Baby Bag

ლიტერატურის სწავლება სკოლაში უნდა გულისხმობდეს კარგი მკითხველის აღზრდას და არა პატარა ლიტერატურისმცოდნის უიღბლო და უშედეგო „გამოყვანას“

ლიტერატურის სწავლება სკოლაში უნდა გულისხმობდეს კარგი მკითხველის აღზრდას და არა პატარა ლიტერატურისმცოდნის უიღბლო და უშედეგო „გამოყვანას“
„ლიტერატურის სწავლება სკოლაში უნდა გულისხმობდეს კარგი მკითხველის აღზრდას და არა პატარა ლიტერატურისმცოდნის უიღბლო და უშედეგო „გამოყვანას“, - ამის შესახებ სოციალურ ქსელში ფილოლოგი გია მურღულია წერს. გთავაზობთ მის ნათქვამს სიტყვა-სიტყვით:

„​ერთხელაც დავწერ - იქნებ ვინმემ გაიგონოს:

ლიტერატურის სწავლება სკოლაში უნდა გულისხმობდეს კარგი მკითხველის აღზრდას და არა პატარა ლიტერატურისმცოდნის უიღბლო და უშედეგო „გამოყვანას“.
რატომ უნდა ვისახავდეთ მიზნად ზოგადსაგანმანათლებლო სივრცეში საუნივერსიტეტო განათლების ელემენტების ჩამოტანას - ვის სჭირდება ასეთი სიურელისტური ამოცანების გადაწყვეტა, მითუმეტეს, რომ ვერასდროს წყდება?

​ბავშვი სკოლაში ლიტერატურის გაკვეთილებზე უნდა მიდიოდეს ინტელექტუალური და ესთეტიკური სიამოვნების აღსაქმელად და მისაღებად და არა დაუსრულებელი განმარტებებისა და სქემების დასაზუთხად - მხატვრულ ტექსტებს არ სჭირდებათ არც პროკრუსტეს სარეცელი და არც „საბოლოო ჭეშმარიტებანი“.

​ლიტერატურის გაკვეთილი ფიქრისა და განცდის თავისუფლების გაკვეთილია - როგორც მოსწავლის, ისე მასწავლებლისთვისაც და არა სტანდარტიზებული იდეების უაპელაციო კულტივირება და ჩანერგვა პედაგოგისა თუ ბავშვის ცნობიერებაში, რისი ძალდატანებითი თავსმოხვევის (ერთადერთობის ნიშნით!) დაუსრულებელ მცდელობასაც ახლა ვხედავთ საქართველოს სკოლებში.

​სახელმძღვანელოებში არ უნდა იყოს ამოსახევი ფურცლები, როგორც კარგად არის მინიშნებული შესანიშნავ ფილმში „მკვდარი პოეტების საზოგადოება“. სასწავლო წიგნების შეფასების დღეს დამკვიდრებული „სისტემის“ პირობებში კი შესაძლოა ისეთი „სახელმძღვანელოები“ შეიქმნას, რომლებშიც ბევრი ფურცელი ამოსახევი იქნება.

​ბრმა უნდა იყო, რომ ვერ ხედავდე, რა სავალალო შედეგთან მიგვიყვანა ქართულ სკოლაში ჰუმანიტარული განათლების სფეროში არამართებული „პრინციპების“ დამკვიდრების დაუსრულებელმა და უდღეურმა „ექსპერიმენტებმა“, რომლებსაც ამ საქმისთვის სრულიად შეუფერებელი და კატეგორიულად უინტერესო ადამიანები ატარებენ - ისინი საკუთარი ცნობიერების კლიშეებს ავრცელებენ მხოლოდ.

​კარგად დაიმახსოვრეთ, რომ ეგ თქვენი ე.წ. „მატრიცები“, რომლებითაც ყველას თავი მოაბეზრეთ, ბავშვის მიერ ლიტერატურის აღქმის სიკვდილია - სასკოლო ეტაპზე ის სიამოვნებასა და სიხარულს ეძებს და არა ყალბ „მეცნიერებას“. არც მასწავლებლებს სჭირდებათ ლიტერატურის სწავლების ერთადერთი „სწორი პრინციპის“ ყოველდღიური დამხობა თავზე - სწავლებაც შემოქმედების თავისუფლებაა და ამიტომ.

​დავაცადოთ ბავშვებს, რომ შეიყვარონ და არა შეიძულონ კარგი ლიტერატურა - ის ამას იმსახურებს,“ - წერს გია მურღულია.

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, მასწავლებლებისთვის შექმნა ახალი სივრცე - „მასწავლებლების სანდო წყარო“, სადაც ყოველდღიურად ქვეყნდება საგანმანათლებლო სფეროს სიახლეები. გადმოდით ბმულზე და მოიწონეთ - „მასწავლებლების​ სანდო წყარო“.

შეიძლება დაინტერესდეთ

​„არ მესმის, რას ნიშნავს მენტორი მასწავლებლის გამოცდის ჩაბარება“ - გია მურღულია

​„არ მესმის, რას ნიშნავს მენტორი მასწავლებლის გამოცდის ჩაბარება“ - გია მურღულია

არ მესმის, რას ნიშნავს მენტორი მასწავლებლის გამოცდის ჩაბარება. მენტორობა არ არის პედაგოგობის უბრალოდ ერთ-ერთი კატეგორია - ეს არის წლობით მოპოვებული ნდობა საგანმანათლებლო საზოგადოებისა, ზოგადად - საზოგადოებრივი აღიარება.

მენტორობა:
1. „მაღალი“ ცოდნაა;
2. ინტერპრეტაციის კულტურაა;
3. მეთოდოლოგიური „მეტრობაა“;
4. ახსნისა და გადაცემის დახვეწილობაა;
5. არა მხოლოდ პრაქტიკული, არამედ თეორიული ხასიათის მუშაობა და გამოცდილებაა;
6. რაც მთავარია - ეს რეალურად მიღწეული მაღალი აკადემიური და აღმზრდელობითი პროფილის შედეგებია;
7. პროფესიული ქცევის მაღალი კულტურაც არის.
როგორ უნდა განსაზღვროს ეს გამოცდამ? - აღიარებასა და ნდობას ის ვერ შეაფასებს.
ეს (რაკიღა შესაბამის ფინანსურ ვალდებულებებსაც გულისხმობს) უნდა გააკეთოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტროსთან არსებულმა სპეციალურმა კომისიამ, რომელიც კარგად გააზრებულ კრიტერიუმთა გათვალისწინებით მიიღებს შესაბამის გადაწყვეტილებას, რომელიც ყოველთვის პრინციპული უნდა იყოს და არანაირი მიზეზით კომპრომისს არ უშვებდეს.
მენტორობის დონე გულისხმობს იმას, რომ მასწავლებელმა აღარაფერი უნდა დაამტკიცოს - ის უნდა აღიარონ წარსულსა და აწმყოში მიღწეული შედეგებით.
მენტორი არ შეიძლება იყოს ბევრი - არ შეიძლება ნებისმიერ სფეროში პროფესიული მწვერვალების „თავისუფალი დაპყრობა“.
ბოლოს და ბოლოს, ქართველებმა უნდა ვისწავლოთ „სახელთა დარქმევა“ (როგორც ინგლისელები ამბობენ).
მენტორი მასწავლებელთა მასწავლებელია.
ის არ არის ყოვლისმცოდნე და ყოვლისშემძლე (ასეთები საერთოდ არ არსებობენ), მაგრამ მან იცის, როგორ გააკეთოს ის, რაც მოცემულ ვითარებაში შესაძლებელია.
პატივი მივაგოთ ასეთ ადამიანებს და ნუ მივაყენებთ მათ შეურაცხყოფას „დემოკრატიული გათანაბრებით“.
ისინი ცოტანი, მაგრამ ძალიან საჭირონი არიან.
ისინი მომავლის ფიქრს ქმნიან და მის სახეს ძერწავენ.

​ავტორი: ფილოლოგი გია მურღულია
წაიკითხეთ სრულად