Baby Bag

„თუ კაცი აღზრდილი არ არის, ცოდნა მის ხელში საშიშია. მთავარია არა სწავლა, არამედ აღზრდა,“ - შალვა ამონაშვილი

ცნობილი ფსიქოლოგი და პედაგოგი შალვა ამონაშვილი სკოლის ძირითადი დანიშნულებისა და ფუნქციის შესახებ საუბრობს, ის არ ეთანხმება მოსაზრებას, რომ სკოლა სასწავლო-აღმზრდელობითი დაწესებულებაა:

„მე არ ვიცი, როგორ გაუჩნდა ვიღაც მეცნიერს თავში აზრად, რომ სკოლისთვის დაერქმია სასწავლო-აღმზრდელობითი დაწესებულება. სკოლა არ არის სასწავლო-აღმზრდელობითი დაწესებულება, თანაც ტერმინიც არასწორია: სასწავლო და მერე აღმზრდელობითი, მაშინ, როდესაც ვიცით, რომ მთავარია არა სწავლა, არამედ აღზრდა. თუ კაცი აღზრდილი არ არის, ცოდნა მის ხელში საშიშია.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, სკოლა მოსწავლისთვის კიბის ფუნქციას ასრულებს, რომელზეც ის თავისი სულიერებით უნდა ამაღლდეს:

„ამრიგად, რას ნიშნავს სიტყვა „სკოლა?“ ეს არ არის ჩვეულებრივი სიტყვა. მას ძალიან ღრმა ძირი აქვს, მომდინარეობს სანსკრიტიდან, მერე შეიჭრა ლათინურში და იქიდან მოგვივიდა ჩვენ. სკოლა (შუალე, სქულე) - ეს ტერმინი ერთი ფუძიდან მოდის. თარგმანში აი, რას ნიშნავს ეს სიტყვა: „სკოლა“ - კიბე, რომელზედაც მიემართება ჩვენი სული და სულიერება, ეს არის კიბე, რომელზეც მიემართება და მაღლდება ბავშვი თავისი სულიერებით. მაშინ თუ სკოლა კიბეა, კითხვა უნდა გაგვიჩნდეს, თუ სად არის ეს კიბე? რომელიღაც ქუჩაზე? წარმოუდგენელია ასეთი კიბეები ქუჩაზე. სკოლა არის მასწავლებელი. ეს კიბე მასწავლებელშია.“

„კარგი მასწავლებელი კარგი კიბით მიდის. ცუდი მასწავლებელი ცუდი კიბით მიდის. ნიჭიერი მასწავლებელი ნიჭიერ კიბეს მიუშვერს ბავშვს, შემოქმედი მასწავლებელი შემოქმედ კიბეს მიუშვერს ბავშვს. ბავშვმა მასწავლებლის მეშვეობით უნდა გაიაროს ცხოვრება, შეიაროს ცხოვრებაში. მასწავლებელი არის როგორც ბროლის ფანჯარა, გახედავ და ყველაფერი ჩანს, მაგრამ შუშას ვერ ხედავ. ასეთი უნდა იყოს მასწავლებელი და მაშინ ხდება ის ბავშვისთვის კიბე და საყვარელი ადამიანი. ბავშვს ენატრება და უნდა ასეთი მასწავლებელი. მას არც ჩიჩინი უნდა დაჯექი და საშინაო დავალება მოამზადეო. აი, ეს არის სკოლის ნამდვილი აზრი. სკოლა მასწავლებელშია და არა შენობაში,“ - აღნიშნავს შალვა ამონაშვილი.

​წყარო

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„თუ საკუთარ თავს არ ზრდი, შვილს ვერასოდეს აღზრდი...“
„თუ საკუთარ თავს არ ზრდი, შვილს ვერასოდეს აღზრდი, რადგანაც აღზრდა ყველას გვაკლია. უნდა იფიქრო, როგორ გავხდე უკეთესი ხვალ ჩემი შვილისთვის. როგორ შევიკავო თავი, არ დავუყვირო, როგორ მოვეფერო, მშვიდად ვუთ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რამდენჯერ მინატრია, დაბრუნდეს ის ბავშვობა, რომ ჩაგეხუტო და ბოდიში მოგიხადო, რომ ამდენი რამე შემეშალა,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„რამდენჯერ მინატრია, დაბრუნდეს ის ბავშვობა, რომ ჩაგეხუტო და ბოდიში მოგიხადო, რომ ამდენი რამე შემეშალა,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ შვილებთან ჩვენ მიერ დაშვებული შეცდომების აღიარების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„არის ასეთი ტექნიკა. მე მოვდივარ თქვენთან, ჩემსას ვაღიარებ და ვამბობ მე რა შემეშალა თქვენთან ურთიერთობაში, რა მგონია, რომ არასწორად გავაკეთე. ამაზე ბოდიშს ვიხდი. ამით სხვაშიც ჩამოშლით ამპარტავნებას, ბრაზს. იმასაც აუცილებლად უჩნდება სურვილი, რომ გადმოდგას ნაბიჯი. ამ ტექნიკას ჰქვია „ასი ასზე.“ 100%-ით ავიღე პასუხისმგებლობა და თქვენც „გაიძულებთ,“ რომ აგაღებინოთ 100 %-ით. თუ მე თქვენ თითის ქნევით დაგელაპარაკებით, გამორიცხულია, თქვენც გადმოდიხართ შეტევაზე. ეს არ არის კომუნიკაცია. ეს არ არის სწორი.“

„ამას წინათ ჩემი შვილისგან ღამე მომივიდა მესიჯი: „დე, მადლობა, რა მაგრად გამზარდე.“ ისე შემრცხვა, მივწერე: „რამდენჯერ მიფიქრია და მინატრია, დაბრუნდეს ის ბავშვობა, რომ ჩაგეხუტო და ბოდიში მოგიხადო, რომ ამდენი რამე შემეშალა.“ ამას მართლა გულწრფელად ვამბობ. მე რომ ვიფიქრო: „ვაიმე, რა კარგი დედა ვარ,“ არა! ჩვენ ყველას გვეშლება და ყველას გვაქვს ჩვენი თემები მოსაგვარებელი. მე ვაღიარებ ჩემს წილს და მერე დაველოდები ის რას იზამს. მე მაქვს პროგნოზი, რომ ისიც იმავეს იზამს, ნაწილობრივ მაინც. ახალი პატერნი შემოვა ჩვენს ურთიერთობაში გულახდილობის და ურთიერთობა ახალ დონეზე გადავა,“- აღნიშნულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ „აზროვნების აკადემიაში“ ისაუბრა.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად