Baby Bag

„იმის გაკეთება, რაც საზოგადოებას მიაყენებს შეურაცხყოფას, ვერანაირად ვერ გამართლდება გამოხატვის თავისუფლებით,“- ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

„იმის გაკეთება, რაც საზოგადოებას მიაყენებს შეურაცხყოფას, ვერანაირად ვერ გამართლდება გამოხატვის თავისუფლებით,“- ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურაბ მხეიძემ საზოგადოებაში არსებული ქცევის ნორმების გაშინაგნების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„სოციალიზაციის ეტაპი ნიშნავს საზოგადოებაში არსებული ქცევის ნორმების გაშინაგნებას. ვიღაცა ვიღაცას რომ არ კლავს, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მას იმ წუთას ბიბლია ახსენდება. ეს უკვე ღირებულებაში ზის. ვიღაც ვიღაცას რომ სიკეთეს უკეთებს, მას არ ახსოვს საიდან აქვს ეს ღირებულება წამოღებული. საზოგადოებაში ქცევის ნორმები ნიშნავს, არ გავაკეთო ის, რაც საზოგადოებას მიაყენებს შეურაცხყოფას და ვერანაირად გამართლდება ეს გამოხატვის თავისუფლებით.“

„ადექი და რაც შენ გინდა ის გააკეთე შენს პირად სივრცეში. ის პირადი სივრცეც დაცული უნდა იყოს, სხვა რომ არ შემოვიდეს. არამარტო უპასუხისმგებლობის, არამედ სრული უხამსობის მოდა შეიქმნა. ამას ძალიან შეუწყო ხელი მასმედიამ. მან ეს აქცია სანახაობად. ძველ დროში ადამიანს რამდენი უნდა ემუშავა, რომ გამხდარიყო პოპულარული, მიეწვიათ სადღაც. ორ წუთში შეიძლება ყველა ეთერის ყურადღება მიიპყრო ნებისმიერი უხამსობით. ოთხი შოუს სტუმარი გახდები, ინტერნეტში გექნება მილიონი ნახვა. პრობლემა ის არის, რომ რეიტინგი ითვლება ნახვის რაოდენობით და არა ხარისხით. ამან შექმნა სივრცე, რომელიც მე არ მომწონს და ვიცი, რომ საზოგადოების დიდ ნაწილს არ მოსწონს,“- აღნიშნულ საკითხზე ზურაბ მხეიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „შემდეგი გაჩერება“ ისაუბრა.

წყარო:​ „შემდეგი გაჩერება“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დისტანციური სწავლების დროს მთლიანად გამოთიშულია სოციალური კომპონენტი, როგორც კომპენსაციის საშუალება,“- ბავშვთა ნევროლოგი თამარ ედიბერიძე

„დისტანციური სწავლების დროს მთლიანად გამოთიშულია სოციალური კომპონენტი, როგორც კომპენსაციის საშუალება,“- ბავშვთა ნევროლოგი თამარ ედიბერიძე

ბავშვთა ნევროლოგმა თამარ ედიბერიძემ ბავშევბზე ხანგრძლივი დროის განმავლობაში დისტანციური სწავლების ნეგატიური ზეგავლენის შესახებ ისაუბრა:

„ონლაინ სწავლება ვერაფრით ვერ იქნება მუდმივი და სტაბილური. ეს ნემისმიერ შემთხვევაში გამოუვალ ვითარებაში უნდა იყოს გამოსავალი. ამაზე ყველა ვთანხმდებით, განათლების სპეციალისტებიც და ჯანმრთელობის სპეციალისტებიც. სამედიცინო თვალსაზრისით რომ განვიხილოთ, პირველ რიგში, ეს არის შეზღუდული ფიზიკური აქტივობა, რომელიც ეკრანთან ურთიერთობისა და ონლაინ სწავლების შემთხვევაში კიდევ უფრო შეზღუდულია, ვიდრე საკლასო ოთახში. მოტორული აქტივობა და მობილიზება მაინც განსხვავებულია. ბავშვი იძულებულია ერთ სკამზე იჯდეს და ერთ პატარა ჩარჩოში იყოს ფოკუსირებული.“

თამარ ედიბერიძის თქმით, პასუხისმგებლიანი მოსწავლეები ონლაინ სწავლების დროს ორმაგად ისტრესებიან:

„პასუხისმგებლიანი მოსწავლე ამ შემთხვევაში ორმაგად ისტრესება, რომ შემთხევით ყურადღება არ გაეფანტოს. იქ ტექნიკური სირთულეებია, მასწავლების ხმა ბოლომდე არ ისმის. პატარა ბავშვს ვერ მოსთხოვ, რომ თემაზე, რომელიც მისთვის სრულიად ახალია, ისე შეინარჩუნოს ყურადღება, რომ არ გაეფანტოს. მონიტორთან თვალებს ნაკლებად ახამხამებს ბავშვი, სხეულის პოზა უფრო არაკომფორტულია. როდესაც ამას სისტემატური ხასიათი აქვს, სათანადოდ განწყობილ ბავშვებში, ვისაც რა სუსტი მხარე აქვს, შეიძლება მხედველობის პრობლემა გაღრმავდეს, მშრალი თვალის სინდრომისგანაც არავინაა დაზღვეული. ხერხემალთან დაკავშირებული პრობლემები ამ შემთხვევაში უფრო აქტუალურია, ვიდრე საკლასო ოთახში იქნებოდა. ყურსასმენების ხანგრძლივად მოხმარებამ შეიძლება სმენის პრობლემა შექმნას.“

„ასე იძულებით გაჩერებულ ბავშვებში ყურადღების დეფიციტისა და იმპულსების კონტროლის პრობლემა კიდევ უფრო რთულად მიდის. თუ ჩვენ მოვახერხეთ და ონლაინ გაკვეთილზე ბავშვი გავაჩერეთ, მერე ეს დაგუბებული ენერგია სად წაიღოს აღარ იცის. მასწავლებელი 20 წუთში უნდა ჩაეტიოს. ის აბსოლუტურად ვერ აკონტროლებს, რომელი მოსწავლე უკეთ უსმენს, რომელი უფრო დაიღალა, რომელს სჭირდება გახალისება და წახალისება. აქ მთლიანად გამოთიშულია სოციალური კომპონენტი, როგორც კომპენსაციის საშუალება,“ - აღნიშნულ საკითხზე თამარ ედიბერიძემ რადიო „კომერსანტის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ რადიო „კომერსანტი“ 

წაიკითხეთ სრულად