Baby Bag

ის, რაც ყველა მასწავლებელს უნდა ახსოვდეს და სასკოლო კულტურის უცილობელი გამოხატულება იყოს...

ის, რაც ყველა მასწავლებელს უნდა ახსოვდეს და სასკოლო კულტურის უცილობელი გამოხატულება იყოს...

„ყველაზე კარგი სკოლა ისაა, რომელიც ბავშვს არამარტო თავისუფლებაზე ესაუბრება, არამედ თავისუფლებას ანიჭებს,“ - აღნიშნული სიტყვები მეცხრეკლასელ ნუცა თავართქილაძეს ეკუთვნის. ნუცა ფილოლოგ გია მურღულიას მოსწავლეა და აღნიშული ფრაზა ერთერთი დავალების შესრულების დროს დაწერა. 

გია მურღულიას თქმით, ნუცა თავართქილაძე კარგი, გონიერი და ლამაზი გოგოა, რომელმაც მარტივად თქვა ის, რაც ყველა მასწავლებელს უნდა ახსოვდეს და სასკოლო კულტურის უცილობელი გამოხატულება იყოს:

„ჩემს მოსწავლეებთან წინა ჯერზე სკოლის მთავარ მიზნებზე ვსაუბრობდით და დღეს, როდესაც ერთმა მათგანმა დავალება მოიტანა, მისი ერთი ფრაზა ძალიან მენიშნა. ვთხოვე ფერად ფურცელზე ამოებეჭდა და ზედ თავისი სახელი, გვარი და კლასიც მიეწერა. მალევე ამომიტანა ჩემს ოთახში და სკამის უკან კედელზე გავაკარი - დაე, ყველამ წაიკითხოს, ვინც შემოვა.

ეს მეცხრეკლასელი ნუცა თავართქილაძეა - კარგი, გონიერი და ლამაზი გოგო, რომელმაც მარტივად თქვა ის, რაც ყველა მასწავლებელს უნდა ახსოვდეს და სასკოლო კულტურის უცილობელი გამოხატულება იყოს,“ - აღნიშნა გია მურღულიამ. 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც მეორეკლასელი ბავშვის დასმულ შეკითხვაზე მასწავლებელი წარბებს აზიდავს და ხმამაღლა იკითხავს: „ეს როგორ არ იცი?“ ჩნდება საფრთხე, რომ ბავშვმა აღარასოდეს დასვას შეკითვა,“ - მედეა ზირაქაშვილი

„როდესაც მეორეკლასელი ბავშვის დასმულ შეკითხვაზე მასწავლებელი წარბებს აზიდავს და ხმამაღლა იკითხავს: „ეს როგორ არ იცი?“ ჩნდება საფრთხე, რომ ბავშვმა აღარასოდეს დასვას შეკითვა,“ - მედეა ზირაქაშვილი

ბავშვთა ფსიქიატრი, ნევროლოგი მედეა ზირაქაშვილი სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს, რომელშიც მასწავლებლების მხრიდან ბავშვის მიმართ არასწორი დამოკიდებულებების გამოვლენის რისკებზე საუბრობს. მისი თქმით, სკოლებს ბავშვთა ფსიქიკურ ჯანმრთელობაზე მეტი ინფორმაციის მიწოდება ესაჭიროებათ:

„როდესაც, II კლასელი ბავშვის დასმულ შეკითხვაზე, მასწავლებელი წარბებს აზიდავს, გაკვირვებულ ინტონაციას მოირგებს და ხმამაღლა, კლასის გასაგონად იქით იკითხავს: „ეს როგორ არ იცი?"

ჩნდება საფრთხე იმის, რომ:

ეს პრობლემების კასკადის რისკების, მინიმალური, ჩამონათვალია.

მეტი ინფორმაცია სკოლებს, ბავშვთა ფსიქიკურ ჯანმრთელობაზე, მოწყვლადობაზე, სოციალურ-ემოციური უნარების განვითარების ხელშეწყობაზე და არა ჩაკვლა-ჩაქოლვაზე....“ - წერს მედეა ზირაქაშვილი.

წაიკითხეთ სრულად