Baby Bag

„ხომ შეიძლება ადამიანები დავფიქრდეთ, რას ვუტოვებთ შვილებს?! ხომ შეიძლება შევეცადოთ, რომ დადებითი დავუტოვოთ,“- დეკანოზი შალვა კეკელია

„ხომ შეიძლება ადამიანები დავფიქრდეთ, რას ვუტოვებთ შვილებს?! ხომ შეიძლება შევეცადოთ, რომ დადებითი დავუტოვოთ,“- დეკანოზი შალვა კეკელია

დეკანოზმა შალვა კეკელიამ იმ პასუხისმგებლობის შესახებ ისაუბრა, რომელიც მშობლებს შვილების წინაშე ეკისრებათ:

„სიკეთეს მარტო შენთვის არ აკეთებ. როდესაც შენ სიკეთეს აკეთებ, შენი სიკეთე არის გადამდები. როდესაც ბოროტებას აკეთებ, ეს ბოროტებაც არის გადამდები. მარტო შენ არ ზიანდები! ერთ-ერთ ქადაგებაში ვისაუბრე, ჩვენი ცოდვები გადადის ჩვენს შვილებზე-მეთქი და სხვანაირად გაიგეს. ცოდვა კი არ გადადის ჩვენს შვილებზე, ჩვენი დამოკიდებულება გადადის. გენეტიკა იმახსოვრებს შენს ურთიერთობებს, შენს დამოკიდებულებებს. ყველა ერს აქვს თავისი გენეტიკური კოდი. გენეტიკა ყალიბდება ერში. წინაპრები აყალიბებენ ჩემს გენეტიკას და მე ამ გენეტიკას ვაგრძელებ. მე შეიძლება შევცვალო ეს გენეტიკა, მერე ჩემმა შვილმაც, თუ ცუდი იყო რამე, უფრო კარგისკენ წავიდე.

თითოეულ ჩვენგანზეა დამოკიდებული, რას როგორ წარვმართავთ. შენ მარტო შენს თავზე არ ხარ პასუხისმგებელი. შენ რომ დღეს მწეველი ხარ, შენ რომ დღეს ლოთი ხარ, შენ რომ დღეს აზარტულ თამაშებზე დამოკიდებული ხარ, ამით შენს შვილებს აზიანებ. შენს გენეტიკაში ამ კოდს ტოვებ, რაც მერე შენმა შვილმა უნდა იწვალოს, რომ ეს ყველაფერი გამოასწოროს. როდესაც შენ კეთილი ხარ, შენს შვილებს მარტივ გზას აძლევ. ხომ შეიძლება ადამიანები დავფიქრდეთ ამაზე, რას უტოვებ შენს შვილს, რას აგრძელებ. ხომ შეიძლება შევეცადოთ, რომ დადებითი დავუტოვოთ და ნარკომანია, თამაში და ეს საშინელებები არ გადავცეთ ჩვენს შთამომავლობას?!“- აღნიშნულ საკითხზე მამა შალვა კეკელიამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ზღვარი მარინა კაჭარავასთან ერთად“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ზღვარი მარინა კაჭარავასთან ერთად“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი, იმის თქმა, რომ არ მიმართლებს,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ადამიანის იღბალთან არასწორ დამოკიდებულებაზე ისაუბრა:

„პირველი შეცდომა არის იღბალზე ლაპარაკი. „ცუდი ბედი აქვს, ეს სხვისი ბრალია, გარემოს ბრალია, ვიღაცას რომ ეს ექნა, ამას ეს არ მოუვიდოდა.“ „არ მიმართლებს!“ - ეს თუ ადამიანმა დაირქვა სათაურად, ის უკვე მართლა იკრავს ამ ფაქტებს. ის ამ სათაურის ქვეშ შემოყრის ამ ფაქტებს და სათაურად ხდება: „წაგებული, წარუმატებელი.“ ეს ისეთი „კომფორტის ზონაა,“ რომ მას აქედან გამოსვლა აღარ უნდა. რას ვგულისხმობ ამაში? პასუხისმგებლობა ნულია. გამართლება ხდება სიზარმაცის. სიზარმაცეც ხომ შიშია, წარუმატებლობის შიში. რატომ უნდა ვიყო ზარმაცი? ე.ი. მეშინია, რომ გავაკეთო მაინც არ გამომივა.

ერთია პერფექციონისტული აღზრდა, რომ რაღაც უმაღლეს მწვერვალს უნდა გადაახტე, ყველაზე უკეთესი უნდა იყო. ეს პერფექციონიზმი მშობლებისგან რომ მოდის, ძალიან ანევროზებს ბავშვებს. ხშირად მინახავს, ბავშვი სიმღერაზე დაჰყავთ და სცენაზე გამოსვლის დროს ხმა უწყდება. მას მონაცემები აქვს და ამაზე ამუნათებენ, რომ „რა მოგივიდა? ეს როგორ დაგემართა?“ ბავშვს საერთოდ სძულდება სიმღერაც, სცენაც და ყველაფერი. ის თუ ბავშვისთვის მატრავმირებელია, რად უნდა ეგეთი სიმღერა? სიმღერა მისთვის ხომ უნდა იყოს სიამოვნების მომგვრელი? ბავშვს მოდუნება უნდა ვასწავლოთ. სულ დაძაბულობაა,“- მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად