Baby Bag

დედას, რომელიც ძალიან დაიღალა

დედას, რომელიც ძალიან დაიღალა

დედას, რომელიც ძალიან დაიღალა და სააბაზანოში ჩაკეტილი ჩუმად ტირის, დედას, რომელიც სააბაზანოს გარდა სხვა ადგილს ვერ პოულობს, სადაც დამშვიდებას შეძლებს. ის ტირის, რადგან დაღლილობისგან აღარ იცის, როგორ უნდა გააგრძელოს ეს დღე. რას არ დათმობდა ერთი წუთით სიმშვიდის მოსაპოვებლად. დედას, რომელიც თავის ოთახში გამოკეტილი ტირის, რადგან ბავშვს უმნიშვნელო მიზეზით გაუბრაზდა და უყვირა, ახლა კი თავს საშინლად დამნაშავედ გრძნობს, სასოწარკვეთილია. დედას, რომელიც ნაჩქარევად მოამზადებს პიცას სადილისთვის, რადგან ვერ ახერხებს კერძების საკუთარი სურვილისამებრ მომზადებას. დედას, რომელიც ზოგჯერ თავს საოცრად მარტოსულად გრძნობს, მაშინაც კი, როდესაც სხვებთან ერთად არის და ოჯახის წევრებზე ზრუნავს. დედას, რომელიც გაღვიძებისთანავე ოცნებობს, რომ დღემ სწრაფად ჩაიაროს:

ძვირფასო დედა, გახსოვდეს, რომ რასაც შენ აკეთებ შეუფასებელია. შენ ძალიან მნიშვნელოვანი ადამიანი ხარ. შვილებს ყველაფერს აძლევ, რაც შეგიძლია.

პატარა თვალები, რომელიც ყოველწამიერად შენ დაგეძებენ, დარწმუნებულები არიან, რომ სრულყოფილება ხარ, უფრო მეტიც, ისინი შენ ღვთაებრივად გთვლიან.

ეს პატარა ხელები შენს შეხებას, მოფერებას, სითბოს და კოცნას ელიან.

ამ პატარა არსებებს ჰგონიათ, რომ შენ სამყაროში ყველაზე ძლიერი ადამიანი ხარ, რომელსაც ყველაფერი შეუძლია, რასაც მოისურვებს.

შენი პატარა შვილები შენს გაკეთებულ სადილს გემრიელად მიირთმევენ და ფიქრობენ, რომ დედა მათ ცხოვრებაში საუკეთესო საჩუქარია.

ბავშვების პატარა გულები შენს გულთან შეხვედრას ელიან. მათ შენ გარდა არავინ სჭირდებათ.

შენ მათთვის საკმარისზე მეტი ხარ. შენ დედა ხარ და შვილებს ზუსტად ისეთი უყვარხარ, როგორიც ხარ.

მომზადებულია:​ ipsyholog.ru-ს მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია, ეს სიძუნწე არ არის,“- ნანა ჩაჩუა

„ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია, ეს სიძუნწე არ არის,“- ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ ბავშვებში მეს" ცნობიერების ჩამოყალიბების საწყის ეტაპზე ისაუბრა და ადრეულ ასაკში ბავშვის მესაკუთრეობის პოზიტიურ მხარეებს გაუსვა ხაზი:

„მეს ცნობიერების ჩამოყალიბება ხდება სამი წლის ასაკიდან. „ეს ჩემია, მე ვარ მე“ - ეს განცდა მაქვს. როგორც კი მე ვარ მე, უკვე მაქვს პასუხისმგებლობა. ორი წლიდან იწყება ჯიუტობის ხანა. ხშირად მშობლები ბავშვებს ეუბნებიან: „მიეცი, ათხოვე, შენი მეგობარია.“ ბავშვი ამბობს, რომ არა, ეს ჩემია. ეს თუ ჩემია, ე.ი. მე ვარ. ისე ჰაერში ვარ, ასეთი რამ არ ხდება. ეს ჩემია, არ მოგცემ. ე.ი. მე ვარ. პატარა ბავშვი გაიხსენეთ. ერთი თვის ბავშვი ხელებს აკვირდება. შეცნობა იწყება.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, როდესაც ბავშვი სათამაშოს ვერ თმობს, მშობელი უნდა ჩაერთოს და ბავშვებს შორის მედიატორის ფუნქცია იკისროს:

​როდესაც ბავშვი ამბობს: „ეს ჩემია,“ ჩვენ უნდა ვუთხრათ: „ხო, ეს შენია, მოდი, ვითამაშოთ.“ შენც უნდა ჩაერთო იმ თამაშში. შენ იქნები მძღოლი, მე ვიქნები მგზავრი, წავიყვანოთ ის ბავშვიც მგზავრად? მაშინვე უნდა იყოს ჩართულობა. ეს 2 წლიდან ოთხ წლამდე გრძელდება. ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია. ეს სიძუნწე არ არის. “

„როდესაც ბავშვი სათამაშოს ართმევს სხვას, ძალიან კარგია. ის ამბობს: „ეს, მე მინდა.“ მშობელმა არ უნდა უთხრას: „ეს შენია,“ მაგრამ უნდა უთხრას: „ძალიან გინდა, ხომ? მოდი, ვითამაშოთ.“ ვკითხოთ მეორე ბავშვს, რა ჰქვია, ვუთხრათ ჩვენი შვილის სახელი. ვუთხრათ: „ვითამაშოთ? დედა ვინ იქნება?“ უნდა ჩაერთოთ თქვენც. თუ თქვენ ჩაერთვებით, ყველაფერი გამოგივათ,“- აღნიშნა ნანა ჩაჩუამ.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად