„მასწავლებლის პროფესიას, სხვა პროფესიებთან მიმართებაში, ცვლის ყველაზე დაბალი მაჩვენებელი აქვს, ანუ მასწავლებელი იწყებს სამსახურს და 80 წლის ასაკამდე ასწავლის. რაღაც პერიოდის განმავლობაში გაჯერდა ეს პროფესია და ახალ ადამიანებს შესვლის საშუალება აღარ მიეცათ. ბუნებრივია, როცა პროფესიაზე მოთხოვნა აღარ არის, ახალგაზრდა მოწოდებითაც რომ იყოს პედაგოგი, იმის გამო, რომ უახლოესი ათი წლის განმავლობაში დასაქმების შანსი არ აქვს, სხვა პროფესიას ირჩევს. აქედან გამომდინარე, ყოველწლიურად ვკარგავთ პერსპექტიულ ახალგაზრდებს და ვეღარ ხდება ახალი სისხლის შედინება ამ პროფესიაში. თუმცა, აქვე გეტყვით, რომ ასაკი ცუდ პედაგოგობას არ ნიშნავს. რატომღაც ხალხს ჰგონია, რადგან ასაკოვანია, ცუდი პედაგოგია. ბევრი 65 წლის მასწავლებელი აჯობებს 25 წლის ახალგაზრდას, რომელიც უკვე „მოხუცია პოფესიაში“ — არა აქვს ენერგია ან პროფესიული თუ საგნობრივი კომპეტენცია. უბრალოდ, 25 წლისაა. ამიტომ მისი ასაკი სულაც არ ნიშნავს, რომ კარგი პედაგოგი იქნება. დამეთანხმებით, კარგ მასწავლებელს არც ერთ ასაკში არ უჭირს კომპეტენციის დადასტურება. თუ ის 65 ან 67 წლის ასაკში გადაწყვეტს, რომ დაიღალა, მენტორად გამოვიყენოთ, შევიყვანოთ ხარისხის ჯგუფში, რომ 25 წლის მასწავლებელს მისცეს რჩევები და ნახევარსაათობრივი დატვირთვა მივცეთ, დანარჩენი დანამატი ამ საქმიანობით შევუვსოთ. ამით ახალგაზრდას მივცეთ შანსი, გახდეს კარგი მასწავლებელი. სისტემაც ამოისუნთქავს.“
