Baby Bag

ხუთი მთავარი ფასეულობა, რომელსაც ბავშვი ადრეული ასაკიდანვე უნდა აზიაროთ

ხუთი მთავარი ფასეულობა, რომელსაც ბავშვი ადრეული ასაკიდანვე უნდა აზიაროთ

ფასეულობები უმნიშვნელოვანეს როლს ასრულებს ადამიანის ცხოვრებაში. ღირებულებების დახმარებით ადამიანები სოციუმში სრულფასოვან ინტეგრაციას ახერხებენ. მორალი ადამიანს პიროვნებად აყალიბებს და მთლიანად განსაზღვრავს, თუ ვინ იქნება ის ცხოვრებაში. ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ მშობელმა ბავშვს ფუნდამენტური ფასეულობები ადრეული ასაკიდანვე გააცნოს და გადასცეს. მშობლების უმთავრესი ვალდებულებაა, ყველაფერი გააკეთონ შვილების სრულფასოვან პიროვნებებად ჩამოყალიბებისთვის. ჩვენს სტატიაში იმ ხუთ ძირითად ფასეულობას გაგაცნობთ, რომლებსაც ბავშვი ადრეული ასაკიდანვე უნდა აზიაროთ.

1. მადლიერება

მნიშვნელოვანია, რომ ბავშვმა მადლიერების გამოხატვა ისწავლოს. ამისთვის საუკეთესო გზა მშობლის პირადი მაგალითია. თუ თქვენ მადლობას ხშირად იხდით და მადლიერი ხართ იმ ცხოვრებისთვის, რომელიც გაქვთ, თქვენი განწყობა შვილებზეც გადავა. თუ შესაძლებლობა გექნებათ, რომ ქველმოქმედება გამოიჩინოთ, ეს აუცილებლად გააკეთეთ. ამ გზით თქვენი შვილები სხვების დახმარებას და მადლიერებას ისწავლიან. თუ თქვენს შვილებს მათი საჭიროებების აღმოჩენაში დაეხმარებით და ასწავლით, როგორ უნდა მიაღწიონ მიზნებს, ისინი მადლიერებას ისწავლიან.

2. გულწრფელობა

ბავშვები გულწრფელობას მარტივად სწავლობენ, თუ მათ ყოველდღიურად აგრძნობინებთ სიმართლის თქმის მნიშვნელობას. რაც უფრო ხშირად ხედავს ბავშვი, რომ თქვენ გულწრფელობას ავლენთ, მით უფრო გულწრფელ ადამიანად ყალიბდება ის. ბავშვები ხშირად იტყუებიან, რათა სასჯელს გაექცნენ ან შექება დაიმსახურონ. თუ შეამჩნევთ, რომ თქვენი შვილი იტყუება, მას სიმართლის თქმის მნიშვნელობაზე გაესაუბრეთ. ბავშვმა უნდა იგრძნოს, რომ სიმართლის თქმა მას გაცილებით მეტ სარგებელს მოუტანს, ვიდრე სიცრუე. თუ ბავშვი ხედავს, რომ მისი მშობელი არასდროს ცრუობს, მასში გულწრფელობა ღრმად იდგამს ფესვებს და ბავშვის პიროვნების განუყოფელ ნაწილად იქცევა.

3. კარგი მანერები

კარგი მანერების ასათვისებლად ბავშვებს მშობლების მაგალითი სჭირდებათ. ბავშვი უნდა ხედავდეს, რომ თქვენ ყოველთვის პატივისცემით ექცევით გარშემომყოფებს. თქვენს შვილს მისალმება და დამშვიდობება ასწავლეთ. მას მაგიდასთან მოქცევის წესებიც გააცანით, ასწავლეთ სწორად ჯდომა და ხელსახოცის გამოყენება. გადაუხადეთ ბავშვს მადლობა, როდესაც ის ამას იმსახურებს. ბავშვს ასწავლეთ, რომ მან პატივი უნდა სცეს უფროს ადამიანს, რომელიც საუბრობს. ბავშვმა უნდა იცოდეს, რომ უფროსს ყურადღებით უნდა მოუსმინოს და მას საუბარი არ შეაწყვეტინოს. ბავშვი ამ დროს სხვების მოსმენას და ინფორმაციის აღქმასაც სწავლობს. ბავშვს უფროსებისადმი მიმართვაც უნდა ასწავლოთ. თქვენმა შვილმა უნდა იცოდეს, თუ როგორ ესაუბროს მასზე უფროს ადამიანს პატივისცემით. ამ შემთხვევაშიც, ბავშვმა მაგალითი თქვენგან უნდა აიღოს.

4. თანაგრძნობა და მზრუნველობა

თანამედროვე სამყაროში ბავშვისთვის სხვისი თანაგრძნობის სწავლება ძალიან რთულია. თუ თქვენ სხვებს ხშირად ეხმარებით, ის დაინახავს, რომ სხვების დახმარება ძალიან კარგი საქმეა. მნიშვნელოვანია, რომ მშობელი დადებით დამოკიდებულებას ავლენდეს სხვა ადამიანებისადმი. თუ თქვენ პატივისცემით ეპყრობით მაღაზიის კონსულტანტს და რესტორნის მომსახურე პერსონალს, თქვენი შვილიც ასევე მოიქცევა. ბავშვი თანაგრძნობას და მზრუნველობას მაშინაც სწავლობს, როდესაც თქვენ მისდამი ყურადღებას იჩენთ. ატირებული ბავშვი, რომელსაც დედა ეფერება და ანუგეშებს, აცნობიერებს, რომ ადამიანს რთულ ვითარებაში უნდა თანაუგრძნო.

5. პასუხისმგელობა

მცირეწლოვან ბავშვებს პასუხისმგებლობა რომ განუვითაროთ, თავდაპირველად მარტივი დავალებები უნდა მისცეთ. თქვენს შვილს სთხოვეთ, რომ სათამაშოები ყუთში ჩაალაგოს ან ოთახის რომელიმე მონაკვეთი მოაწესრიგოს. როდესაც ბავშვი დავალებას შეასრულებს, შეაქეთ. პატარებს ძალიან უყვართ, როდესაც აქებენ. ბავშვებს სიამოვნებთ პოზიტიური ემოციების მიღება. როდესაც მათ აქებთ, ისინი დადებით ქცევას კვლავ იმეორებენ. ასაკის მატებასთან ერთად ბავშვს მისი მოვალეობები უნდა აუხსნათ და განუმარტოთ, თუ რა მოხდება, თუ ის საკუთარ მოვალეობებს არ შეასრულებს. ბავშვმა უნდა გააცნობიეროს, რომ ნეგატიური ქცევა მისთვის არასასურველი შედეგების მომტანია. თუ ბავშვი უპასუხისმგებლობას ავლენს, მას საყვარელი ფილმის ყურების უფლება არ მისცეთ. სასჯელისთვის თავის არიდების მიზნით თქვენი შვილი მეტ პასუხისმგებლობას გამოავლენს. ბავშვმა უნდა იცოდეს, რომ ის ოჯახის ერთ-ერთი წევრია და სახლში გარკვეული პასუხისმგებლობა მასაც ეკისრება.

მომზადებულია​ putthekettleon.ca - ს მიხედვით


არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

როგორ ვასწავლოთ ბავშვს ბრაზის გამოხატვა უხეშობის გარეშე?
გაბრაზებული პატარები ხშირად დაგროვილ აგრესიას ძალადობრივი ფორმებით გამოხატავენ, ისინი თავიანთ მეგობრებს, თანატოლებს და მშობლებს კბენით, ყვირილით, მუჯლუგუნების კვრით ან მსუბუქი საგნების სროლით ფიზიკურა...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რაც გინდა ის გიქნია“, დღევანდელ მოზარდებთან არ ჭრის,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ნაშუადღევს“ მშობლებსა და მოზარდებს შორის ურთიერთობების პრობლემებზე ისაუბრა:

„მეგობარი მნიშვნელოვანია, მაგრამ მშობელი არის, პირველ რიგში, ჩარჩოს შემქმნელი. მეგობარი ასეთ ჩარჩოს არ გიქმნის. მეგობარი ხარ ბავშვისთვის იმ მხრივ, რომ მას არ ეშინოდეს შენთან ღიად განხილვა იმ საკითხების, რაც მას აწუხებს. ეს დიდი პრობლემაა დღეს. ბავშვები ფიქრობენ, რომ მშობლები ვერ გაუგებენ, ატყდება ჩხუბი, იქნება უსიამოვნება, რის გამოც ისინი მშობლებთან ღიად არ საუბრობენ. ამ გაგებით მშობელი არის ბავშვის მეგობარი, მაგრამ შენ, როგორც მშობელი, პირველ რიგში, ხარ ეთიკური ჩარჩოს , ღირებულებითი ჩარჩოს დამდები. ჩარჩო აუცილებელია, მაგრამ არა ავტორიტარული ჩარჩო, გარედან თავსმოხვეული კი არა, ერთობლივად შემუშავებული.

წარმოვიდგინოთ, რომ 12 წლის ბავშვი მოდის და ამბობს, რომ კლუბში მიდის მეგობრებთან ერთად. შენ შეგიძლია უყვირო, ეჩხუბო და არ გაუშვა, მაგრამ შეგიძლია მშვიდად დაელაპარაკო, ამ გადაწყვეტილების დადებითი და უარყოფითი მხარეები განიხილო მასთან ერთად. საბოლოოდ ის თავად მიიღებს იმ გადაწყვეტილებას, საითკენაც შენ უბიძგებ. ამაზე მარტივია, რომ კარი ჩაუკეტო, ეჩხუბო, 12 წლისას მოერევი, მაგრამ 15 წლისას ვერა. „რაც გინდა ის გიქნია,“ დღევანდელ მოზარდებთან არ ჭრის. გარდატეხის ასაკში მშობელს ეშინია და ურჩევნია ბავშვის მეგობრად დარჩეს. რაღაც კომპლექსი აქვთ დღევანდელ მშობლებს. მშობელი თვლის, რომ უნდა იყოს თავისი შვილის მეგობარი, არ უნდა აწყენინოს. ამიტომ გვაქვს ორი უკიდურესობა: ან ავტორიტარული სტილი, ან დამოკიდებულება: „ყველაფერზე თანახმა ვარ, გააკეთე რაც გინდა, რაც გაგიხარდება.“ მერე ბავშვი მეუბნება, რომ მშობლისთვის სულ ერთია, თუ სად წავა ის, რადგან არასდროს არაფერს ეუბნება. ეს უკვე უგულებელყოფაა ბავშვის,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„ნაშუადღევს“ 

წაიკითხეთ სრულად