Baby Bag

„უმადურ ადამიანს არ შეუძლია, რომ სიკეთე დაინახოს, ამის გამო არ დაგენანოთ სიკეთის კეთება,“- დეკანოზი შალვა კეკელია

„უმადურ ადამიანს არ შეუძლია, რომ სიკეთე დაინახოს, ამის გამო არ დაგენანოთ სიკეთის კეთება,“- დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ სიკეთის კეთების მნიშვნელობაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ სხვების დაუნახავობამ ან უმადურობამ ადამიანი არ უნდა დააბრკოლოს, მან კეთილი საქმეების კეთება ყველაფრის მიუხედავად უნდა განაგრძოს:

„უმადურ ადამიანს არ შეუძლია, რომ სიკეთე დაინახოს, ამიტომ შენც არ უნდა დაგწყდეს გული, როდესაც ვიღაც შენ სიკეთეს ვერ დაინახავს. არ უნდა ატეხო განგაში იმის გამო, რომ შენი სიკეთე ვერ დაინახეს. შენ კი არა, ქრისტეს არ დაუნახეს სიკეთე. განკაცდა ღმერთი ჩვენთვის, ჯვარცმა დაითმინა ჩვენთვის, სახეში შეანერწყვეს ჩვენთვის, ღმერთს ეს არაფერი არ სჭირდებოდა. შენთვის გააკეთა მან ყველაფერი და ღმერთის ეს სიკეთეები არ დაინახეს.

ვინც უმადურია, ისინი თქვენს სიკეთეს ვერ დაინახავენ. თქვენ სიკეთეს ასეთი ადამიანი დაგიპირისპირებთ თქვენ. ასე მოექცნენ ქრისტეს და რატომ გიკვირს, რომ შენ შეიძლება ასე მოგექცნენ? ადამიანებს, რომლებიც სიკეთის კეთებას ნანობენ, მე ვურჩევ, რომ არ უნდა დაგენანოთ სიკეთის კეთება. შენ სიკეთის კეთება არ უნდა დაიშურო, შენ არ უნდა შეწყვიტო სიკეთის კეთება. ეშმაკის მიზანი სწორედ ეს არის, რომ შენ გაგაჩეროს. უმადური ადამიანების გამო, რომ ხედავ ისინი ამას ვერ ხედავენ, ამან არ უნდა დაგაბრკოლოს. შენ ბოლომდე შენი საკეთებელი უნდა აკეთო და უკან არ უნდა დაიხიო. რაც სწორია, მთელი ცხოვრება ის უნდა აკეთო, მიუხედავად იმისა, ამას დაინახავენ თუ არ დაინახავენ ადამიანები,“- აღნიშნა მამა შალვა კეკელიამ.

წყარო:​ მედია-კავშირი „ობიექტივი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია, ეს სიძუნწე არ არის,“- ნანა ჩაჩუა

„ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია, ეს სიძუნწე არ არის,“- ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ ბავშვებში მეს" ცნობიერების ჩამოყალიბების საწყის ეტაპზე ისაუბრა და ადრეულ ასაკში ბავშვის მესაკუთრეობის პოზიტიურ მხარეებს გაუსვა ხაზი:

„მეს ცნობიერების ჩამოყალიბება ხდება სამი წლის ასაკიდან. „ეს ჩემია, მე ვარ მე“ - ეს განცდა მაქვს. როგორც კი მე ვარ მე, უკვე მაქვს პასუხისმგებლობა. ორი წლიდან იწყება ჯიუტობის ხანა. ხშირად მშობლები ბავშვებს ეუბნებიან: „მიეცი, ათხოვე, შენი მეგობარია.“ ბავშვი ამბობს, რომ არა, ეს ჩემია. ეს თუ ჩემია, ე.ი. მე ვარ. ისე ჰაერში ვარ, ასეთი რამ არ ხდება. ეს ჩემია, არ მოგცემ. ე.ი. მე ვარ. პატარა ბავშვი გაიხსენეთ. ერთი თვის ბავშვი ხელებს აკვირდება. შეცნობა იწყება.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, როდესაც ბავშვი სათამაშოს ვერ თმობს, მშობელი უნდა ჩაერთოს და ბავშვებს შორის მედიატორის ფუნქცია იკისროს:

​როდესაც ბავშვი ამბობს: „ეს ჩემია,“ ჩვენ უნდა ვუთხრათ: „ხო, ეს შენია, მოდი, ვითამაშოთ.“ შენც უნდა ჩაერთო იმ თამაშში. შენ იქნები მძღოლი, მე ვიქნები მგზავრი, წავიყვანოთ ის ბავშვიც მგზავრად? მაშინვე უნდა იყოს ჩართულობა. ეს 2 წლიდან ოთხ წლამდე გრძელდება. ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია. ეს სიძუნწე არ არის. “

„როდესაც ბავშვი სათამაშოს ართმევს სხვას, ძალიან კარგია. ის ამბობს: „ეს, მე მინდა.“ მშობელმა არ უნდა უთხრას: „ეს შენია,“ მაგრამ უნდა უთხრას: „ძალიან გინდა, ხომ? მოდი, ვითამაშოთ.“ ვკითხოთ მეორე ბავშვს, რა ჰქვია, ვუთხრათ ჩვენი შვილის სახელი. ვუთხრათ: „ვითამაშოთ? დედა ვინ იქნება?“ უნდა ჩაერთოთ თქვენც. თუ თქვენ ჩაერთვებით, ყველაფერი გამოგივათ,“- აღნიშნა ნანა ჩაჩუამ.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად