შესახებ მან არაფერი იცის.

3 წლამდე ასაკის ბავშვებს დასჯის არსი არ ესმით. საზღვრების დაწესება გაცილებით სწორი მიდგომაა, ვიდრე დასჯა. ბავშვების უდიდესი ნაწილი მკაფიოდ, მშვიდად ახსნილ და განმარტებულ შეზღუდვებს ემორჩილება.

წყარო: ​moms.com

წაიკითხეთ სრულად