Baby Bag

„ბავშვს, პირველ რიგში, უნდა ვასწავლოთ მსხვერპლის გაღება და სხვაზე ზრუნვა,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„ბავშვს, პირველ რიგში, უნდა ვასწავლოთ მსხვერპლის გაღება და სხვაზე ზრუნვა,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებისთვის სხვებზე ზრუნვისა და მსხვერპლის გაღების სწავლების მნიშვნელობაზე ისაუბრა და მშობლებს ურჩია, რომ შვილებს, პირველ რიგში, ეს უნარები განუვითარონ:

„არც ზოგადსაკაცობრიო და არც ქრისტიანულ ღირებულებებში არ წერია, რომ ადამიანისთვის მგლად უნდა იქცე. ჩემთვის ეს არ არის მისაღები. ადამიანმა უნდა იცოდეს თავის დაცვა არააგრესიული გზით. ეს უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, მაგრამ მას, პირველ რიგში, უნდა ვასწავლოთ სხვაზე ზრუნვა, მსხვერპლის გაღება. არ არის აუცილებელი ვიღაცას შეეწირო. ის, რომ შენ გაუყოფ ვიღაცას რაღაცას, გაიმეტებ ვიღაცისთვის რაღაცას, ეს არის მსხვერპლი. ეს უდნა ვასწავლოთ ჩვენ ბავშვებს.“

„ჩვენს საზოაგდოებას შევხედოთ, რა მდგომარეობაში ვართ. ჩვენ ესენი აღარ გვახსოვს. განსაკუთრებით პანდემიის პირობებში, საშიშროებების, ეპიდემიების ვითარებებში ადამიანები გადარჩებიან მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ისინი ზრუნავენ ერთმანეთზე და ერთმანეთს მგლებად არ ექცევიან. ეს უნდა ვასწავლოთ ჩვენს შვილებს. როდესაც ვამბობთ, რომ ადამიანობა გადაარჩენს ადამიანს, ამას ვგულისხმობთ. ადამიანად უნდა დარჩე!“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​Journalism Resource Center

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ეს არის მოუნელებელ ტრავმაზე ახალი რეტრავმატიზაცია,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„ეს არის მოუნელებელ ტრავმაზე ახალი რეტრავმატიზაცია,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ იმ ზეგავლენის შესახებ ისაუბრა, რომელსაც უკრაინაში მიმდინარე ომი ადამიანების ფსიქიკაზე ახდენს:

„ეს რეტრავმატიზაცია ჩვენზე აბსოლუტურად გადმოვიდა. 2008 წლის ამბების განახლება მოხდა. სხეულებრივად იმავე მდგომარეობაშია ძალიან ბევრი ადამიანი ჩავარდნილი. ეს არის 90-იანი წლები, მერე სოხუმის დაცემა, ცხინვალის ომი, უკრაინა. ბევრი ადამიანი არის ამ ყველაფრის მომსწრე. ეს არის მოუნელებელ ტრავმაზე ახალი რეტრავმატიზაცია.“

მარინა კაჭარავას თქმით, მსგავსი დიდი სტრესის პირობებში ადამიანები რამოდენიმე ფაზას გადიან:

„გლობალურ დონეზე არის განგაშის ფაზა, გაფრთხილების ფაზა, რომელიც იწყება. შემდგომში ყველა დაეხმარება, გაუგზავნის დახმარებას, როგორც ჩვენგან იგზავნება რაღაც. ეს როდესაც გაივლის, მოდის საოცარი სიცარიელის და ფრუსტრაციის განცდა. ის, რაც დაემართათ ჩვენს დევნილებს. შემდეგ ეს განცდა შოკიდან ბრაზში გადადის: „რატომ მე?“ ჯერ არ გჯერა. ბრაზობ: რატომ დამემართა მე. მერე ეს სევდაში გადადის და მერე ადაპტაციაში.“

„ჩვენ გვგონია, რომ პანიკა არ არის, მაგრამ სადაც ბავშვები იხოცებიან და ბავშვი მიწისქვეშა გადასასვლელში იბადება, როგორ შეიძლება არ იყოს პანიკა?! ეს არის მობილიზაცია, რაც სტრესმა იცის. გვერდით უნდა დავუდგეთ ერთმანეთს, ვილოცოთ და ვიზრუნოთ ერთმანეთისთვის,“- აღნიშნულ თემაზე მარინა კაჭარავამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„საპატრიარქოს ტელევიზია“

წაიკითხეთ სრულად