Baby Bag

„უმადურ ადამიანს არ შეუძლია, რომ სიკეთე დაინახოს, ამის გამო არ დაგენანოთ სიკეთის კეთება,“- დეკანოზი შალვა კეკელია

„უმადურ ადამიანს არ შეუძლია, რომ სიკეთე დაინახოს, ამის გამო არ დაგენანოთ სიკეთის კეთება,“- დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ სიკეთის კეთების მნიშვნელობაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ სხვების დაუნახავობამ ან უმადურობამ ადამიანი არ უნდა დააბრკოლოს, მან კეთილი საქმეების კეთება ყველაფრის მიუხედავად უნდა განაგრძოს:

„უმადურ ადამიანს არ შეუძლია, რომ სიკეთე დაინახოს, ამიტომ შენც არ უნდა დაგწყდეს გული, როდესაც ვიღაც შენ სიკეთეს ვერ დაინახავს. არ უნდა ატეხო განგაში იმის გამო, რომ შენი სიკეთე ვერ დაინახეს. შენ კი არა, ქრისტეს არ დაუნახეს სიკეთე. განკაცდა ღმერთი ჩვენთვის, ჯვარცმა დაითმინა ჩვენთვის, სახეში შეანერწყვეს ჩვენთვის, ღმერთს ეს არაფერი არ სჭირდებოდა. შენთვის გააკეთა მან ყველაფერი და ღმერთის ეს სიკეთეები არ დაინახეს.

ვინც უმადურია, ისინი თქვენს სიკეთეს ვერ დაინახავენ. თქვენ სიკეთეს ასეთი ადამიანი დაგიპირისპირებთ თქვენ. ასე მოექცნენ ქრისტეს და რატომ გიკვირს, რომ შენ შეიძლება ასე მოგექცნენ? ადამიანებს, რომლებიც სიკეთის კეთებას ნანობენ, მე ვურჩევ, რომ არ უნდა დაგენანოთ სიკეთის კეთება. შენ სიკეთის კეთება არ უნდა დაიშურო, შენ არ უნდა შეწყვიტო სიკეთის კეთება. ეშმაკის მიზანი სწორედ ეს არის, რომ შენ გაგაჩეროს. უმადური ადამიანების გამო, რომ ხედავ ისინი ამას ვერ ხედავენ, ამან არ უნდა დაგაბრკოლოს. შენ ბოლომდე შენი საკეთებელი უნდა აკეთო და უკან არ უნდა დაიხიო. რაც სწორია, მთელი ცხოვრება ის უნდა აკეთო, მიუხედავად იმისა, ამას დაინახავენ თუ არ დაინახავენ ადამიანები,“- აღნიშნა მამა შალვა კეკელიამ.

წყარო:​ მედია-კავშირი „ობიექტივი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ასე არაფრით არ შეიძლება ბავშვების დაშინება, საშინელებაა ეს,“ - თამარ გაგოშიძე ბავშვებში კოვიდით გამოწვეულ სტრესზე

„ასე არაფრით არ შეიძლება ბავშვების დაშინება, საშინელებაა ეს,“ - თამარ გაგოშიძე  ბავშვებში კოვიდით გამოწვეულ სტრესზე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობლების მიერ ბავშვის დაშინების ნეგატიურ შედეგებზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ბავშვთან საუბრისას ლინგვისტიკის კონტროლი აუცილებელია:

​როდესაც მშობელი თავისდაუნებურად აშინებს ბავშვს, თვითონ არის პანიკაში და ბავშვს ეუბნება: „ხელი ამას არ მოკიდო, ხელი იმას არ მოკიდო,“ ეს არ შეიძლება. ყველაფერს ვერ გავაკონტროლებთ. ამ კონტროლის ზომა უნდა ვიცოდეთ. ჩვენ უნდა გავარკვიოთ, რისი გაკონტროლება შეგვიძლია. რასაც ვერ გავაკონტროლებთ, უნდა დავივიწყოთ.“

​თამარ გაგოშიძის თქმით, სტრესის შესამცირებლად ჩვენი რესურსები და გარემოს მოთხოვნები უნდა დავაბალანსოთ:

„გარემოს მოთხოვნები და ჩვენი რესურსები უნდა დავაბალანსოთ. მაშინ აღარ გვექნება ასეთი სტრესული მდგომარეობა. თუ ჩვენ კარგად გავაცნობიერებთ, რასთან გვაქვს საქმე, რისი გაკონტროლება შეგვიძლია და რისი არა, ასეთი არც შფოთვა გვექნება და არც სტრესული განცდა. მე, როგორც უფროსი, თუ ასე შევაშინებ ბავშვს, თუ სულ ვუმეორებ, რომ თუ ხელი არ დავიბანეთ, აგერ ბებოს გადაედება, ბებო მოკვდება, საშინელებაა ეს.“

„ბავშვს შფოთვა ეწევა, სიკვდილის შიში მოდის, მით უმეტეს, ექვს წლამდე ასაკში ეს ძალიან ხშირია ისედაც, ყოველგვარი კორონას გარეშე. ამ ასაკში წარმოსახვა ვითარდება და ეს ძალიან ბუნებრივია. ასე არაფრით არ შეიძლება ბავშვების დაშინება. მერე შეიძლება იყოს ღამის შიშები, კოშმარები, ზოგადად შიშები, სიკვდილის შიში. ამას უკვე მერე სპეციალისტი სჭირდება. „არ შეჭამ საჭმელს, დასუსტდები და კორონა დაგემართება,“ - ასეთი შეშინებები არ გვჭირდება. ​ჩვენ უნდა ვაკონტროლოთ, რას ვეუბნებით ბავშვებს. ისინი სენსიტიურები არიან. მესამე ოთახში რომ ლაპარაკობდე, იმან იცის, რაზე ილაპარაკე. ბავშვებთან უნდა გავაკონტროლოთ ჩვენი ლინგვისტიკა,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„მშობლები განათლებისთვის“

წაიკითხეთ სრულად