საქართველოს ეროვნული არქივის ფოტოზე ასახულია თბილისი, დღევანდელი თავისუფლების მოედანი და რუსთაველის გამზირი.
აეროფოტო 1950-იანი წლებშია გადაღებულია და დაცულია საქართველოს ეროვნული არქივის თბილისის ცენტრალურ არქივში, არქიტექტორ გიორგი ბეჟანიშვილის პირად ფონდში.
იხილეთ ფოტო
„საათ-ნახევრით ადრე გამოვდივარ სახლიდან. არ შემიძლია დაგვიანება! მე გახლავართ ვენერა ტურიანი, ინგლისური ენის მასწავლებელი, საკმაოდ ხანდაზმული, 86 წლის. მუშაობის სტაჟი მაქვს 62 წელი და ძალიან მინდა, კიდევ ვიმუშაო. პირველი გაკვეთილი ჩავატარე გორის რაიონში. უფლება არ მქონდა, რომ უარი მეთქვა განაწილებაზე, თორემ იქ იყო გერმანული სკოლა. გერმანული მეორე ენა იყო, კარგად ვსწავლობდი, მაგრამ მიხდებოდა ძალიან ბევრი მუშაობა.
მე მოსწავლეების ტოლი ვარ ყოველთვის. ახლა 86 წლისას შემიძლია მათთან ერთად ვიხუმრო იმ საკითხზე, რაზეც ისინი ხუმრობენ. საერთო ენა უნდა გამონახო მათთან. მასწავლებელი დიქტატორი არასდროს არ უნდა იყოს. მასწავლებელი უნდა იყოს ამხანაგი, მეგობარი. ბევრი ისეთ საიდუმლოებას, რომელსაც დედას და მამას არ ეტყვის, მე მეტყვის ხოლმე.იცის, რომ არ გავთქვამ. პირველ რიგში, ბავშვი დიდად უნდა ჩავთვალოთ. სახლში რომ წავალ, დავჯდები მარტო და ვიფიქრებ, რატომ არ გამომივიდა რომელიმე გაკვეთილი, რა დავაშავე? დამნაშავე მე ვარ, არასდროს ბავშვი არ არის დამნაშავე. ვერ ავუღე ალღო ბავშვს და იმიტომ არ გამოვიდა. მიყვარს, როდესაც კარგად მპასუხობენ.
მე მეშინია სახლში დაჯდომის. მიხარია, როდესაც მეუბნებიან: თქვენ არ გემჩნევათ, რომ 86 წლის ხართ. სკოლიდან რომ გავალ, იქ აღარ ვიღიმები, აღარც ვიცინი, აღარც არაფერს ვუყურებ. სკოლის იქით სხვაა. ყოფილ მოსწავლეებს რომ ვხვდები, ასე მგონია, რომ არ დავბერებულვარ,“- ქალბატონმა ვენერა ტურიანმა საკუთარი ისტორიის შესახებ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ახალი დღე“ ისაუბრა.
წყარო: „ახალი დღე“
წაიკითხეთ სრულად
