Baby Bag

,,სკოლაში მუსიკალური აღზრდაც უნდა შემოვიდეს - ბავშვი, რომელიც ეხება მოცარტისა და ბეთჰოვენის ჰანგებს, არ შეიძლება მომავალში ცუდი ადამიანი იყოს''

,,სკოლაში მუსიკალური აღზრდაც უნდა შემოვიდეს - ბავშვი, რომელიც ეხება მოცარტისა და ბეთჰოვენის ჰანგებს, არ შეიძლება მომავალში ცუდი ადამიანი იყოს''

,,სკოლაში მუსიკალური აღზრდაც უნდა შემოვიდეს - ბავშვი, რომელიც ეხება მოცარტისა და ბეთჰოვენის ჰანგებს, არ შეიძლება მომავალში ცუდი ადამიანი იყოს'' - აღნიშნული წინადადება დეპუტატმა ელისო ბოლქვაძემ კომიტეტების გაერთიანებულ სხდომაზე გაახმოვანა, სადაც მთავრობისადმი ნდობის გამოცხადების საკითხების განხილვა და განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და სპორტის მინისტრობის კანდიდატის, მიხეილ ჩხენკელის მოსმენა მიმდინარეობს.

„მაინტერესებს თუ არის რაიმე ბერკეტი გათვალისწინებული ან ნაფიქრი, რომ საქართველოში ძალიან ნიჭიერი ახალგაზრდობაა, განსაკუთრებით მუსიკის მიმართულებით და მე ჩემი დარგიდან გამომდინარე მინდა ავღნიშნო, რომ საფორტეპიანო დარგში ბევრი რესურსი და დიდი ინტერესია. ჩვენ უნდა ვიფიქროთ, როგორ შეიძლება მუსიკალური განათლების სკოლებში მასწავლებლების კვალიფიკაციის ამაღლების პროცესი. ეს მნიშვნელოვანია ჩვენი ახალგაზრდებისთვის, რადგან აქ მძიმე პრობლემებია, როგორც იდეოლოგიური ასევე პროფესიული, ეს კი ბავშვების კრეატივს და მათი ნიჭის გამომჟღავნებას აზიანებს. საქართველო ნიჭიერი ადამიანების ქვეყანაა და ვფიქრობ, ყველა სკოლაში პროფესიულად ვერ მოხერხდეს, მაგრამ მნიშვნელოვანია, მუსიკალური აღზრდა შემოვიდეს სკოლებში. ბავშვი, რომელიც ეხება მუსიკას, მოცარტის და ბეთჰოვენის ჰანგებს, ის არ შეიძლება ცუდი ადამიანი იყოს მომავალში“, - განაცხადა ელისო ბოლქვაძემ.


შეიძლება დაინტერესდეთ

,,მე ვიცი, რა რთულია ახლა მოსწავლის მშობლობა. ზოგჯერ ჭკუიდან ვიშლებით...მასწავლებლები კი ვცდილობთ, სხვანაირი დავალებები დავავალოთ ბავშვებს...''

,,მე ვიცი, რა რთულია ახლა მოსწავლის მშობლობა. ზოგჯერ ჭკუიდან ვიშლებით...მასწავლებლები კი ვცდილობთ, სხვანაირი დავალებები დავავალოთ ბავშვებს...''

ყველასათვის ცნობილი პედაგოგი ვენენო მენაბდე სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს, რომელსაც სიტყვა-სიტყვით გთავაზობთ:

,,მე ვიცი, რა რთულია ახლა მოსწავლის მშობლობა. ზოგჯერ ჭკუიდან ვიშლებით, რადგან არ გვაქვს დრო, დროულად ჩავრთოთ ბავშვი ონლაინ გაკვეთილზე.

არ გვაქვს დრო, ამ სივრცეში ადაპტაცია გავუმარტივოთ პატარებს.

არ გვაქვს დრო, დროულად ავტვირთოთ შესრულებული დავალება.

არ გვაქვს ზედმეტი კომპიუტერი, რადგან ჩვენ თვითონაც ონლაინ ვმუშაობთ.

მასწავლებლები კი ვცდილობთ, სხვანაირი დავალებები დავავალოთ ბავშვებს,

ვსხედვართ და ვფიქრობთ, როგორ გავახალისოთ სახლში მსხდომი ბავშვები.

ვიგონებთ შემოქმედებით დავალებებს და გვიხარია.

ეს დავალებები კი მშობლებზე გადადის.

იმ მშობლებზე, რომელთა უმეტესი ნაწილიც კომპიუტერთან ზის და ან ჩუუუ ჩუუუს გაიძახის ან თვალებს აბრიალებს - ,,გაჩუმდით, სამსახურის ქოლი მაქვს" გამომეტყველებით.

და ამ დროს არსებობენ მშობლები, რომლებიც, მიუხედავად ამ თავს დამტყდარი საგიჟეთისა, გამხნევებენ და გეუბნებიან, რომ მას და მის შვილს გაუმართლათ, რომ შენ ხარ მასწავლებელი, გებოდიშებიან, დროულად ვერ გამოგზავნილი დავალებების გამო, ვერ მოზელილი პლასტილინის გამო, რომელიც წინა კვირაში დაავალე მის შვილს, დროულად ვერ ატვირთული დავალების გამო, გაკვეთლზე დაგვიანებით ჩართვის გამო...
ზოგი კი გწერს, რომ მადლიერია, რათა საშუალება მიეცა შვილთან ერთად პლასტილინი დაემზადებინა, სიზმრების დამჭერი დაემზადებინა,
გუაშებში მოსვრილიყო და მასთან ერთდ ეძერწა მოთხრობის პერსონაჟი...

ხოდა, რატომ ვწერ ამდენს? 

ახლა ძალიან ცუდ ხასიათზე ვარ.

კომპიუტერი გამიფუჭდა,

ტელეფონში ვითხრი თვალებს და ბოლო ნახევარ საათში უკვე მეორე წერილი წავიკითხე თბილი, მადლობითა და ღიმილით დაწერილი.

და გგონიათ, ისევ მანაღვლებს ის ლეპტოპი?

სულაც არა.

იმხელა ძალას მაძლევს უკან დაბრუნებული სიკეთე,

მთელი ღამე შემიძლია ვიჯდე და ვიფიქრო, როგორ გავახალისო ჩემი სახლში მყოფი 6, 7 და 8 წლის მოსწავლეები, რომლებიც ყოველი ჩართვისას მეზუზუნებიან, რომ არ მოსწონთ "შორს" ყოფნა და სკოლა ენატრებათ.

მიყვარხართ, ბავშვებო.''

წაიკითხეთ სრულად