Baby Bag

​„რთულია, როცა აბიტურიენტობა COVID-19-ის ფონზე გიწევს“

​„რთულია, როცა აბიტურიენტობა COVID-19-ის ფონზე გიწევს“

კორონავირუსის პანდემიამ აბიტურიენტთა მომზადების პროცესი კიდევ უფრო შრომატევადი და რთული გახადა. ზოგისთვის ეს პერიოდი სერიოზულ გამოწვევად და პრობლემადაც იქცა. განსაკუთრებით, მათთვის, ვისაც მოსამზადებლად ერთი ქალაქიდან მეორეში უწევდა სიარული. ერთ-ერთი მათგანია მარიამ გრიგალაშვილი. იგი ხარაგაულის რაიონის სოფელ ხევიდან ქალაქ ხაშურში დადიოდა რეპერიტორებთან, თუმცა პანდემიამ მარიამის ყოველდღიური ცხოვრება შეცვალა. 

„რას წარმოვიდგენდი, ისედაც რთული აბიტურიენტობა, კიდევ უფრო თუ გართულდებოდა და ყოველდღიურად 30-35 კილომეტრიანი გზის გავლა მომენატრებოდა. პანდემიის დაწყებამდე ჩემი სოფლიდან ხაშურში დავდიოდი მოსამზადებლად, სამ საგანში ვემზადები. ეს ძალიან რთულია, მუდმივად გზაში გიწევს ყოფნა, იძულებული ხარ, საათობით ელოდო ტრანსპორტს, სახლში გვიან ბრუნდები, შემდეგ კი გადაღლილი მეცადინეობ. მდგომარეობა კიდევ უფრო გართულდა პანდემიის დროს. საზოგადოებრივი ტრანსპორტის აკრძალვის შემდეგ რეპეტიტორებთან ვეღარ დავდივარ“, - გვიყვება მარიამი.

ტექნიკური რესურსების არქონის გამო იგი ვერც ონლაინ ახერხებს რეპეტიტორებთან მეცადინეობას, საკუთარი ძალებით ცდილობს პროგრამის დაძლევას და იმედი აქვს, რომ წელს აუცილებლად ჩააბარებს: 

„ჩემმა მეგობრებმა ონლაინ მომზადება გააგრძელეს, ტექნიკური რესურსების არქონის გამო იძულებული გავხდი, თავი დამენენებია. რეპეტიტორებთან მომზადების გარეშე ეროვნულ გამოცდებს უფრო შიშით ვუყურებ. ვცდილობ, ჩემით ვიმეცადინო. ვფიქრობ, ეს არც ისე კარგად გამომდის, მჭირდება ვინმე, ვინც შეცდომებს გამისწორებს და ამიხსნის, მაგრამ სხვა ალტერნატივა არ მაქვს და უქმად ყოფნას, ნამდვილად სჯობს. მიუხედავად იმისა, რომ ჩემს ყოველდღიურ ცხოვრებაში ბევრი რამ შეიცვალა, არ ვაპირებ დასახულ მიზნებზე უარის თქმას. იმედი მაქვს, შრომა დამიფასდება და წელს აუცილებლად ჩავაბარებ.“

მარიამი პანდემიის გამო ჩაშლილი სასკოლო გეგმების შესახებაც გვესაუბრა.

„ჩაგვეშალა ბანკეტისა და ბოლო ზარის გეგმები. ვის რა უნდა გაგვეკეთებინა, ეგეც კი გადანაწილებული გვქონდა. ჩემი სკოლის მეგობრებთან დამშვიდობებაც კი ვერ მოვასწარი. ეს ცოტა არ იყოს დამთრგუნველიცაა.“

მიუხედავად ყველაფრისა, მარიამი გვეუბნება, რომ: „ეს პერიოდი ყველასთვის გამოწვევაა, არ უნდა დავნებდეთ, ახალი შემართებით უნდა შევუდგეთ ჩვენი გეგმების განხორციელებას. თუ გულით მოვინდომებთ, ყველაფერს მივაღწევთ“.
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე

შეიძლება დაინტერესდეთ

,,აიცერით, იმისთვის, რომ გადარჩენის მეტი შანსი გქონდეთ და არა იმისთვის, რომ რესტორანში შეგიშვან...''

,,აიცერით, იმისთვის, რომ გადარჩენის მეტი შანსი გქონდეთ და არა იმისთვის, რომ რესტორანში შეგიშვან...''

ექიმი შოთა ინასარაძე სოციალურ ქსელში კოვიდკლინიკაში არსებულ ვითარებას აღწერს, მოსახლეობას ვაქცინაციისკენ მოუწოდებს და პოსტს სოციალურ ქსელში აქვეყნებს, რომელსაც ​MomsEdu.ge უცვლელად გთავაზობთ: 

,,ალბათ ვრცელი პოსტი გამომივა, თუ წაიკითხავთ ბოლომდე გულისყურით და გაიაზრებთ, ამით პირველ რიგში საკუთარ თავს დაეხმარებით და შემდგომ გვერდით მდგომებს....

უმეტესობამ იცით, რომ ვწევარ კოვიდ კლინიკაში, იქ სადაც ვმუშაობდი და ღვთის წყალობით დიდი სანაცნობო წრეც მყავს, ნუ მე კარგად ვარ, არ ვიწუწუნებ ჩემზე არაფერს, უბრალოდ მინდა გადმოგცეთ, თუ რა საშინელება ხდება დღევანდელ რეალობაში....

გასვლა არ მინდა რეანიმაციაში, იმიტომ რომ ყოველ გასვლაზე ახალ პაციენტს ვხედავ, სამწუხაროდ, დილით ნანახი საღამოს ვეღარ მხვდება და პირიქით.... ასაკს მნიშვნელობა არ აქ, სამწუხაროდ ეხლა როცა ამას ვწერ, 20 წლის ბიჭი იბრძვის.... საახლობლო, სანაცნობო მირეკავს და ვიგებ, რომ ერთერთი აპარატზე გადაიყვანეს, მეორეს უკვე გულმა ვერ გაუძლო და..... ეს ხდება მეგობრებო მუდმივად, უწყვეტ რეჟიმში...

სამწუხაროდ, ყველა აუცრელია...

ნუ ფიქრობთ იმას, რომ 2 წელიწადში რას გამოიღებს ეს აცრა, იმიტომ რომ ამ ხალხს ეს 2 წელიც არ ჰქონდათ, იმისთვის რომ, საკუთარ ოჯახს ჩახუტებოდნენ.... დავფიქრდეთ, არ ჯობია თუნდ 2 დღით მეტად ვიყოთ ერთად?

მე მინდა ავიცრები მინდა არა, ჩემი საქმის მე ვიცი.... ეს მიდგომა იცით როდისაა მართალი? აი რო დაფიქრდები და უკან მოიხედავ... იქ კი ვერ აღმოაჩენ ვერაფერს და ვერავის. როცა თამამად გეთქმის, რომ შენი ამ ქვეყნიდან წასვლით ცრემლი არავის არ მოადგება.... როცა არავის არ უყვარხარ და სულ მთლად მარტო სული ადამიანი ხარ.... ესეთები კიდე ხო არ ხართ ხალხო? მეგობარი, ცოლი, შვილი, ნათესავი, უბრალოდ ნაცნობი... იფიქრეთ მეგობრებო თქვენზეც და სხვებზეც... ვერ უძლებს ვერც ჯანდაცვა და ვერც ამ სფეროს მუშაკების ფსიქოლოგია ამდენ შავ პარკში ჩასვენებულ ხალხს, რომელთა უკან გაუბედურებული ოჯახები რჩებათ....

აიცერით, იმისთვის, რომ გადარჩენის მეტი შანსი გქონდეთ და არა იმისთვის, რომ რესტორანში შეგიშვან...'' - აღნიშნავს ექიმი. 
წაიკითხეთ სრულად