Baby Bag

„წარმოდგენა არ გაქვთ, როგორი შეკრულები არიან უკრაინელები, როგორ იცავენ თავიანთ ქვეყანას,“- ლალი კილაძე

„წარმოდგენა არ გაქვთ, როგორი შეკრულები არიან უკრაინელები, როგორ იცავენ თავიანთ ქვეყანას,“- ლალი კილაძე

ქართველმა ქალმა ლალი კილაძემ, რომელიც ომის დაწყებისას უკრაინაში იმყოფებოდა, ქვეყანაში არსებული ვითარების შესახებ ისაუბრა:

„თურმე არ მცნობია აქამდე, თურმე როგორი გმირები არიან უკრაინელები, როგორ იცავენ თავიანთ ქვეყანას. დიდი მალდობა მინდა ვუთხრა ჩვენს საელჩოს. იმათი თანადგომით გადმოვედით საზღვარზე. 38 საათი ვიარეთ. გუშინ გვეძინა პირველად.“

დალი კილაძის თქმით, უკრაინის თითოეული მოქალაქე გმირულად იქცევა:

„ესენი არიან გმირები მართლა. თითოეული ადამიანი, თითოეული მოქალაქე არის გმირი. 3-4 დღე ვიყავით ბუნკერში, რომელშიც არ გვიძინია, ბავშვებით, პატარებით, საშინელება იყო. რომ წამოვედით, 5-5 კილომეტრში ბარიკადები აქვთ აღმართული თვითონ მოსახლეობას. გამოსულია მთელი უკრაინა და იცავს თავის ქალაქს და სოფელს. წარმოდგენა არ გაქვთ, როგორი შეკრულები არიან. იარაღი ხომ ყველას დაურიგეს, მათ შორის ჩემს მეუღლეს.“

„ჩემი მეუღლე დავით სოლომონიშვილი, ვისაც ახლა კიევში აღარავინ აღარ ჰყავს, არის ჩემი გმირი, რომელიც ღამის პოსტზე დგას. იქ არავინ არ ჰყავს და დგას და იცავს ხალხს,“- აღნიშნულ საკითხზე ლალი კილაძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​„სხვა შუადღე“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დედაშენი არის ღმერთი. შენ რომ ზიხარ და უყურებ. ისიც რომ გიყურებს. შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილს გეძახის...“

„დედაშენი არის ღმერთი. შენ რომ ზიხარ და უყურებ. ისიც რომ გიყურებს. შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილს გეძახის...“

„დედაშენი არის ღმერთი. შენ რომ ზიხარ და უყურებ. ისიც რომ გიყურებს. შენ რომ დედას ეძახი და ის შვილს გეძახის, ამიტომ შენ გგონია ღმერთი არ არის? შენ ღმერთი ვინ გგონია? წვერებიანი ბაბუა? ღრუბლებზე ზის და პირს რომ იბანს, წვიმა მოდის? ღმერთი ისე ნათელია, ისე ახლობელი, ისე ახლო და ისე უბრალო, რომ როდესაც ხედავ, არ იცი, რომ ღმერთია, ამაშია ღმერთის უბედურება, ამიტომ არ წამთ ღმერთი. 


ღმერთი რომ სხვაგან იყოს, შორს ჩვენგან, ცალკე და მაღლა, ღმერთი რომ ჩვენში არ იყოს, მაშინ ყველა იწამებდა. ამაშია საქმე! 


ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, ღმერთის სახე რომ არ აქვს, რომ არ ჰგავს ღმერთს, რომ არ გეუბნება, ღმერთი ვარო, პურს რომ გიყოფს, სადილს რომ გიკეთებს, ტანზე რომ გაცმევს, თავზე რომ გახურავს, გიღიმის და გეფერება, გკოცნის და ტირის შენი გულისთვის, კვდება შენი გულისთვის, ცივა, წყურია, შია შენთან ერთად, სულს აძლევს ეშმაკს შენი გულისთვის, მაშინ უნდა იწამო, აბა, ღმერთმა თუ თავისი სახე გაჩვენა, კედელთან მიგაყენა, ყური აგიწია და თვითონ თუ გითხრა, ღმერთი ვარ და მიწამეო, მაშინ რაღად უნდა ღმერთს შენი რწმენა? ასეთ ღმერთს შენ კი არა, ყველა იწამებს. 


ღმერთი მაშინ უნდა იწამო, შენ რომ გგავს, მე რომ მგავს, დედაშენს რომ ჰგავს, გასაგებია?“

ნოდარ დუმბაძე 

წაიკითხეთ სრულად