Baby Bag

„ესენი თუ არ იცი, წერა-კითხვა არ იცი!“- ალექსანდრე ჯეჯელავა წარმატების მისაღწევად აუცილებელი უნარების შესახებ

ტრენერმა, მენეჯმენტის სპეციალისტმა ალექსანდრე ჯეჯელავამ წარმატების მისაღწევად აუცილებელი უნარების შესახებ ისაუბრა:

„წარმატების მისაღწევად საჭირო უნარების 12 ჯგუფია გამოყოფილი. ეს ჯგუფები სამ კატეგორიად არის და ამ სამ კატეგორიაზე ვისაუბრებ. პირველი არის წერა-კითხვის ცოდნა. ადრე ხომ იყო წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება. სამ რამეს მიენიჭა მნიშვნელობა, რომ ესენი თუ არ იცი, წერა-კითხვა არ იცი. ეს არის: ტექონოლოგია, ინფორმაციასთან მუშაობა და მედია წიგნიერება. მედიაში თუ ვერ გაერკვევი, რა ხდება, ცუდად არის საქმე. ეს სამი არის წერა-კითხვის კატეგორიაში. თუ პრიორიტეტებზე ვილაპარაკებთ, პირველი ეგ არის. სკოლამ უნდა მოხერხოს, რომ ეს წერა-კითხვის საფეხური უკვე დალაგებული იყოს.

შემდეგი უნარები არის სწავლის უნარები. 5 ჯგუფია, რომელიც უკავშირდება სწავლას. მათ შორის არის კრიტიკული აზროვნება და ისეთი უნარები, რომელიც საშუალებას გაძლევს ახალი რამ ისწავლო. ვთქვათ, ხარ 35 წლის და დაგჭირდა რაღაცის სწავლა, ადვილი არ არის, მაგრამ რაღაც უნარები გჭირდება, რომ ინფორმაცია დაამუშაო. მიზანდასახულობა გჭირდება, სტრესის დროს მუშაობის უნარები გჭირდება.

მესამე კატეგორია არის სოციალური უნარები, იმიტომ, რომ ჩვენ სოციუმში ვართ. მე ყველაფერი რომ ვიცოდე დედამიწის ზურგზე და არ გამომდიოდეს თქვენთან კომუნიკაცია, ნიჭი და ცოდნები ვერ გამოვლინდება. ამ კატეგორიაში არის კიდევ 4 უნარი. მათ შორის არის: გუნდური მუშაობა, ლიდერობა და პასუხისმგებლობა. ეს შენ საშუალებას გაძლევს, რომ ორგანიზაციაში, გუნდში, სამეზობლოში, ოჯახში იყო წარმატებული,“- მოცემულ საკითხზე ალექსანდრე ჯეჯელავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „დილის შოუ“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილის შოუ“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

ფსიქოლოგმა თეო გუბიანურმა ბავშვსა და მშობელს შორის უსაფრთხო მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„მიჯაჭვულობაში ვგულისხმობთ ემოციურ კავშირს. ეს კავშირი არ არის მხოლოდ ბავშვს და მშობელს შორის კავშირი, შეიძლება ეს იყოს ადამიანი, რომელიც ზრუნავს ბავშვზე. ჩვილობიდან იწყება მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება. რა ფორმის იქნება მიჯაჭვულობა, ეს დამოკიდებულია მზრუნველ ადამიანზე. უსაფრთხო მიჯაჭვულობისას ბავშვს აქვს განცდა, რომ ვიღაც მასზე ზრუნავს და მხარს უჭერს. მას ეს შემდგომში განუზოგადდება გარემოზე, სამყაროზე. თუ მას ბავშვობიდან ასწავლეს, რომ ეს სამყარო და შენ ირგვლივ ადამიანები უსაფრთხოა და შეგიძლია ენდო, მას ეს გაჰყვება. მეორე ტიპის მიჯაჭვულობისას საფრთხის განცდაა. ეს მაშინ ხდება, როდესაც მას უვლიან, აჭმევენ, მაგრამ არ აქვთ მასთან ემოციური კავშირი.

ბავშვს რომ ვაწყენინებთ, გვგონია, რომ არაფერია, მეორე დღეს შემოვირიგებთ. ასე არ არის. იმას დრო უნდა, რომ ისევ გვენდოს. კარგად უნდა დავფიქრდეთ და დავგეგმოთ, როგორ მოვიპოვოთ ბავშვის ნდობა. ბავშვი რომ იზრდება, მიჯაჭვულობა, რომელიც ჩამოუყალიბდა, მოზარდობაში აისახება იმაზე, როგორ ურთიერთობას ამყარებს სხვებთან. შეიძლება ადამიანმა რაღაც მომენტში გადაიაროს არასანდო მიჯაჭვულობის ტრავმა, მოაგვაროს ამ ტრავმასთან თავისი ურთიერთობა.

ბავშვი რომ იბადება, ის იბადება და მან საერთოდ არ იცის ქცევის წესები, როგორ უნდა მოიქცეს. როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში. თუ იქ ყველაფერი წესრიგშია, მერე მივადგეთ ბავშვს. პრობლემა ვეძებოთ ჩვენში, უფროსებში. პიროვნული თვისებები გენეტიკურად განპირობებულია, მაგრამ ნახევარს იღებს ბავშვი გარემოდან, ამიტომ გარემოს დიდი ყურადღება უნდა მივაქციოთ,“- მოცემულ საკითხზე თეო გუბიანურმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ რადიო „ფორტუნა“

წაიკითხეთ სრულად