Baby Bag

წყვილებს შორის ჯანსაღი ურთიერთობის ჩამოყალიბებისთვის აუცილებელია შემდეგი - მხარდაჭერა, ყურადღება, ზრუნვა, გაგება

წყვილებს შორის ჯანსაღი ურთიერთობის ჩამოყალიბებისთვის აუცილებელია შემდეგი - მხარდაჭერა, ყურადღება, ზრუნვა, გაგება

როგორია ჯანსაღი ურთიერთობა და როგორ შეიძლება გადაილახოს სხვადასხვა პრობლემების, ცვლილებებისგან გამოწვეული კრიზისი? - ამ საკითხებზე MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი, მარინა ბოსტოღანაშვილი.

როგორია ჯანსაღი ურთიერთობა?

ქალსა და მამაკაცს შორის ჯანსაღი ურთიერთობა არის კომუნიკაცია ორ თვითკმარ ინდივიდს შორის, რომელიც დაფუძნებულია ურთიერთგაგებასა და პატივისცემაზე, აქვთ სრულიად გამჭვირვალე და წინასწარ შეთანხმებული მიზნები და ასევე, ეს ურთიერთობა მოიცავს პასუხისმგებლობას აღებულ ვალდებულებებზე. ასეთ ურთიერთობაში ადგილი არ აქვს ემოციური ძალადობის რაიმე გამოვლინებას. ზოგადად, ეს განმარტება ყველაზე ზუსტად აღწერს ორ ფსიქიკურად ჯანსაღი ადამიანის ურთიერთობას. ამის განხორციელება რეალურ ცხოვრებაში საკმაოდ რთულია, რადგან ყველას არ შეუძლია სრულად განთავისუფლდეს ფსიქო-ემოციური ტრავმებისგან (რომლებიც ცხოვრების მანძილზე აქვთ მიღებული).

- რას ურჩევდით წყვილებს, როგორ ააწყონ ასეთი ურთიერთობა?

წყვილებს შორის ჯანსაღი ურთიერთობის ჩამოყალიბებისთვის აუცილებელია შემდეგი:

  • მხარდაჭერა - ეს არის პიროვნების ყოფნა და ჩართულობა მისი პარტნიორის ცხოვრებაში. ინტერესის გამოვლენა მნიშვნელოვან მოვლენებზე, სიხარულის გაზიარება და სირთულეების ერთად გადალახვა. პარტნიორის მხარდასაჭერად ადამიანს მოეთხოვება ფიზიკურად მის გვერდით ყოფნა, მზად ყოფნა მოუსმინოს მის აზრებს და საჭიროების შემთხვევაში სასარგებლო რჩევა მისცეს, ყოველთვის დაესწროს პარტნიორისთვის მნიშვნელოვან ღონისძიებებს
  • ყურადღება - კიდევ ერთი ფორმაა გვერდში დგომის, რომელიც გამოხატულია აქტიურ მოქმედებებში. დღესასწაულების მოლიცვაში, ყოველდღიურ დაინტერესებაში თუ როგორ ჩაიარა მისმა დღემ, როგორ გრძნობს თავს, რამე ხომ არ სჭირდება, რაშიც თქვენ შეძლებთ დახმარებას
  • ზრუნვა - ეს არის პარტნიორის ფიზიკური მოთხოვნილებების დაკმაყოფილება. დაწყებული ფიზიკური დახმარებით, დამთავრებული ავადმყოფობის (უმწეობის) პერიოდში მასზე ზრუნვით, რაც გამოიხატება მძიმე ჩანთების გადაადგილების დროს დახმარების გაწევაში, პარტნიორის ორსულობის დროს ფეხსაცმლის ჩაცმის დახმარებაში, ოთახის დასუფთავებაში და ასე შემდეგ
  • გაგება - სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ადამიანის მიღება ისეთი, როგორიც არის. ჩვეულებრივ, აქ იწყება ემოციური ძალადობა, რადგან იმის ნაცვლად, რომ მივიღოთ ადამიანი, როგორიც არის ან დავასრულოთ მასთან ურთიერთობა, ჩვენ ვცდილობთ გამოვასწოროთ და მოვარგოთ ჩვენს ხასიათს.

- ჯანსაღი ურთიერთობის შენარჩუნებაც ყურადღებას მოითხოვს. რა უნდა გაითვალისწინონ წყვილებმა?

- ქალსა და მამაკაცს შორის ჯანსაღი ურთიერთობა გამორიცხავს ძალადობის ნებისმიერ ფორმას, შესაბამისად, „გაგების“ კონცეფციაში ფსიქოლოგები მოიაზრებენ პარტნიორების უნარს, მიიღონ ერთმანეთი ისეთები, როგორებიც არიან, ასევე აწარმოონ დიალოგი. დასხდნენ მოლაპარაკების მაგიდასთან და გაარკვიონ ერთმანეთის საჭიროებები, სურვილები და უკმაყოფილებები, რის შემდეგაც მიიღებენ გადაწყვეტილებას დარჩნენ ერთად ან მშვიდობიანად დაიშალონ.

რა უწყობს ხელს ჯანსაღ ურთიერთობებს:

1. ორმხრივი დამოკიდებულების განცდა - იმის გაცნობიერება, რომ თქვენი საკუთარი კეთილდღეობა დამოკიდებულია თქვენი პარტნიორის კეთილდღეობაზე, ხოლო თქვენი პარტნიორის კეთილდღეობა დამოკიდებულია თქვენს კეთილდღეობაზე.

2. ნდობა – რწმენა იმისა, რომ გადაწყვეტილების მიღებისას პარტნიორი ხელმძღვანელობის სურვილით არ დაგიშავოს, მაშინაც კი, როცა გაბრაზებულია.

3. პარტნიორებმა განიხილონ თუ რა აწუხებთ. გამოხატონ გრძნობები ისე, რომ არ დააზიანონ ერთმანეთი, გაუგონ და „გაუძლონ” პარტნიორს, რომელიც ,,აფექტის” მდგომარეიბაშია, ხოლო ამ დროს არ განადგურდნენ (არ ჩაიკეტონ, განაწყენდნენ) თავად.

4. პარტნიორისგან პატიების თხოვნის შესაძლებლობა, თუ მან თავისი სიტყვებით ან მოქმედებებით დაგაზიანათ.

5. პარტნიორთან პირდაპირ საუბრის შესაძლებლობა, მათ საჭიროებებსა და სურვილებზე, იმის მოლოდინის გარეშე, რომ ის თავად გამოიცნობს.

6. პარტნიორისგან დახმარების თხოვნა, როდესაც ის შენ გესაჭიროება.

7. პარტნიორის უარის აღქმა ისე, რომ ეს არის მხოლოდ უარი გარკვეულ თხოვნეზე და არა შენი უარყოფა.

8. ერთმანეთის ინტერესების გათვალისწინებით მოლაპარაკების უნარი და მიღწეული შეთანხმებების შესრულება.

- გრძელვადიანი ურთიერთობა სხვადასხვა ეტაპს გადის და რა თქმა უნდა, სირთულეებსაც აწყდება. როგორ შეიძლება გადაილახოს სხვადასხვა პრობლემების, ცვლილებებისგან გამოწვეული კრიზისი?

ხანგრძლივმა ურთიერთობებმა შეიძლება გაიაროს სხვადასხვა ეტაპი და შეხვდეს სირთულეებს, რაც ნებისმიერი ურთიერთობის ბუნებრივი ნაწილია. თუმცა, ამ სირთულეებმა ასევე შეიძლება გამოიწვიოს კრიზისები, რამაც შეიძლება დაძაბოს ურთიერთობა და გაართულოს განვითარება. 

არსებობს რამდენიმე გზა, რომელიც დაგეხმარებათ ამ გამოწვევების დაძლევაში:

1. კომუნიკაცია - გრძელვადიან ურთიერთობაში გამოწვევების დაძლევის ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ფაქტორი კომუნიკაციაა. პარტნიორები უნდა იყვნენ გულახდილები ერთმანეთთან, გამოხატონ თავიანთი გრძნობები და შეშფოთება განსჯის გარეშე. ეს ხერხი დაგეხმარებათ შექმნათ ნდობით სავსე ურთიერთობა .

2. თანაგრძნობა - ასევე, აუცილებელია პარტნიორის მიმართ თანაგრძნობა და გაგება. ეს ნიშნავს იმას, რომ შეეცადოთ შეხედოთ სიტუაციას მათი პერსპექტივიდან და გაუგოთ მათ. მნიშვნელოვანია გვახსოვდეს, რომ ყველა განსხვავებულად განიცდის სამყაროს. თანაგრძნობას შეუძლია ხელი შეუწყოს კრიზისის გადალახვას და პარტნიორებს შორის ღრმა კავშირი დაამყაროს.

3. პრობლემების გადაჭრის უნარები - პრობლემის გადაჭრის კარგი უნარ-ჩვევების ქონა წყვილებს ეხმარება დაძლიონ ნებისმიერი სირთულე, რომელსაც აწყდებიან ურთიერთობაში. ეს ნიშნავს პრობლემის ძირეული მიზეზის იდენტიფიცირებას, შესაძლო გადაწყვეტილებების შესწავლას და მოქმედების საუკეთესო კურსის არჩევას. წყვილებს შეუძლიათ გადალახონ ნებისმიერი გამოწვევა, რომელიც მათ წინაშე დგას.

4. მოქნილობა - ასევე მნიშვნელოვანია იყოთ მოქნილი თქვენს ურთიერთობაში.

ცვლილება მუდმივი ფაქტორია ცხოვრებაში და წყვილები, რომლებსაც შეუძლიათ ამ ცვლილებებთან ადაპტირება, უფრო მეტად მიაღწევენ წარმატებას გრძელვადიან ურთიერთობაში. ეს ნიშნავს გახსნილობას, ახალი გამოცდილებისა და საქმის კეთების სხვადასხვა გზებს.

5. მოიძიეთ პროფესიონალური დახმარება - ზოგჯერ წყვილებს შეიძლება დასჭირდეთ გარე დახმარება, ურთიერთობაში არსებული კრიზისის დასაძლევად. ფსიქოთერაპევტს შეუძლია უზრუნველყოს ობიექტური პერსპექტივა და დაეხმაროს ნებისმიერი ძირითადი პრობლემის იდენტიფიცირებასა და მოგვარებაში.

დასკვნის სახით შემიძლია ვთქვა, რომ გრძელვადიან ურთიერთობას შეიძლება შეექმნას სხვადასხვა პრობლემა, მაგრამ ეფექტური კომუნიკაციით, თანაგრძნობით, პრობლემის გადაჭრის უნარებით, მოქნილობით და პროფესიონალური დახმარებით, წყვილებს შეუძლიათ გადალახონ ნებისმიერი კრიზისი.

ესაუბრა მარიამ ჩოქური 

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა არის პოსტ-ტრავმული სტრესული აშლილობა, რა ასაკში ვლინდება და რა შეიძლება იყოს გამომწვევი მიზეზები?

რა არის პოსტ-ტრავმული სტრესული აშლილობა, რა ასაკში ვლინდება და რა შეიძლება იყოს გამომწვევი მიზეზები?
რა არის პოსტ-ტრავმული სტრესული აშლილობა, რა ასაკში ვლინდება და რა შეიძლება იყოს გამომწვევი მიზეზები? - ​MomsEdu.ge-ს ამ და სხვა კითხვებს ფსიქოლოგმა ლანა აკოფაშვილმა უპასუხა. 

- პირველ რიგში, რა არის პოსტ-ტრავმული სტრესული აშლილობა და რამდენად რთულად უმკლავდებიან ბავშვები?

- პოსტ-ტრავმული სტრესული აშლილობა არის შეყოვნებული რეაქცია, რაც ვითარდება სახიფათო ან კატასტროფული მასშტაბის სტრესულ მოლენაზე საპასუხოდ. მატრავმირებელი სიტუაცია მუდმივად განიცდება შემდეგი სახით: მომხდარის მუდმივად გამეორება ხდება, რაც მოიცავს წარმოდგენებს, აზრებს, აღქმას; ბავშვების თამაშში ჩანს ტრავმის განმეორება; პიროვნებას აქვს აკვიატებული სიზმრები ტრავმული მოვლენის შესახებ, თუმცა ბავშვებთან ვლინდება გაუზრებელი კოშმარები, რომლის შინაარსიც არ არის დაკავშირებული ტრავმულ მოვლენასთან; ვლინდება ,,ფლეშბექები’’, რომლის განცდის პროცესში პიროვნება ტრავმულ მოვლენას განიცდის აწმყოში ისე, როგორც ამას განიცდიდა ტრავმული სიტუაციის განცდის პროცესში. ბავშვები თამაშის პროცესში აღადგენენ მატრავმირებელ სიტუაციას. ვლინდება ინტენსიური ფსიქოლოგიური დისტრესი ნებისმიერ ინტერნალურ ან ექსტერნალურ სტიმულზე, რომელიც პიროვნებას ახსენებს ტრავმულ მოვლენას; პიროვნებას აქვს ტრავმასთან დაკავშირებული სტიმულებისგან გაქცევის მუდმივი მცდელობა; ასევე ვლინდება ყურადღების კონცენტრაციის გაძნელება, განრისხება, გაღიზიანებადობა, ძილის დარღვევა, მომატებული შიშის გრძნობა ხშირი შეკრთომებით და ზესიფხიზლე.

აშლილობის გამკლავება დამოკიდებულია იმაზე თუ რამდენად დროულად მოხდა ფსიქიკური ჯანმრთელობის სპეციალისტის ჩართვა, როგორია ოჯახის მხარდაჭერა, ბავშვის თავის გართმევის სტრატეგიები და რესურსები.

- ტრავმული მოვლენიდან რამდენ ხანში შეიძლება, განვითარდეს აშლილობა და რამდენ ხანს შეიძლება, გაგრძლედეს?

- სიმპტომები ვლინდება პირველი სამი თვის განმავლობაში, თუმცა ხდება რამდენიმე თვით ან წლით დაგვიანებული დასაწყისიც. ხშირად აშლილობა იწყება უშუალოდ სტრესის შემდეგ და ამ შემთხვევაში ისმევა მწვავე პოსტ-ტრავმული აშლილობის დიაგნოზი. ეს დიაგნოზი ისმევა მაშინაც, თუ სიმპტომების ხანგრძლივობა არ აღემატება სამ თვეს.

თუ სიმპტომები ვლინდება ტრავმული მოვლენიდან 6 თვის შემდეგ, ამ შემთხვევაში ისმევა დიაგნოზი- პოსტ-ტრავმული სტრესული აშლილობა მოგვიანებითი დასაწყისით.

გამოსავალი და მიმდინარეობის ხანგრძლივობა დამოკიდებეულია რამდენიმე ფაქტორზე. კარგი პროგნოზის მაჩვენებლად ითვლება სწრაფი დასაწყისი, სიმპტომების გამოვლენის ხანმოკლე ვადა, ძლიერი სოციალური მხარდაჭერა, სხვა ფსიქიკური და სომატური დაავადებების არარსებობა, დახმარების დროულად აღმოჩენა ფსიქიკური ჯანმრთელობის სპეციალისტის მიერ.

- რა ასაკში შეიძლება, განვითარდეს პტსა და რა შეიძლება იყოს გამომწვევი მიზეზები?

- პოსტ-ტრავმული სტრესული აშლილობა შეიძლება, განვითარდეს ნებისმიერ ასაკში 1 წელზე მეტი ასაკის მქონე პირებთან.

პოსტ-ტრავმული სტრესული აშლილობის გამომწვევი მიზეზები შესაძლოა იყოს ფიზიკური ან/და სექსუალური ძალადობა, ემოციური ძალადობა ან ბულინგი, უარყოფა, ბუნებრივი კატასტროფა, უბედური შემთხვევა, ომი. ბავშვს ტრავმული მოვლენა შესაძლოა უშუალოდ შეემთხვეს, შეემთხვევს ბავშვის ახლობელს ან ბავშვმა ნახოს ეს მოვლენა.

პოსტ-ტრავმული სტრესული აშლილობის განვითარების რისკის ქვეშ არის ბავშვი, თუ ტრავმული მოვლენა მოხდა არაერთხლ, იყო მწვავე, გრძელდებოდა დიდხანს, ბავშვის მხარდამჭერ პირთა რაოდენობა არის მცირე, ბავშვს არ აქვს ადაპტური თავის გართმევის უნარები და ბავშვის ფსიქიკური მედეგობა არის მცირე.

6 წლამდე ასაკის ბავშვებში მზრუნველთან დაკავშირებული ნეგატიური გამოცდილება მიჩნეულია, როგორც პოსტ-ტრავმული სტრესული აშლილობის ერთ-ერთი სადიაგნოსტიკო კრიტერიუმი, რაც ნიშნავს იმას, რომ 6 წლამდე ასაკის ბავშვმა მშობელთან განშორება, მშობლის გარდაცვალება ან მასთან დაკავშირებული ნეგატიური გამოცდილება, შესაძლოა განიცადოს როგორც ტრავმული მოვლენა, რაც გახდეს პოსტრავმული სტრესული აშლილობის გამომწვევი მიზეზი.

- როგორ ვლინდება პოსტ-ტრავმული სტრესული აშლილობა, როდის უნდა მივხვდეთ რომ მივმართოთ სპეციალისტს?

- ჩვეულებისამებრ ბავშვის ემოციური რეაქციები - შფოთვა, უიმედობა, მოწყენა, დანაშაულის განცდა ვლინდება ტრავმული მოვლენიდან მოკლე პერიოდში. თუ ტრავმული სტრესული რეაქციები არის ისეთი ინტენსიური, რომ გავლენას ახდენს ბავშვის ფუნქციონირებაზე სახლში, სკოლაში და სიმპტომების რაოდენობა იზრდება, მნიშვნელოვანია ფსიქიკური ჯანმრთელობის სპეციალისტის დახმარება. თუ ტრავმული მოვლენიდან გავიდა 6 კვირა და ბავშვი არ გრძნობს თავს უკეთესად, ბავშვს აქვს ფუნქციონირების სირთულეები სკოლაში, ბავშვი განიცდის ტრავმულ მოგონებებს, ,,ფლეშბეკებს’’ და ღამის კოშმარებს, ბავშვს უჭირს თანატოლებთან და ოჯახის წევრებთან ურთიერთობა და ბავშვი თავს არიდებს ყველაფერს, რაც ახსენებს ტრავმულ მოვლენას, ამ შემთხვევაში მნიშვნელოვანია ბავშვთა ფსიქოთერაპევტის და ფსიქიატრის კონსულტაცია.

პოსტ-ტრავმული სტრესული აშლილობის სიმპტომები დამოკიდებულია ბავშვის ასაკზე. ბავშვები ტრავმულ ხშირად გამოხატავენ თამაშის პროცესში. სკოლამდელ ასაკში ვლინდება ხშირი ტირილი, ღამის კოშმარები, სხვადასხვა სახის შიშები, მშობელთან ან მზრუნველთან განშორების შფოთვა, წონის და მადის კლება, ბრაზის მართვის სირთულე, რეგრესიული ქცევები როგორიც არის ენურეზი და თითის წოვა, ასევე, ხშირად ვლინდება მუცლის ტკივილი და თავის ტკივილი სამედიცინო მიზეზების გარეშე.

სასკოლო ასაკში ვლინდება ძილის დარღვევა, ღამის კოშმარები, სწავლის პროცესში ყურადღების კონცენტრაციის სირთულე, დანაშაულის და სირცხვილის განცდა, შიშები, შფოთვის მაღალი დონე, გარკვეული სიტუაციებისა და ადგილების თავიდან არიდება, რომლებიც აცოცხლებს ტრავმულ მოგონებებს.

მოზარდობის ასაკში ვლინდება თვითდამაზიანებელი ქცევა, ალკოჰოლის და ნარკოტიკების მოხმარება, დეპრესია, იმპულსური სარისკო გადაწყვეტილებები და ქცევები, სარისკო სექსუალური ქცევა.

- როგორია პოსტ-ტრავმული სტრესული აშლილობის მკურნალობის გზები და რა რჩევებს მისცემდით მშობლებს იმისთვის, რომ პატარებმა მსუბუქად გადალახონ რთული ეპიზოდი?

- პოსტ-ტრავმული სტრესული აშლილობაზე მუშაობა ხდება ტრავმაზე ფოკუსირებული კოგნიტურ-ბიჰევიორული ფსიქოთერაპიით. აშლილობის სიმწვავის ხარისხიდან გამომდინარე საჭიროების შემთხვევაში ინიშნება მედიკამენტოზური მკურნალობა ბავშვთა ფსიქიატრის მიერ. 

რეკომენდაციები მშობლებისთვის:

  • წაახალისეთ ბავშვი ღიად გაგიზიაროთ ემოციები. აუხსენით, რომ მათი ემოციური რეაგირება არის ნორმალური და გავრცელებული;
  • მოახდინეთ ბავშვის ჩივილების ვალიდიზაცია. შეუქმენით შვილს იმის განცდა რომ გესმით და იღებთ მის ემოციებს, მაშინაც კი, თუ ბავშვის შიშები არ არის თქვენთვის რელევანტური;
  • ტრავმული გამოცდილება ცვლის ბავშვის მიერ სამყაროს აღქმას და ბავშვი აღიქვავს გარემოს, როგორც საფრთხის შემცველს. მცირდება ბავშვის ნდობის დონე გარემოსა და სხვა ადამიანების მიმართ. მშობელს შეუძლია დაეხმაროს შვილს ამ ნდობის აღდგენაში გარემოს მიმართ და შეუქმნას დაცულობის, უსაფრთხოების განცდა;
  • შეინარჩუნეთ რუტინა, წინასწარ განსაზღვრული განრიგის არსებობა დაეხმარება ბავშვს აღიქვას სამყარო, როგორც კვლავ სტაბილური;
  • ისაუბრეთ მომავლის შესახებ და დასახეთ გეგმები. ეს შეცვლის ბავშვის მიერ მომავლის აღქმას, როგორც საშიშის და განუსაზღვრელის;
  • არ აიძულოთ საუბარი. ზოგიერთი ბავშვისთვის ტრავმულ მოვლენაზე საუბარი არის ძნელი. ბავშვებს უადვილდებათ საკუთარი ემოციების დახატვა, ამიტომ შეგიძლიათ ესაუბროთ ბავშვს საკუთარი ნახატის შესახებ, რომლითაც გამოხატა ემოციები;
  • აუცილებლად გაიარეთ კონსულტაცია ბავშვთა ფსიქოთერაპევთთან და ფსიქიატრთან. 


ესაუბრა მაკა ქაფიანიძე​

წაიკითხეთ სრულად