Baby Bag

,,ამ დროის განმავლობაში კლინიკის გასახსნელად ძალიან ბევრ ადგილას და ბევრ ადამიანთან მქონდა კონტაქტი''

,,ამ დროის განმავლობაში კლინიკის გასახსნელად ძალიან ბევრ ადგილას და ბევრ ადამიანთან მქონდა კონტაქტი''
ექიმი რეზიდენტი გიორგი ღოღობერიძე კლინიკის გახსნასთან დაკავშირებით სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს, რომელსაც უცვლელად გთავაზობთ:

,,ამ დროის განმავლობაში კლინიკის გასახსნელად ძალიან ბევრ ადგილას და ბევრ ადამიანთან მქონდა კონტაქტი.

მე ჩემი ცხოვრების განმავლობაში თავადაც დავაგროვე ცოტაოდენი ფინანსები, რომლებიც დამოუკიდებლადაც შემეძლებინებს 400-500 კვადრატული მეტრ ფართობის კლინიკის სართულის გახსნას.

ჩემ გვერდში ასევე დგას ერთი ძალიან კეთილი და უანგარო ბიზნესმენი, რომელიც ყველანაირად მეხმარება, რომ ჩემ მიზანს მივაღწიო. ყველა იდეაზე მომყვება და მზად არის, რომ ხალხის დასახმარებლად თავადაც იბრძოლოს. მოგვიანებით მოგიყვებით ამ საოცარი ადამიანის შესახებაც. 

მაგრამ ამის მიუხედავად საკმარისი ფინანსები არ გროვდება, რომ მართლა კლინიკის მასშტაბებს გავწვდეთ. კლინიკის, რომელიც დაკომპლექტებული იქნება ძალიან ჭკვიანი ექიმებით და ორიენტირებული იქნება, რომ პაციენტს ყოველ ნაბიჯზე დაეხმაროს! ისე, რომ პაციენტის ხარჯზე ფინანსურ მოგებაზე ორიენტირებული არ იყოს.

მჭირდება ისეთი ბიზნესმენები, სახელმწიფო მოხელეები ან გავლენიანი ადამინები, რომლებიც აქცენტს მოგებაზე არ გააკეთებენ და ასეთი კლინიკის გახსნაში დროის ამ ეტაპზე დამეხმარებიან. აქ საუბარი არ არის რამდენიმე ათასზე, კლინიკის გახსნა მართლა დიდი ფინანსები ჯდება და ასეთი რამ არც ისე ბევრს ეწიფება ხელთ. მიწის ყიდვა, აშენება, აპარატურა.

თუ ასეთი ხალხი გამოჩნდება, მე მზად ვარ იმ აშენებულ კლინიკაში ჩემი ყოველი კონსულტაცია უფასო იყო მთელი ცხოვრების განმავლობაში.

ყველა იმ ადამიანის სახელი ისტორიას დარჩება და ამაზეც ვარ პასუხისმგებელი. 

ბევრმა უბრალო ადამიანმა გამოთქვა დახმარების სურვილი. ფულს ჩვენც შეგიგროვებთო… მაგრამ მე ხალხს ფულს ვერ გამოვართმევ… თქვენზე მადლობის მეტი არაფერი მეთქმის. ამ ეტაპზე რაც შეგიძლიათ ეს არის ის, რომ დამეხმაროთ საჭირო ადამინების მოძიებაში და ამ წერილის გავრცელებაში.

 Ghoghoberidze.Giorgi @yahoo.com არის მეილი,'' - აღნიშნავს გიორგი ღოღობერიძე. 


არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის შექმნა ახალი სივრცე. გაწევრიანდით ჯგუფში ჯანმ​რთელობა

შეიძლება დაინტერესდეთ

„​როდესმე მეც ასე მიპოვნიან, დამდნარს, დამჭკნარს, მარტოს, გაყინულს...“

„​როდესმე მეც ასე მიპოვნიან, დამდნარს, დამჭკნარს, მარტოს, გაყინულს...“

„როდესმე მეც ასე მიპოვნიან, დამდნარს, დამჭკნარს, მარტოს, გაყინულს...

მერე რა, რომ შვილი მყავს - შვილს თავისი ცხოვრება აქვს და არ დავუშვებ, ჩემს მომვლელად ყოფნაში გალიოს წლები...
როდესმე მეც ასე მიპოვნიან და ამაოდ ეცდებიან ჩემი გაყინული სხეულის გასწორებას...
ვფიქრობ, რომელი პროფესია ფასდება და არ ვიცი...
ვფიქრობ, რას გავაკეთებ, როცა ტექნოლოგიებს ვეღარ გავწვდები დაბერებული თითებით, როცა ვეღარ დავწერდაბერებული თითებით და - არ ვიცი ..
მერე რა, რომ შვილი მყავს?
როცა საღამოს, არა - ღამით - სახლში მივდივარ და თან ვიცვლი, თან ვბანაობ, თან ვჭამ, თან მეგობრებს ვპასუხობ, თან ნიუსებს ვუყურებ - უცებ, გამახსენდება, რომ ჩემი შვილი მარტო იყო მთელი დღე, ყველაფერს გადავდევ, შევდივარ და ცოტა ხნით ვეხუტები, ცოტა ხნით, რადგან - დილით ისევ სამსახურში უნდა წავიდე...
რა მოვთხოვო და რატომ მოვთხოვო ჩემს შვილს, რომელიც მთელი დღე ვერ მხედავს და საფასურად, მარტო ყოფნის, მარტო გაზრდის საფასურად - წვენი მიმაქვს და პური?

ოდესმე, მეც ასე მიპოვნიან, მარტოს, დამდნარს, დამჭკნარს, გაყინულს...

სხვა ქვეყნებშიც კვდებიან...
სხვა ქვეყნებშიც ჭკნებიან და დნებიან..

ოღონდ იქ - ჯერ ცხოვრობენ, ჯერ ცოცხლობენ და მერე კვდებიან...
ჩვენ ნელ-ნელა და დიდხანს, ნელ-ნელა და დაუფასებლად ვკვდებით, ნელ-ნელა და უცხოვრებლად, თვეობით, წლობით ვკვდებით...

ჟურნალისტი, ნანა ნადირაძე გარდაიცვალა...
ისეთი ფოტოები ვნახე, დიდხანს კვდებოდა, ვიცი...
ბევრი კვდება დღეს ასე, თვეობით, წლობით ...

მანამდე კი - ვშრომობთ, ყოველდღიური საკვებისთვის, გადასახადებისთვის...
სიბერისთვის - არა!
სიბერისთვის - ვერა!
სიბერეში მარტოს გვტოვებს სახელმწიფო, დასადნობად, დასაჭკნობად...
სანამ შრომა შეგვიძლია - გადასახადებს ვიხდით, რაც მთავარია, ვიხდით, ვიხდით დაუსრულებელ ბეგარებს...
ვყიდულობთ უვარგის და მაინც ძვირადღირებულ პროდუქტს..
უვარგის და მაინც ძვირადღირებულ მედიკამენტებს...
ვყიდულობთ ყვეელაფერს, რასაც სახელმწიფო გვყიდის ძვირად და მაინც უვარგისს...
და მერე ვრჩებით უქონელნი, უვარგისნი, დამჭკნარნი და ვკვდებით, თვეობით, წლობით, ვკვდებით ისე - ცხოვრებას ვერ ვასწრებთ...

ბოდიში, ქალბატობო ნანა, ბოდიში, რომ ვერ ავაშენეთ უკეთესი ქვეყანა...
ოდესღაც თქვენც იცინოდით, ჩემსავით...
ოდესმე, მეც ვეღარ შევძლებ გაღიმებას...
ბოდიში, ჩემს შვილს, მარტო რომ ზრდის თავს, უჩემოდ, პურის და წვენის საფასურად..
ბოდიში მე... იმისთვის, რაც მელოდება...
ვერ ვნახეთ ძალა - უკეთესი ქვეყნის ასაშენებლად...

და მადლობა ყველაას, ვისაც არსებული რეალობა მოგწონთ, ვისაც - ასე აშენებული, თუ ასე დანგრეული ქვეყანა მოგწონთ და მართალი შენიშვნისთვის მლანძღავთ, ან გვერდს მივლით - თქვენ რომ არა - მომავალს, ასე ნათლად უმომავლოდ ვერ დავინახავდი!“

აღნიშნული პოსტი ყოფილ ჟურნალისტს ნანა ნადირაძეს მიეძღვნა, რომელიც გაუსაძლისს მდგომარეობაში იმყოფებოდა. 

პოსტის ავტორი ჟურნალისტი თამო კეშელავაა

წაიკითხეთ სრულად