Baby Bag

ტესტის სწორი პასუხი

ტესტის სწორი პასუხი

1. თუ თქვენ ჩათვალეთ, რომ პირველ სურათზე გამოსახული ადამიანები ერთი ოჯახის წევრები არ არიან, ე.ი. ოჯახზე ორიენტირებული ადამიანი არ ხართ. ოჯახურ ცხოვრებაზე ტრადიციული წარმოდგენები არ გაქვთ. თქვენ საკუთარ მეგობრებს ოჯახის წევრებად თვლით და მათი დახმარება ძალიან გაბედნიერებთ. ცდილობთ გარშემომყოფების ცხოვრება უფრო საინტერესო გახადოთ. შესაძლოა, თქვენ არ გყავდათ ძლიერი მამა ან უმამოდ გაიზარდეთ, სწორედ ამიტომ ცდილობთ, რომ ყველაზე იზრუნოთ, ყველას დაეხმაროთ. ალბათ, დედა სწორედ ასე ზრუნავდა თქვენზე. პირველ სურათზე გამოსახული ადამიანები ბედნიერი ოჯახის სახეს ნამდვილად არ წარმოადგენენ, თუმცა ისინი ერთი ოჯახის წევრები არიან. დედა ბავშვზე ზრუნავს, მამა კი გულგრილია და შვილისადმი ყურადღებას არ იჩენს. თქვენ არ გსურთ, რომ ადამიანები მსგავს ოჯახებს ქმნიდნენ, სწორედ ამიტომ ჩათვალეთ, რომ პირველ სურათზე ნამდვილი ოჯახი არ არის გამოსახული.

2. თუ თქვენ ჩათვალეთ, რომ მეორე სურათზე გამოსახული ადამიანები ერთი ოჯახის წევრები არ არიან, ე.ი. ოჯახზე ორიენტირებული ადამიანი ხართ. თქვენთვის არაფერია თქვენს ოჯახზე უფრო მნიშვნელოვანი. მტკიცედ გწამთ, რომ სტაბილური და მყარი ურთიერთობები არსებობს, რაც ნდობითა და თავდადებით მოიპოვება. თქვენ ოჯახის მოთხოვნილებებსა და საჭირობებს ყოველთვის პირველ ადგილზე აყენებთ, რის გამოც საკუთარი სურვილების დაკმაყოფილებაზე ხშირად უარს ამბობთ. ალბათ, შეამჩნევდით, რომ მეორე სურათზე გამოსახული ადამიანები ოჯახის წევრებს არ ჰგვანან. უფროსები გულგრილად გადაადგილდებიან და ბავშვს ყურადღებას არ აქცევენ, თავის მხრივ ბავშვიც არ ცდილობს, რომ უფროსებს ხელი ჩაჭიდოს. თქვენ, როგორც ოჯახზე ორიენტირებულ ადამიანს სწორი პასუხის პოვნა არ გაგჭირვებიათ, რადგან სურათზე ყალბი ოჯახი მარტივად ამოიცანით.

3. თუ თქვენ ჩათვალეთ, რომ მესამე სურათზე გამოსახული ადამიანები ერთი ოჯახის წევრები არ არიან, ე.ი. ტრავმული ბავშვობა გქონდათ და არამყარ ოჯახში გაიზარდეთ. თქვენ ძალიან გიჭირთ ადამიანების ნდობა და მათთან ურთიერთობის დამყარება გიძნელდებათ. ყველაფერზე ძალიან ღელავთ, ბევრს ფიქრობთ და მომავალი გაშინებთ. მესამე სურათზე გამოსახული ადამიანები ერთი ოჯახის წევრები არიან. მშობლები ერთმანეთისადმი ყურადღებას იჩენენ, მამას მზრუნველად აქვს ჩაჭიდებული ხელი შვილისთვის. ოჯახის სამივე წევრი ძალიან ბედნიერია, მათ ერთად ყოფნა სიამოვნებთ. არაჯანსაღ ოჯახურ გარემოში გაზრდილ ადამიანებს ნამდვილი ურთიერთობები ძალიან აშინებთ, ისინი ბედნიერებას ეჭვის თვალით უყურებენ. თქვენ არ გჯერათ, რომ ოჯახური ბედნიერება არსებობს, სწორედ ამიტომ გადაწყვიტეთ, რომ მესამე სურათზე გამოსახული ადამიანები ერთი ოჯახის წევრები არ არიან.

მოახერხეთ სწორად გამოგეცნოთ ტესტის პასუხი? თქვენი შედეგები კომენტარებში გაგვიზიარეთ.

მომზადებულია ​brightside.me-ს მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

ადრეულ ასაკში დადებითი მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებისთვის აუცილებელია

ადრეულ ასაკში დადებითი მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებისთვის აუცილებელია
როდესაც მშობლები პატარას დააძინებენ და მათ გვერდით რჩებიან, ბავშვები მშვიდად აგრძელებენ ძილს, თუმცა ხშირად საკმარისია, ორი წუთით გავიდეს მშობელი, ისინი მაშინვე იღვიძებენ. ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი, ქცევითი თერაპევტი მაკო გაგნიძე.
- თავიდან, როდესაც ბავშვი ჩვილია, შესაძლოა მშობელი შფოთავდეს, განიცდიდეს, ნერვიულობდეს და ერჩივნოს ის ახლოს ჰყავდეს. ამასთან, ჩვილი დაბადებამდე 9 თვეს დედის სხეულში ატარებს, მიჩვეულია იმ გარემოს და სამყარო მისთვის უცხოა, ამიტომ საწყის ეტაპზე, მშობლის სიახლოვე ძალიან სჭირდება. ამ პერიოდში შესაძლოა, ეძინოს მასთან ახლოს, მაგალითად, გვერდზე მოიდგას მისი საწოლი ან გამოიყენოს საწოლი-მანეჟი, ასე ვთქვათ, მშობლის საწოლზე მისადგამი. რადგან ყველა ბავშვი და შემთხევა ინდივიდუალურია, მიდგომაც უნდა იყოს ინდივიდუალური, მზა და საყოველთაო რეცეპტი ამ სიტუაციისთვის არ არსებობს.
6 თვემდე ასაკში ბავშვს მუდმივად სჭირდება დედა, მისი მზრუნველობა და მოვლა. 6-დან 1,5 წლამდე ვითარდება წარმოსახვა, პატარა ხდება მეტად ემოციური, შესაძლოა დაეწყოს შფოთვა, რამაც ხელი შეუშალოს ძილს. ასეთ დროს ბავშვი თავს დაცულად გრძნობს მშობლების სიახლოვეს. 1,5-დან 2,5 წლმდე ბავშვეს ეშინიათ სიბნელის, მარტო ყოფნის. ვთანხმდებით, რომ ბავშვს შესაძლოა ეძინოს ჩვილობიდან გარკვეულ ასაკამდე მშობლის საძინებელში, თუმცა არა მათ საწოლში. ამასთან, დროთა განმავლობაში, იქნება ეს ცალკე საწოლი თუ საწოლი-მანეჟი ნელ-ნელა, სანიტიმეტრ-სანტიმეტრ უნდა დავაშოროთ მშობლების საწოლს, რათა უმტკივნეულოდ გადავიდეს 3-4 წლის ასაკში, ჯერ საწოლში, რომელიც ცოტა მოშორებით დგას და შემდეგ, დაახლოებით, 6 წლიდან უკვე საკუთარ ოთახში. შესაძლოა, ეს უფრო ადრე მოხდეს. გავიმეორებ, რომ ყველა შემთხვევა არის ინდივიდუალური და თავისებურ მიდგომას საჭიროებს.
- არის თუ არა ეს მიჯაჭვულობა?
- რაც შეეხება მიჯაჭვულობას, ადრეულ ასაკში დადებითი მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებისთვის აუცილებელია. მიჯაჭვულობა გულისხმობს არა ამ სიტყვის პირდაპირ გაგებას. მიჯაჭვულობა არის ძლიერი ემოციური კაშირი, რომელიც ყალიბდება შვილს და მშობელს შორის (ან ადამიანს, რომელიც ზრუნავს და პასუხისმგებლობა აკისრია), რისი გადატანაც შემდგომში სამყაროზე და სხვა ადამიანებზე ხდება, ასე ვთქვათ, ეს უნარი გენერალიზდება. 0-1 წლის ასაკში არის ნდობა-უნდობლობის პერიოდი სამყაროსთან მიმართებაში, ხოლო 1-2 წლამდე უკვე სწავლობენ ზემოთ აღნიშნულს და პირველადი შთაბეჭდილებით, თუ როგორი იქნება პირველადი გამოცდილება ურთიერთობებში, ყალიბდება ნდობა ან უნდობლობა. ასე რომ, ეს სიახლოვე საწყის ეტაპზე ამ მდგომარეობისთვის კარგიც არის, თუმცა დრო და დრო საჭიროა დამოუკიდებლობის ხარისხის ზრდა.
- ზოგ შემთხვევებში დიდხანს გრძელდება და უკვე მოზრდილებსაც უჭირთ მშობლის გარეშე ძილი. რა უნდა გააკეთოს მშობლებმა, რომ ბავშვი მიეჩვიოს მარტო ძილს?
- საწყის ეტაპზე გავუსი ხაზი ინდივიდუალიზმს, ახლაც მინდა ვახსენო, თუმცა თუკი რაიმე განსკუთრებული საჭიროება არ აქვს ბავშვს (მოზარდს), 6 წლიდან სასურველია ეძინოს ცალკე ოთახში. აღსანიშნავია, რომ ცალკე საწოლში წოლის გამოცდილების მქონე ბავშვები უფრო ადვილად ეჩვევინ სხვა ოთახში ძილს, თუმცა მშობელმა აუცილებლად უნდა შეიმუშავოს რუტინა, რაც ბავშვს მშობლების ოთახში ძილის ასოციაციას დაურღვევს. მნიშვნელოვანია სწორად შერჩეული დრო, საუბარი და შემზადება აღნიშნულ თემასთან დაკავშირებით. ასევე, მშობელსაც უნდა ჰქონდეს ფსიქოლოგიური მზაობა და მყარი პოზიცია, რომელსაც არ დათმობს. არსებობს გარკვეული სტრატეგიები, თუკი მშობელს დამოუკიდებლად უჭირს ამ პროცედურის განხორციელება და სიტუაციასთან გამკლავება. სამოქმედო გეგმის შესადგენად უნდა მიმართოს სპეციალისტს (ფსიქოლოგი, ქცევითი თერაპევტი). 
ესაუბრა მარიამ ჩოქური
წაიკითხეთ სრულად