Baby Bag

7 ფილმი, რომელიც ბავშვს ემოციური ინტელექტის განვითარებაში დაეხმარება

7 ფილმი, რომელიც ბავშვს ემოციური ინტელექტის განვითარებაში დაეხმარება

ფილმები ბავშვის განათლებისა და განვითარებისთვის ერთ-ერთ საუკეთესო რესურსს წარმოადგენს. მშობლებს ბავშვების ემოციური ინტელექტის განვითარებისთვის სხვადასხვა ტექნიკისა და მიდგომის გამოყენება შეუძლიათ. ემოციური ინტელექტი არის უნარი, რომ ადამიანმა გააკონტროლოს, მართოს და სხვას გაუზიაროს ემოციები სოციალურ კონტექსტში. კინოს ისტორიაში არაერთი ფილმი გადაუღიათ იმ მიზნით, რომ ბავშვის ემოციური ინტელექტის განვითარებისთვის შეეწყოთ ხელი. ჩვენს სტატიაში 7 ფილმს გაგაცნობთ, რომლებიც ბავშვს ემოციური ინტელექტის განვითარებაში დაეხმარება.

1. თავდაყირა

ეს ფილმი ერთ-ერთი საუკეთესო რესურსია ბავშვისთვის ემოციების შესახებ ინფორმაციის მისაწოდებლად. ის პატარა გოგონას ემოციების შესახებ მოგვითხრობს. ბედნიერება, სევდა, ზიზღი, შიში და რისხვა მისი ახალი ცხოვრების თანამგზავრები ხდებიან. ფილმი გვიჩვენებს, როგორ განიცდის ბავშვი სხვადასხვა ემოციას, უმკლავდება დაბრკოლებებს და ცვლილებებთან ადაპტაციას სწავლობს.

2. მაღლა

ფილმი ზრდასრული მამაკაცისა და პატარა ბიჭის შესახებ მოგვითხრობს. ისინი ერთმანეთს ოცნებების ასრულებაში ეხმარებიან. ფილმი არამხოლოდ ემოციების შესახებ გვაწვდის ინფორმაციას, არამედ ცხოვრების ორ ოპტიმისტურ და პესიმისტურ ხედვას ერთმანეთს უპირისპირებს. პერსონაჟები პრობლემებს აწყდებიან და მათ გადაჭრას წარმატებით ახერხებენ.

3. დამბო

დისნეის კლასიკური მულტფილმი ცირკში მცხოვრები პატარა სპილოს შესახებ მოგვითხრობს. ის წარმოდგენებში მონაწილეობისას პრობლემებს აწყდება და მუდმივად ჩაგვრას განიცდის. დამბო დედასაც დააშორეს, რომელიც მას ყოველთვის მხარს უჭერდა. ფილმი ბავშვს თავმდაბლობის მნიშვნელობას ასწავლის და სირთულეებთან გამკლავებისთვის საჭირო უნარების განვითარებაში დაეხმარება.

4. უოლ-ი

ფილმი რობოტის ისტორიას მოგვითხრობს, რომელსაც ემოციების გამოხატვის უნარი აქვს. ის სიყვარულის ძალისა და მისი განცდით გამოწვეული ცვლილებების შესახებ მოგვითხრობს. ფილმი ბავშვებს თავისუფლების, დამოუკიდებლობისა და სხვა ადამიანების მიმღებლობის მნიშვნელობას ასწავლის.

5. გაყინული

პოპულარული ფილმი ყველაზე ცხადად გადმოგვცემს ემოციების ძალას. ის ბავშვს სხვების პატივისცემას და თავმდაბლობის მნიშვნელობას ასწავლის. ფილმის თანახმად, სიყვარული და გამძლეობა ადამიანის წარმატების გასაღებია.

6. მოჩვენებების მიერ გატაცებულნი

ფილმის მთავარი თემა ოჯახის მნიშვნელობის ხაზგასმაა. ფილმის მთავარ გმირს ემოციების გაკონტროლება უჭირს. მას მარტოობის, სევდისა და მრისხანების განცდით ცხოვრებისეული გაკვეთილის სწავლა მოუწევს.

7. უცხოპლანეტელი

ეს კლასიკური ამერიკული ფილმი უცხოპლანეტელზე მოგვითხრობს, რომელიც დედამიწაზე ბავშვს დაუმეგობრდება. უცხოპლანეტელს სახლში დაბრუნება სურს, ბავშვი კი მას ოცნების ასრულებაში ეხმარება. ფილმი ასევე ეხება განქორწინების მძიმე შედეგებს ბავშვებისთვის. ის თქვენს შვილს სიკეთისა და სოლიდარობის მნიშვნელობას ასწავლის.

წყარო: ​youaremom.com

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა

„ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი“ - ემიგრანტი დედა
რთული ეკონომიკური პირობების გამო საქართველოდან უამრავი ქალი ემიგრაციაშია წასული. იმისთვის, რომ შვილებს უკეთესი მომავალი შეუქმნან, იძულებულები არიან, ​მათგან ათასობით კილომეტრით შორს იყვნენ. ერთ-ერთია ნინო ქვათაძე, რომელიც ექვსი წლის წინ წავიდა იტალიაში სამუშაოდ. მას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს.
„2014 წელს ჩამოვედი იტალიაში. ემიგრაციაში ყოფნის მთავარი მიზანი შვილების სწავლაზე ზრუნვაა. უამრავი ხარჯია სწავლასთან დაკავშირებული. ეს ხარჯები კიდევ უფრო ორმაგდება, თუ საცხოვრებელი ბინა არ გაქვს. მინდა, შვილებს უკეთესი მომავალი შევუქმნა. იმედი მაქვს, ერთ დღეს საცხოვრებელ ბინასაც შევუძენ“, - გვეუბნება ნინო.
იგი ემიგრაციაში ყოფნასთან დაკავშირებულ სირთულეებზე გვესაუბრება და აღნიშნავს, რომ ყველაზე ძნელი შვილებისგან განშორება აღმოჩნდა.
„ყველაზე რთულია შვილებისა და ახლობლებისგან შორს ყოფნა. უცხო კულტურაში, უცხო ხალხში გიწევს ყველაფერის თავიდან დაწყება. ისინი თანასწორად არ აღგიქვამენ, ფიქრობენ, რადგან უცხოელი ხარ, არაფერი არ იცი. ენის არცოდნა კი ამ ყველაფერს უფრო ართულებს. პირველი ორი წელი ძალიან მიჭირდა, ერთი სული მქონდა, როდის წამოვიდოდი სამშობლოში, მერე თანდათან ეჩვევი ყველაფერს, თუმცა შვილებისგან შორს ყოფნას ვერასდროს შეეჩვევი,“ - გვიყვება ნინო.
ემიგრაციაში წასვლის შემდეგ ნინომ საქართველოში ჩამოსვლა ვერც ერთხელ ვერ მოახერხა. 6 წელია, არ უნახავს შვილები. როგორც აღნიშნავს, განშორებას ვერ ეჩვევა და სწორედ ამიტომ დღეში არაერთხელ ეხმიანება მათ...

„ბავშვები ძალიან განიცდიან დედისგან შორს ყოფნას, ეს დიდი სტრესია მათთვის. მუდმივად სჭირდებათ დედის გვერდით ყოფნა, რჩევა-დარიგება და მხარდაჭერა. დედა მათთვის მთავარი დასაყრდენია. განსაკუთრებით უმცროს გოგონას გაუჭირდა ჩემგან შორს ყოფნა, 14 წლის იყო, როცა წამოვედი და დედის მოვალეობის რაღაც ნაწილის შეთვისება მოუწია. არც ერთი დედა არ უნდა იყოს შორს შვილებისგან შორს, მაგრამ იძულებულები ვართ ასე ვიცხოვროთ. ყოველდღე 10-ჯერ ან 20-ჯერ მაინც ვურეკავ, ვკითხულობ, ეძინათ თუ არა, ჭამეს თუ არა. შეიძლება, ეს შემაწუხებელიც იყოს მათთვის, მაგრამ მე ხომ დედა ვარ?! ვცდილობ, დედისგან შორს ყოფნა არ იგრძნონ. ამიტომ ხშირად ველაპარაკები, ვიზიარებ მათ განცდებს, ემოციებს, ვუსმენ მათ პრობლემებს და ვაძლევ რჩევებს,“ - ამბობს ნინო.

კითხვაზე, რას ურჩევდა ემიგრანტ დედებს, ასე გვპასუხობს: 
„ყველას საქმე ინდივიდუალურია, ამიტომ რთულია სხვას რჩევა მისცე. ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ისაა, რომ, მიუხედავად დიდი მანძილისა, რაც შეიძლება ახლოს უნდა იყვნენ, მოუსმინონ და გაუგონ შვილებს.“
ავტორი: სოფიკო ტაბატაძე
წაიკითხეთ სრულად