Baby Bag

ტეხასში დააკავეს მასწავლებელი, რომელიც სკოლაში ცეცხლსასროლი იარაღით მივიდა

ტეხასში დააკავეს მასწავლებელი, რომელიც სკოლაში ცეცხლსასროლი იარაღით მივიდა

ტეხასში 62 წლის მასწავლებელი დააკავეს, რომელიც სკოლაში ცეცხლსასროლი იარაღით მივიდა. ის თანამშრომლებისადმი ნეგატიურ განწყობას ღიად გამოხატავდა და მათი მისამართით მუქარის შემცველ განცხადებებს აკეთებდა. მარკ ალან დევისი ტეხასის ერთ-ერთ ლუთერანულ სკოლაში სოციალურ თეორიებსა და თეოლოგიას ასწავლიდა. პოლიციამ მასწავლებელი იარაღის აკრძალულ ადგილას გამოყენების გამო დააკავა. სკოლაში იარაღის შეტანა კანონდარღვევაა. მარკ ალან დევისს ბრალი ორი დანაშაულის: სკოლის ტერიტორიაზე იარაღის შეტანის და მუქარის შემცველი განცხადებების გაკეთების გამო წაუყენეს. მასწავლებელს გირაოს სახით 50 500 $-ის გადახდა მოუწევს.

ერთ-ერთმა პედაგოგმა სკოლის უსაფრთხოების სამსახურს მასწავლებლის უკანონო ქმედების შესახებ აცნობა. მან აღნიშნა, რომ დევისი სკოლაში უჩვეულოდ გაღიზიანებული და გაბრაზებული მოვიდა. მასწავლებლის თქმით, ის სკოლის დირექტორისადმი უკმაყოფილებას ღიად გამოხატავდა. დევისი აღნიშნავდა, რომ დირექტორმა ერთ-ერთ სკოლას წერილი მისწერა, რომელშიც მასწავლებელს ნეგატიურად აფასებდა. გაბრაზებული პედაგოგის თქმით, მას აგრესიული ქმედებისკენ სწორედ დირექტორმა უბიძგა.

დევისი სკოლის ბეისბოლის მწვრთნელის მიმართაც აგრესიული იყო. მისი თქმით, მწვრთნელი მისდამი დისკრიმინაციულ დამოკიდებულებას ხშირად ავლენდა, რის გამოც მას სკოლის სპორტულ ცხოვრებაში ჩართვის საშუალება არ ეძლეოდა.

დევისმა სკოლის ერთ-ერთ პედაგოგს გაანდო, რომ შაშხანის შეძენას გეგმავდა. მან მასწავლებელს ისიც უთხრა, რომ სკოლაში ცეცხლსასროლი იარაღით იყო მოსული. დევისის თქმით, მას იარაღი ერთ-ერთ საკლასო ოთახში ჰქონდა გადამალული. დევისი იმასაც აღნიშნავდა, რომ მედიკამენტების მიღება დაიწყო. მან არაერთხელ გაიმეორა, რომ თანამშრომელთა მხრიდან დისკრიმინაციის მსხვერპლი იყო.

პედაგოგმა, რომელსაც დევისი გულახდილად გაესაუბრა, სკოლის უსაფრთხოების სამსახურს მიაკითხა. დაცვის ერთ-ერთმა წევრმა ცეცხლსასროლი იარაღი დევისის პორტფელში აღმოაჩინა.

სკოლის ადმინისტრაციამ მასწავლებელს იარაღი ჩამოართვა და მას სასწავლებლის ტერიტორიის დაუყოვნებლივ დატოვებისკენ მოუწოდა. დევისმა იარაღის სკოლაში მიტანის მთავარ მოტივად მოსწავლეების უსაფრთხოებაზე ზრუნვა დაასახელა. სკოლის უსაფრთხოების სამსახურმა დევისის იარაღი პოლიციას გადასცა. მოგვიანებით მასწავლებელი დააკავეს.

მარკ ალან დევისს იარაღის ტარების უფლება ჰქონდა, თუმცა მისი სკოლაში მიტანა არ შეეძლო, რადგან სასწავლო დაწესებულებაში ცეცხლსასროლი იარაღის შეტანა უკანონო ქმედებად ითვლება.

„აღნიშნული ტიპის ქმედებებები ტეხასის კანონმდებლობას ღიად უპირისპირდება. ჩვენ მსგავს ინციდენტებს ყოველთვის სიფრთხილით ვეკიდებით, რადგან ეს სერიოზული შემთხვევაა. ჩვენი ლუთერანული სკოლისთვის მოსწავლეების, მასწავლებლების და თანამშრომლების უსაფრთხოება ყველაფერზე მაღლა დგას,“ - ნათქვამია სკოლის წარმომადგენელთა განცხადებაში.

დევისმა, რომელიც სასამართლოს წინაშე უკვე წარსდგა, სასამართლოს მიერ დანიშნული ადვოკატის დახმარება მოითხოვა. სასამართლოს გადაწყვეტილებით, მასწავლებელს იარაღის ტარების უფლება დროებით შეუჩერდა და ლუთერანულ სკოლასთან მიახლოება აეკრძალა. დევისის ადვოკატმა მისი დაცვის ქვეშ მყოფისთვის 2 500$ გირაოს დაკისრება მოითხოვა სისხლის სამართლის დანაშაულისთვის, ხოლო 500 $-ის სკოლის კანონმდებლობის დარღვევისთვის. ადვოკატის მტკიცებით, დევისს აღნიშნულ შემთხვევამდე დანაშაული არასდროს ჩაუდენია და მას კრიმინალური მიდრეკილებები არ აქვს. სასამართლომ ადვოკატის მოთხოვნა არ დააკმაყოფილა.

„სასწავლო დაწესებულებაში იარაღის შეტანა დაუშვებელია. არ აქვს მნიშვნელობა, რისთვის იყენებს ესა თუ ის ადამიანი ამ იარაღს. მოსწავლეთა და თანამშრომელთა სიცოცხლეს საფრთხე ემუქრება. გადახედეთ ჩვენს წარსულ გამოცდილებას. მასობრივ სროლებში მონაწილე ადამიანები, რომლებმაც ბავშვები დახოცეს, კრიმინალური წარსულის მქონე მოქალაქეები არ ყოფილან. მათ რომ რაიმე სახის დანაშაული თავდასხმების მოწყობამდე ჩაედინათ, ცხადია, ისინი ვეღარ შეძლებდნენ მსგავსი მასშტაბის დანაშაულის ჩადენას, რადგან პოლიცია მათ იარაღის ტარების უფლებას აღარ მისცემდა,“ - ნათქვამია სასამართლოს წარმომადგენლის ოფიციალურ განცხადებაში.

ლუთერანულ სკოლაში მომხდარ ინციდენტამდე ერთი კვირით ადრე ტეხასის ერთ-ერთ საშუალო სკოლაში მოსწავლეს გულ-მკერდის არეში ესროლეს, რის შედეგადაც ის გარდაიცვალა. სასამართლოს გადაწყვეტილებით, სეზარ კორტესი ერთ-ერთმა 16 წლის მოსწავლემ უნებლიე გასროლის შედეგად მოკლა, რის გამოც ის წინასწარი განზრახვის გარეშე მკვლელობის მუხლით გაასამართლეს.
მომზადებულია houstonchronicle.com-ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

შეიძლება დაინტერესდეთ

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს?

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს?

ექიმი დათო კობერიძე საქართველოში არსებულ ეპიდვითარებას აღწერს:

,,შემოდის პაციენტი ცხელებით და რესპირატორული ჩივილებით, რა თქმა უნდა დიდი ალბათობით კოვიდი აქვს და ეს თვითონაც კარგად იცის გულის სიღრმეში მაგრამ არ უნდა დაიჯეროს, იმედს ებღაუჭება, "ოფლიანმა დავიძინე", "გავცივდი ალბათ", "დაბანილი გავედი გარეთ", "კონდენციონერის ბრალი იქნება", ყველაფერს აბრალებს ოღონდ კოვიდი არ იყოს, ოღონდ კოვიდი არ იყოს... 

უკეთებ ტესტს და ავად სახსენებელი მეორე ხაზი წითლდება, და ეუბნები ფრაზას რომლის გაგონებაც ყველაეზე ნაკლებად უნდა: "-ბებო/ბაბუ/ბატონო/ქალბატონო/უფროსო... დაგიდასტურდათ პირველი რეაქცია ყველას თითქოს განსხვავებული მაგრამ საბოლოო ჯამში ერთნაირი აქვს: "-უეჭველი დადებითია?", "პისიარი ხო არ გავიკეთოთ?" "-ღმერთო დავიღუპე" "-ვიცოდი..."... 

მერე იწყება პანიკა და ქრონიკული დაავადებების გახსენება და იმის გააზრება რომ რისკ ჯგუფშია, მერე ახსენდებათ ახლობლები რომლებთანაც კონტაქტი ჰქონდათ, რომელზე ინერვოულონ აღარ იციან. იწყება რეკვა მთელს სანათესაოსთან და იმის "მიხარება" რომ დაუდასტურდა. უზომავ სატურაციას და სახეზე გატყობენ რომ რაღაც ვერ არის კარგად. -  როგორია? გეკითხება. ცოოტა დაბალია, ნორმის ქვედა ზღვარზე მაგრამ არ ინერვოულოთ, დაბალი წნევით კანულით მოგაწვდით ჟანგბადს და ყველაფერი კარგად იქნება. 

-ხომ არ მოვკვდები? - არა (პასუხობ შენც, მიხედავად იმისა რომ უკვე ათასჯერ გაქვს ეს სცენარი ნანახი, იმედს მაინც არ უკლავ), რამოდენიმე დღის მერე ისევ ხვდები ამ პაციენტს და ხედავ რომ უკცე.ნიღბით მიეწოდება ჟანგბადი და უფრო უჭირს სუნთქვა, რამოდენიმე დღეში ხედავ რო მუცელზე წევს და ძლივსღა იჭერს სატურაციას, გადაგყავს არაინვაზიურ მართვით სუნთქვაზე ე.წ. CPAP-ზე (რაც საშინელებაა, ნიღაბი ჰერმეტულად მჭირდოდ გეკვრის სახეზე და მაღალი წნევით გამუდმებით გაწვდის ჟანგბადს), ნატრულობ რომ რეანიმაციაში ადგილი განთავისუფლდეს (რაც ძირითადში ვიღაცის გარდაცვალების შედეგად ხდება), 

წარმოიდგინეთ რა საშინელი გრძნობაა ექიმი რომ ფიქრობ იქნებ ვინმე ტერმინალური (უიმედო პაციენტი რომელსაც შანსი საერთოდ არ აქვს დარჩენილი) პაციენტი "გაეწეროს", რომ ეს ადამიანი რომელსაც ჯერ ისევ აქვს შანსი რეანიმაციაში დააწვინო. პერიოდულად შედიხარ რეანიმაციაში და ხედავ ამ შენთვის ნაცნობი პაციენტის შეშინებულ, მშიერ, მწყურვალ და სიცოცხლე ჩამქრალ თვალებს, ხედავ რომ ყოველდღე უყურებს როგორ მძიმდებიან მისივე სიმძიმის პაცოენტები, როგორ გადადიან მართვით სუნთქვაზე, როგორ აჩერებენ გულს, როგორ იბრძვიან ექიმები გულის აღსადგენად, და როგორც წესი წარუმატებლად,ლ და როგორ გაჰყავთ შავ ბრეზენტის ჩანთაში შეფუთული, ადგილი კი გაციებასაც ვერ ასწრებს ისე მალე შემოდის ახალი მძიმე პაცოენტი. ამ ყველაფერს უყურებენ, თავიანთ მომავალს ხედავენ და აცნობიერებენ რომ ეს დასასრულია, და დგება მომენტი როცა მათაც იმდენად უჭირთ სუნთქვა რომ აპარატზე გადადიან და სამუდამოდ ხუჭავენ თვალებს, იმიტომ რომ ამ ნაკადზე აპარატიდან კოვიდ პაციენტი არ მოხსნილა (მაქსიმუმ 1-2 ალბათ, ისიც მეეჭვება, არ გამიგია ყოველ შემთხვევაში)....

თქვენ რავიცი... თუ გინდათ არ აიცრათ, არ დაიცვათ რეგულაციები, უბრალოდ მინდა იცოდეთ რისთვის წირავთ თქვენთვის საყვარელ ადამიანებს და როგორ ჯოჯოხეთად უქცევთ სიცოცხლის ბოლო დღეებს.

ეს არის ჩემი და ჩემი კოლეგების ყოველდღიური რუტინა, ამას ვუყურებთ 24/7-ზე, ამათ ტკივილს და ამათ თვალებს ვუყურებთ, და ხელში გვაკვდებიან პაციენტები რომლებსაც ვპირდებოდით რომ ყველაფერი კარგად იქნება.

უბრალოდ დავიღალე. დავიჯერო მარტო მე მინდა რომ ეს ჯოჯოხეთი დამთავრდეს???''

წაიკითხეთ სრულად