Baby Bag

„თითოეულ ქალში დედა ღვთისმშობელია... ყველა ქალი უნდა ემსგავსოს დედა ღვთისმშობელს,“- დეკანოზი შალვა კეკელია

„თითოეულ ქალში დედა ღვთისმშობელია... ყველა ქალი უნდა ემსგავსოს დედა ღვთისმშობელს,“- დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ ხარების დღესასწაულის მნიშვნელობაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ დღევანდელი დღე ქალების დღესასწაულია:

„დღეს არის ქალების დღესასწაული. ქალებისთვის განსაკუთრებული დღეა დღევანდელი დღე. დღეს რომ არა დედა ღვთისმშობლისგან მიღება ამ სიწმინდისა, ჩვენ არ გვექნებოდა არავის. როგორც ევასგან შემოვიდა სიკვდილი, როგორც ევასგან გამოძევდნენ ადამიანები სამოთხიდან, დედა ღვთისმშობლისგან, როგორც მეორე ევასგან, განახლებული ევასგან, შემოვიდა სიცოცხლე, სიცოცხლის წყარო. „გიხაროდენ! ღმერთმა გაგახაროს!“ - ამაზე ძვირფასი სიტყვა არ არსებობს. დილით რომ იღვიძებ ადამიანი, გახარებულმა უნდა გაიღვიძო. ყველა დღე ხარება უნდა იყოს ადამიანისთვის. წარმოიდგინეთ, ქალებისთვის ეს დღე რამდენად მნიშვნელოვანია.“

„რამხელა მნიშვნელობა აქვს ქალს, როგორია ქალი, რამხელა სიწმინდეა ქალი. თითოეულ ქალში დედა ღვთისმშობელია. როგორც დედა ღვთისმშობელს ეხარა, რომ მაცხოვარი ჩაისახა, ასევე ყველა ქალს ამის საოცარი სიხარული აქვს, რომ მან შეიძლება შვილი გააჩინოს. მიეცეს სიხარული, რომ ჩაისახა ბავშვი, ეხარა, ამაზე დიდი სიხარული რა უნდა იყოს?! ყველა ქალი უნდა ემსგავსოს დედა ღვთისმშობელს. წმინდა გაბრიელ ქიქოძე ამბობდა, რომ ქალს აქვს საოცარი თვისებები. ქალს აქვს გრძნობა, გულიდან გამოდის ქალი. კაცი გონებიდან გამოდის. ქალს აქვს ერთი ძვირფასი თვისება, რის გამოც ქალი გახდა დედა და კაცს არ ჩაბარდა შვილის გაჩენა. ქალს აქვს მზრუნველობის უნარი. საოცარი მზრუნველობაა ქალში, დედური განცდაა ქალში. ქალს საკუთარი თავისთვის ცხოვრება არ შეუძლია. ქალს შეუძლია მთელი არსებით იცხოვროს შვილისთვის. მთელი ცხოვრება მიუძღვნას შვილებს, მშობლებს, მეუღლეს, ყველას, ამაზე ძვირფასი თვისება არ არსებობს,“- აღნიშნა მამა შალვა კეკელიამ.

წყარო: ​თბილისის ვაკის მაცხოვრის ფერიცვალების სახელობის ტაძარი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით კიევში... უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს,“ - ქართველი დედა, რომელიც უკრაინიდან სამ შვილთან ერთად ჩამოვიდა

„ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით კიევში... უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს,“ - ქართველი დედა, რომელიც უკრაინიდან სამ შვილთან ერთად ჩამოვიდა

უკრაინიდან დაბრუნებულმა სამი შვილის დედამ თინათინ კედიამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იმ რთული გზის შესახებ ისაუბრა, რომელიც საქართველოში ჩამოსვლამდე ოჯახთან ერთად გამოიარა:

„ვცხოვრობდით კიევში. მართლა ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით. ერთ დღეს დილის ხუთ საათზე ბავშვს ვაჭმევდით პატარას და გაისმა ბომბების ხმა. თავიდან ასე არ შეგვშინებია. ვიფიქრეთ, რომ ერთი დაიბომბა, კიევზე არ წამოვა, დედაქალაქს ხომ ვერ გაბედავს, ხომ ვერ აიღებს, მოდი, დავრჩეთ. 15 წუთში ისევ ჩამოვარდა ბომბი, მერე 15 წუთში ისევ... გადავხედეთ ერთმანეთს და ვთქვით ორივემ: ომი დაიწყო.“

თინათინ კედიას თქმით, მის ოჯახს უკრაინიდან გამოსვლა გაუჭირდა, რადგან საცობები იყო და გადაადგილება ჭირდა:

„მე მინდა მოგითხროთ, რა მდგომარეობაში არიან უკრაინაში ადამიანები და მათი ემოციები გადმოგცეთ. ჩვენ მალევე წამოვედით. პირველივე დღეს მოვახერხეთ წამოსვლა. ყველამ იცის, როგორი საცობები იყო. ეს კადრები სულ ტრიალებდა. ექვსი საათი მოვუნდით კიევიდან გამოსვლას. გაჩერებებით ვიარეთ, ბავშვები მანქანაში იღლებოდნენ და ცოდვები იყვნენ. ძალიან სახიფათო იყო ეს პირველივე წუთიდან. ჩვენ ვინიცაში ვაპირებდით ჩასვლას. ორი გზა მიდის და ჩრდილოეთით მიმავალი განიერი გზა ავირჩიეთ. გზაში გავიგეთ, რომ ბელორუსიდან მოდიან და ის გზა უნდა გავიაროთ. იქვე მოვტრიალდით უკან, ისევ კიევში შემოვედით და სამხრეთ ნაწილიდან ხელახლა ჩავდექით საცობებში. საღამოს 10 საათზე ჩავედით ვინიცაში. ეს პატარა ქალაქია, სადაც საბავშვო საფეხბურთო ტურნირები იმართება. სასტუმროში 600 ბავშვი იყო მშობლების გარეშე მწვრთნელებთან ერთად. ორი გუნდი ხარკოვიდან იყო. მწვრთნელები დაძაბულები იყვნენ. მშობლები ურეკავდნენ, რომ ხარკოვში არ ჩაეყვანათ ბავშვები. 600 ბავშვი ტელევიზორში უყურებდა ამ ამბებს, ისხდნენ და ტიროდნენ.“

„ღამე ვინიცაში გავათენეთ და დარჩენას ვფიქრობდით. ეზოში გამოსულებმა დავინახეთ როგორ დავარდა თვითმფრინავი და შავი კვამლი ამოვიდა. მაშინვე გადავწყვიტეთ წამოსვლა. სამხრეთ უკრაინისკენ წავედით. იქ ორი ღამე გავჩერდით. მოლდოვის საზღვარზე გადავედით მეექვსე დღეს. მერე რუმინეთში გადავედით და იქიდან იყო ფრენა. ექვსი საათი მიყავით უკრაინა-მოლდოვის საზღვარზე საცობში. მანქანა ბევრი არ იყო. ყველა იყო მამა, რომელიც ემშვიდობებოდა ოჯახს და მერე მანქანით უკან ბრუნდებოდა. ამ დამშვიდობების ცერემონიას რომ უყურებ, ვერც დააჩქარებ. ყველა ამ ტრაგედიას ვუყურეთ. ჩემმა რამოდენიმე მეგობარმა ხარკოვში რვა დღე გაძლო. მერე თქვეს: ეს არ დამთავრდება და ჩვენი შვილების ემოცია, მათი მომავალი უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ეს სახლი, სადაც ვცხოვრობთ. ამიტომ ნაწილი გამოვიდა ხარკოვიდან, ნაწილი ისევ იქ რჩება. მე უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო. უნდა დავბრუნდე, რომ თუ რამეში ვარ საჭირო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს. ჩემს შვილებს მხარში ედგნენ, ასწავლიდნენ, უხსნიდნენ. ახლა ჩვენი დროა, ახლა ჩვენ უნდა დავუდგეთ გვერდში,“- აღნიშნა თინათინ კედიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“


წაიკითხეთ სრულად