Baby Bag

​„შესაძლოა, სწრაფი სიკვდილი განვითარდეს“ - რას გულისხმობს ციროზებისა და კუჭის კიბოების დროს სისხლდენების ემბოლიზაცია?

​„შესაძლოა, სწრაფი სიკვდილი განვითარდეს“ - რას გულისხმობს ციროზებისა და კუჭის კიბოების დროს სისხლდენების ემბოლიზაცია?

„სისხლის მცირე რაოდენობით დაკარგვა ანემიასა და მასთან დაკავშირებულ პრობლემებს იწვევს, დროის მცირე მონაკვეთში დიდი დანაკარგისას, შესაძლოა, სწრაფი სიკვდილი განვითარდეს“ - როგორ აჩერებენ სისხლდენას ციროზებისა და კუჭის კიბოების დროს?

​MOMSEDU.GE-ს კითხვებს მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი, „ნიუ ჰოსპიტალსის“ დიაგნოსტიკური და ინტერვენციული რადიოლოგიის სამსახურის ხელმძღვანელი, თსსუ-ის პროფესორი მალხაზ მიზანდარი პასუხობს:

- რას ნიშნავს სისხლდენა ციროზებისა და კუჭის კიბოების დროს და რა სიმპტომები ახასიათებს?

მალხაზ მიზანდარი: „ციროზის დროს სისხლდენა საყლაპავის ვენებიდან ხდება. კარის ვენის სისტემა ღვიძლს სისხლით ამარაგებს, ციროზის დროს ხდება მთელი ღვიძლის ქსოვილის გამკვრივება და გაუხეშება, რის გამოც კარის ვენით სისხლის შედინება ღვიძლში მკვეთრად ფერხდება და ხდება წნევის მომატება ამ სისხლძარღვის სისტემაში. ორგანიზმი ეძებს შემოვლით გზებს ამ შეფერხების დაძლევისათვის და შემოვლითი გზებიდან ერთ-ერთია საყლაპავის ვენები. საქმე იმაშია, რომ საყლაპავის ვენები დაკავშირებულია კუჭის ვენებთან, საიდანაც ჩვეულებრივ, სისხლი კარის ვენაში უნდა მიდიოდეს, მაგრამ ამ სისტემაში წნევის მატება იწვევს რევერსულ დენას, ანუ პირიქით - კარის ვენიდან კუჭის ვენების გავლით საყლაპავის ვენებში, რაც ამ სისტემის გადაბერვას იწვევს, რაც საყლაპავის ვენების სუსტი კედლების გამო ადვილად იწვევს ძლიერ სისხლდენას. მით უმეტეს, რომ ადამიანები უხეშ საკვებს ხშირად მივირთმევთ.

კუჭის კიბოს დროს ხდება სიმსივნური პროცესის მიერ არტერიის კედლების დაზიანება, რაც ამ მაღალი წნევის სისხლძარღვიდან შესაძლოა მნიშვნელოვანი სისხლდენის საწინდარი გახდეს.

რაც შეეხება სისხლდენის სიმპტომებს, ეს დამოკიდებულია ამ პრობლემის ინტენსივობაზე. ქრონიკული მცირე დანაკარგის შემთხვევაში ეს პათოლოგია შესაძლოა შეუმჩნევლად მიმდინარეობდეს; კლინიკურად საბოლოოდ გამოიხატება სისუსტით, ოფლიანობით, ვლინდება ანემია (ჰემოგლობინის დაცემა) თუკი სისხლდენა ძლიერია (შესაძლოა როგორც ციროზის, ასევე სიმსივნეების დროს) ასეთ შემთხვევებში ვითარდება უეცარი სისუსტე და კოლაფსი (არტერიული წნევის სწრაფი დაცემა), აღინიშნება აგრეთვე მელენა (შავი განავალი) ან სისხლიანი ღებინება.“

- ვის შეიძლება აწუხებდეს სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან?

მალხაზ მიზანდარი: „სისხლდენის მაღალი რისკი აქვს პაციენტს, რომელსაც აქვს ციროზი - კარის ვენაში იზრდება წნევა, ამ დროს აუცილებელია ენდოსკოპია, რათა საყლაპავი ვენების გაფართოების ხარისხი განისაზღვროს.

ასევე მაღალი რისკის ჯგუფს წარმოადგენენ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის სიმსივნის მქონე პაციენტი, რადგან ასეთ დროს შესაძლებელია სიმსივნის პენეტრაცია (ღრმად ჩაზრდა) კუჭის ან ნაწლავის კედელში და თუკი იქვეა მაგისტრალური სისხლძარღვი, ხდება მისი სანათურის მთლიანობის დარღვევა და დაკავშირება ნაწლავის სანათურთან.“

- როგორ ხდება სისხლდენების შეჩერება?

მალხაზ მიზანდარი: „როდესაც ციროზის დროს საყლაპავ მილზეა საუბარი, პირველ რიგში, ენდოსკოპიით ჩადიან და ლიგირებას აკეთებენ; სამწუხაროდ, შესაძლოა ლიგირების ერთი და ან რამდენიმე პროცედურის შემდეგ პრობლემა განახლდეს და ასეთ შემთხვევაში შესაძლოა საყლაპავის დიდი მონაკვეთზე ერთდროული მექანიკური ზეწოლით, დიდი ზომის სპეციალური გასაბერი ზონდის (ბლეკმორის ზონდი) გამოყენება სისხლდენის სწრაფი, მაგრამ დროებითი კუპირებისათვის - ამგვარი ზონდი შესაძლოა მოთავსდეს სისხლმდენ არეში, გაიბეროს და დარჩეს იქ მხოლოდ რამდენიმე საათით. ამ შემთხვევაში ეფექტური გზა ემბოლიზაციაა.“

- რა არის ემბოლიზაცია?

მალხაზ მიზანდარი: „ემბოლიზაცია მკვებავი სისხლძარღვის დახშობის პროცედურაა. ის ხორციელდება კათეტერიზაციის ლაბორატორიაში, რენტგენოლოგიური დანადგარის - ანგიოგრაფის გამოყენებით. ამ დროს უოპერაციოდ, კანგავლითი ჩხვლეტით ხდება არტერიულ თუ ვენურ სისტემის პერიფერიულ სეგმენტში შესვლა, რის შემდეგაც სპეციალური კათეტერების საშუალებით შეგვიძლია, მოვხვდეთ დაზიანებულ სისხლძარღვში და შევწყვიტოთ მასში სისხლის მიწოდება მისი დახშობის საშუალებით.

ციროზის დროს კარის ვენის ერთ-ერთ ტოტში შეგვყავს კათეტერი, საიდანაც ვხდებით კუჭის მარცხენა ვენაში (რომელიც უშუალოდ იწვევს საყლაპავის ვენების გადაბერვას) და მასში შეგვყავს მეტალის მარყუჟები („კოილები“), რაც უზრუნველყოფს საყლაპავის ვენების სისტემაში წნევის მკვეთრ დაცემას და სისხლდენის კუპირებას.

კუჭის კიბოთი გამოწვეული სისხლდენისას არტერიული ემბოლიზაციას ვახორციელებთ პერიფერიული არტერიიდან (ბარძაყის ან სხივის არტერია) მიდგომით, რა დროსაც მიკრო კათეტერით შევდივართ კუჭის მკვებავ არტერიაში და ამ მიკრო კათეტერის საშუალებით ვაყენებთ მიკრო კოილებს, რომლებიც საიმედოდ ახშობს სისხლის ნაკადს.“

საგულისხმოა, რომ სისხლდენის პიკზე ჩატარებული ქირურგიული ჩარევა ხშირად სიკვდილით მთავრდება; ამდენად, ემბოლიზაცია ასტაბილურებს პაციენტის მდგომარეობას და ქირურგებს პირველადი კერის მოსაცილებლად მოსამზადებელ დროს აძლევს.

R.

შეიძლება დაინტერესდეთ

მიზანშეწონილია თუ არა და რა უარყოფითი შედეგები შეიძლება, მოჰყვეს დამამშვიდებლის მიღებას ბავშვებში?

მიზანშეწონილია თუ არა და რა უარყოფითი შედეგები შეიძლება, მოჰყვეს დამამშვიდებლის მიღებას ბავშვებში?
მიზანშეწონილია თუ არა და რა უარყოფითი შედეგები შეიძლება, მოჰყვეს დამამშვიდებლის მიღებას ბავშვებში? - ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ექიმი-პედიატრი, რადიოლოგი ნანა საპანაძე.

- მიზანშეწონილია თუ არა ბავშვებისთვის დამამშვიდებლის მიცემა?

- თავდაპირველად, ვისაუბროთ ადრეული ასაკის 2, 3, 4 თვის ბავშვებზე. მშობელთა უმეტესობის გადმოცემით, ზოგიერთ ბავშვს 6 თვის ასაკამდე განუწყვეტელი ტირილი ახასიათებს. მოდით, თავდაპირველად დავაზუსტოთ, რას ნიშნავს ტირილი ამ ასაკის ბავშვისთვის, ეს მშობლებისთვის საკუთარი საჭიროებების შესახებ ინფორმაციის მიწოდების ერთადერთი გზაა. ამ ასაკში პატარა სიტყვით ვერ აგებინებს დედას, რა სჭირდება და ამიტომაც ცდილობს, ტირილით მიიქციოს ყურადღება. 

ჩვილის ტირილს სხვადასხვა სახე, ტონალობა, ხანგრძლივობა, ინტენსივობა აქვს, რაც ამა თუ იმ საჭიროებაზე მიგვანიშნებს. შიმშილი, სველი საფენი, ტკივილი, გადაღლა და ა.შ. აღსანიშნავია ისიც, რომ თავად დაბადების პროცესი ბავშვისთვის ერთობ სტრესულია, ამავდროულად მისთვის ჩვეული, უსაფრთხო გარემო შეიცვალა სრულიად განსხვავებულით, ვიდრე იგი ამ გადაწყობას შეეგუება, შფოთავს და ამ გრძნობას ტირილით გამოხატავს. 

ითვლება, რომ გესტაცია – დედის ორგანიზმში განაყოფიერებული კვერცხუჯრედის მომწიფებისა და ბავშვად ჩამოყალიბების პერიოდი, პოსტნატალურადაც, ანუ ბავშვის დაბადების შემდგომაც, რამდენიმე ხანს გრძელდება, ეს დაახლოებით გესტაციის 46 კვირას მოიცავს, და ტირილის მაქსიმალური პერიოდიც ამ დრომდე შეიძლება გაგრძელდეს. მაგალითად, თუ ბავშვი დროული, ჯანმრთელი დაიბადა გესტაციის 39–40 კვირაზე, სავარაუდოა, რომ დაბადების შემდგომ მას 6–7 კვირა ტირილის აქტიური პერიოდები ექნება. 

როდესაც ბავშვი ვითარდება ასაკის შესაბამისად, კარგად ჭამს, იმატებს წონაში, აქვს ცნობიერების ადეკვატური დონე, კუნთების ნორმალური ტონუსი, მას დამამშვიდებელი მედიკამენტი არ სჭირდება. 

აღსანიშნავია, რომ განვითარებადი ტვინი ძალიან მოწყვლადია ინტოქსიკაციისადმი და ადრეულ ასაკში საძილე, დამამშვიდებელი საშუალებების გამოყენება არაეფექტურია, ამის გამო მშობელი ზრდის დოზას და ერთვება მანკიერ წრეში, რამაც საბოლოოდ ბავშვის განვითარებაზე ცუდი შედეგი შეიძლება იქონიოს. ვინაიდან ითრგუნება ბავშვის გარემოსთან კომუნიკაციის მნიშვნელოვანი, ერთადერთი საშუალება. ამავდროულად არ არის გამორიცხული ალერგიული რეაქციის განვითარების რისკი. ასე რომ, ერთი შეხედვით მარტივმა და მსუბუქმა, თუნდაც მცენარეულმა მედიკამენტებმა შეიძლება სავალალო შედეგი გამოიწვიოს. 

- ხშირად, როდესაც ბავშვი განუწყვეტლივ ტირის და მშობლებს უჭირთ დამშვიდება, ისინი თვლიან, რომ მცირე დოზით, მსუბუქი დამამშვიდებელი ზიანს არ მოუტანს პატარას. როგორ მოიქცნენ ასეთ დროს, რას ურჩევდით?

- უნდა გავითვალისწინოთ, რომ დედა უძილობისაგან შეიძლება გამოიფიტოს და აღარ ჰქონდეს შესაბამისი ემოციური მდგომარეობა, ამიტომ დამამშვიდებელი მედიკამენტის გამოყენება ყველაზე ოპტიმალურ და ხშირად ერთადერთ გამოსავლად მიაჩნია. ძალიან მნიშვნელოვანია, ამ პერიოდში დაეხმარონ დედას, კერძოდ, აუცილებელია ბავშვზე ზრუნვის გადანაწილება მშობლებს შორის, საჭიროების შემთხვევაში ოჯახის წევრების ჩართვა ბავშვზე ზრუნვის პროცესში. ყოველივე ეს საშუალებას მისცემს დედას თავად იყოს მშვიდად, ჰქონდეს ბავშვის ტირილთან გამკლავების ადეკვატური ქმედებები და ეს რთული პერიოდი გაივლის ყოველგვარი დამამშვიდებელი მედიკამენტის გარეშე.

აუცილებლად მინდა განვასხვაოთ ტიპური ბავშვის ქცევის დარღვევა და ქცევის რადიკალური დარღვევა, განვითარების გარკვეული დარღვევების მქონე ბავშვთან. ჩაერთონ სპეციალისტები, ნევროლოგი, ბავშვთა ფსიქოლოგი, რომლებიც ზუსტად განსაზღვრავენ პრობლემას და მისი მართვის ტაქტიკას, მედიკამენტების გამოყენების ჩათვლით.

- შედარებით მოზრდილ ბავშვებზე რას გვეტყოდით? შეიძლება თუ არა უარყოფითი ზეგავლენა მოახდინოს დამამშვიდებლის მიღებამ?

- ახლა შევეხოთ ცოტა მოზრდილ ბავშვებს, 2-დან 4 წლამდე ასაკს. ამ პერიოდში ბავშვი იწყებს სწრაფვას დამოუკიდებლობისკენ, ცდილობს საკუთარი მე დაამკვიდროს. იძენს დამოუკიდებელ უნარ-ჩვევებს, ხშირად იყენებს სიტყვა „არას“ და ძალიან ოპოზიციურია, მაქსიმალურად ცდილობს გარემო დაუქვემდებაროს საკუთარ მოთხოვნებს. ეს ე.წ. პირველადი სიჯიუტის პერიოდია. აქ მშობლები უნდა ეცადონ იპოვონ ოქროს შუალედი და დაიცვან ზომიერება აკრძალვებსა და ნებადართულობაში.

თუ ბავშვს კატეგორიულად ავუკრძალავთ ყველაფერს და დიდი წნეხის ქვეშ მოვაქცევთ მის „მეს“, ამან მომავალში შესაძლოა, ძალიან სერიოზული თვითშეფასების პრობლემები ჩამოუყალიბოს. ამ პერიოდის შემადგენელი ნაწილია ე.წ „მრისხანების შეტევები“, ქცევითი დარღვევები და დაუმორჩილებლობა ბავშვის მხრიდან, მიზეზი – დამოუკიდებლობის სურვილთან ერთად თავს იჩენს ბავშვის გამოუცდელობა. მან არ იცის, როგორ მოიპოვოს დამოუკიდებლობა, არ აქვს გარემოსთან კომუნიკაციის გამოცდილება, სრულფასოვნად არ არის ჩამოყალიბებული მეტყველება.

ხშირად „არას“ თქმის შემდეგ ბავშვმა არ იცის, როგორ გააგრძელოს მშობელთან ურთიერთობა. ამას მოჰყვება ემოციების მოზღვავება და თავს იჩენს მანიპულაციური ქცევები, რომლითაც ის ცდილობს მიიღოს სასურველი. აქ დამამშვიდებელი მედიკამენტები მშობლებს ვერ დაეხმარება. მედიკამენტის გამოყენების შედეგად ბავშვი დაკარგავს წინააღმდეგობის გაწევის ძალას ფიზიკურად, მაგრამ როგორც კი მედიკამენტი მოიხსნება, არასასურველი ქცევა ისევ იჩენს თავს და ზოგადად, დარჩება უცვლელად. 

ამ დროს ძალიან მნიშვნელოვანია მშობელმა თავისი ქცევით გააგებინოს შვილს, რომ ეს არ არის ის ქმედება, რის შედეგადაც მან შეიძლება მიიღოს სასურველი და შესთავაზოს ალტერნატივა, რითიც ბავშვი სურვილის ასრულებას შესძლებს. 

უმჯობესია, მშობელმა გაიჭირვოს რამოდენიმე კვირა, ისწავლოს ქცევითი ტექნიკები და ასე მართოს პატარას ქცევა, შემდეგ კი დიდი ხნის განმავლობაში იყოს მშვიდად

თუ ოჯახის ყველა წევრი, წინასწარგანსაზღვრულად, შეთანხმებულად იმოქმედებს, შედარებით ადვილად და მოკლე დროში მივიღებთ სასურველი ქცევის ჩამოყალიბებას. გაცილებით პრობლემურია მრავალთაობიანი ოჯახი იმიტომ, რომ ბავშვი არაჩვეულებრივად ხვდება, როგორ იმანიპულატოროს სხვადასხვა ადამიანთან. როგორც წესი, ხშირად ბავშვის მშობლებს აქვთ ურთიერთშეთანხმებული ქმედებები, რომლებსაც იყენებენ ბავშვთან ურთიერთობაში, მაგრამ ამ ყველაფერს საერთოდ არ ითვალისწინებს ბებია-ბაბუა, ან არსებობს სხვადასხვა ვარიაცია. ასეთ შემთხვევაში ადეკვატური ქცევის ჩამოსაყალიბებლად ოჯახს დასჭირდება გაცილებით დიდი დრო.


და ბოლოს, ძვირფასო მშობლებო, რაც უფრო ნაკლებად მოსთხოვთ ექიმებს დამამშვიდებელი მედიკამენტის დანიშვნას, მით უფრო დაეხმარებით თქვენს შვილს. აუცილებელია იცოდეთ საკუთარი ემოციური შესაძლებლობების ზღვარი, ის ტექნიკები და მექანიზმები, რომლებიც დაგეხმარებათ პრობლემური სიტუაციების მართვაში. აუცილებელია გქონდეთ აქტიური კომუნიკაცია შვილთან და როდესაც ოჯახის ყველა წევრი ჩართული, ურთიერთშეთანხმებული იქნება აღზრდის პროცესში, მედიკამენტების გამოყენების საჭიროება არ დადგება. 

ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად