Baby Bag

„მე ვფიქრობ, რომ ეს არის საშინელება, რაც არ უნდა ძველმოდურად გამოვიყურებოდე,“- თეა წულუკიანი გაჯეტების შესახებ საუბრობს

„მე ვფიქრობ, რომ ეს არის საშინელება, რაც არ უნდა ძველმოდურად გამოვიყურებოდე,“- თეა წულუკიანი გაჯეტების შესახებ საუბრობს

საქართველოს კულტურის, სპორტისა და ახალგაზრდობის მინისტრმა თეა წულუკიანმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ბავშვებში გაჯეტების აქტიური გამოყენებისა და ეკრანდამოკიდებულების პრობლემაზე ისაუბრა:

„მე ვფიქრობ, რომ ეს არის საშინელება, რაც არ უნდა ძველმოდურად გამოვიყურებოდე. ტელეფონის, როგორც კულტის აღმოფხვრა ან მინიმიზება მაინც როგორ უდნა შევძლოთ, ეს კითხვა მაქვს.“

„მე ერთხელ ვცადე, რომ ძალიან ლამაზი, თვალშისაცემი ფერებით, მომხიბვლელი წიგნით თუნდაც 5-10 წუთით ჩამენაცვლებინა „ჩვენი ოჯახის მთავარი წევრი“ ტელეფონი და ოთხი წლის ბავშვმა გამოიჩინა Fake ინტერესი წიგნისადმი, რა კარგი რამ არისო, მითხრა. მე გავბრწყინდი, აი, მეთქი როგორ გამოვიგონე. წაიღო ის წიგნი და კარადაში შეინახა. გააგრძელა ტელეფონით თამაში. ჩვენ აქ დახმარება გვჭირდება ყველას, თუ როგორ მოვიქცეთ. ან წიგნები ვაქციოთ ისეთად, რომ უფრო ინტერაქტიული იყოს. მგონი, ყველა მშობელს დაეხმარებით ამ თემაზე საუბრით,“- აღნიშნა თეა წულუკიანმა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩემი მასწავლებელი არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები პედაგოგებსა და მშობლებს

„ჩემი მასწავლებელი  არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები პედაგოგებსა და მშობლებს

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ჰუმანური პედაგოგიკის მნიშვნელობის შესახებ ისაუბრა:

„კავკასიის მთები არ მოგწონთ? ამ ორ მთას შორის რომ პატარა მთაა, ის გოგებაშვილია. გოგებაშვილის მწვერვალი დავარქვი. როგორ ცოცხლდებიან მთები?! გახედავ და ჩემი მთებია. ჩემი პროფესიაა ბავშვების სიყვარული, ანუ პედაგოგიკა. მიყვარს ბავშვების აღზრდის შესახებ ფიქრი. მთელი ჩემი ცხოვრება ამას ვემსახურები. ეს ყველაფერი აქ დაიწყო, თბილისში. 60-70-80-იან წლებში ვქმნიდით ამ პედაგოგიკას პირველ ექსპერიმენტულ სკოლაში და საქართველოს ბევრ სკოლაში.

არ გამოდგება ყვირილი, დასჯა, აკრძალვები. ეს ბავშვები არიან ახალი თაობის ბავშვები. მათ სინათლის ბავშვები ჰქვიათ, ვარსკვლავის ბავშვები ჰქვიათ. ბავშვი, როდესაც გამგები გვერდით არ ჰყავს, ეძებს გამოსავალს. ხანდახან უნდა, რომ დაგვსაჯოს, გადაყლაპავს რაღაც აბებს, ასე ხდება სუიციდები. ჩვენ ვართ ბიძგის მიმცემები ამ ამბავში. შეუყვარდა მეექვსე კლასელს მეცხრე კლასელი, არ შედგა ეს, წავიდა გოგონა და მოიკლა თავი. ვიღაცას რომ ეთქვა ლიტერატურის მასწავლებელს, რომ სიყვარული ასეთია, გაუძელით, ბავშვებო. თქვენც შეგიყვარდებათ, განა მარტო იმან და იმან შეიყვარეს ერთმანეთი რომანში?!

საქართველოში მასწავლებელს არ აქეზებენ, რომ შემოქმედი იყოს. წავიკითხავთ რაღაც რომანს, მშვენიერი ქართველი მწერლები გვყვანან და უნდა გადმოვცეთ შინაარსი. ვის უნდა ეს შინაარსები?! გადმოსცა მოსწავლემ შინაარსი. მერე რა?! როდესაც ამაზე ვალაპარაკობ, სულ ჩემი მასწავლებელი მახსენდება, ვენაცვალე იმის სულს, ვარვარა ვარდიაშვილი. არასდროს არ გვასწავლიდა იმიტომ, რომ ლექსი ზეპირად გვეთქვა. ახლაც არიან ასეთი მასწავლებლები, რა თქმა უნდა,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად