Baby Bag

„მითხრა, ღვთისმშობელი ვნახე, შენ მარიამი შვილს გჩუქნისო, ამ დროს სამი თვის ორსული ვიყავი,“ - ნატო გელაშვილი დაუჯერებელ ამბავს ჰყვება

მომღერალი ნატო გელაშვილი „სხვა რაკურსში“ მეორე შვილის დაბადების საოცარ ისტორიას იხსენებს:

„ლუკას დაბადების უცნაური ისტორია აქვს. გიო რვა თვის იყო, როდესაც ფეხმძიმედ დავრჩი. ხომ გახსოვს, რა დრო იყო, „კერასინკები“ გვქონდა, ნავთი აეროპორტიდან უნდა გეტარებინა, მე სტუნდენტი ვიყავი, თავს მოსწავლეებით ვირჩენდი. მიუხედავად ყველაფრისა, მინდოდა შვილები. ჩემი დედამთილი უცნაური ქალი იყო, არ უნდოდა ბავშვი. ჯერ ერთი გაზარდეთ, მეორე მერე გააჩინეო. მაშინ მეგობარმა დამირეკა, რომელიც გარდაცვლილი მეგონა. ვიცოდი, რომ საშინელ ავარიაში მოჰყვა, ამის შემდეგ არავის უნახავს. ვიცოდით, რომ სიკვდილ-სიცოცხლის ზღვარზე იყო და უცებ დამირეკა, მითხრა, ღვთისმშობელი ვნახე, შენ მარიამი შვილს გჩუქნისო, ამ დროს სამი თვის ორსული ვიყავი. მკითხა კიდეც ჩემმა მეგობარმა, ორსულად ხომ არ ხარო? ვუპასუხე, რომ ვიყავი. გაიცინა და ყურმილი დამიკიდა.“

„ჩემმა მეგობარმა ისიც მითხრა, რომ გოგოზე ვიყავი ორსულად. მთელი 9 თვე ბავშვს მარიამს ვეძახდი. რომ ვიმშობიარე, აღმოვაჩინე, რომ ბიჭი იყო. ექიმებმა მკითხეს, შვილს რას არქმევო, მე ვუპასუხე, ლუკას-მეთქი. თურმე იმ დღეს ლუკაობა იყო, მე ეს არ ვიცოდი. მაშინ ლუკას ბავშვს იშვიათად არქმევდნენ. ჩემი შვილის სახელს ვერც იმახსოვრებდნენ. ასე გაჩნდა მარიამ-ლუკა ჭოხონელიძე,“ - აღნიშნავას ნატო გელაშვილი. 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„შვიდი წლის რომ შემიყვანეს სკოლაში, მას მერე აქ ვარ, ამ სკოლაში... 3 თაობის მასწავლებელი ვარ,“ - გაიცანით 80 წლის მერი გულუა, რომელიც 60 წელია პედაგოგია

მერი გულუა 60 წელია პედაგოგია. თავის პროფესიაზე შეყვარებული მასწავლებელი მოსწავლეებთან დღემდე ენერგიულად მუშაობს:

„არ არსებობს ადამიანი, რომელსაც რაიმე გზით რომ მიუდგებით გულში რამე დადებითი არ ჰქონდეს. ძალიან რთული და საყვარელი პროფესიაა. მასწავლებელი რომ იყო, უნდა გიყვარდეს ბავშვები, შენი საგანი და უნდა გქონდეს დიდი მოთმინებაც. შვიდი წლის რომ შემიყვანეს სკოლაში, მის მერე აქ ვარ, ამ სკოლაში. 60 წელი მთავრდება, 3 თაობის მასწავლებელი ვარ. არიან ისეთები, რომლის ბაბუასაც ვასწავლიდი, მამასაც და შვილიშვილსაც.

ჩემი მშობლებიც პედაგოგები იყვნენ. ჩემი ძმა, სერგო გულუა, ძალიან ნიჭიერი მათემატიკოსი იყო. ჩემი და მუშაობს ინგირის პირველ საჯარო სკოლაში, ისიც მათემატიკის მასწავლებელია. სამივემ მასწავლებლობა დავიწყეთ. მე ვასწავლი ქართულს, მათემატიკას და ბუნებას. ჩვენი სოფლის სკოლა არის პირველი სკოლა ზემო სამეგრელოში. სხვაგან არსად არ იყო მაშინ სკოლა. ეზოში რომ შემოვალ დილით, არაფერი პრობლემა არ მახსოვს. ჩემი პრობლემები, რაც უნდა მქონდეს, ყველაფერი მავიწყდება, სულ ბავშვებზე ვარ გადართული.

შვილიშვილებიც აქ არიან, სკოლაში. ერთი მეცხრე კლასშია, მეორე - მესამე კლასში, პატარა ბაღში დადის ჯერ. ბავშვების გულში რომ ჩაიხედო, ძალიან რთულია. წაჯიკავებას და დაცემას ბევრი არაფერი არ უნდა, ჭაობში ჩაძირვას არ უნდა ბევრი არაფერი. ჭაობიდან ამოყვანაა საქმე. ჩემი ყველაზე დიდი ჯილდო არის ჩემი ყოფილი მოსწავლეები რომ შემხვდებიან და სიყვარულით მომიკითხავენ. ამაზე უფრო დიდი ბედნიერება არაფერი არ არის ჩემთვის.

ზოგიერთი მასწავლებელი რომ გაუშვეს ჯილდოთი და წავიდნენ, ვისაც სურვილი ჰქონდა, წავიდა. მე ჩავაბარე, სტატუსი მივიღე და რატომ წავიდოდი? გავაგრძელე მუშაობა. მიყვარს მე ეს პროფესია და თავიდან რომ ვიწყებდე მუშაობას, ისევ ამ პროფესიას გავაგრძელებდი. დროა დავისვენო, ხომ? მაინც რაღაც მეზიდება აქით. თუ რამე კანონი გამოვიდა, კი ბატონო...“ - აღნიშნა მერი გულუამ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“ -ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო.“

წყარო:​ „დილა მშვიდობისა საქართველო“ 

წაიკითხეთ სრულად