Baby Bag

„ჩურჩულით საუბარი ისევე არ არის სასურველი, როგორც ყვირილი და ხმამაღლა საუბარი,“- ფონიატრი ირინა ქაცარავა

ფონიატრმა ირინა ქაცარავამ ბავშვებში ხმის პრობლემებისა და ცვლილებების გამომწვევ მიზეზებზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ჩურჩული პატარების ხმას ისევე აზიანებს, როგორც ყვირილი:

„ბავშვები ბაღსა და სკოლაში ხშირად ჩურჩულებენ და ამის მიზეზი ზოგჯერ პედაგოგიც ხდება ხოლმე. მასწავლებლები ბავშვებს ეუბნებიან: „იჩურჩულეთ.“ ეს არასწორია. საქართველოს პრაქტიკაშიც წამოვა, ალბათ, ნელ-ნელა ეს ტენდენცია. მე ვცდილობ მაქსიმალურად, რომ ეს დავამკვიდრო პედაგოგებში. პედაგოგების დატრენინგება უნდა მოხდეს, რომ ამ პრობლემის მაქსიმალური პრევენცია მოხერხდეს. ბაღიდან იწყება ეს პრობლემა.“

„ჩურჩულით საუბარი ისევე არ არის სასურველი, როგორც ყვირილი და ხმამაღლა საუბარი. ცუდია ხმის ფორსირებაც, როდესაც ბავშვი აჯავრებს ვიღაც ზღაპრის გმირს. როდესაც ეს მუდმივად ხდება, ძალიან ცუდად აისახება ხმაზე. კუნთები იძაბება და იჭიმება, ისევე როგორც ყვირილის დროს,“- აღნიშნულ საკითხზე ირინა ქაცარავამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„განთიადი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ერთ კვირაში 17 კილო დავიკელი... ერთ დღეს მივხვდი, რომ ფეხს ვეღარ ვდგამდი,“- ნინო ზაუტაშვილის ფარისებრი ჯირკვლის პრობლემასთან ბრძოლის ისტორია

„ერთ კვირაში 17 კილო დავიკელი... ერთ დღეს მივხვდი, რომ ფეხს ვეღარ ვდგამდი,“- ნინო ზაუტაშვილის ფარისებრი ჯირკვლის პრობლემასთან ბრძოლის ისტორია

ტელეწამყვანმა ნინო ზაუტაშვილმა ფარისებრი ჯირკვლის დაავადებასთან ბრძოლის საკუთარი ისტორიის შესახებ ისაუბრა:

„ყველაფერი დაიწყო ტირილით. უცებ ყველაფერზე უმიზეზოდ მეტირებოდა, მქონდა ტაქიკარდია, წონის ინტენსიური კლება. თავიდან ამას ვერ მივაქციე ყურადღება. ვფიქრობდი, ეს გაივლის. ერთ მშვენიერ დღეს, რომ ავდექი, ვიგრძენი საოცარი სიმსუბუქე, მივხვდი, რომ ფეხს ვეღარ ვდგამდი. რომ ავიწონე, აღმოვაჩინე, რომ 1 კვირაში მქონდა 17 კილოგრამი დაკლებული. რა თქმა უნდა, დავიწყე ბრძოლა ამ პრობლემასთან. 10-წლიანი ბრძოლის შემდეგ მე წამალს საერთოდ აღარ ვიღებ. კი, მოვიმატე წონაში, ეს გაცილებით ნაკლები პრობლემა მგონია.

თავდაპირველად მე ამას ვერ მივხვდი, ბუნებრივია. წავედი თერაპევტთან. იქ მოხდა დიაგნოზში შეცდომა. თუმცა, ეს ხდება. ჩემი რეალური დიაგნოზი იყო ჰიპერთირეოზი, ტოქსიკოზი უმძიმესი ფორმის, ტრემორით. ერთხელ ქუჩაზე გადავდიოდი, გასაღები დამივარდა. რომ დავიხარე ასაღებად, მივხვდი, რომ ვერ ვდგებოდი. ვიღაც მომეხმარა, რომ ფეხზე ავმდგარიყავი. მართლა ვერ ვდგებოდი ფეხზე. ეს იყო მძიმე გადასატანი.

მკურნალობისას პირველი აბის მიღებისთანავე ტაქიკარდიამ გამიარა. საშუალება მომეცა, რომ ბალიშზე დამედო თავი და ისე დამეძინა. ეს იყო ჩემთვის მიღწევა. მთელი ღამე ვიჯექი. სუნთქვის საშუალება არ იყო უბრალოდ. პრეპარატების მიღების შემდეგ ერთ კვირაში გაცილებით უკეთ ვიყავი. ექიმების საოცრად დამჯერი ვარ. იდეალური პაციენტი ვარ. ენდოკრინოლოგიურ დაავადებას ახასიათებს ერთი რამ, ეს არის საშინელი გაღიზიანება. უცებ გავხდი გიჟი, აბსოლუტურად ყველაფერზე ვღიზიანდებოდი, ყველას ვეჩხუბებოდი. მერე დავდექი სწორ გზაზე და წავედი ბოლომდე. 8 წელი დამჭირდა მკურნალობისთვის. მინდა ყველა პაციენტს ვუთხრა, რომ ნებისმიერი მკურნალობის 20-30% არის პაციენტის პასუხისმგებლობაც,“- მოცემულ საკითხზე ნინო ზაუტაშვილმა „ტელეკომპანია პირველის“ გადაცემაში „ოჯახის ექიმი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ოჯახის ექიმი“

წაიკითხეთ სრულად