Baby Bag

ერთ დღეს ჩემს მოსწავლეებს ეს იგავი წავუკითხე

ერთ დღეს ჩემს მოსწავლეებს ეს იგავი წავუკითხე


ამის შესახებ ფილოლოგი, პედაგოგი გია მურღულია სოციალურ ქსელში წერს.

ერთ დღეს ჩემს მოსწავლეებს ეს იგავი წავუკითხე:

დიდი ხნის წინ ერთ ქალაქში ცხოვრობდა მასწავლებელი, რომელსაც ბევრი მოწაფე ჰყავდა. ერთხელ მათ შორის ყველაზე ნიჭიერი ჩაფიქრდა: „არსებობს კითხვა, რომელზეც ჩვენი მოძღვარი ვერ მიპასუხებს?“
აყვავებულ მინდორში ულამაზესი პეპელა დაიჭირა და ხელისგულებში მოიმწყვდია. პეპელა ხელისგულებზე ფეხებით ებღაუჭებოდა და უღუტუნებდა. გაღიმებული მოწაფე მასწავლებელთან მივიდა და ჰკითხა:
- აბა, მითხარით: ხელებში ცოცხალი პეპელა მყავს თუ მკვდარი?
მას მშვენიერი მწერი ხელისგულებში ისე ჰყავდა მომწყვდეული, რომ ნებისმიერ წამს მზად იყო, მასწავლებლის პასუხის შესაბამისად, ცოცხალი დაეტოვებინა ან მოეკლა. მოძღვარს მისი ხელებისთვის თვალიც არ შეუვლია, ისე უთხრა:
- ყველაფერი შენს ხელშია.
ჩემმა მოსწავლეებმა ეს იგავი ასე შეაფასეს:
1. იგავები მარტივად გვესაუბრებიან რთულზე;
2. ფრაზებს განსხვავებულ სიტუაციებში სხვადასხვა მნიშვნელობა შეიძლება ჰქონდეთ;
3. პრობლემებს არა ერთი გადაწყვეტა აქვთ;
4. ცხოვრება სავსეა პიროვნულ გადაწყვეტილებათა სიმრავლით;
5. ის დამუხტულია, აგრეთვე, ფარდობითობებით;
6. გამოცდილება მეყსეულ პასუხებს ბადებს;
7. ზოგჯერ ასწავლო, ნიშნავს მარტო დატოვო საკუთარ თავთან.
იმ დღეს ჩემს ბავშვებს არა უშავდათ - სტანდარტულ სიმაღლეზე დაბლა არ ჩამოსულან.
არც კი იციან, როგორ მიყვარს ისინი, როცა ფიქრობენ და... ნებისმიერ სხვა დროსაც.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ორივე ბავშვი იუთუბმა დააინვალიდა და ორივე მკურნალობს“

„ორივე ბავშვი იუთუბმა დააინვალიდა და ორივე მკურნალობს“

„თუ იცნობთ ვინმეს, ვინც რვა წლამდე ბავშვს დღეში საათზე მეტს ატარებინებს ეკრანთან, განსაკუთრებით ეტლით მგზავრობისას, ჭამისას, ბანაობისას, ა.შ., შეაჩვენეთ და გააგებინეთ.

დღეს ჩემი ორი მეგობარი მოვიდა ვორქშოფში, ბავშვებთან ერთად. ოთხი წლის გოგო და ხუთი წლის ბიჭი. ხუთი წლის - დეპრესიაშია, ოთხის - ჰიპერაქტიურია. გოგომ ათ წუთში სამი ნივთი დაამტვრია და სამი ტანტრუმი დააგდო. არც ერთმა არ იცის წესიერად თამაში, არ ესმით იუმორი, არ აინტერესებთ ურთიერთობა.

ისინი დამოკიდებულები არიან მდგომარეობაზე, სადაც სხეული უმოძრაოდ დევს და ტვინი მუდმივად სტიმულირებულია. ორივე ბავშვი იუთუბმა დააინვალიდა და ორივე მკურნალობს.

ბიჭს საშინელი კოშმარები აწუხებს. სამის რომ იყო, აიპედთან დაუტოვებიათ მარტო, ერთი საათით, ჩართული აუტოფლეით. მულტფილმებიდან ავტომატურად გადასულა ძალადობის ვიდეოებზე (მერე გაარკვიეს). იმ დღიდან მოყოლებული დღემდე იფსამს და ებმის ენა.

იმ მომენტში, როცა თქვენი შვილი მათვალყურეობის გარეშე ხსნის ბრაუზერს, აბიჯებს ველურ ჯუნგლებში, სრულიად დაუცველი.“

პოსტი მუსიკოსმა კოკა ნიკოლაძემ სოციალურ ქსელში 5 იანვარს გამოაქვეყნა. როგორც თავად აღნიშნავს, პოსტს პერიოდულად აზიარებს. ამჯერად მან პოსტს გაზიარებისას ახალი ტექსტი დაურთო:

„მამებისთვის და დედებისთვის:

ამ პოსტს პერიოდულად გავაზიარებ და ახალ დეტალებს დავამატებ. ამ თემაზე ვკითხულობ ლიტერატურას და ვცდილობ მოვემზადო, ვაკეთებ ჩანაწერებს, ჩემთვის, მაინტერესებს საპირისპირო აზრი:

1. მიმაჩნია, რომ თექვსმეტ წლამდე მოზარდს არ უნდა ჰქონდეს ინტერნეტთან თავისუფალი წვდომა, სასურველია არ ჰქონდეს სმარტფონი, არ უნდა ხმარობდეს ფეისბუქს, ინსტაგტამს, ტვიტერს, ა.შ. გუგლი, იუთუბი, ა.შ. მოსულა, ოღონდ ღიად, ისე რომ მშობელს ხელი მიუწვდებოდეს ისტორიაზე (პირადი სივრცის თემა ამ ასაკში იდიოტობა მგონია).

შეუძლია ულიმიტოდ იხმაროს კომპიუტერი, მაგრამ ინტერნეტი უნდა იყოს კურირებული მშობლის მიერ.

კვლევებს თუ დავუჯერებთ, მოზარდი ბიჭების მთავარი ინტერესი თამაში და პორნოგრაფიაა, გოგოების - ერთმანეთის მეთვალყურეობა.

2. პორნოგრაფია უნდა იყოს კურირებული მშობლების მიერ. ტაბუ უნდა მოიხსნას. ანუ რაღაც მომენტში მოზარდს შეუძლია იპოვოს გადამალული ფოლდერი 10gb offline პორნოგრაფიით, ოღონდ არანაირი გაუპატიურება, bdsm, ა.შ.

3. მშობელს პირდაპირ თუ ირიბად უნდა მიუწვდებოდეს ხელი ყველა მიმოწერაზე. უნდა იცნობდეს ონლაინ მეგობრებს, აკვირდებოდეს დინამიკას.

იდეა რაშია: მშობელი ერევა მხოლოდ მაშინ, როცა თემა ეხება ძალადობას, ბულინგს ან/და მანიპულაციას. დანარჩენი ყველაფერი მოსულა.“

წაიკითხეთ სრულად