ვინ არის ნამდვილი მასწავლებელი? - ის არასდროს შებღალავს მოსწავლის (ზოგადად - კაცის) ღირსებას...

„​არის ხალხი, ვისაც რაღაც უცნაური, დაჟინებული ვნებით აინტერესებს, ხვალ როგორი ამინდი იქნება. ხალხი რა, ერთი ჩემი მეზობელი კაცია ასეთი, რომელიც ნათესავადაც მეკუთვნის. ოთხმოცდაათიანების უყველაფრო გარიჟრაჟზე, ისე დაკვირვებით უყურებდა ხოლმე ჩემთვის იმ სახლში გაუგებრად აღმოჩენილ ბარომეტრს, თითქოს მეორე დილით, დიდი-დიდი, საღორეში არ იყო მისასვლელი, ტახისთვის ქატოს დასაყრელად. დეტალურად იწერდა ქარის სავარაუდო სიჩქარეს და მერე ამოწმებდა. ახლო-მახლო მცხოვრები ადამიანები, თუ ყანაში წასვლის ჟამი აწევდა, გასძახებდნენ ხოლმე - უუ, ელგუჯიე, რაფერი ამინდი იქნება ხვალ? და ელგუჯია დიდი სიამაყით და საგანგებო სიდინჯით მოახსენებდა. რადიოში, ამინდის გამოცხადების წუთები სახარების კითხვის რიტუალივით წმინდა იყო მისთვის. ყველა რაიონის ამინდის პროგნოზს უსმენდა გაფაციცებით, ინიშნავდა და ადარებდა. თითქმის წარმოუდგენელი საქმე იყო იმ დროს ხმის ამოღება, ჩახველებასაც კი ვერ გაბედავდი.

ამასწინ ვნახე. შვილიშვილის ტელეფონში, მისივე რეკომენდაციით, რაღაც პროგრამა გადმოუწერიათ, ამინდს აჩვენებს მსოფლიო რუკაზე. დღეში სამჯერ ამოწმებს. უკვე მოხუცი. კბილნაკლული და ცოტა კოჭლი. თუმცა ამ საქმეში მხნე და შეუდრეკელი. ჰოდა, ვნახე და მითხრა, ძალიან მიკვირსო. რა მეთქი? - ვკითხე. უკვე ერთი წელია ვაკვირდები და ჩრდილოეთ აფრიკის თავზე ღრუბელი არ დამინახავსო.
ჰოდა, გაუმარჯოს ელგუჯიას. ამ ახირებულ კაცს, გურიის ერთ პატარა სოფელში, რომელიც აფრიკის ზეცის ამბავზე დარდობს. მე ასეთი ადამიანი მიყვარს.“

ავტორი: მწერალი გიორგი კეკელიძე