Baby Bag

დანიაში მშობლების ნაწილი სკოლების გახსნას აპროტესტებს

დანიაში მშობლების ნაწილი სკოლების გახსნას აპროტესტებს

კოპენჰაგენის სკოლებში სასწავლო პროცესი აღადგინეს. მოსწავლეები ხელებს სადეზინფექციო ხსნარით იმუშავებენ, სავალდებულო დისტანციას იცავენ და გაკვეთილებს ასე ასწრებიან. ერთ კლასში მხოლოდ 10 მოსწავლის ყოფნაა ნებადართული. მიუხედავად იმისა, რომ საგაკვეთილო პროცესი მკაცრი შეზღუდვებით მიმდინარეობს, მშობლების ნაწილი შვილების სკოლაში გაშვების კატეგორიული წინააღმდეგია. ისინი მთავრობის გადაწყვეტილებას პოლიტიკურ ექსპერიმენტად განიხილავენ და მასში მონაწილეობაზე უარს აცხადებენ.

დანია ევროპის პირველი სახელმწიფოა, რომელმაც სასწავლო პროცესი აღადგინა. ქვეყანაში შეზღუდვები 12 მარტს დაწესდა და მას შემდეგ მოქალაქეები საგანგებო რეჟიმის პირობებში ცხოვრობდნენ. დანიაში ამ დრომდე ინფიცირების 6 879 შემთხვევა გამოვლინდა, გარდაიცვალა 309 ადამიანი. აპრილის დასაწყისში პიკური ეტაპის გადავლის შემდეგ ქვეყანაში ახალი შემთხვევების რიცხვმა მნიშვნელოვნად იკლო, რის გამოც მთავრობამ შეზღუდვების ეტაპობრივი მოხსნის გადაწყვეტილება მიიღო.

მთავრობის გადაწყვეტილებას ათასობით ოჯახი დაუპირისპირდა: „რამდენიმე კვირის მანძილზე ხელისუფლება გვაფრთხილებდა, რომ ეს პანდემია უკიდურესად საშიშია და მასთან ბრძოლისთვის სოციალური დისტანცირება აუცილებელია. შემდეგ კი უცებ მოგვთხოვეს, რომ ჩვენთვის ყველაზე ძვირფასი ადამიანები, ჩვენი შვილები, სკოლებში გავუშვათ, მაშინ, როდესაც ვირუსის გავრცელება ჯერ კიდევ გრძელდება და არავინ იცის, როდის დასრულდება პანდემია,“ - ნათქვამია ერთ-ერთი მშობლის განცხადებაში.

დანიის მსგავსად, რამდენიმე ევროპული სახელმწიფო ვირუსის ახალი შემთხვევების კლებასთან ერთად შეზღუდვების მოხსნას გეგმავს. შესაძლოა, ამან აღნიშნულ ქვეყნებში მშობლების მასობრივი უკმაყოფილება გამოიწვიოს. დანიის მთავრობა დისტანციური სწავლების გვერდით ეფექტებზე ამახვილებს ყურადღებას. პრემიერ-მინისტრის თქმით, სანამ ბავშვები სახლიდან სწავლობენ, მშობლები სამსახურში სიარულს ვერ შეძლებენ, რაც დანიის მთავრობის მეთაურს ერთ-ერთ ყველაზე რთულ პრობლემად მიაჩნია.

ჟურნალ „ლანცეტში“ გამოქვეყნებულმა ერთ-ერთმა კვლევამ აჩვენა, რომ სკოლების დახურვა ვირუსის პრევენციის ეფექტური მეთოდი არ არის, თუმცა მშობლების დიდი ნაწილი აღნიშნულ მოსაზრებას არ იზიარებს. დანიელმა მშობლებმა სპეციალური facebook ჯგუფიც შექმნეს სახელწოდებით: „ჩემი შვილი covid-19-ისთვის ზღვის გოჭი არ უნდა იყოს.“ აღნიშნულ ჯგუფში უკვე 40 000-ზე მეტი ადამიანია გაწევრიანებული.

„მეგობრებო, რას ფიქრობთ ბავშვების სკოლაში გაშვებასთან დაკავშირებით? ჩემი 10 წლის შვილი ძილის წინ შეძრწუნებული მეუბნებოდა, რომ მას სკოლაში კორონავირუსით დაინფიცირების ძალიან ეშინია,“ - აღნიშნული პოსტი ჯგუფში ერთ-ერთმა მშობელმა გამოაქვეყნა.

„ბავშვებს აქვთ საფრთხისგან დაცვის უფლება. მე აღდგომის შემდეგ ჩემს შვილს სკოლაში არ გავუშვებ. ბავშვები არ უნდა გავუშვათ ომში უხილავ მტერთან,“ - აცხადებს ერთ-ერთი მოსწავლის მამა.

სამოქალაქო დაუმორჩილებლობა დანიისთვის უჩვეულო მოვლენაა. როგორც წესი, დანიის მოქალაქეები ხელისუფლებას ენდობიან და მის მითითებებს ითვალისწინებენ, თუმცა ამ შემთხვევაში, მშობლები შვილების სიცოცხლის საფრთხის წინაშე დაყენებას არ აპირებენ.

მშობლებმა სპეციალური ონლაინ პეტიციაც შექმნეს, რომლითაც მთავრობის გადაწყვეტილებას აპროტესტებენ. მას უკვე 18 000 ხელმომწერი ჰყავს. მსგავსი პეტიცია შეიქმნა ნორვეგიაშიც, სადაც სკოლებში სასწავლო პროცესის აღდგენა თვის ბოლოსთვის იგეგმება. აღნიშნულ პეტიციას 28 000-მა მშობელმა მოაწერა ხელი.

მშობლები თვლიან, რომ ბავშვებს სკოლაში მკაცრი წესების დაცვა გაუჭირდებათ, ისინი შეშინდებიან და დაისტრესებიან. მოსწავლეებს, რომლებიც გაკვეთილებს არ ესწრებიან, გაცდენა საპატიოდ არ ეთვლებათ, რაც მათი მშობლებისთვის დამატებით პრობლემას წარმოადგენს.

სოციალ-დემოკრატიულ პარტიას, რომელიც დანიას მართავს, კრიზისთან ეფექტური ბრძოლის გამო მოსახლეობის მაღალი მხარდაჭერა აქვს. თუმცა სკოლების გახსნასთან დაკავშირებით ხელისუფლების მოულოდნელი გადაწყვეტილება მოქალაქეების უკმაყოფილებას იწვევს. მიუხედავად იმისა, რომ სასწავლო პროცესი განახლდა, მშობლების 15 %-ზე მეტი შვილების სკოლაში გაშვებაზე უარს აცხადებს.

მშობლების ნაწილი თავს უსაფრთხოდ გრძნობს და თანახმაა, რომ ბავშვები სკოლაში გაგზავნოს. ზოგიერთი მათგანი კი ექსპერიმენტს შორიდან აკვირდება. ისინი აცხადებენ, რომ ორი კვირის განმავლობაში მოვლენების განვითარებას დააკვირდებიან. მშობლების თქმით, ისინი შვილებს სკოლაში მხოლოდ მას შემდეგ გაუშვებენ, თუ დარწმუნდებიან, რომ მთავრობის ახალი გადაწყვეტილება ვირუსის ხელახალ აფეთქებას არ გამოიწვევს.

მომზადებულია ​washingtonpost.com-ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

თუ გინდათ, რომ განათლების სფეროში მიმდინარე სიახლეების შესახებ ინფორმირებულები იყოთ, მოიწონეთ გვერდი „მასწავლებლების სანდო წ​ყარო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

როცა დავინახავთ, რომ ბავშვი ხატავს, ყოველთვის უნდა შევაქოთ და მოვიწონოთ მისი ნამუშევარი - რატომ უნდა ვასწავლოთ ბავშვებს ხატვა?

როცა დავინახავთ, რომ ბავშვი ხატავს, ყოველთვის უნდა შევაქოთ და მოვიწონოთ მისი ნამუშევარი - რატომ უნდა ვასწავლოთ ბავშვებს ხატვა?

უფროსებს ხშირად გვავიწყდება საკუთარი ბავშვობა და ამ შეუცნობელ შესაძლებობათა ნამდვილი ფასი. ჩემი პრაქტიკიდან და პედაგოგიური მოღვაწეობიდან გამომდინარე, ვხედავ, რომ ვცდილობთ ბავშვი ნაადრევად გამოვიყვანოთ ბავშვური სამყაროდან, გვინდა ბევრი რამ ვასწავლოთ, ცხოვრებისათვის დროზე ადრე მოვამზადოთ. ამას კი ხშირად არასასურველი შედეგი მოყვება, რადგან ვიწყებთ ბავშვის განვითარების ხელოვნურ დაჩქარებას, რაც ისევე საზიანოა, როგორც განვითარების ხელოვნური დაგვიანება.

ბავშვის განვითარება ყველა სფეროს მოიცავს. ფიზიკურ ზრდას, რაც გულისხმობს სხეულის ზომებისა და ფორმის, ცენტრალურ-ნერვული სისტემის, სენსორული და მოტორული უნარების განვითარებას. კოგნიტური (შემეცნებითი) პროცესების - აღქმის, ყურადღების, მეხსიერების, აზროვნებისა და მეტყველების განვითარებასფსიქოსოციალურს - პიროვნული ნიშნების შეძენასა და საკუთარი გრძნობის განვითარებას, მის ადაპტაციას საზოგადოების მოთხოვნებთან და კულტურულ გარემოსთან.

სკოლის პირველ პერიოდში მნიშვნელოვანია სამი ეტაპი: თამაში, ხატვა, ზეპირმეტყველება. ხატვა ხელს უწყობს ბავშვის შინაგანად განცდილის გარეთ გამოტანის მოთხოვნილების დაკმაყოფილებას. ხატვის საშუალებით ის ბევრ ისეთ გრძნობასა და თვისებას იძენს, რომელთა არც განცდა და არც შეგრძნება სხვა დროს და სხვა პირობებში მას არ შეუძლია. ხატვა ქცევის ისეთი ფორმაა, რომელიც ერთსა და იმავე დროს სხვადასხვა ფსიქიკურ უნართა მოქმედებისთვის მზაობას გულისხმობს.

და მაინც რატომ უნდა ვასწავლოთ ბავშვებს ხატვა?

ჩემი გამოცდილებიდან გამომდინარე, რომელიც პედაგოგიურ პრაქტიკაში მაქვს დანერგილი, კოლეგებსა და მშობლებს ვუგეგმავ შეხვედრებს, ვუტარებ ლექციებს იმაზე, თუ როგორ ეხმარება ბავშვებს ხელოვნება, აღმოაჩინონ და შექმნან ბედნიერება, სიხარული. ჩვენ ტექნოლოგიების საუკუნეში ვცხოვრობთ, სადაც ბავშვთა უმრავლესობა დიდ დროს ატარებს კომპიუტერთან, ტელევიზორთან... თუმცა ჩვენ, ადამიანები (პედაგოგები მათ რიგში), იმისთვის ვართ შექმნილი, რომ რაიმე ახალი სტრატეგიები შევქმნათ.

ხატვის დადებითი მხარეები ბავშვის განვითარებაში:

1. ხატვის დროს ვითარდება მხედველობითი აღქმა, მეხსიერება;

2. მოზარდი ეცნობა ფორმებს, მიმართულებებს, ცხოველებს, მცენარეებს, გარემოს. უვითარდება ფანტაზია, ცნობიერება, ემოციები ცნობისმოყვარეობა, ნებისყოფა;

3. სწავლობს, დაისახოს და შეასრულოს ამოცანები, მიიყვანოს დაწყებული საქმე ბოლომდე. სწავლობს განწყობის შემუშავებას. ხატვისას მნიშვნელოვანია,  ბავშვმა განიცადოს სიხარული და თვითკმაყოფილება.

დასასრულს შეგვიძლია ვთქვათ, რომ სხვა არცერთი აქტივობა არ აძლევს ბავშვს საშუალებას, გამოხატოს საკუთარი ემოციები და გახდეს მეტად თავდაჯერებული, ისე როგორც ხატვის დროს. როცა დავინახავთ, რომ ბავშვი ხატავს, ყოველთვის უნდა შევაქოთ და მოვიწონოთ მისი ნამუშევარი.

ავტორი: ირინა ღლონტი ბათუმის მე-17 საჯარო სკოლის უფროსი მასწავლებელი

გამოყენებული ლიტერატურა:

დიმიტრი უზნაძე; „განწყობის თეორია“(1976) თბ. საქართველო

ირაკლი იმედაძე ფსიქოლოგიის საფუძვლები (2006) თბ.საქართველო

წაიკითხეთ სრულად