Baby Bag

„მოგიწოდებთ კოლეგებო, დამნაშავეების ძებნის სანაცვლოდ, მეტი აქტიურობა გამოვიჩინოთ სხვადასხვა პროექტის განხილვის დროს“ - ​პროფკავშირების პრეზიდენტის განცხადება

„მოგიწოდებთ კოლეგებო, დამნაშავეების ძებნის სანაცვლოდ, მეტი აქტიურობა გამოვიჩინოთ სხვადასხვა პროექტის განხილვის დროს“ - ​პროფკავშირების პრეზიდენტის განცხადება

საქართველოს პედაგოგთა და მეცნიერთა თავისუფალი პროფკავშირის პრეზიდენტი მაია კობახიძე განცხადებას ავრცელებს. გთავაზობთ მის მიმართვას:

„ძვირფასო კოლეგებო,
მიმდინარე წლის 11 მარტს, „მასწავლებლის პროფესიული განვითარებისა და კარიერული წინსვლის სქემით“ განსაზღვრულ მასწავლებელთა პროფესიულ ვალდებულებებზე სპმთპ-ის ​განცხადებამ, ნაცვლად შემოთავაზებულ წინადადებებზე მსჯელობისა, არაერთგვაროვანი შეფასებები გამოიწვია.

  • განვმარტავ, რომ ისევე როგორც სხვა შემთხვევებში, ჩემს მიზანს წარმოადგენდა ერთად მოგვეძებნა პრობლემის გადაჭრის გზები და შესაბამისად, შემოგთავაზეთ კონკრეტული წინადადებები. სამწუხაროდ, სოლიდური მსჯელობის მაგივრად, მივიღეთ აბსოლუტურად დაუმსახურებელი კრიტიკა მასწავლებლის სახლისადმი. ალბათ არ არის საჭირო, მაგრამ მაინც მინდა შეგახსენოთ, რომ სქემის განხილვა და დამტკიცება, არ არის მასწავლებლის სახლის ექსკლუზიური უფლება. პროექტს იხილავს განათლების სამინისტროს სპეციალური კომისია, რომელშიც სამინისტროს ხელმძღვანელებთან ერთად, წარმოდგენილნი არიან ექსპერტები, არასამთავრობო ორგანიზაციები და მათ შორის მეც. როგორც თქვენთვის ცნობილია, პროექტები იგზავნება სკოლებში, პედაგოგიურ კოლექტივებში განსახილველად. საზოგადოების ფართო ჩართულობისა და განხილვების შემდეგ, სქემის საბოლოო ვარიანტს ამტკიცებს საქართველოს მთავრობა. პირადად მე, პასუხს ვაგებ საკუთარ ქმედებებზე.
  • გამომდინარე იქიდან, რომ სქემით განსაზღვრული სავალდებულო ტრენინგები ემსახურება კვალიფიკაციის ამაღლებას და უწყვეტი პროფესიული განვითარების ხელშეწყობას, ყოველგვარი კრიტიკის გარეშე გავიზიარე ეს ნორმა, რაც ითვალისწინებს ერთი აკადემიური წლის განმავლობაში 5-დღიან, 3-დღიან და 2-დღიან ტრენინგებს. ნურც ის დაგვავიწდება, რომ რეფორმის მიმდინარეობის პროცესში, მასწავლებლები ვალდებულებების დაწესებასთან ერთად, ყოველთვის ითხოვდით სახელმწიფოს მხრიდან კვალიფიკაციის ამაღლების უზრუნველყოფას. ახალი სქემის ამოქმედებამ პრაქტიკაში სხვა პრობლემები წარმოშვა და ამიტომ შემოგთავაზეთ ჩემი წინადადებები განსახილველად. გამომდინარე ზემოაღნიშნულიდან, თქვენი კრიტიკა, ერთნაირად გვეხება ყველას - მეც, კომისიის სხვა წევრებსაც და განხილვაში მონაწილე სკოლების პედაგოგებსაც.
  • არის შემთხვევები, როდესაც ფურცელზე გადატანილი კეთილი მიზანი იძლევა უარყოფით უკუკავშირს. და საერთოდ, მიმაჩნია რომ, მეტი დაკვირვებით და გააზრებით უნდა გადავწყვიტოთ მასწავლებლისათვის ვალდებულებების დაკისრების საკითხი.
  • ჩვენთვის ჯერ უცნობია „ახალი სკოლის მოდელით“ გათვალისწინებული მასწავლებლის ვალდებულებები. ყველაფერი ახალი ძნელად მისაღებია. გარკვეული უკმაყოფილება გამოითქვა „ახალი სკოლის მოდელში“ ჩართული მასწავლებლების მხრიდანაც. ამ მიმართულებით დაწყებული აქვს მუშაობა ჩვენი ორგანიზაციის პროფესიული განვითარების ცენტრის წარმომადგენლებს. სამწუხაროდ, არ მიგვიღია მონაწილეობა „ახალი სკოლის მოდელის“ პროექტის განხილვაში. შესაბამისად, ამ ეტაპზე, საკითხის ძირეული შესწავლის გარეშე, თავს ვიკავებთ ანალიზისა და კომენტარებისაგან. გთხოვთ, „ახალი სკოლის მოდელში“ მონაწილე სკოლების მასწავლებლებს, გაგვიზიაროთ თქვენი მოსაზრებები და წინადადებები, რა ფორმითაც გსურთ!
  • მოგიწოდებთ კოლეგებო, დამნაშავეების ძებნის სანაცვლოდ, მეტი აქტიურობა გამოვიჩინოთ სხვადასხვა პროექტის განხილვის დროს, რაც მიმდინარეობს სკოლებში და დროულად მოგვაწოდოთ თქვენი კრიტიკული შენიშვნები რეაგირებისათვის.

ნუ გამიგებთ ისე, რომ შევცვალე ჩემი პოზიცია. ვითხოვთ პროფესიული ვალდებულებების ვადების შეცვლას და ცალკეული ნორმების დაკონკრეტებას.
  • ვიყავი, ვარ და ვიქნები თქვენი ინტერესების დამცველი!

​P. S. ერთი თვეც არ არის გასული, რაც მოსწავლე და მასწავლებელი დაუბრუნდა სკოლას და სწავლა-სწავლებისა და რეალური, საგაკვეთილო პროცესის ჩვეულ კალაპოტში გადატანას დიდი დრო და ძალისხმევა დასჭირდება. არც კორონავირუსის მესამე ტალღისგან ვართ დაცული, როგორც ეს გვაჩვენა ევროპის ზოგიერთ ქვეყანაში ეპიდემიოლოგიური ვითარების გამწვავებამ და შესაბამისად, სკოლების ხელმეორედ დახურვამ. სასწავლო წლის დასრულებამდე ძალიან მცირე დროა დარჩენილი. ამიტომ უნდა ვიმსჯელოთ მასწავლებელთა პროფესიული ვალდებულებების გადავადების თაობაზე.

ალბათ, კორონავირუსით გამოწვეულმა სტრესმა და სხვა პრობლემებმა, ისევე როგორც ყველაზე, ბევრ პედაგოგზეც იმოქმედა უარყოფითად, ობიექტურობის დაცვის თვალსაზრისით,“ - აღნიშნულია საქართველოს პედაგოგთა და მეცნიერთა თავისუფალი პროფკავშირის მიერ გავრცელებულ განცხადებაში.

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, მასწავლებლებისთვის შექმნა ახალი სივრცე - „მასწავლებლების სანდო წყარო“, სადაც ყოველდღიურად ქვეყნდება საგანმანათლებლო სფეროს სიახლეები. გადმოდით ბმულზე და მოიწონეთ - „მასწავლე​ბლების სანდო წყარო“.

შეიძლება დაინტერესდეთ

​Another Brick in The Wall

​Another Brick in The Wall

დიდი ხანი ვფიქრობდი იმ დღეზე, როდესაც სკოლაში პირველ გაკვეთილს ჩავატარებდი მასწავლებლის ამპლუაში. ვერ ვიტყვი, რომ ამაზე ვოცნებობდი, თუმცა სურვილი მქონდა. სურვილი ძალიან დიდი იყო.

ისე სწრაფად მოხდა ყველაფერი, რომ ნერვიულობაც კი ვერ მოვასწარი. რამდენიმე წლის წინ რომ მომხდარიყო მსგავსი რამ, ალბათ ძალიან ბევრჯერ აძგერდებოდა ჩემი გული კლასში შესვლამდე და ბევრჯერ დავღვრიდი ოფლს უჩუმრად. ამჯერად კი, ჩემდა გასაკვირად, ყველაფერი ძალიან მშვიდად მოხდა და ორშაბათ დღეს, ცხრას რომ ხუთი წუთი აკლდა, ახალგაზრდა მასწავლებელმა, რომელსაც აქამდე მხოლოდ ხუთი გაკვეთილი ჰქონდა ჩატარებული და ისიც არაფორმალურად, სკოლის მძიმე კარები შევაღე.

არ მახსოვს. რა თქმა უნდა, არ მახსოვს პირველი გაკვეთილი რომელ კლასთან მქონდა. ჩემს გონებას მსგავსი რაღაცების დამახსოვრება უბრალოდ არ შეუძლია. ახლა ამას რაციონალური ახსნა რომ მოვუძებნო, იმ თითოეულ კლასს, რომელსაც პირველ კვირაში შევხვდი, თავისებური „პირველად შეხვედრის ბედნიერების სუნი“ ასდიოდა და რა კრიტერიუმებით უნდა გამომერჩია და დამემახსოვრებინა რომელიმე მათგანი?! ჰო, არც ისე რაციონალური ახსნა გამომივიდა.

რა თქმა უნდა, ბანალურად, საკუთარი თავის გაცნობით დავიწყე ყველგან პირველი გაკვეთილი. არც კი გავკადნიერდები, რომ სულ რაღაც ორი კვირის წინ გამოჩეკილმა მასწავლებელმა რჩევების დარიგება დავიწყო, მაგრამ პირველი, რაც თქვენს მოსწავლეებთან უნდა გააკეთოთ არის ის, რომ მათ „ნამდვილი მე“ გააცნოთ და არა ის ადამიანი, რომელიც თქვენში მასწავლებლობის ნიღბით ცხოვრობს. ორსახა ღმერთები არ სჭირდებათ მოსწავლეებს.

არ ვიცი, მათში რა გრძნობების აღძვრა მოვახერხე ან საერთოდ, მოვახერხე კი რამე ამ ორი კვირის განმავლობაში, მაგრამ რისი თქმაც დარწმუნებით შემიძლია არის ის, რომ თუკი თქვენი საუბრისას, ერთმა მოსწავლემ მეორეს ბედნიერი სახით რაღაც გადაულაპარაკა, ეს იმას ნამდვილად ნიშნავს, რომ მათ „ბაბლში“ მიღებული ხართ, მით უმეტეს, თუ ეს იმ დროს ხდება, როდესაც ჰარი პოტერზე, ანიმეებზე და საყვარელ საფეხბურთო კლუბზე საუბრობთ.

დიდებთან გაცილებით მარტივი აღმოჩნდა. ახლა მახსენდება, რომ შიში პირველად მაშინ ვიგრძენი, როდესაც კლასში პატარა ადამიანებთან ერთად აღმოვჩნდი და მე გეგმაც კი არ მქონდა, თუ მათთვის რა და როგორ ამეხსნა. ასეთ დროს საჭირო სიტყვების მოძებნა ძალიან ჭირს და რამდენიმე წამით ლაშა ბუღაძის პერსონაჟს, ნუციკოს დავემსგავსე, სარკე რომ სჭირდებოდა გულში ჩარჩენილი სიტყვების გარეთ გამოსაშვებად.

საბოლოოდ, ყველაფერმა იდეალურად ჩაიარა. იმდენად იდეალურად, რომ პირველი დღის დასასრულს უკვე მქონდა პირველი საჩუქარი ჩემი საკუთარი მოსწავლისგან, ნახატზე გამოსახული ცუგა და შავი რაში იმის ნიშნად, რომ იმ ადამიანებზე, „რომლებიც მოვიშინაურეთ, ვალდებული ვართ ვიზრუნოთ“.

ხშირად წარმომიდგენია, თუ როგორი იქნებოდა ჩემი გაკვეთილები. მქონდა ძალიან უტოპიური იდეებიც, რომლებსაც ალბათ განხორციელება არ უწერია და მქონდა გონივრული აზრებიც. ერთ-ერთი მათგანი ჩემი საყვარელი ჯგუფის ერთ კონკრეტულ სიმღერას ეხება, რომლის მელოდიაც, ალბათ, უცნობი არავისთვისაა.

„Another Brick in The Wall“ პინკ ფლოიდის 1979 წელს გამოსული ალბომის „The Wall“-ის სავიზიტო ბარათია. არ მეგულება ჩემს სანაცნობო წრეში ერთი ადამიანიც კი, რომელმაც როჯერ უოთერსის ეს შესანიშნავი სიმღერა ან არ იცოდეს ან გაგონილი/მოსმენილი არ ჰქონდეს. მუსიკალური ნაწარმოები განათლების სისტემას და სისტემაში არსებულ პრობლემებს ეხება. 1982 წელს სიმღერის მიხედვით კლიპი გადაიღეს. კლიპის კადრებში ასახულია სასკოლო გარემო: მასწავლებლები, ერთნაირად მკაცრი და მოღუშული სახით და მოსწავლეები, რომლებიც აგურით ნაშენები კედლისკენ მიემართებიან და კედლის მეორე მხრიდან ერთნაირ თარგზე მოჭრილი ნიღბებით გამოდიან. კლიპი ორნაწილიანია და მეორე ნაწილში ერთი მოსწავლის ფიქრებში ვტრიალებთ, რომლის ოცნებაც ამ კედლის დამსხვრევა და მის ოცნებაში ეს ოცნება სრულდება.

სიმღერის ტექსტი მოწოდებებითაა სავსე. ჯგუფის გამოცდილი მსმენელებისთვის უცხო ნამდვილად არ იქნება იმის განმარტება, თუ რისი თქმა უნდოდა ამ ტექსტით როჯერს. უოთერსს, რომელიც მრავალფეროვანი და ღრმა ცოდნით იწონებდა თავს, სასტიკად სძულდა განათლების სისტემის ტოტალიტარული მოდელი და ამას საკუთარი გამოცდილებით ხსნიდა. ის რამდენიმე ინტერვიუში აღნიშნავდა კიდეც, რომ სკოლა იყო ის ადგილი, რომელიც ეზიზღებოდა, რადგან მათზე მასწავლებლები ძალადობდნენ და რეჟიმი, რომელიც სკოლაში ბატონობდა, რეპრესიული იყო.

მსგავსი კედელი თანამედროვე ქართული განათლების სისტემისთვისაც ნაცნობია და სწორედ ამ კედლის დანგრევას შევეცდებით ერთად მე და ჩემი მოსწავლეები, რადგან არ არსებობს კედელი, რომელსაც ოდესღაც ერთი, პაწაწინა ბზარი რომ არ გაუჩნდეს.

კედლის, რომელიც ტყვეობასა და თავისუფლებას, პიროვნებასა და საზოგადოებას შორის შენდება; კედლის, რომლის ერთ მხარეს მოსწავლეები არსებობენ, ხოლო მეორე მხარეს ცხოვრება მათგან დამოუკიდებლად მიედინება და მათ შორის კავშირი არ არსებობს. კედლის, რომელიც გვაიძულებს კიდევ ერთი, მორიგი აგური ვიყოთ მასში და დარჩენილი ცხოვრება ნიღბებჩამოფარებულებმა ვიაროთ.

ამ ამბის დასაწყისი კი შემდეგნაირი უნდა იყოს - თითოეული კლასიდან უნდა ისმოდეს როჯერ უოთერსის ხმა, ხმა, რომელიც ფიქრს გვაიძულებს. ფიქრს იმ დამანგრეველ ძალაზე, რომელსაც ერთიანობა, სოლიდარობა და პროტესტი აერთიანებს.

და დასასრული?

დასასრულს კედელი ინგრევა.

ზუსტად ისე, როგორც თითოეული იმ მოსწავლის ოცნებაში, რომლებიც კედლის მეორე მხარეს არიან და სისტემა განვითრების საშუალებას არ აძლევს.

როგორც ვთქვი, მე უნდა ვიზრუნო იმ ადამიანებზე, რომლებიც მოვიშინაურე და თქვენ თუ ზრუნავთ მათზე? 

მარიამ მაშა გვარამია

წაიკითხეთ სრულად