Baby Bag

„უმადურ ადამიანს არ შეუძლია, რომ სიკეთე დაინახოს, ამის გამო არ დაგენანოთ სიკეთის კეთება,“- დეკანოზი შალვა კეკელია

„უმადურ ადამიანს არ შეუძლია, რომ სიკეთე დაინახოს, ამის გამო არ დაგენანოთ სიკეთის კეთება,“- დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ სიკეთის კეთების მნიშვნელობაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ სხვების დაუნახავობამ ან უმადურობამ ადამიანი არ უნდა დააბრკოლოს, მან კეთილი საქმეების კეთება ყველაფრის მიუხედავად უნდა განაგრძოს:

„უმადურ ადამიანს არ შეუძლია, რომ სიკეთე დაინახოს, ამიტომ შენც არ უნდა დაგწყდეს გული, როდესაც ვიღაც შენ სიკეთეს ვერ დაინახავს. არ უნდა ატეხო განგაში იმის გამო, რომ შენი სიკეთე ვერ დაინახეს. შენ კი არა, ქრისტეს არ დაუნახეს სიკეთე. განკაცდა ღმერთი ჩვენთვის, ჯვარცმა დაითმინა ჩვენთვის, სახეში შეანერწყვეს ჩვენთვის, ღმერთს ეს არაფერი არ სჭირდებოდა. შენთვის გააკეთა მან ყველაფერი და ღმერთის ეს სიკეთეები არ დაინახეს.

ვინც უმადურია, ისინი თქვენს სიკეთეს ვერ დაინახავენ. თქვენ სიკეთეს ასეთი ადამიანი დაგიპირისპირებთ თქვენ. ასე მოექცნენ ქრისტეს და რატომ გიკვირს, რომ შენ შეიძლება ასე მოგექცნენ? ადამიანებს, რომლებიც სიკეთის კეთებას ნანობენ, მე ვურჩევ, რომ არ უნდა დაგენანოთ სიკეთის კეთება. შენ სიკეთის კეთება არ უნდა დაიშურო, შენ არ უნდა შეწყვიტო სიკეთის კეთება. ეშმაკის მიზანი სწორედ ეს არის, რომ შენ გაგაჩეროს. უმადური ადამიანების გამო, რომ ხედავ ისინი ამას ვერ ხედავენ, ამან არ უნდა დაგაბრკოლოს. შენ ბოლომდე შენი საკეთებელი უნდა აკეთო და უკან არ უნდა დაიხიო. რაც სწორია, მთელი ცხოვრება ის უნდა აკეთო, მიუხედავად იმისა, ამას დაინახავენ თუ არ დაინახავენ ადამიანები,“- აღნიშნა მამა შალვა კეკელიამ.

წყარო:​ მედია-კავშირი „ობიექტივი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ის, რასაც ჩვენ ბავშვებში ვეძახით აგრესიას, რეალურად სულ სხვა რამეა,“ - ნევროლოგი თამარ ედიბერიძე

„ის, რასაც ჩვენ ბავშვებში ვეძახით აგრესიას, რეალურად სულ სხვა რამეა,“ - ნევროლოგი თამარ ედიბერიძე

​​ნევროლოგმა თამარ ედიბერიძემ ბავშვებში აგრესიული ქცევის გამოვლენის პრობლემაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ბავშვებთან დაკავშირებით ტერმინების გამოყენებისას სიფრთხილე გვმართებს:

„ცოტა ფრთხილად უნდა შევარჩიოთ ტერმინები, განსაკუთრებით, როდესაც ბავშვებზეა საუბარი. აგრესია იმ ფორმით, რაც ეს მოზრდილებისთვის არის დამახასიათებელი: განზრახ სხვისი ნივთის, სხვისი სიცოცხლის, ჯანმრთელობის ხელყოფა და დაზიანება, ბავშვებისთვის, როგორც წესი, დამახასიათებელი არ არის. ის, რასაც ჩვენ ბავშვებში ვეძახით აგრესიას, რეალურად სულ სხვა რამეა. ეს არის თვითდამკვიდრების მცდელობები ჩვენთვის მიუღებელი ფორმით.“

თამარ ედიბერიძის თქმით, ზოგჯერ ბავშვისთვის აგრესიული ქცევა თავის გამოხატვის ერთადერთი ფორმაა:

„ბავშვისთვის ითვლება, რომ ეს ერთადერთი ფორმაა გამოხატვის. მან სხვა უკეთესი იმ წუთში ვერაფერი ვერ მოიფიქრა. ბავშვმა გვესროლა რაღაც, დაგვიყვირა რაღაც, გაგვიტეხა, დაგვიხია წიგნი, ​თანატოლთან ვერ გაიყო სათამაშო, მოუქნია ხელი და ჩაარტყა. ამას ჩვენ ვაკრავთ იარლიყს, რომ ეს არის აგრესია. მერე ჩვენი რეაქციაც ამაზე გამოიხატება იმით, რომ ვფიქრობთ: როგორ უნდა მივუდგეთ აგრესიულ ადამიანს? აქ ვუშვებთ შეცდომას. ეს უკვე ისეთი ჩიხია, ერთბაშად მატარებელი რომ ასცდება თავის რელსებს, იმის უკან დაბრუნებას უფრო მეტი ძალისხმევა სჭირდება, ვიდრე თავის დროზე რომ სწორი მიმართულება აგვეღო.“

თამარ ედიბერიძემ აღნიშნა, რომ ბავშვებს თვითდამკვიდრება ძალიან უჭირთ:

„ბავშვებს ძალიან უჭირთ თვითდამკვიდრება. მოზრდილები ელემენტარულად ფიზიკურად დიდები ვართ. მშობლის მოტივაცია ყოველთვის კეთილშობილურია, ყოველთვის გვინდა საუკეთესო ჩვენი შვილებისთვის. უნდა მივეჩვიოთ იმას, რომ ამ გზაზე შეცდომებს ვუშვებთ. მოზრდილები ვუშვებთ უფრო მეტ შეცდომებს, ვიდრე პატარა ბავშვები. ბავშვის ბიოლოგიური საათი მის გონებასაც არ ეკითხება ხანდახან რაღაცას. თუ პირველი რამოდენიმე წელიწადი გამოგვეპარა და არ ვისწავლეთ ერთმანეთის მოსმენა, ​თუ ახალშობილობიდან არ ვისწავლეთ ჩვენი შვილების მოსმენა, ძალიან ძნელია ამაზე მუშაობა დავიწყოთ სასკოლო ასაკში.“

„ფსიქოლოგიურად ათი წლიდან იწყება ძალიან რთული პერიოდი. ოჯახისთვის ეს დამაიმედებელი არ იქნება, იმიტომ, რომ პრობლემებმა შეიძლება მოიმატოს ამ ასაკიდან. როდესაც პატარა ბავშვს ჭკუას ვასწავლით, ან თუნდაც რჩევას ვაძლევთ, ტონი ამ შემთხვევაში გვაქვს ძალიან იმპერატიული. რის უფლებასაც მოზრდილ ადამიანთან არ მივცემთ ჩვენს თავს, დაუდევრად ვაძლევთ თავს ამის უფლებას ბავშვთან. ხმის ტემბრზე მუშაობაც კი არის ამ თვალსაზრისით აქტუალური. ბრძანების კილოთი კი არა, რჩევის ტონით ველაპარაკოთ. ლაპარაკისას ბავშვებს უნდა ვუყუროთ თვალებში, რაც უფრო პატარაა, მით უფრო,“ - აღნიშნულ საკითხებზე თამარ ედიბერიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

წაიკითხეთ სრულად