Baby Bag

„საკეისრო კვეთა თუ კეთდება ჩვენების გარეშე, ექიმმა ეს ბრძოლა წააგო,“ - მეან-გინეკოლოგი ნიკოლოზ კინტრაია

„საკეისრო კვეთა თუ კეთდება ჩვენების გარეშე, ექიმმა ეს ბრძოლა წააგო,“ - მეან-გინეკოლოგი ნიკოლოზ კინტრაია

მეან-გინეკოლოგმა ნიკოლოზ კინტრაიამ ბუნებრივი მშობიარობის უპირატესობებზე ისაუბრა და არასაჭირო შემთხვევებში საკეისრო კვეთის გაკეთების მავნე მხარეებს გაუსვა ხაზი:

„საკეისრო კვეთა არის ოპერაცია, რომელსაც აქვს თავისი ჩვენება. საკეისრო კვეთა თუ კეთდება ჩვენების გარეშე, ექიმმა ეს ბრძოლა წააგო. ექიმი ვალდებულია სწორად აუხსნას, თუ რატომ უნდა იმშობიაროს ქალმა 12-16 საათის განმავლობაში, როდესაც 40 წუთში გაუკეთებენ ოპერაციას. აქ ეთიკური საკითხები წამოიწევს ხოლმე წინა პლანზე.“

ნიკოლოზ კინტრაიას თქმით, საკეისრო კვეთით დაბადებულ ბავშვებს ამ მიზეზით ნაკლოვანებები არ აქვთ:

„მინდა ზუსტად ვუთხრა ყველას, რომ თუ ვინმე საკეისრო კვეთით არის დაბადებული, არ ნიშნავს, რომ მას რაიმე ნაკლი აქვს. ის ადამიანი, ვინც ძალიან ნიჭიერია, საკეისრო კვეთით არის დაბადებული, წარმატებული მეცნიერია, კიდევ უფრო ნიჭიერი და წარმატებული იქნებოდა ფიზიოლოგიურად რომ დაბადებულიყო. ​ფიზიოლოგიური მშობიარობის დროს ნაყოფი ემზადება დამოუკიდებლად სიცოცხლის დასაწყებად. პირველ დღეებსა და თვეებში სტრესის მიმართ ფიზიოლოგიური მშობიარობით დაბადებული ახალშობილები ბევრად უფრო გამძლეები არიან.“

„არსებობს მეცნიერული კვლევებით დადასტურებული მოსაზრებები, რომ სხვადასხვა პათოლოგიის, მათ შორის, აუტიზმის განვითარების რისკი საკეისრო კვეთით დაბადებულ ახალშობილებში უფრო მეტია, ვიდრე ბუნებრივი გზით დაბადებულ ახალშობილებში. წარმოიდგინეთ ექიმის პოზიცია. ექიმი, რომელმაც 16 საათი უნდა გაატაროს მშობიარესთან და ნაკლებ ანაზღაურებას მიიღებს, ვიდრე 40 წუთში გააკეთებს ოპერაციას, წავა სახლში, თავის საქმეს მიხედავს. ეს ადამიანი თავის ინტერესებს მაინც გვერდზე გადაწევს, ურჩევს მშობიარეს: „შენთან ერთად ვიქნები 18 საათის განმავლობაში, მაგრამ მოდი, ამ გზით წავიდეთ.“ იმიტომ, რომ ასე სჯობს ნაყოფისთვისაც, დედისთვისაც. პერინატალურ გამოსავალზეა დამოკიდებული მთელი ჩვენი ქვეყნის მომავალი, რამდენად ჯანმრთელი ბავშვები დაიბადებიან, დედა რამდენად ჯანმრთელი იქნება,“ - აღნიშნულ საკითხზე ნიკოლოზ კინტრაიამ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

ფიზიოლოგიურად მიმდინარე ორსულობა და ორსულობა, რომელსაც არ აქვს არანაირი გართულება, არ საჭი...
რამდენად მიზანშეწონილია არამიზნობრივი საკეისრო კვეთა და რატომ არის მნიშვნელოვანი პარტნიორის ჩართულობა მშობიაორობის პროცესში? - ორსულობასთან და მშობიარობასთან დაკავშირებულ საკითხებზე ​Mo...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

„დაბომბვის ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი სამშობიაროს ფანჯრიდან,“- ქართველი დედა 2008 წლის აგვისტოს მძიმე დღეებს იხსენებს

2008 წლის აგვისტოს ომის დროს ქართველი დედები არაერთი მძიმე განსაცდელის წინაშე აღმოჩნდნენ. ერთ-ერთი დედა, რომელსაც ომის პერიოდში უდიდეს სირთულეებთან მოუხდა შეჯახება სოფელ ერგნეთში მცხოვრები მაგული ოქროპირიძეა. ის 14 წლის წინანდელ მძიმე ამბებს ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იხსენებს და ყვება, როგორ გადახტა სამშობიაროს ფანჯრიდან ახალშობილთან ერთად, როდესაც საფრთხის მოახლოება იგრძნო:

„2008 წლის 7 აგვისტოს ღამე მეყოლა მეხუთე შვილი. ზუსტად როდესაც გავაჩინე ქეთი, ის პერიოდი იყო შორ მანძილზე რომ ისროდნენ. ისეთი ხმა ჰქონდა, მთელი სამშობიარო ზანზარებდა. სამხედრო ნაწილი და გორის სამშობიარო ძალიან ახლოს არის. ფანჯრები, მინები სულ ჩამომსხვრეული იყო საავადმყოფოში. ამ ხმაზე ინსტინქტურად მოვკიდე ამ ბავშვს ხელი, ჟილეტში გავახვიე, მივიხუტე და ასე გადმოვხტი ფანჯრიდან. რამოდენიმე წელი იმ საავადმყოფოს ეზოშიც კი ვერ შევდიოდი. ქეთო, როგორც ომი, ისეთი დაუმორჩილებელია. ვიტყოდი, რომ გმირია, იმიტომ, რომ პირველმა დაამარცხა სიკვდილი თავისი დაბადებით. მშობიარობის დროს „ვაიმე დედა“ არ მითქვამს. მარტო ვლოცულობდი: „ღმერთო, ჩემი შვილები კარგად იყვნენ, ღმერთო, გადაგვარჩინე.“

მაგული ოქროპირიძის თქმით, ომმა ბავშვებზე უმძიმესი გავლენა მოახდინა და პატარებს მდგომარეობიდან გამოსვლა დიდხანს უჭირდათ:

„ჩემი შვილი, მეორე გოგო დედაჩემის გვერდით იყო, როდესაც მე ბავშვით ხელში გადმოვხტი. მთელი ორი კვირა არ ლაპარაკობდა. ხალხს რომ დაინახავდა, გზაზე ვერ გადადიოდა. ომის შემდეგ პირველად რომ შემოვედი ერგნეთში და დავინახე პირველი სახლი დამწვარი, ერთი ამოსუნთქვით დამთავრდა ყველაფერი. ჩემში ყველა ემოცია გაიყინა. პიანინო მაქვს ჩემი ასაკის. ჩექმიანი ფეხით იყო ჩაქუჩები და სიმები ჩამტვრეული, ნაფეხური ეტყობოდა ძირს დაყრილ ხატებს.“

2008 წლის 7 აგვისტოს დაბადებული ქეთევან დოჯაშვილი რუსულ ბომბდამშენებს გადაურჩა და 14 წლის წინანდელი ომის შესახებ მხოლოდ დედის მონაყოლიდან იცის.

„დედა რომ ყვება ხოლმე, მეც თვალწინ მიდგას ყველაფერი, რაც ომის დროს ხდებოდა. დედა სულ ამბობს, რომ დაიბადე, გმირი ხარ და სიკვდილს პირველი უთხარი არაო,“ - ამბობს ქეთევან დოჯაშვილი.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად