Baby Bag

ამ უნებლიე შეცდომებით ბავშვის ჯანმრთელობას ვაზიანებთ

ამ უნებლიე შეცდომებით ბავშვის ჯანმრთელობას ვაზიანებთ

მშობლები შვილებს ხშირად უნებურად აყენებენ ზიანს. დროის გასვლასთან ერთად ბავშვის აღზრდის და მასზე ზრუნვის მეთოდები იცვლება. ფსიქოლოგები და ექიმები მშობლებისთვის ახალ-ახალ რეკომენდაციებს ქმნიან, რომლებიც მათ ჯანსაღი და ბედნიერი შვილების აღზრდაში ეხმარება. ჩვენს სტატიაში იმ შეცდომებზე გესაუბრებით, რომლებსაც მშობლები ბავშვზე ზრუნვისას უნებურად უშვებენ და შვილების ჯანმრთელობას ზიანს აყენებენ.

  • ღიტინი ბავშვის გაცინების მიზნით

უფროსები ბავშვებს გაცინების მიზნით ხშირად უღიტინებენ. კალიფორნიის უნივერსიტეტის კვლევებით დგინდება, რომ ღიტინი ბედნიერების იმავე განცდას არ იწვევს, როგორსაც კარგი ხუმრობა. ის მხიარული სიცილის ილუზიას ქმნის. ღიტინის დროს ბავშვი უკონტოლოდ იცინის და მისი ქმედება რეფლექსებით არის გამოწვეული. ამას პატარა მაშინაც კი აკეთებს, როდესაც მას ღიტინი ძალიან აღიზიანებს და მისგან თავის დაღწევა სურს.

  • ბავშვის თოჯინასთან ერთად დაძინება

ბავშვს ხარისხიანი ძილისთვის მოხერხებული მატრასი, რბილი თეთრეული და თბილი საბანი სჭირდება. გარკვეულ ასაკამდე პატარას ბალიშიც კი არ ესაჭიროება. ბავშვის საძინებლის დეკორაციებით გადატვირთვა საჭირო არ არის. მის საწოლში თოჯინას ნუ მოათავსებთ. რბილი სათამაშო ბავშვს სრულფასოვნად გამოძინებაში ხელს უშლის. ის პატარას ხშირად აღვიძებს. შესაძლოა, ბავშვმა სათამაშო სახესთან მეტისმეტად ახლოს მიიტანოს, რაც მას ნორმალურად სუნთქვის შესაძლებლობას არ მისცემს.

  • ბავშვის საძინებელში სპეციალური სანათის დადგმა

ბავშვის ოთახში მთელი ღამით სინათლის დატოვება ძალიან ცუდი გადაწყვეტილებაა. ზრდის ჰორმონი, რომელსაც ადამიანის ორგანიზმი ძილში გამოიმუშავებს, სიბნელეში უკეთ იწარმოება. მშობლები ბავშვის ოთახს სხვადასხვა მიზნით ანათებენ. მათ ნაწილს სანათის შუქზე საფენების გამოცვლა უმარტივდება, ზოგიერთი ცდილობს ბავშვი სიბნელის შიშისგან დაიცვას. თუ მშობლები ბავშვის ოთახში სანათის მოთავსების გადაწყვეტილებას მაინც მიიღებენ, უმჯობესია, თუ განათება წითელი ფერის იქნება. წითელი ფერის შუქზე ძილის ჰორმონი, მელატონინი უკეთ გამომუშავდება. თეთრი, მწვანე და ლურჯი ფერის განათება კი ძილის პროცესს და ზრდის ჰორმონის გამომუშავებას მნიშვნელოვნად აფერხებს.

  • ბავშვის ხელით რწევა

ყველა მშობელი ერთხელ მაინც გამხდარა იძულებული, რომ შვილი ხელით დაერწია, როდესაც მის დაძინებას ვერ ახერხებდა. ზოგჯერ ეს პროცესი საკმაოდ დიდხანს გრძელდება. პედიატრები თვლიან, რომ თუ ბავშვს ძილის რეჟიმს დაბადებიდანვე მოუწესრიგებთ, მას დროულად გამოკვებავთ, საფენის გამოცვლას არ დააგვიანებთ და კომფორტულ ტანსაცმელს ჩააცმევთ, მას ძილის პრობლემები არ შეექმნება. თუ თქვენი შვილი ჭირვეულობს, ეცადეთ ის ხელით დიდხანს არ არწიოთ. ბავშვის რწევისას ფაქიზი და ფრთხილი მოძრაობები უნდა შეასრულოთ.

  • ცრურწმენების გამო ბავშვისთვის სარკის დამალვა

ცნობილი ცრურწმენის მიხედვით, ბავშვი სარკეში თუ ჩაიხედავს, ის ავად გახდება. პედიატრები და ფსიქოლოგები აღნიშნულ ცრურწმენას აბსურდულს უწოდებენ. ისინი მშობლებს ურჩევენ, რომ ბავშვები სარკესთან ხშირად ათამაშონ. სარკის დახმარებით ბავშვი თავდაჯერებული ხდება. ის საკუთარ თავს უკეთ ეცნობა, რაც მის განვითარებას მნიშვნელოვნად უწყობს ხელს.

  • ბავშვისთვის სტერილური გარემოს შექმნა

მშობლები თვლიან, რომ სისუფთავე ძალიან მნიშვნელოვანია. მკვლევარები ასკვნიან, რომ მეტისმეტად სტერილური გარემო ბავშვის ჯანმრთელობისთვის სასარგებლო არ არის. მეტისმეტად სუფთა გარემოში გაზრდილი ბავშვის იმუნური სისტემა კარგად ვერ ვითარდება. ბავშვი ალერგიული რეაქციებისადმი მაღალ მიდრეკილებას ავლენს. მას, შესაძლოა, ასთმა, ალერგიული რინიტი და ატოპიური დერმატიტი აწუხებდეს. მშობლები შეცდომას უშვებენ, როდესაც სახლს დღეში რამდენჯერმე ალაგებენ და ბავშვს ცხოველებთან კონტაქტის შესაძლელბლობას არ აძლევენ. რაც უფრო მალე შეეხება თქვენი შვილი ალერგენს, მით ნაკლებად ალერგიული იქნება ის მომავალში.

  • ღამის ქოთნის ნაადრევი გამოყენება

ღამის ქოთნის გამოყენებამდე, კარგად დაფიქრდით, რამდენად კომპეტენტურია ის რჩევები, რომლებიც ახლობლებმა მოგცეს. ერთი წლის ან წლინახევრის ბავშვმა ჯერ კიდევ არ იცის, როგორ უპასუხოს სხეულიდან მიღებულ სიგნალებს. როდესაც ბავშვი საკუთარი ორგანიზმის მოთხოვნილებების აღქმას ისწავლის, ის ღამის ქოთნის გამოყენებასაც მარტივად შეძლებს.

  • იატაკზე ბავშვის შიშველი ფეხებით სიარული

ბავშვები სიარულს, დაახლოებით, ერთი წლის ასაკიდან იწყებენ. როდესაც ეს ხდება, მშობლები მათთვის კომფორტულ ფეხსაცმელებს ყიდულობენ. მშობლების ნაწილი კი ბავშვს იატაკზე შიშველი ფეხებით სიარულის უფლებას აძლევს. ბავშვისთვის ძალიან სასარგებლოა, თუ ის ქვიშაზე, ბალახზე ან მიწაზე შიშველი ფეხით გაივლის, თუმცა იატაკზე შიშველი ფეხებით სიარული ძალიან საზიანოა. ამ დროს მთელი დატვირთვა მყესებზე მოდის, ხოლო ფეხის კუნთები სათანადოდ არ იტვირთება, რაც ბავშვის ნორმალურ ფიზიკურ განვითარებას აფერხებს.

  • ბავშვისთვის საკვების დაძალება

მშობლები და ბებიები ძალიან განიცდიან, როდესაც ბავშვი სადილს სრულად არ მიირთმევს. ისინი მას ართობენ, ახალისებენ, უბრაზდებიან და მიზანს მაინც აღწევენ. საბოლოოდ ამ გადაწყვეტილებით კმაყოფილი მხოლოდ მშობლები და ბებიები არიან. მშობლების მსგავსი ქცევა ბავშვს საკუთარ სხეულზე კონტროლს აკარგვინებს. პატარები ვერ ხვდებიან, რამდენი უნდა მიირთვან და მათ ჭარბწონიანობის პრობლემა ხშირად ექმნებათ.

  • ბავშვის კოვზით გამოკვება

მშობლები, რომლებიც შვილებს კოვზით დიდხანს კვებავენ, მათ ჯანმრთელობას საფრთხეს უქმნიან. როდესაც ბავშვს მშობელი აჭმევს, ის ვერ ხვდება, დანაყრებულია თუ არა, რაც ბავშვს ჭარბწონიანობის პრობლემას უქმნის. ბავშვს შესაძლებლობა მიეცით, დამოუკდებლად მიირვას და კერძებიც საკუთარი გემოვნებით დააგემოვნოს.

  • ბავშვის ალერგენებისგან დაცვა

მშობლები ალერგიების შიშით ბავშვებს გარკვეული პროდუქტების მიღებას უკრძალავენ. პედიატრები თვლიან, რომ ალერგიული პროდუქტების ბავშვისთვის მიწოდება მის ჯანმრთელობას ზიანს არ აყენებს. იმუნური სისტემა ამ გზით უფრო ძლიერდება და ალერგენებზე შესაბამის რეაქციასაც ავლენს. სწორედ ამიტომ, ბევრი პედიატრი მშობლებს ურჩევს ჩვილებს თევზი ოთხი თვის ასაკიდან მიაწოდონ. ისრაელისა და დიდი ბრიტანეთის მკვლევარები აღნიშნული მოსაზრების სისწორეს ადასტურებენ. ისრაელში მშობლები შვილებს არაქისის კარაქს ერთი წლიდან აძლევენ, დიდ ბრიტანეთში კი - გაცილებით გვიან. როგორც აღმოჩნდა დიდ ბრიტანეთში ბავშვები უფრო ალერგიულები არიან.

  • ბავშვის იძულება, რომ მეგობარს ყველაფერი გაუზიაროს

ორი წლის ასაკიდან ბავშვი თავს პიროვნებად აღიქვამს. მან იცის, რომ გარკვეული ნივთები მის საკუთრებაშია. ბავშვი ნებისმიერ ადამიანს პოტენციურ მოძალადედ აღიქვამს, თუ ის მისი ნივთის აღებას შეეცდება. მშობლებს ამის გაგება უჭირთ. ისინი თვლიან, რომ მათი შვილი ძუნწია. თუ ბავშვს საკუთარი ნივთების სხვებისთვის გაზიარებას აიძულებთ, მას სუსტი ნებისყოფის ადამიანად გაზრდით, რომელსაც არას თქმის უნარი არ გააჩნია და რომელიც ყოველთვის საკუთარი სურვილის წინააღმდეგ მოქმედებს.

  • ბავშვის შეფუთვა ტანსაცმელში, როდესაც მას კიდურები ცივი აქვს

ბავშვს ხელები, ფეხები და ცხვირი ცივი თუ აქვს, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მას ცივა. სისხლის ცირკულაციის თავისებურებების გამო, ბავშვის კიდურები სხეულის სხვა ზონებთან შედარებით უფრო ცივია. ბავშვს ოთახში ხელთათმანები, ქუდი და წინდები არ სჭირდება, თუ ტემპერატურა დაბალი არ არის. მის კანს სუნთქვის შესაძლებლობა უნდა მისცეთ. ბავშვის ჯანმრთელობისთვის გადახურება უფრო საზიანოა, ვიდრე სიცივე. თუ პატარა ოფლიანობს და მას კანი გაუწითლდა, ეს იმას ნიშნავს, რომ ბავშვს სცხელა. მსგავს შემთხვევაში მას ზედმეტი ტანსაცმელი უნდა გახადოთ.

მომზადებულია ​brightside.me- ს მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, დედებისთვის შექმნა ახალი სივრცე. მოიწონეთ გვერდი მცოდნე დედები

შეიძლება დაინტერესდეთ

„კენჭების არსებობა ნაღვლის ბუშტის კიბოს განვითარების წინაპირობაა“ - ინტერვიუ მალხაზ მიზანდართან

„კენჭების არსებობა ნაღვლის ბუშტის კიბოს განვითარების წინაპირობაა“ - ინტერვიუ მალხაზ მიზანდართან

ნაღვლის ბუშტში კენჭები შესაძლოა, უსიმპტომოც იყოს, თუმცა შემთხვევათა უმრავლესობაში ამ პრობლემას ერთვის ქრონიკული ან მწვავე ანთებითი ცვლილებებიც, რაც აისახება მუცლის შებერილობით, გულძმარვით, ღებინებით. შესაძლოა პაციენტს დაეწყოს მწვავე, შეტევითი ტკივილი, რომელიც მარჯვენა ფერდქვეშა არეში იწყება და ზურგსა და მარჯვენა ბეჭისკენ ვრცელდება. ამას წინ უძღვის ხოლმე ცხიმიანი ან ცხარე საკვების მიღება, ფიზიკური ან ფსიქო-ემოციური გადაღლა.

თუკი ამ დროს მოხდა კენჭის გამომტან სადინარში გადასვლა და მისი „გაჭედვა“, ვითარდება სიყვითლე, რასაც ერთვება ხოლმე ტემპერატურის მომატებაც.

ნაღველკენჭოვანი დაავადება ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული და საყურადღებო დაავადებაა, მასთან ბრძოლა კი სხვადასხვა მეთოდით ხდება, რომელთაგან ინოვაციურ პროცედურას გამოვარჩევთ - სანაღვლე სადინარში კენჭების დაშლა ლაზერით.

თემის ირგვლივ ​MOMSEDU.GE-ს რესპონდენტი მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი, „ნიუ ჰოსპიტალსის“ დიაგნოსტიკური და ​ინტერვენციული რადიოლოგიის სამსახურის ხელმძღვანელი ​მალხაზ მიზანდარია.

რა იწვევს ნაღვლის ბუშტში კენჭების წარმოქმნას?

მალხაზ მიზანდარი: „ბუშტი რეზერვუარია, მასში არა მხოლოდ დაგროვება, არამედ ნაღვლის კონცენტრაცია ხდება, რომელიც შემდგომ თორმეტგოჯაში უნდა გადაისროლოს. როდესაც პასაჟი დარღვეულია, ანუ რაიმე მიზეზის გამო ნაღველი ვერ გამოედინება დაუბრკოლებლად, ეს ხელს უწყობს ჯერ „ნალექის“, ხოლო შემდგომ კენჭების გაჩენას.

ვის შეიძლება აწუხებდეს კენჭები ნაღვლის ბუშტში?

მალხაზ მიზანდარი: „დაავადება შეიძლება ყველას დაემართოს, თუმცა მაღალი რისკ-ჯგუფს მიეკუთვნებიან ის ადამიანები, რომელთაც აღენიშნებათ ქრონიკული ქოლეცისტიტი, ღვიძლის ანთებითი დაავადებები, სხვადასხვა სახის ნივთიერებათა ცვლის მოშლა ან პანკრეასის პრობლემები. დაავადება უფრო ხშირია ქალებში, რადგან ამას ხელს უწყობს ორსულების დროს არსებული ნაღვლის პასაჟის დარღვევა. ასევე მეტად გვხვდება ეს პრობლემა ჭარბწონიან და შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში“.

რა რისკებს შეიცავს ნაღვლის ბუშტში არსებული კენჭები ადამიანისთვის?

მალხაზ მიზანდარი: ,,უპირველეს ყოვლისა - ესაა მწვავე კენჭოვანი ქოლეცისტიტის განვითარება, რაც შეიძლება ბუშტის მთლიანობის დარღვევით (პერფორაცია) და პერიტონიტით გართულდეს. გამომტან სადინარში კენჭების გადასვლისას შესაძლოა განვითარდეს პანკრეატიტი, რომლის მძიმე ფორმები რთული სამართავია და სამწუხაროდ, სიკვდილითაც შესაძლოა დასრულდეს. საშიშია ის მდგომარეობაც, როდესაც დიდი ხნის განმავლობაში არსებული კენჭები პაციენტს არ აწუხებს - დადგენილია, რომ წლების განმავლობაში კენჭების არსებობა ნაღვლის ბუშტის კიბოს განვითარების მნიშვნელოვანი წინაპირობაა და ეს უკანასკნელი კი ერთ-ერთი ყველაზე ვერაგი სიმსივნეა“.

როგორ ხდება კენჭების დაშლა ან ევაკუაცია არაქირურგიული გზით?

მალხაზ მიზანდარი: ,,არსებობს მედიკამენტოზური მკურნალობა, რომელსაც შეუძლია დაშალოს გარკვეული ტიპის კონკრემენტები, მაგრამ როგორც კი შეწყვეტენ მკურნალობას, კენჭი როგორც წესი ისევ ჩნდება. სადინარის კენჭების შემთხვევაში მიმართავენ ხოლმე ენდოსკოპიურ გზას - ჩავლენ თორმეტგოჯაში, ჩაჭრიან დვრილს, რომელში იხსნება ნაღვლის საერთო სადინარი და შედეგად შესაძლებელი ხდება 10მმ-მდე ზომის კენჭის ჩამოგდება (მიდგომა „ქვემოდან“). შედარებით დიდი ზომის კენჭების (1.5 -2 სმ-მდე) გადაყვანა თორმეტგოჯა ნაწლავში შესაძლებელია ამ სადინარის წინასწარ ჩატარებული კანგავლითი დრენირების (სანაღვლე გზებში სპეციალური მილის ჩაყენების) შემდეგ ბალონური ტექნიკის გამოყენებით - რაც ინტერვენციული რადიოლოგიის სფეროს მიეკუთვნება. როდესაც დიდ კენჭზეა საუბარი, 20მმ-ზე ზემოთ, მაშინაც შეგვიძლია გამოვიყენოთ ეს უკანასკნელი, ოღონდ დავამატოთ კენჭის დაშლა - ლითოტრიფსია.''

როგორია ინტერვენციული რადიოლოგიის ინოვაციური პროცედურა და რა არის მისი უპირატესობა?

მალხაზ მიზანდარი: „ბალონით ასისტირებული პროცედურის საშუალებით „ნიუ ჰოსპიტალსში“ 23 მმ ზომის კენჭი გადაგვიყვანია თორმეტგოჯა ნაწლავში, თუმცა 2 სმ-ზე მეტი ზომის დროს ეს ტექნიკურად რთულია და ტრავმული სანაღვლე გზებისათვის. ამგვარი სიტუაციებისთვის გვაქვს სიახლე - შევდივართ წვრილი ენდოსკოპით კანგავლით უშუალოდ სადინარში, ვახდენთ კენჭის ვიზუალიზაციას და ენდოსკოპის კონტროლითვე უშუალოდ კენჭთან მიგვყავს ლითოტრიპტორი - ლაზერი, რომელიც შლის კენჭებს. ამას ვახდენთ ვიზუალური კონტროლით და შემდეგ ადვილად გადაგყავს ფრაგმენტები ნაწლავში.''

რა არის ის ძირითადი უპირატესობები, რასაც უზრუნველყოფს პაციენტისათვის ინტერვენციული რადიოლოგიის ტექნოლოგიათა გამოყენება?

მალხაზ მიზანდარი: ,,ინტერვენციული რადიოლოგია საშუალებას გვაძლევს გამოსახვის მეთოდთა კომპლექსური კონტროლით (ულტრაბგერა, რენტგენოსკოპია, კომპიუტერული ტომოგრაფია, მაგნიტურ-რეზონანსული ტომოგრაფია) დავინახოთ (ულტრაბგერის და რენტგენოსკოპიის შემთხვევაში - რეალურ დროში) არა მხოლოდ ჩვენი ზემოქმედების „სამიზნე“ ორგანო ან უბანი, არამედ გამოვსახოთ სისხლძარღვებიც. ულტრაბგერითი კონტროლისას ვუყურებთ როგორ მიემართება ნემსი და უახლოვდება სამიზნეს, შეგვყავს საჭირო მოწყობილობები, რომლის საშუალებითაც ვაკონტროლებთ მოქმედებას. შეგვიძლია შევიყვანოთ კათეტერი, რომლის საშუალებითაც ხდება ანთებითი შიგთავსი ევაკუაცია, მიიღწევა გაუმჯობესება და საჭიროების შემთხვევაში, ქირურგი მშვიდად უტარებს ოპერაციას მომზადებულ პაციენტს. ეს ძალიან დიდი დახმარებაა პაციენტისა და ქირურგისთვის.

ზოგადად ინტერვენციული რადიოლოგიის პროცედურებთან დაკავშირებული რისკები და ტკივილი მინიმალურია; ამგვარი მკურნალობა მიეკუთვნება ე.წ. „მცირე-ინვაზიურ“ ჩარევებს - შეგვიძლია ჩავუტაროთ ორსულებს, ხანდაზმულებს, გულის პრობლემებისა და სხვა რისკჯგუფის მქონე პაციენტებს. კონკრეტულად დღეს ჩვენს მიერ განხილული ინოვაციური პროცედურა მეტად ეფექტურია და რეალურად რაიმე სახის რეაბილიტაციასაც არ საჭიროებს.“

მედიცინის მთავარი მიზანი პაციენტის კარგად ყოფნაა. თანამედროვე მედიცინის განვითარების უმთავრესი ტენდენცია კი ამ მთავარი მიზნის მიღწევისათვის ჩასატარებელი ჩარევების ინვაზიურობის მინიმალიზაციაში მდგომარეობს (რაც შეიძლება ნაკლები ინვაზია, ანუ დამაზიანებელი ჩარევა). სწორედ ამას პასუხობს სრულად ინტერვენციული რადიოლოგია, რომლის მთავარ კერას „ნიუ ჰოსპიტალსი“ წარმოადგენს.

R.

წაიკითხეთ სრულად